Αυτή την ιστορία του πελάτη που έχει πάντα δίκιο, ανέκαθεν δεν μπορούσα να την καταλάβω. Προσπαθούσα να συμπάσχω με κάθε εργαζόμενο πωλητή, που μπορεί να είναι όρθιος επί ένα οχτάωρο και να τραβάει τα πάνδεινα, για να ακούει ότι… ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Όχι δεν έχει δίκιο πάντα ο πελάτης. Έχει δίκιο και αυτός που εργάζεται, έχει δίκιο και ο ιδιοκτήτης. Έχει δίκιο και αυτός που πιθανώς ξέρει και πέντε πράγματα παραπάνω από τον πελάτη που περνάει απλώς λίγη ώρα στο «μαγαζί».
Η περίπτωση του Έργκους Κάτσε, για να πάμε και στην ποδοσφαιρική πελατεία, είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές που οι «πελάτες», δηλαδή οι φίλαθλοι, ευτυχώς δεν είχαν δίκιο και πολύ δε περισσότερο, ευτυχώς δεν εισακούστηκαν από τον ιδιοκτήτη και την διοίκηση. Ο Βρύζας και συνολικά η διοίκηση του ΠΑΟΚ έχει ακούσει πολλά κατά καιρούς, όμως κάπου – κάπου οφείλουμε να πιστώνουμε και κάποια πράγματα. Η διαχείριση του θέματος Κάτσε για παράδειγμα, ήταν περίπου ιδανική, σε ένα ζήτημα που άνοιξε χωρίς λόγο και λίγο έλειψε να στοιχίσει στον ΠΑΟΚ την απώλεια ενός χρησιμότατου ποδοσφαιριστή.
Η ανθρωποφαγία που είναι συχνό ελληνικό φαινόμενο, κόντεψε να κατασπαράξει και τον Κάτσε. Για ένα λάθος που ο ίδιος ομολόγησε. Για μία κίνηση που μάλλον δεν είχε καταλάβει πόσο κουτή ήταν, αφού έμπλεξε σε ένα ζήτημα για το οποίο είμαι βέβαιος πως ούτε καλά ενημερωμένος είναι, ούτε και που θα έμπαινε στην διαδικασία αν υποψιαζόταν τι θα ακολουθήσει. Ο Κάτσε είναι ένα 20χρονο παιδί με ότι αυτό συνεπάγεται. Αντιμετωπίστηκε περίπου σαν… σχιζοφρενής δολοφόνος που κακώς περιβάλλεται με αγάπη από το περιβάλλον του ΠΑΟΚ. «Δώστε του δρόμο», «καρφώστε το δελτίο του», «πουλήστε τον χθες»… ήταν μόνο μερικά από αυτά που ακούγαμε και διαβάζαμε πέρυσι τον Σεπτέμβρη.
Ο Κάτσε έβαλε το κεφάλι κάτω, δούλεψε όπως πάντα ήξερε και επέστρεψε. Αρχικά με επιφυλακτικότητα, έπειτα με εμπιστοσύνη και τώρα με ενθουσιασμό. Ένας παίκτης που αποτελεί αυτή την στιγμή την πιο εμπορική μετοχή για τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι και λίγο πράγμα. Είναι 21 ετών, διανύει την τρίτη γεμάτη του σεζόν και χρόνο με τον χρόνο βελτιώνεται εντυπωσιακά. Δεν είναι απλά ένα παιδί που τρέχει σε όλο το γήπεδο. Είναι ένας παίκτης που καλύπτει τακτικά χώρους, που είναι πια περισσότερο συμμετοχικός, που αρχίζει να δοκιμάζει συχνότερα τα πόδια του, που σκοράρει από μέση απόσταση και σιγά – σιγά μας δείχνει ότι… μαθαίνει να εκτελεί και φάουλ! Ναι, πρέπει να διορθώσει το θέμα της ευκολίας με την οποία παίρνει κάρτες, όμως αν τα έκανε όλα τέλεια από τώρα… δεν θα έπαιζε σίγουρα στον ΠΑΟΚ.
Το θέμα δεν είναι μόνο που θα φθάσει ο Κάτσε. Το ζητούμενο είναι τέτοιου είδους παθήματα, να γίνουν μαθήματα και στο κοινό και στις ομάδες. Κάθε σοβαρός σύλλογος που σέβεται τον εαυτό του και την επένδυση του, δεν πρέπει να μπαίνει στην διαδικασία να ακούει τους… «πελάτες» για να σχεδιάζει το μέλλον της. Χαράζει τον δρόμο της και… σε όποιον αρέσει. Άλλωστε ο χρόνος, αν συνοδευτεί με επιτυχίες, όχι απλά γιατρεύει πληγές, αλλά κάνει τους πάντες (καλώς ή κακώς) να ξεχνούν λάθη και συμπεριφορές…
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου