Τελικά, είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί όλη τη σεζόν οι ομάδες προσπαθούν να κερδίσουν ένα εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ. Πολλές από αυτές δεν δείχνουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προκριθούν σε ομίλους, άλλες πάλι, αφού προκριθούν, νοιάζονται περισσότερο για το Πρωτάθλημα της χώρας τους.
Για τον ΠΑΟΚ το μήνυμα το είχε στείλει από τη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης ο Ιγκόρ Τούντορ, δηλώνοντας ωμά ότι βασικός στόχος είναι το Πρωτάθλημα και ότι αν ακολουθούσε το ντέρμπι με τον Παναθηναικό, χθες θα “έριχνε” στο παιχνίδι την καλύτερη δυνατή ομάδα και όχι μια ενδεκάδα με πολλές αλλαγές.
Ηταν λογικό το μήνυμα να “περάσει” και στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του. Βάζω στοίχημα ότι στο βάθος του μυαλού τους είχαν όλοι χθες τον αγώνα με τον Παναθηναικό. Ούτε δυνάμεις πολλές ξόδεψαν, ούτε ιδιαίτερη διάθεση έδειξαν παρά μόνο στο τελευταίο 15λεπτο. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ φώναξαν, τραγούδησαν, προσπάθησαν να ωθήσουν την ομάδα, αλλά οι παίκτες δεν ανέβασαν στροφές έως τη στιγμή που συνειδητοποίησαν ότι κάτι περισσότερο πρέπει να κάνουν για να κερδίσουν τους τρεις βαθμούς και να μη χάσουν δύο. Ηταν, όμως, πολύ αργά.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν άθλιο. Οι δύο ομάδες αντί να επιβραβεύσουν τους φιλάθλους που βρέθηκαν στην Τούμπα, αγνοώντας τη συνεχή βροχόπτωση, τους τιμώρησαν με ένα θέαμα φτωχό,κάκιστης ποιότητας. Δεν έγινε ούτε μία φάση της προκοπής, δεν δημιουργήθηκε ούτε μία ευκαιρία μπροστά στις δύο εστίες.
Με Λέοβατς στη θέση του τραυματισθέντα Βίτορ και με Μπερμπάτοφ λίγο πριν το 60' προσπάθησε ο Τούντορ να κάνει τον ΠΑΟΚ πιο επιθετικό, βλέποντας ότι και με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου το σκηνικό καθόλου δεν άλλαξε.
Αν αφήσουμε στην άκρη την ολοφάνερη έλλειψη πάθους και μείνουμε μόνο στις “τεχνικές” αιτίες της χθεσινής μετριότατης εμφάνισης του ΠΑΟΚ, έχω την εντύπωση ότι η εξήγηση είναι μία και μοναδική. Η ομάδα ήταν ανύπαρκτη στον δημιουργικό τομέα. Ολοι οι χαφ κινήθηκαν στα ρηχά νερά, οι πλάγιοι τα ίδια και από τη στιγμή που δεν υπήρχε ανάπτυξη δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν και οι προυποθέσεις για την επίτευξη ενός, έστω, γκολ.
Η πρώτη ευκαιρία δημιουργήθηκε στο 68΄στη μία και μοναδική, έως τότε, καλή επιθετική προσπάθεια, με τον συνδυασμό Σάμπο – Πέλκα, ωστόσο ο Σάμπο “κατόρθωσε” να στείλει την μπάλα στη θύρα 4, με ένα σουτ που δεν θα έπιανε ούτε ο πιο άγαρμπος ποδοσφαιριστής τρίτης κατηγορίας.
Υστερα, ήρθε η σειρά του Μακ να περάσει στο παιχνίδι. Ξεκούραστος και ταχύς, ήταν καλύτερη κίνηση που θα μπορούσε να σκεφτεί ο Τούντορ στην προσπάθειά του να πάρει τη νίκη. Και όντως βοήθησε. Μπορεί να ήταν τσαπατσούλης, ωστόσο αναστάτωσε τη ρώσικη άμυνα και βοήθησε στο να ασκηθεί πίεση στα τελευταία 15 λεπτά, όταν φάνηκε επιτέλους ότι υπάρχει ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Κι αν ο διαιτητής παραχωρούσε το πέναλτι στο σπρώξιμο του Μπερμπάτοφ με το χέρι από αμυντικό, θα γινόταν το 1-0. Αλλά για να λέμε την αλήθεια, αυτή τη νίκη ο ΠΑΟΚ δεν την εδικαιούτο, σύμφωνα με την απόδοσή του.
Ενα καίριο ερώτημα (ανάμεσα σε άλλα, βέβαια) ζητά απάντηση: Τον Αθανασιάδη, που δεν πήρε μπαλιά γιατί τον έβγαλε ο Τούντορ; Για να βάλει τον Μπερμπάτοφ και να μην πάρει ούτε εκείνος μπαλιά; Το ίδιο έργο το έχουμε ήδη δει πολλές φορές. Το ζήτημα δεν είναι ποιος από τους δύο θα παίζει, ούτε αν θα παίζουν και οι δύο μαζί. Είναι αυτό που πολλές φορές έχουμε επισημάνει: Πρέπει να βρεθούν οι τρόποι ώστε να αξιοποιηθούν οι δύο σκόρερ του ΠΑΟΚ. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και αν ο Τούντορ δεν βρει λύσεις, η ομάδα θα αρχίσει να σκοράρει μόνο από συγκυρίες, ή από κάποιες προσωπικές προσπάθειες, ή από μακρινά σουτ σαν αυτό που έπιασε χθες ο Κάτσε και απέκρουσε εντυπωσιακά ο γκολκίπερ της Κράσνονταρ. Αυτό σημαίνει ότι τον ΠΑΟΚ θα τον περιμένουν πολλά αρνητικά αποτελέσματα.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου