Μπαλαδόρος
από τους λίγους. Οξυδερκής, διορατικός, αντισυμβατικός. Συνέδεσε το
όνομα του με τον Ολυμπιακό αγωνιζόμενος σχεδόν για μία δεκαετία
(1988-1996) με τον «δαφνοστεφανωμένο έφηβο» στο στήθος.Η παρουσία του αν και πληθωρική δεν συνοδεύτηκε από τίτλους αφού συνέπεσε με τα «πέτρινα χρόνια» των «ερυθρόλευκων». Περιορίστηκε σε δύο Κύπελλα (1990, 1992) και ένα Σούπερ Καπ (1992).
«Δεν είναι θέμα ατυχίας. Υπήρχαν τότε κάποιες συγκυρίες που δεν μας επέτρεψαν να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Είναι ακριβώς αυτό που ισχύει τώρα και με τον Ολυμπιακό. Ξέρουμε πως ότι και να γίνει θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Έτσι και τότε ίσχυε κάτι ανάλογο με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Είναι απλά τα πράγματα. Συν τοις άλλοις δεν υπήρχε σωστή λειτουργία στην ομάδα».
Ο ομογενής άσος με τριετή καριέρα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν αλλά και θητεία στη Μπόχουμ εγκατέλειπε την Γερμανία το 1988 για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Μία δεκαετία αργότερα επέστρεψε στη βάση του.
«Όχι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Απλά λόγω του παιδιού μου έπρεπε να φύγω, καθώς δεν με ικανοποιούσε το σχολικό σύστημα στην Ελλάδα. Έτσι ακολούθησα την οικογένεια στην Γερμανία».
Ο «Γερμανός» παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ωστόσο αρνείται ευγενικά να προβεί σε κάποιο σχόλιο για τον Ολυμπιακό.
«Για την τωρινή ομάδα του Ολυμπιακού δεν θέλω να κάνω κανένα απολύτως σχόλιο. Πριν από 3-4 χρόνια προσπάθησα να γυρίσω, όμως βρήκα κλειστές πόρτες. Δεν διέκρινα σοβαρό ενδιαφέρον, δεν έβγαλα άκρη και έτσι έμεινα στη Γερμανία».
Από την πλούσια καριέρα του, αυτό που κρατάει είναι η αναγνώριση των φιλάθλων. Ακόμη και μετά από περίπου 20 χρόνια από την παρουσία του στον Ολυμπιακό.
«Έζησα πολλές θετικές στιγμές. Για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι η αναγνώριση του κόσμου. Να με βλέπουν μετά από τόσα χρόνια και να θυμούνται την προσφορά μου στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Για παράδειγμα όταν βρέθηκε στην Αθήνα με αναγνώρισε ένας μπάρμαν.Ήμουν βέβαιος πως ήταν οπαδός του Ολυμπιακού, όμως μου απάντησε πως υποστήριζε τον Παναθηναϊκό. Μου είπε πως με θαύμαζε. Αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν παίκτη».
Από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε ο παλαίμαχος άσος κάνει ειδική μνεία στον Γιώργο Παράσχο.
«O καλύτερος προπονητής που είχα ήταν ο Γιώργος Παράσχος. Πολύ σοβαρός άνθρωπος, έκανε πολύ καλή δουλειά στον Ηρακλή όπου τον είχα προπονητή. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτός ο προπονητής έφυγε από τον Ατρόμητο και έμεινε χωρίς δουλειά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Επίσης είχα πολλούς αξιόλογους προπονητές στη Γερμανία».
Ο Μηνάς Χατνζίδης δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον σπουδαίο Λάγιος Ντέταρι, με τον οποίο ήταν συμπαίκτης για δύο σεζόν.
«Κορυφαίος συμπαίκτης ήταν ο Λάγιος Ντέταρι. Τεράστιος ποδοσφαιριστής. Τι να πούμε για τον Ντέταρι; Επίσης ξεχωρίζω τους Κωφίδη, Αναστόπουλο, Τσαλουχίδη. Με όλους αυτούς παίξαμε μαζί στο Μουντιάλ».
Η συμμετοχή σε τελική φάση Μουντιάλ αποτελεί όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή. Για την γενιά του '94 εξελίχθηκε σε ευχή και κατάρα. Ο Μηνάς Χαντζίδης ήταν μέλος της ομάδας που πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ. Τι έφταιξε όμως εκείνη την εποχή και η Εθνική ομάδα συνετρίβη;
«Είναι πολλά θέματα για τα οποία μόνο εμείς μπορούμε να απαντήσουμε και να κρίνουμε. Τι έγινε; Σκέψου ήμασταν η μοναδική ομάδα στην ιστορία των Μουντιάλ που αγωνίστηκαν και οι 22 ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν στο ρόστερ. Επίσης έμειναν εκτός αποστολής ποδοσφαιριστές που ήταν σε φόρμα όπως ο Κασάπης, ο οποίος ήταν εξαιρετικός από αριστερά και ο Τσάρτας. Αντίθετα, τιμής ένεκεν συμπεριλήφθησαν άλλοι ποδοσφαιριστές.
Σε όλα αυτά, βάλε και κάποιες άτυχες στιγμές που υπήρχαν. Πάντως ακούστηκαν και πολλά πράγματα τα οποία δεν ήταν αληθή. Ευτυχώς είχαμε έναν έξυπνο αρχηγό όπως ήταν ο Μανωλάς που χρειάστηκε σε αρκετές περιπτώσεις η παρέμβαση του».
Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στους Έλληνες ποδοσφαιριστές τονίζοντας πως θα πρέπει να τους εμπιστεύονται περισσότερο.
«Που και που βλέπω ματς του ελλληνικού πρωταθλήματος γιατίέχω δύο δουλειές και αυτή την εποχή όπου ανέλαβα μία τοπική ομάδα. Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που μου αρέσει γιατί βασίζεται στο ελληνικό στοιχείο και δίνει ευκαιρίες στους Έλληνες.
Με αυτούς τους παίκτες μπορείς να ταυτιστείς, όχι με άλλους. Δεν μπορείς να λες ότι είσαι ελληνική ομάδα με τόσους ξένους. Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια. Διαθέτουμε πολλούς καλούς Έλληνες. Το δείξαμε και το 2004 που φτάσαμε στην κορυφή.
Υπάρχουν πολλοί Έλληνες στο εξωτερικό. Εδώ έχουμε δύο δικά μας παιδιά. Τον Παπασταθόπουλο και το Κυριάκο Παπαδόπουλο».
Ο Χαντζίδης υποστηρίζει πως ένας προπονητής, ο οποίος αξίζει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες είναι ο Σάβας Κωφίδης.
«Δεν χρειάζεται ξένος προπονητής στην Εθνική Ελλάδας. Τι στοιχεία να δώσει ο ξένος στους Έλληνες διεθνείς;
Υπάρχουν Έλληνες προπονητές που μπορούν να αναλάβουν αυτό τον ρόλο. Για παράδειγμα ο Σάββας Κωφίδης θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί. Εκπληκτικός προπονητής.
Είχε φανεί η δουλειά του στον Ηρακλή. Τον σέβομαι ως άνθρωπο και προπονητή».
Ο πρώην παίκτης του Ηρακλή δηλώνει μέσω του gazzetta.gr ανοικτός στο ενδεχόμενο να επιστρέψει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μολονότι πριν από τέσσερα χρόνια βρήκε κλειστές πόρτες.
«Μαύρη πέτρα δεν έχω ρίξει. Μέχρι το καλοκαίρι έχω δύο δουλειές εδώ. Είμαι πάντα ανοικτός σε σοβαρές προτάσεις για να δουλέψω στην Ελλάδα. Αρκεί να είναι εφικτό.
Είχα στο παρελθόν πολλές προτάσεις για να παρακολουθώ εδώ παίκτες και να ενημερώνω. Άλλωστε υπάρχουν πολλοί Έλληνες. Ο Μήτρογλου από εδώ ξεκίνησε ή για παράδειγμα και ο
Φορτούνης αγωνίστηκε στο γερμανικό πρωτάθλημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου