Για τον κύριο Γιώργο..!

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για μια συγκλονιστική ιστορία την ώρα που ο Παναθηναϊκός εντός και εκτός γηπέδου έδινε τον δικό του αγώνα.

Δώστε μας πίσω τις Κυριακές μας. Το πανί που κρεμάστηκε στο πέταλο της 13, θα μπορούσε και είναι η απαίτηση όλων των υγιών φιλάθλων, των οπαδών όλων των ομάδων που εδώ και είκοσι χρόνια ζούν μέσα σε μια παράνοια, σε ένα χουντικό καθεστώς, σε μια μαφία που κάνει ότι γουστάρει στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η Κυριακή, πάντως, που ζήσαμε χθες στην Λεωφόρο ήταν ακόμη μια απόδειξη Παναθηναϊκής ανωτερότητας. Εντός γηπέδου από την ομάδα του Αναστασίου που απέδειξε πως είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και δεν βρίσκεται στην κορυφή για τους γνωστούς λόγους και εκτός γηπέδου από την συγκέντρωση των οπαδών του «τριφυλλιού». Πάνω από 4.000 διαδήλωσαν ειρηνικά και έστειλαν το μήνυμα σε κάθε ενδιαφέρομενο!
Το βράδυ της Κυριακής, όμως, λίγο πιο πέρα στον «Άγιο Σάββα» γραφόταν μια σκηνή, από αυτές που καμία ταινία δεν μπορεί να αποτυπώσει. Μια σκηνή βγαλμένη από την ζωή, μια σκηνή που κάνει τον γύρο του διαδικτύου από ένα ποστ σε σελίδα οπαδών του Ατρομήτου. Θα μπορούσαμε να γράψουμε και να πούμε πολλά σήμερα. Δεν θα το κάνουμε. Το ποστ αυτό έχει τεράστια αξία και προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία ποδοσφαιρική ανάλυση. Ειδικά για όποιον έχει ζήσει παρόμοιες καταστάσεις...
Από τον χρήστη «Warhead»:
«Θα το έγραφα στο τόπικ του βάζελου αλλά εδώ είναι καλύτερα. Επειδή τραβιέμαι με δικό μου άνθρωπο στον άγιο σάββα με την κωλοαρρώστια, σήμερα έτυχε να βρίσκομαι την ώρα που είχε το μάζεμα έξω από την Λεωφόρο. Στο δωμάτιο ένας παππούς 80 ετών με επιθετικό καρκίνο στους πνεύμονες. Οξυγόνα, μαλακίες, κλπ. Σε κάποια φάση που άναψαν κάτι γόνα στις ταράτσες στα προσφυγικά, έκανε νοήματα να του σηκώσουν το κρεβάτι και να δει. Έβγαλε το οξυγόνο, έκλεισε το μηχάνημα για να ακούει τα συνθήματα και να βλέπει όσο μπορεί τα καπνογόνα.
Χαμογέλασε. Δεν μπορούσε να μιλήσει και έκανε νόημα πάλι οι δικοί του άνθρωποι να του ανοίξουν το οξυγόνο. Κοίταζε και χαμογελούσε, οι δικοί του άνθρωποι που έμπαιναν μπροστά στο παράθυρο τους, έκανε νόημα να φύγουν από εκεί για να βλέπει τουλάχιστον αυτούς τους κάποιους που ήταν πάνω στην ταράτσα. Ένα χαμόγελο μέχρι που τελείωσε το ματς, έσβησαν τα φώτα της Λεωφόρου και ο κύριος Γιώργος έφυγε πριν λίγο για άλλους κόσμους. Τουλάχιστον έφυγε με το χαμόγελο για την αγαπημένη του ομάδα(όπως μου είπε ο γιος του). Ήθελα να το γράψω εδώ μέσα. Γαμιόλα αρρώστια».

*Πηγή: gazzetta.gr*