Για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από τον Ατρόμητο, ο Μιχάλης Γρηγορίου μιλά στο sport-fm.gr για τη θητεία στους Περιστεριώτες και δίνει απαντήσεις για τη φετινή πορεία των «κυανολεύκων».
Αν υπάρχει μια δυσάρεστη έκπληξη στη φετινή Super League, τότε
αυτός ο τίτλος ανήκει στον Ατρόμητο. Από ένα επιβλητικό «διπλό» κόντρα
στην ΑΪΚ Στοκχόλμης για το Europa League και μια ηρωική εμφάνιση κόντρα
στη Φενέρμπαχτσε, έχει φτάσει στο σήμερα του πρωταθλήματος.
Ένα «σήμερα» που τον φέρνει στην 3η θέση από το τέλος της βαθμολογίας με μόλις 9 βαθμούς και με τη χειρότερη επίθεση της κατηγορίες με 8 γκολ. Παρά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, η συνέχεια των αρνητικών αποτελεσμάτων απέδειξε ότι τα προβλήματα στους Περιστεριώτες ήταν πολύ πιο σοβαρά από αμιγώς αγωνιστικά, με την αντικατάσταση στον πάγκο να μην φέρνει αποτελέσματα.
Τα «γιατί» όχι μόνο των φίλων της ομάδας, αλλά και για όσους παρακολουθούν Super League, είναι πάρα πολλά. Πιο αρμόδιος για να μιλήσει για τον φετινό Ατρόμητο, δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Γρηγορίου που για πρώτη φορά στην 13χρονη καριέρα του –παρά τα 41 του χρόνια- δεν επέλεξε ο ίδιος το τέλος της συνεργασίας του, αλλά η διοίκησης της ομάδας που εργάζεται.
Ο Έλληνας τεχνικός μιλά αποκλειστικά στο sport-fm.gr και απαντά στα «γιατί» που αφορούν τη φετινή πορεία των «κυανολεύκων», για τη συνεργασία του με τους παίκτες και τον Γιώργο Σπανό, αλλά και για τα δεδομένα που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Μιχάλη Γρηγορίου στο sport-fm.gr:
Έχει περάσει πλέον ένας μήνας από τη λήξη της συνεργασίας σας με τον Ατρόμητο. Νιώθετε πλέον πιο ήρεμος;
«Όντως ηρέμησα. Ήταν η τελευταία περίοδος στον Ατρόμητο με τις ήττες στο πρωτάθλημα, οι οποίες ήταν αναπάντεχες βέβαια, με μεγάλη στεναχώρια. Κανείς δεν περίμενε ότιθα εξελιχθεί έτσι η χρονιά, όταν ξεκίνησε με τις ευρωπαϊκές επιτυχίες. Σίγουρα, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να διαφοροποιήσουμε πράγματα, αλλά ήταν καθοριστικός ο παράγων “τύχη”. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που στη ζωή μου ή στη δουλειά μου τα εναποθέτω όλα εκεί. Δεν είμαι από αυτούς. Από ένα σημείο και μετά, όταν θα μπορούσε η ομάδα να έχει περισσότερους βαθμούς και να έχει ψυχολογικά μέσω των νικών καλύτερη βαθμολογική θέση, αυτές οι νίκες δεν ήρθαν και έπειτα το ένα φέρνει το άλλο. Πολλές φορές θέλεις, αλλά δεν σου βγαίνει κιόλας».
Τον Ατρόμητο τον βλέπετε τώρα που δεν είστε στο «τιμόνι»;
«Ναι, τον βλέπω μέσω τηλεόρασης φυσικά».
Τι σκέφτεστε εκείνες τις δύο ώρες του αγώνα;
«Παρακαλάω να επανέλθει στα θετικά αποτελέσματα για να αισθανθούμε όλοι καλύτερα. Είναι μια ομάδα με την οποία είχα, έχω και θα έχω εξαιρετικές σχέσεις με τους ανθρώπους της. Αξίζουν πραγματικά να βρίσκονται στο ποδόσφαιρο και στεναχωριέμαι πιο πολύ για αυτούς, για τους ποδοσφαιριστές, παρά για μένα».
Δεν μείνατε όσο καιρό θα επιθυμούσατε, αλλά καταλαβαίνω ότι προλάβατε να δεθείτε...
«Ξεκίνησε αυτή η χρονιά με έντονα συναισθήματα, μετά την πρόκριση επί της ΑΪΚ Στοκχόλμης. Μια παλικαρίσια και δίκαιη πρόκριση, τη στιγμή που όταν είχε προκύψει το όνομά της στην κλήρωση, ξέραμε ότι έχει στα πόδια της 16 αγωνιστικές πρωταθλήματος. Η ΑΪΚ ήταν φαβορί ακόμα και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στη Σουηδία, κάτι που αποδείχθηκε, αφού το έχασε δύο αγωνιστικές πριν από τη λήξη του. Είχαμε ένα ερωτηματικό το πώς θα εξελιχθούν αυτά τα παιχνίδια. Κάναμε μια τεράστια πρόκριση. Το κομμάτι της ατυχίας που είπαμε πριν, φάνηκε ακόμα και σε αυτή την κλήρωση που βρήκαμε την πιο δύσκολη πιθανή ανίσχυρη ομάδα. Στη συνέχεια κληρωθήκαμε με την επίσης πιο δύσκολη ομάδα, τη Φενέρμπαχτσε, που κι εκεί μέσα στο Περιστέρι κάναμε μια εξαιρετική εμφάνιση. Αδικηθήκαμε κατάφωρα κι αυτό αλλάζει τις ψυχολογικές ισορροπίες».
Είδαμε τι έγινε φέτος στον Ατρόμητο, αλλά και ο τρόπος που φύγατε από την Κέρκυρα ήταν επεισοδιακός...
«Ήταν επεισοδιακή κατάσταση, γιατί είχε επέλθει μια προφορική συμφωνία με τον μεγαλομέτοχο της ομάδας, τον κ. Ίσσαρη, ότι αν με ζητούσε μία από τις πρώτες 5 ομάδες του βαθμολογικού πίνακα, θα μπορούσα να φύγω, αλλά μόνο γι’ αυτές. Όταν έγινε αυτό, είχαμε ανανεώσει 12 ποδοσφαιριστές, είχαμε φτιάξει ένα πλάνο για την επόμενη χρονιά, ήρθε αυτή η πρόταση του Ατρομήτου εντελώς ξαφνικά. Εκεί έκανα χρήση αυτού του προφορικού όρου. Καταλαβαίνετε ότι όταν υπάρχει ένα δέσιμο δύο χρόνων που είχαμε περάσει πάρα πολλά και να έρθει ένα διαζύγιο έτσι ξαφνικά, δεν είναι και πιο εύκολο και για τις δύο πλευρές. Όλα αυτά λύθηκαν στο μέλλον, έχω άριστες σχέσεις με τους ανθρώπους της Κέρκυρας».
Ξέροντας πλέον το τι έγινε στην πορεία με τον Ατρόμητο, θα παίρνατε την ίδια απόφαση, αν γυρνούσατε πίσω το χρόνο;
«Δεν μπορούμε να μιλάμε υποθετικά. Αυτή την απόφαση την πήρα όταν η Κέρκυρα ήταν στη Super League, μετά υποβιβάστηκε, οπότε φανταστείτε την αξία της απόφασης που πήρα. Την Κέρκυρα ακόμα την αγαπάω στο μέγεθος που αρμόζει μετά από δύο χρόνια. Είναι επί της ουσίας μια ομάδα αγωνιστικά δική μου, από το μηδέν. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που μου έδωσαν τα εχέγγυα στο να είμαι το απόλυτο αφεντικό εκεί. Ο Ατρόμητος είναι μια ομάδα στην Αθήνα με τεράστιο μέγεθος και με εξαιρετική οργάνωση. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, θεωρώ ότι είναι μεγάλη μου τιμή που εργάστηκα σε αυτή την ομάδα και με αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζω ότι θα ξανάπαιρνα την ίδια απόφαση».
Έχοντας περάσει απ’ όλες τις κατηγορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, το θεωρείτε μια δικαίωση ότι φτάσατε μέχρι το σημείο να αναλάβετε μια ομάδα αγωνίστηκε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις;
«Εν μέρει. Οι στόχοι μου δεν σταματούν εδώ. Ίσα-ίσα έχω όνειρα και κατ’ επέκταση στόχους για πολλά πράγματα ακόμα στην προπονητική μου καριέρα, γιατί το αγαπάω αυτό που κάνω. Εφόσον το αγαπάω και έχω ασχοληθεί τόσα χρόνια πάρα πολύ με αυτό που κάνω, θέλω να εξελιχθώ κι άλλο. Ηλικιακά έχω ακόμα πολλά περιθώρια και νομίζω ότι θα τα καταφέρω».
Μία χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα, που από τον πρώτο αγώνα «γέννησε» προσδοκίες. Τι χάλασε τελικά στην πορεία;
«Τι χάλασε... Είχαμε μόλις 29 μέρες μπροστά μας να προετοιμαστούμε για το πρώτο παιχνίδι στην Ευρώπη. Όπως καταλαβαίνετε, η προετοιμασία έπρεπε να είναι μία μίξη φυσικής κατάστασης, τακτικής και προσέγγισης του πρώτου ματς ή αν θέλετε των δύο πρώτων σε ό,τι αφορά το κομμάτι της τακτικής. Θα έπρεπε να κλείσουμε χώρους, ενώ ξέραμε ότι άπο άποψη δυνάμεων υπερτερούσε και είχε καλύτερο ρυθμό η ΑΪΚ. Επί της ουσίας δώσαμε βάση όσο μπορούσαμε στον τομέα της φυσικής κατάστασης και στο να μπορέσουμε να έχουμε καλή μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.
Έτσι, λοιπόν, εξελίχθηκαν τα δύο αυτά παιχνίδια και τα καταφέραμε. Με τη Φενέρ θα έπρεπε να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, δίνοντας πάλι έμφαση μέχρι τις 20-27 Αυγούστου που ήταν τα δύο ματς. Γενικά κάναμε πολλά πράγματα, αλλά δεν είχαμε το χρόνο για να τα επαναλάβουμε. Όταν ολοκληρώθηκαν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και έπρεπε να μπούμε άμεσα στο πρωτάθλημα, δουλέψαμε σε διαφορετικά στοιχεία, όπως το να έχουμε εμείς τη δημιουργία, την κατοχή, το να ξεκλειδώνουμε κλειστούς αντιπάλους.
Κάπου εκεί στο αρχικό μέρος, ενώ τα καταφέραμε στις δύο πρώτες αγωνιστικές, δεν είχαμε την ανάλογη συνέχεια, γιατί ίσως δεν είχαμε τον απαραίτητο χρόνο για να περάσουμε όλα αυτά τα στοιχεία που έπρεπε, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά από ευρωπαϊκό παιχνίδι σε ένα παιχνίδι ελληνικού πρωταθλήματος».
Όταν ήταν ο Γιώργος Δώνης στον Ατρόμητο, το είχε πει πολλές φορές ότι συστήματα δεν είναι... χάπια που τα παίρνουν οι παίκτες και την επόμενη εβδομάδα έχουν μάθει το 4-4-2, το 4-3-3 κλπ. Ήταν τελικά τα στενά χρονικά περιθώρια η αιτία του φετινού κακού για τον Ατρόμητο;
«Δεν υπήρχαν μεγάλα περιθώρια στο αρχικό κομμάτι. Το πρώτο ματς για το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν στις 23 του μηνός, εν μέσω των αγώνων με τη Φενέρ. Αμέσως μετά, στις 30, ήταν το ματς με τον Πλατανιά. Στην πρώτη διακοπή, λοιπόν, έπρεπε να κάνουμε δύο πράγματα: και να ξεκουράσουμε την ομάδα, γιατί δεν ήταν συνηθισμένη να δίνει 6 παιχνίδια σε έναν μήνα και επιπλέον να συμπληρώσουμε κάποια κομμάτια της προετοιμασίας και σε φυσική κατάσταση, για να μπορέσει η ομάδα να ανταπεξέλθει όλη τη χρονιά.
Εκεί προσθέσαμε και κάποια στοιχεία για την τακτική, αλλά όλα αυτά θέλουν χρόνο. Τα λέω όλα αυτά τώρα που δεν είμαι στην ομάδα, ότι χρειάζονται χρόνο. Δεν είναι δυνατόν ο ποδοσφαιριστής να αφομοιώσει τόσα πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά δεν έχω κανένα παράπονο από τους παίκτες. Ίσα-ίσα διαφοροποιούσαμε συστήματα (3-5-2, 4-4-2, ρόμβους, 4-3-3, 4-2-3-1), σχεδόν τα κάναμε όλα, και νομίζω ότι άσχετα αν το αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε, τα παιδιά ανταποκρίθηκαν. Γι’ αυτό είπα ότι αν ο παράγων “τύχη” ήταν πιο ευνοϊκός, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα τώρα».
Ίσως τελικά ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός κόντρα στη Φενέρ, με τη διαιτησία να έχει κρίσιμο ρόλο στο α’ ματς, έφερε μια απογοήτευση;
«Όταν ετοιμάζεσαι για ένα τέτοιο παιχνίδι και η συγκέντρωσή σου είναι σε υψηλά επίπεδα και παράλληλα καταναλώνεις πολύ μεγάλη ενέργεια, περιμένεις το αποτέλεσμα. Όταν το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό και μάλιστα όχι λόγω των δικών σου λαθών, αλλά από εξωγενείς παράγοντες, καταλαβαίνετε ότι έχεις χάσει τόσο μεγάλη ενέργεια και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Θα μπορούσες να κάνεις κάτι πάρα πολύ σημαντικό για την ιστορία του Ατρόμητου και για αυτά τα παιδιά που αγωνίστηκαν και βλέπεις ότι σου το κλέβουν. Μετά επήλθε μια πτώση, κυρίως στον ψυχολογικό τομέα και θέλει μεγάλη δουλειά για να επανορθώσεις. Έρχεται το δεύτερο παιχνίδι που μετά έπρεπε να το διαχειριστούμε διαφορετικά, αφού ήθελες μόνο τη νίκη, αλλά ήρθε ένα αποτέλεσμα και μια εικόνα που δεν ήταν καλή. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να μην μπορέσουμε να κάνουμε εύκολα πράγματα και να χρειαζόμαστε χρόνο.
Τα στενά χρονικά περιθώρια σε συνδυασμό με τα κακά αποτελέσματα και την έλλειψη κακής ψυχολογίας, έφεραν αυτά τα προβλήματα».
Φοβήθηκε η ομάδα αυτό το ματς στην Τουρκία;
«Νομίζω έτσι έγινε. Εμένα προσωπικά δεν με έπιασε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, ένιωθα μια χαρά, μια ευδιαθεσία. Ακόμα και ως παίκτης μου άρεσε να παίζω σε τέτοιες έδρες Φάνηκε και εκ του αποτελέσματος ότι πολλά παιδιά δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα και ότι επηρεάστηκαν από την έδρα».
Ποιο ήταν το κομβικό σημείο σε αυτή την πορεία που φάνηκε ξεκάθαρα ότι θα υπάρξει σημαντικό πρόβλημα;
«Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παιχνίδια. Με την Ξάνθη που ήταν η πρώτη μας ήττα, με τον ΠΑΟΚ που χάνουμε στο 92’, με την ΑΕΚ που είχαμε δοκάρι στις καθυστερήσεις, το χαμένο πέναλτι με τον Ηρακλή. Αν κάνουμε έναν απολογισμό των 6 ηττών, στα 5 είχαμε ή την ευκαιρία της αγωνιστικής ή την απόκρουση του αντίπαλου τερματοφύλακα.
Το πιο καθοριστικό όμως ήταν το ματς με τον ΠΑΟΚ. Αν εκεί είχαμε πάρει τους τρεις βαθμούς, θα ήταν όλα διαφορετικά. Με την ήττα διαφοροποιήθηκαν όλα, γιατί πάλι σε ακόμα ένα παιχνίδι, δεν αξίζαμε την ήττα. Αυτό ήταν κάτι που μας στεναχωρεί πολύ. Δεν πήγαμε κάπου να χάσουμε 3-0, 4-0, όπως το έχει πάθει ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, το έχουν πάθει σχεδόν όλες οι ομάδες.
Ήμασταν ανταγωνιστικοί σε όλα τα παιχνίδια, ακόμα και με τον Ολυμπιακό που μείναμε με 2-0 πίσω στο σκορ, μειώσαμε και στο τέλος έπρεπε να ισοφαρίσουμε με δύο ευκαιρίες που είχαμε. Σε κανένα παιχνίδι η ομάδα δεν έπεσε αμαχητί».
Πολλά γκολ που δέχθηκε ο Ατρόμητος ήταν μέσω στημένων φάσεων. Τελικά είναι θέμα προπόνησης ή θέμα συγκέντρωσης;
«Αποτελούν συνδυασμό πολλών πραγμάτων. Θέλουν δουλειά, θέλουν προπόνηση, θέλουν σχεδιασμό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι συγκέντρωση ποδοσφαιριστή. Η ΑΪΚ Στοκχόλμης είχε 7 παίκτες άνω του 1.88 και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, αντίθετα είχαμε θέματα με ομάδες που δεν είχαν τα ίδια ύψη. Ακόμα και με τον Πανθρακικό, το πρώτο γκολ έρχεται από στημένη φάση. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πάνω απ’ όλα είναι θέμα συγκέντρωσης και από ένα σημείο και μετά ψυχολογικό».
Έχοντας ζήσει τον Ατρόμητο από μέσα και πλέον βλέποντας τον κι από έξω, η ερώτηση είναι κοινότυπη. Τι φταίει;
«Τώρα που είμαι απ’ έξω βλέπω πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Εγώ κατ’ αρχήν δεν έχω κανένα παράπονο από τους παίκτες, ίσα-ίσα προσπαθούσαν πάρα πολύ. Δύσκολη ερώτηση... Αν ξέραμε την απάντηση άμεσα, δεν θα υπήρχε και ζήτημα, γιατί θα το λύναμε. Νομίζω είναι ένα κράμα πραγμάτων. Οι λεπτομέρειες είναι πολύ σημαντικές στο ποδόσφαιρο, και αυτές φέτος σίγουρα δεν είναι με τον Ατρόμητο.
Δεν είναι μόνο θέμα αποτελεσμάτων, είναι και θέμα τραυματισμών... Σπάνιων τραυματισμών. Όλα αυτά συντελούν και βγαίνουν στον ψυχολογικό τομέα. Η ψυχολογία είναι το “A και το Ω” όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά στην κοινωνία μας. Θα σταθώ εκεί, δεν θα ήθελα να πω κάτι άλλο, γιατί το πρωτάθλημα είναι σε εξέλιξη και δεν θα πρέπει να τοποθετηθώ σε κάτι άλλο.
Το πιο σημαντικό είναι η ψυχολογία και κατά δεύτερον οι λεπτομέρειες που δεν είναι με το μέρος του Ατρόμητου και είναι πολύ άδικο για την προσπάθεια που γίνεται και για τους ανθρώπους υπάρχουν σε αυτή την ομάδα».
Μήπως τελικά έχει παίξει τόσο σημαντικό ρόλο ο σχεδιασμός του καλοκαιριού και έχει στοιχίσει σήμερα;
«Υπήρχε αυτό το πρόβλημα στην αρχή, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό το πρόβλημα θα παραμένει για πάντα. Εφόσον δεν μπορέσαμε να το λύσουμε από την αρχή, στη συνέχεια προστέθηκαν κι άλλα. Δεν θα τα ρίξουμε όλα στην Ευρώπη. Γιατί με την ίδια λογική ο περσινός αποκλεισμός από τη Σαράγεβο, έφερε τα ίδια και ίσως περισσότερα προβλήματα. Γυρνώντας το χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα κάτι από αυτά που κάναμε.
Έπρεπε η ομάδα να προκριθεί. Το κατάφερε κόντρα σε έναν μεγάλο αντίπαλο. Έπρεπε να σχεδιάσουμε έτσι τα παιχνίδια. Οι παίκτες έπρεπε να αφομοιώσουν γρήγορα αυτή την τακτική, η οποία ήταν άγνωστη σε αυτούς, το να αμύνονται και να βγαίνουν στην αντεπίθεση. Η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να δημιουργήσει ακόμα και με αντιπάλους όπως ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός. Όταν κάτι δεν πάει καλά, φταίνε όλοι.
Ο καταμερισμός των ευθυνών, όμως, ακόμα και προς το πρόσωπό μου, πρέπει να γίνει στο τέλος της χρονιάς. Τώρα έχει πάει ένας πολύ καλός προπονητής, όπως είναι ο Τραϊανός. Δεν είναι ώρα να βγουν συμπεράσματα και να καταμεριστούν ευθύνες».
Περιμένατε ίσως από κάποιους παίκτες-κλειδιά να έχουν καλύτερη απόδοση και ίσως κάποια στιγμή να πάρουν την κατάσταση πάνω τους;
«Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι παίκτες-κλειδιά που λέτε εσείς, το έδειξαν αυτό στην αρχή της χρονιάς. Έβγαλαν προσωπικότητα, η ομάδα πέτυχε αυτά που πέτυχε στην αρχή. Δεν στηρίζομαι σε παίκτες-κλειδιά, γενικότερα στην προπονητική μου καριέρα. Η φιλοσοφία μου είναι η ομάδα. Σε αυτό το κομμάτι έχουν ρόλο όλοι. Ακόμα και ένας νεαρός σε ηλικία, όταν μπαίνει μέσα έχει ρόλο στην ομάδα και μπορεί να έχει καθοριστική σημασία. Ανέκαθεν για μένα υπάρχει η έννοια της ομάδας».
Μέσω του ρεπορτάζ προκύπτει ότι ποδοσφαιριστές που ήρθαν το καλοκαίρι, αλλά και από τους παλιούς βρίσκονται στην έξοδο...
«Όταν κάτι δεν πάει καλά για πολύ καιρό, πρέπει να υπάρξουν διαφοροποιήσεις. Αυτό είναι κάτι γνωστό στο ποδόσφαιρο και έτσι πρέπει να γίνει, ξεκινώντας από το προπονητικό τιμ, αφού μεσούσης της περιόδου, δεν γίνεται να αλλάξει όλη η ομάδα. Οι ευθύνες μοιραία στη συνέχεια φτάνουν στους παίκτες. Όσο δεν έρχονται τα αποτελέσματα, είναι λογικό η επόμενη κίνηση είναι αυτή. Ο κ. Σπανός και ο κ. Αγγελόπουλος έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία στο ποδόσφαιρο, δεν είναι χθεσινοί και γνωρίζουν καλύτερα τι πρέπει να αλλάξουν πλέον».
Νιώθετε πιο «οχυρωμένος» προπονητικά μετά το τετράμηνο αυτό πέρασμα στον Ατρόμητο;
«Νιώθω πιο έμπειρος, σίγουρα. Η διαχείριση θεωρώ ήταν καλή. Δεν είχαμε προβλήματα με τους παίκτες, δεν είχαμε τρομερές διαφωνίες και γι΄αυτό όταν αποχώρησα στην ανακοίνωσή μου τους ευχαρίστησα για την προσπάθεια που κατέβαλαν, γιατί κατέβαλαν όντως μεγάλη προσπάθεια. Το επίπεδο των σχέσεων μου με τους παίκτες, με τους φυσιοθεραπευτές, με τους γιατρούς, τους φροντιστές και όσους ήταν γύρω στην ομάδα, ήταν άριστο. Αυτό είναι που θέλω να κρατήσω. Πέρασα από μία ομάδα, έδειξα ήθος, εργατικότητα. Έχει αναγνωριστεί αυτό, ακόμα και με αυτή την πορεία από τους ανθρώπους αυτούς».
Κάποιο παράπονο ίσως;
«Κανένα. Όταν λέμε κανένα, εννοούμε κανένα. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί αυτοί οι 4 μήνες για μένα ήταν εξαιρετικοί και είμαι πολύ στεναχωρημένος που πρώτη φορά στην καριέρα μου, δεν μπόρεσα να δώσω αυτά που ήθελα στην ομάδα, βάσει αποτελεσμάτων. Προσπάθησα, όμως, πάρα πολύ».
Το τέλος με τον Ατρόμητο δεν δόθηκε με τον τυπικό τρόπο που συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ακολούθησαν ανακοινώσεις που ξέφυγαν από όσα έχουμε συνηθίσει με εκατέρωθεν ευχαριστίες, παρά το γεγονός ότι δεν ήρθαν τα αποτελέσματα...
«Ειλικρινά σας λέω, προσπαθήσαμε πάρα πολύ, κι εγώ και οι συνεργάτες μου. Δουλέψαμε πάρα πολύ. Ίσως αν αυτήν την ομάδα την είχα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να ήξερα να την πάω μόνο για το αποτέλεσμα, αντί να προσπαθήσουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Υπήρξαν στιγμές στο ματς με τον ΠΑΟΚ, με την ΑΕΚ, με τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Η φιλοσοφία μου ως προπονητής είναι να προσφέρουμε και θέαμα, να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Κατόπιν εορτής και με πιο ψύχραιμη ματιά, ίσως το αποτέλεσμα εκείνες τις στιγμές να ήταν πιο αναγκαίο, απ’ οτιδήποτε άλλο, κάτι το οποίο είναι εκτός φιλοσοφίας μου. Ίσως να είναι το μόνο που θα άλλαζα. Τη φιλοσοφία μου δεν πρόκειται να την αλλάξω, γιατί αν το κάνω θα κάνω προπονητικά βήματα πίσω και η αναγνωρισιμότητα που υπάρχει προς το πρόσωπό μου αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ότι προσπαθώ να παίξω ποδόσφαιρο».
Μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ υπήρξε η έντονη φημολογία ότι απομακρύνεστε από τον πάγκο του Ατρόμητου. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιώργος Σπανός το πήρε πάνω του και σας στήριξε. Τι ειπώθηκε τότε;
«Ο κ. Σπανός και ο κ. Αγγελόπουλος, γιατί νομίζω ότι η χημεία μεταξύ τους είναι ιδανική, γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Ο πρόεδρος είναι πολλά χρόνια στο χώρο και έχει βάλει πολλά λεφτά, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας και ως παίκτης φημιζόταν για τις ηγετικές του ικανότητες, και ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, ενώ γνωρίζει πολύ καλά το χώρο. Έβλεπαν τι δουλειά γίνεται. Εάν δεν το έβλεπαν αυτό, ίσως η αλλαγή να γινόταν πολύ νωρίτερα.
Γνωρίζοντας από ποδόσφαιρο, έβλεπαν ότι γίνεται δουλειά σε άλλο επίπεδο, το να μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε πράγματα, το να μάθουμε περισσότερους σχηματισμούς που είναι δύσκολο εν μέσω πρωταθλήματος να γίνουν όλα αυτά. Εδώ προκύπτει ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο, όπως συνέβαινε κάθε καλοκαίρι στις ομάδες που είχα και να δουλέψουμε με την ηρεμία μας, να κάνουμε 8-9 φιλικά, να δούμε τα λάθη μας, να διορθωθούμε από φιλικό σε φιλικό...
Αυτή είναι ολοκληρωμένη δουλειά. Εμείς κάναμε μισή δουλειά, λόγω των ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Βλέποντας τη δουλειά που γίνεται, ήταν δύσκολη η απόφασή τους να αλλάξουν κάτι. Μετά τον αγώνα με τον Ηρακλή, ήταν δεδομένο ότι με ό,τι έγινε σε αυτό το ματς, ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει, γι’ αυτό καταλήξαμε στο κοινή συναινέσει διαζύγιο».
Νιώθετε ότι ο Ατρόμητος αποτέλεσε μια χαμένη ευκαιρία;
«Όχι, δεν είμαι έτσι σαν άνθρωπος. Εγώ κοιτάω πάντα το μέλλον και αυτό λέει ότι πέρασα από μια ομάδα που για πρώτη φορά στην προπονητική μου καριέρα υποθετικά δεν τα καταφέραμε, αλλά κοιτάω μπροστά. Και να ξέρετε ότι επειδή η ζωή και το ποδόσφαιρο κάνει κύκλους, το έχω συναντήσει πάρα πολλές φορές, ενδεχομένως να ξανασυνεργαστώ με τον Ατρόμητο. Δεν μετανιώνω για τίποτα, αντίθετα είμαι πολύ χαρούμενος και που εργάστηκα και που συνεργάστηκα με αυτούς τους ανθρώπους».
Η επόμενη μέρα; Προβλέπεται άμεσα μια νέα δουλειά;
«Όχι, όχι, όχι. Είχα ανάγκη από ξεκούραση, γιατί 5,5 χρόνια δεν είχα σταματήσει ούτε μία μέρα, δεν είχα καταφέρει να πάω κάπου ένα τριήμερο με την οικογένειά μου. Δεν είχα χρόνο να πάω σε κάποια σεμινάρια, σε κάποιους ευρωπαϊκούς αγώνες. Ό,τι έκανα, το έκανε στα... κλεφτά, να δω την εθνική στην Ουγγαρία, στη Ρουμανία. Εκμεταλλεύομαι όλο αυτό το χρόνο για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου. Επόμενη μέρα θα είναι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και κυρίως ψάχνω για το εξωτερικό και θα είναι αυτό το οποίο θα περιμένω».
Πόσο εύκολο είναι για έναν Έλληνα προπονητή να φύγει εκτός Ελλάδας;
«Εύκολο δεν είναι. Δυστυχώς δεν έχουν ανοίξει τα σύνορα για τους Έλληνες προπονητές, όπως έχουν ανοίξει για τους Ελλήνες παίκτες, αλλά θα το προσπαθήσω πάρα πολύ, γιατί έχουμε να δώσουμε πράγματα. Νομίζω ότι οι Έλληνες προπονητές έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ, δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους ξένους και το εννοώ αυτό».
Το τηλέφωνο χτυπάει;
«(σ.σ. γέλια) Δόξα τω Θεώ υπάρχει τρομερή εκτίμηση και χτυπάει και αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά που μου δίνεται ακόμα και μετά τη στεναχώρια που είχα».
Κλείνοντας, πλέον, το κεφάλαιο Ατρόμητος, ας μιλήσουμε γενικότερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μόνο ως προπονητής είστε 13-14 χρόνια στο χώρο και έχετε περάσει απ’ όλες τις κατηγορίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ποια είναι η δική σας άποψη για αυτό το «οικοδόμημα», είτε αφορά παράγοντες, ομάδες, διαιτητές κλπ.;
«Ας αρχίσουμε με τη διαιτησία. Μετά την εμπειρία που είχαμε με τη Φενέρ και βλέποντας ευρωπαϊκά ματς, ότι συμβαίνουν παντού λάθη, θα έλεγα να αποστασιοποιηθούμε από την κριτική στους διαιτητές, επί μονίμου βάσεως, γιατί υπάρχει δικαίως ή αδίκως αυτή η καχυποψία σε οποιοδήποτε ματς, οποιασδήποτε κατηγορίας. Αυτό προσθέτει μεγαλύτερο άγχος και βάρος στους συγκεκριμένους ανθρώπους.
Το παραμικρό λάθος που κάνεις, είτε είσαι παίκτης, είτε προπονητής, είτε παράγοντας, πόσω μάλλον διαιτητής, όταν σε αντιμετωπίζουν με καχυποψία, θα το ξανακάνεις. Αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, γνώμη μου είναι να αφήσουμε τη διαιτησία απ’ έξω.
Όσον αφορά την οργάνωση και τη δομή του ποδοσφαίρου, από την τελευταία εμπειρία που είχα να πάω στη Βαρκελώνη για το Μπαρτσελόνα-Ρόμα, πραγματικά βλέπω ότι απέχουμε έτη φωτός.
Δεν ξέρω πού έγκειται όλο αυτό. Ίσως γιατί οι παράγοντες, με μεγάλη εξαίρεση τον Γιώργο Σπανό ή αν θέλετε και τους παράγοντες της Κέρκυρας που συνεργάστηκα, οι περισσότεροι μπαίνουν στο ποδόσφαιρο για να αποσπάσουν κάτι και όχι για να δώσουν. Όταν μπαίνεις με αυτό το σκεπτικό, είναι λογικό να μην προσφέρεις στον χώρο. Ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο, όταν ξεκινάς μια σχέση με τη λογική να πάρεις και όχι να δώσεις, καταλαβαίνεις ότι σίγουρα κάτι δεν θα πάει καλά.
Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει μια νέα αρχή. Επιμένω ότι ανθρώπους σαν τον κύριο Σπανό, πρέπει να τους κρατάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αισιοδοξείτε για αυτή τη νέα αρχή;
«Όταν κάτι φτάσει στο τέλμα, δεν έχει προς τα κάτω. Μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει. Βλέπουμε ανθρώπους σαν τον κύριο Μελισσανίδη να επανέρχονται στο χώρο, ο κ. Σαββίδης, άνθρωποι που θέλουν να επενδύσουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο κ. Μαρινάκης έχει επενδύσει πάρα πολλά χρήματα, για να φτάσει ο Ολυμπιακός να είναι μόνιμος πρωταθλητής. Βλέπω ότι μπαίνουν άνθρωποι που έχουν σκοπό, πρώτα να δώσουν και μετά να πάρουν».
*Πηγή: sport-fm.gr*
Ένα «σήμερα» που τον φέρνει στην 3η θέση από το τέλος της βαθμολογίας με μόλις 9 βαθμούς και με τη χειρότερη επίθεση της κατηγορίες με 8 γκολ. Παρά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, η συνέχεια των αρνητικών αποτελεσμάτων απέδειξε ότι τα προβλήματα στους Περιστεριώτες ήταν πολύ πιο σοβαρά από αμιγώς αγωνιστικά, με την αντικατάσταση στον πάγκο να μην φέρνει αποτελέσματα.
Τα «γιατί» όχι μόνο των φίλων της ομάδας, αλλά και για όσους παρακολουθούν Super League, είναι πάρα πολλά. Πιο αρμόδιος για να μιλήσει για τον φετινό Ατρόμητο, δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Γρηγορίου που για πρώτη φορά στην 13χρονη καριέρα του –παρά τα 41 του χρόνια- δεν επέλεξε ο ίδιος το τέλος της συνεργασίας του, αλλά η διοίκησης της ομάδας που εργάζεται.
Ο Έλληνας τεχνικός μιλά αποκλειστικά στο sport-fm.gr και απαντά στα «γιατί» που αφορούν τη φετινή πορεία των «κυανολεύκων», για τη συνεργασία του με τους παίκτες και τον Γιώργο Σπανό, αλλά και για τα δεδομένα που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Μιχάλη Γρηγορίου στο sport-fm.gr:
Έχει περάσει πλέον ένας μήνας από τη λήξη της συνεργασίας σας με τον Ατρόμητο. Νιώθετε πλέον πιο ήρεμος;
«Όντως ηρέμησα. Ήταν η τελευταία περίοδος στον Ατρόμητο με τις ήττες στο πρωτάθλημα, οι οποίες ήταν αναπάντεχες βέβαια, με μεγάλη στεναχώρια. Κανείς δεν περίμενε ότιθα εξελιχθεί έτσι η χρονιά, όταν ξεκίνησε με τις ευρωπαϊκές επιτυχίες. Σίγουρα, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να διαφοροποιήσουμε πράγματα, αλλά ήταν καθοριστικός ο παράγων “τύχη”. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που στη ζωή μου ή στη δουλειά μου τα εναποθέτω όλα εκεί. Δεν είμαι από αυτούς. Από ένα σημείο και μετά, όταν θα μπορούσε η ομάδα να έχει περισσότερους βαθμούς και να έχει ψυχολογικά μέσω των νικών καλύτερη βαθμολογική θέση, αυτές οι νίκες δεν ήρθαν και έπειτα το ένα φέρνει το άλλο. Πολλές φορές θέλεις, αλλά δεν σου βγαίνει κιόλας».
Τον Ατρόμητο τον βλέπετε τώρα που δεν είστε στο «τιμόνι»;
«Ναι, τον βλέπω μέσω τηλεόρασης φυσικά».
Τι σκέφτεστε εκείνες τις δύο ώρες του αγώνα;
«Παρακαλάω να επανέλθει στα θετικά αποτελέσματα για να αισθανθούμε όλοι καλύτερα. Είναι μια ομάδα με την οποία είχα, έχω και θα έχω εξαιρετικές σχέσεις με τους ανθρώπους της. Αξίζουν πραγματικά να βρίσκονται στο ποδόσφαιρο και στεναχωριέμαι πιο πολύ για αυτούς, για τους ποδοσφαιριστές, παρά για μένα».
Δεν μείνατε όσο καιρό θα επιθυμούσατε, αλλά καταλαβαίνω ότι προλάβατε να δεθείτε...
«Ξεκίνησε αυτή η χρονιά με έντονα συναισθήματα, μετά την πρόκριση επί της ΑΪΚ Στοκχόλμης. Μια παλικαρίσια και δίκαιη πρόκριση, τη στιγμή που όταν είχε προκύψει το όνομά της στην κλήρωση, ξέραμε ότι έχει στα πόδια της 16 αγωνιστικές πρωταθλήματος. Η ΑΪΚ ήταν φαβορί ακόμα και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στη Σουηδία, κάτι που αποδείχθηκε, αφού το έχασε δύο αγωνιστικές πριν από τη λήξη του. Είχαμε ένα ερωτηματικό το πώς θα εξελιχθούν αυτά τα παιχνίδια. Κάναμε μια τεράστια πρόκριση. Το κομμάτι της ατυχίας που είπαμε πριν, φάνηκε ακόμα και σε αυτή την κλήρωση που βρήκαμε την πιο δύσκολη πιθανή ανίσχυρη ομάδα. Στη συνέχεια κληρωθήκαμε με την επίσης πιο δύσκολη ομάδα, τη Φενέρμπαχτσε, που κι εκεί μέσα στο Περιστέρι κάναμε μια εξαιρετική εμφάνιση. Αδικηθήκαμε κατάφωρα κι αυτό αλλάζει τις ψυχολογικές ισορροπίες».
Είδαμε τι έγινε φέτος στον Ατρόμητο, αλλά και ο τρόπος που φύγατε από την Κέρκυρα ήταν επεισοδιακός...
«Ήταν επεισοδιακή κατάσταση, γιατί είχε επέλθει μια προφορική συμφωνία με τον μεγαλομέτοχο της ομάδας, τον κ. Ίσσαρη, ότι αν με ζητούσε μία από τις πρώτες 5 ομάδες του βαθμολογικού πίνακα, θα μπορούσα να φύγω, αλλά μόνο γι’ αυτές. Όταν έγινε αυτό, είχαμε ανανεώσει 12 ποδοσφαιριστές, είχαμε φτιάξει ένα πλάνο για την επόμενη χρονιά, ήρθε αυτή η πρόταση του Ατρομήτου εντελώς ξαφνικά. Εκεί έκανα χρήση αυτού του προφορικού όρου. Καταλαβαίνετε ότι όταν υπάρχει ένα δέσιμο δύο χρόνων που είχαμε περάσει πάρα πολλά και να έρθει ένα διαζύγιο έτσι ξαφνικά, δεν είναι και πιο εύκολο και για τις δύο πλευρές. Όλα αυτά λύθηκαν στο μέλλον, έχω άριστες σχέσεις με τους ανθρώπους της Κέρκυρας».
Ξέροντας πλέον το τι έγινε στην πορεία με τον Ατρόμητο, θα παίρνατε την ίδια απόφαση, αν γυρνούσατε πίσω το χρόνο;
«Δεν μπορούμε να μιλάμε υποθετικά. Αυτή την απόφαση την πήρα όταν η Κέρκυρα ήταν στη Super League, μετά υποβιβάστηκε, οπότε φανταστείτε την αξία της απόφασης που πήρα. Την Κέρκυρα ακόμα την αγαπάω στο μέγεθος που αρμόζει μετά από δύο χρόνια. Είναι επί της ουσίας μια ομάδα αγωνιστικά δική μου, από το μηδέν. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που μου έδωσαν τα εχέγγυα στο να είμαι το απόλυτο αφεντικό εκεί. Ο Ατρόμητος είναι μια ομάδα στην Αθήνα με τεράστιο μέγεθος και με εξαιρετική οργάνωση. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, θεωρώ ότι είναι μεγάλη μου τιμή που εργάστηκα σε αυτή την ομάδα και με αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζω ότι θα ξανάπαιρνα την ίδια απόφαση».
Έχοντας περάσει απ’ όλες τις κατηγορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, το θεωρείτε μια δικαίωση ότι φτάσατε μέχρι το σημείο να αναλάβετε μια ομάδα αγωνίστηκε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις;
«Εν μέρει. Οι στόχοι μου δεν σταματούν εδώ. Ίσα-ίσα έχω όνειρα και κατ’ επέκταση στόχους για πολλά πράγματα ακόμα στην προπονητική μου καριέρα, γιατί το αγαπάω αυτό που κάνω. Εφόσον το αγαπάω και έχω ασχοληθεί τόσα χρόνια πάρα πολύ με αυτό που κάνω, θέλω να εξελιχθώ κι άλλο. Ηλικιακά έχω ακόμα πολλά περιθώρια και νομίζω ότι θα τα καταφέρω».
Μία χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα, που από τον πρώτο αγώνα «γέννησε» προσδοκίες. Τι χάλασε τελικά στην πορεία;
«Τι χάλασε... Είχαμε μόλις 29 μέρες μπροστά μας να προετοιμαστούμε για το πρώτο παιχνίδι στην Ευρώπη. Όπως καταλαβαίνετε, η προετοιμασία έπρεπε να είναι μία μίξη φυσικής κατάστασης, τακτικής και προσέγγισης του πρώτου ματς ή αν θέλετε των δύο πρώτων σε ό,τι αφορά το κομμάτι της τακτικής. Θα έπρεπε να κλείσουμε χώρους, ενώ ξέραμε ότι άπο άποψη δυνάμεων υπερτερούσε και είχε καλύτερο ρυθμό η ΑΪΚ. Επί της ουσίας δώσαμε βάση όσο μπορούσαμε στον τομέα της φυσικής κατάστασης και στο να μπορέσουμε να έχουμε καλή μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.
Έτσι, λοιπόν, εξελίχθηκαν τα δύο αυτά παιχνίδια και τα καταφέραμε. Με τη Φενέρ θα έπρεπε να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, δίνοντας πάλι έμφαση μέχρι τις 20-27 Αυγούστου που ήταν τα δύο ματς. Γενικά κάναμε πολλά πράγματα, αλλά δεν είχαμε το χρόνο για να τα επαναλάβουμε. Όταν ολοκληρώθηκαν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και έπρεπε να μπούμε άμεσα στο πρωτάθλημα, δουλέψαμε σε διαφορετικά στοιχεία, όπως το να έχουμε εμείς τη δημιουργία, την κατοχή, το να ξεκλειδώνουμε κλειστούς αντιπάλους.
Κάπου εκεί στο αρχικό μέρος, ενώ τα καταφέραμε στις δύο πρώτες αγωνιστικές, δεν είχαμε την ανάλογη συνέχεια, γιατί ίσως δεν είχαμε τον απαραίτητο χρόνο για να περάσουμε όλα αυτά τα στοιχεία που έπρεπε, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά από ευρωπαϊκό παιχνίδι σε ένα παιχνίδι ελληνικού πρωταθλήματος».
Όταν ήταν ο Γιώργος Δώνης στον Ατρόμητο, το είχε πει πολλές φορές ότι συστήματα δεν είναι... χάπια που τα παίρνουν οι παίκτες και την επόμενη εβδομάδα έχουν μάθει το 4-4-2, το 4-3-3 κλπ. Ήταν τελικά τα στενά χρονικά περιθώρια η αιτία του φετινού κακού για τον Ατρόμητο;
«Δεν υπήρχαν μεγάλα περιθώρια στο αρχικό κομμάτι. Το πρώτο ματς για το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν στις 23 του μηνός, εν μέσω των αγώνων με τη Φενέρ. Αμέσως μετά, στις 30, ήταν το ματς με τον Πλατανιά. Στην πρώτη διακοπή, λοιπόν, έπρεπε να κάνουμε δύο πράγματα: και να ξεκουράσουμε την ομάδα, γιατί δεν ήταν συνηθισμένη να δίνει 6 παιχνίδια σε έναν μήνα και επιπλέον να συμπληρώσουμε κάποια κομμάτια της προετοιμασίας και σε φυσική κατάσταση, για να μπορέσει η ομάδα να ανταπεξέλθει όλη τη χρονιά.
Εκεί προσθέσαμε και κάποια στοιχεία για την τακτική, αλλά όλα αυτά θέλουν χρόνο. Τα λέω όλα αυτά τώρα που δεν είμαι στην ομάδα, ότι χρειάζονται χρόνο. Δεν είναι δυνατόν ο ποδοσφαιριστής να αφομοιώσει τόσα πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά δεν έχω κανένα παράπονο από τους παίκτες. Ίσα-ίσα διαφοροποιούσαμε συστήματα (3-5-2, 4-4-2, ρόμβους, 4-3-3, 4-2-3-1), σχεδόν τα κάναμε όλα, και νομίζω ότι άσχετα αν το αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε, τα παιδιά ανταποκρίθηκαν. Γι’ αυτό είπα ότι αν ο παράγων “τύχη” ήταν πιο ευνοϊκός, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα τώρα».
Ίσως τελικά ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός κόντρα στη Φενέρ, με τη διαιτησία να έχει κρίσιμο ρόλο στο α’ ματς, έφερε μια απογοήτευση;
«Όταν ετοιμάζεσαι για ένα τέτοιο παιχνίδι και η συγκέντρωσή σου είναι σε υψηλά επίπεδα και παράλληλα καταναλώνεις πολύ μεγάλη ενέργεια, περιμένεις το αποτέλεσμα. Όταν το αποτέλεσμα δεν είναι θετικό και μάλιστα όχι λόγω των δικών σου λαθών, αλλά από εξωγενείς παράγοντες, καταλαβαίνετε ότι έχεις χάσει τόσο μεγάλη ενέργεια και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Θα μπορούσες να κάνεις κάτι πάρα πολύ σημαντικό για την ιστορία του Ατρόμητου και για αυτά τα παιδιά που αγωνίστηκαν και βλέπεις ότι σου το κλέβουν. Μετά επήλθε μια πτώση, κυρίως στον ψυχολογικό τομέα και θέλει μεγάλη δουλειά για να επανορθώσεις. Έρχεται το δεύτερο παιχνίδι που μετά έπρεπε να το διαχειριστούμε διαφορετικά, αφού ήθελες μόνο τη νίκη, αλλά ήρθε ένα αποτέλεσμα και μια εικόνα που δεν ήταν καλή. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να μην μπορέσουμε να κάνουμε εύκολα πράγματα και να χρειαζόμαστε χρόνο.
Τα στενά χρονικά περιθώρια σε συνδυασμό με τα κακά αποτελέσματα και την έλλειψη κακής ψυχολογίας, έφεραν αυτά τα προβλήματα».
Φοβήθηκε η ομάδα αυτό το ματς στην Τουρκία;
«Νομίζω έτσι έγινε. Εμένα προσωπικά δεν με έπιασε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, ένιωθα μια χαρά, μια ευδιαθεσία. Ακόμα και ως παίκτης μου άρεσε να παίζω σε τέτοιες έδρες Φάνηκε και εκ του αποτελέσματος ότι πολλά παιδιά δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα και ότι επηρεάστηκαν από την έδρα».
Ποιο ήταν το κομβικό σημείο σε αυτή την πορεία που φάνηκε ξεκάθαρα ότι θα υπάρξει σημαντικό πρόβλημα;
«Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παιχνίδια. Με την Ξάνθη που ήταν η πρώτη μας ήττα, με τον ΠΑΟΚ που χάνουμε στο 92’, με την ΑΕΚ που είχαμε δοκάρι στις καθυστερήσεις, το χαμένο πέναλτι με τον Ηρακλή. Αν κάνουμε έναν απολογισμό των 6 ηττών, στα 5 είχαμε ή την ευκαιρία της αγωνιστικής ή την απόκρουση του αντίπαλου τερματοφύλακα.
Το πιο καθοριστικό όμως ήταν το ματς με τον ΠΑΟΚ. Αν εκεί είχαμε πάρει τους τρεις βαθμούς, θα ήταν όλα διαφορετικά. Με την ήττα διαφοροποιήθηκαν όλα, γιατί πάλι σε ακόμα ένα παιχνίδι, δεν αξίζαμε την ήττα. Αυτό ήταν κάτι που μας στεναχωρεί πολύ. Δεν πήγαμε κάπου να χάσουμε 3-0, 4-0, όπως το έχει πάθει ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, το έχουν πάθει σχεδόν όλες οι ομάδες.
Ήμασταν ανταγωνιστικοί σε όλα τα παιχνίδια, ακόμα και με τον Ολυμπιακό που μείναμε με 2-0 πίσω στο σκορ, μειώσαμε και στο τέλος έπρεπε να ισοφαρίσουμε με δύο ευκαιρίες που είχαμε. Σε κανένα παιχνίδι η ομάδα δεν έπεσε αμαχητί».
Πολλά γκολ που δέχθηκε ο Ατρόμητος ήταν μέσω στημένων φάσεων. Τελικά είναι θέμα προπόνησης ή θέμα συγκέντρωσης;
«Αποτελούν συνδυασμό πολλών πραγμάτων. Θέλουν δουλειά, θέλουν προπόνηση, θέλουν σχεδιασμό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι συγκέντρωση ποδοσφαιριστή. Η ΑΪΚ Στοκχόλμης είχε 7 παίκτες άνω του 1.88 και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, αντίθετα είχαμε θέματα με ομάδες που δεν είχαν τα ίδια ύψη. Ακόμα και με τον Πανθρακικό, το πρώτο γκολ έρχεται από στημένη φάση. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πάνω απ’ όλα είναι θέμα συγκέντρωσης και από ένα σημείο και μετά ψυχολογικό».
Έχοντας ζήσει τον Ατρόμητο από μέσα και πλέον βλέποντας τον κι από έξω, η ερώτηση είναι κοινότυπη. Τι φταίει;
«Τώρα που είμαι απ’ έξω βλέπω πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Εγώ κατ’ αρχήν δεν έχω κανένα παράπονο από τους παίκτες, ίσα-ίσα προσπαθούσαν πάρα πολύ. Δύσκολη ερώτηση... Αν ξέραμε την απάντηση άμεσα, δεν θα υπήρχε και ζήτημα, γιατί θα το λύναμε. Νομίζω είναι ένα κράμα πραγμάτων. Οι λεπτομέρειες είναι πολύ σημαντικές στο ποδόσφαιρο, και αυτές φέτος σίγουρα δεν είναι με τον Ατρόμητο.
Δεν είναι μόνο θέμα αποτελεσμάτων, είναι και θέμα τραυματισμών... Σπάνιων τραυματισμών. Όλα αυτά συντελούν και βγαίνουν στον ψυχολογικό τομέα. Η ψυχολογία είναι το “A και το Ω” όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά στην κοινωνία μας. Θα σταθώ εκεί, δεν θα ήθελα να πω κάτι άλλο, γιατί το πρωτάθλημα είναι σε εξέλιξη και δεν θα πρέπει να τοποθετηθώ σε κάτι άλλο.
Το πιο σημαντικό είναι η ψυχολογία και κατά δεύτερον οι λεπτομέρειες που δεν είναι με το μέρος του Ατρόμητου και είναι πολύ άδικο για την προσπάθεια που γίνεται και για τους ανθρώπους υπάρχουν σε αυτή την ομάδα».
Μήπως τελικά έχει παίξει τόσο σημαντικό ρόλο ο σχεδιασμός του καλοκαιριού και έχει στοιχίσει σήμερα;
«Υπήρχε αυτό το πρόβλημα στην αρχή, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό το πρόβλημα θα παραμένει για πάντα. Εφόσον δεν μπορέσαμε να το λύσουμε από την αρχή, στη συνέχεια προστέθηκαν κι άλλα. Δεν θα τα ρίξουμε όλα στην Ευρώπη. Γιατί με την ίδια λογική ο περσινός αποκλεισμός από τη Σαράγεβο, έφερε τα ίδια και ίσως περισσότερα προβλήματα. Γυρνώντας το χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα κάτι από αυτά που κάναμε.
Έπρεπε η ομάδα να προκριθεί. Το κατάφερε κόντρα σε έναν μεγάλο αντίπαλο. Έπρεπε να σχεδιάσουμε έτσι τα παιχνίδια. Οι παίκτες έπρεπε να αφομοιώσουν γρήγορα αυτή την τακτική, η οποία ήταν άγνωστη σε αυτούς, το να αμύνονται και να βγαίνουν στην αντεπίθεση. Η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να δημιουργήσει ακόμα και με αντιπάλους όπως ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός. Όταν κάτι δεν πάει καλά, φταίνε όλοι.
Ο καταμερισμός των ευθυνών, όμως, ακόμα και προς το πρόσωπό μου, πρέπει να γίνει στο τέλος της χρονιάς. Τώρα έχει πάει ένας πολύ καλός προπονητής, όπως είναι ο Τραϊανός. Δεν είναι ώρα να βγουν συμπεράσματα και να καταμεριστούν ευθύνες».
Περιμένατε ίσως από κάποιους παίκτες-κλειδιά να έχουν καλύτερη απόδοση και ίσως κάποια στιγμή να πάρουν την κατάσταση πάνω τους;
«Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι παίκτες-κλειδιά που λέτε εσείς, το έδειξαν αυτό στην αρχή της χρονιάς. Έβγαλαν προσωπικότητα, η ομάδα πέτυχε αυτά που πέτυχε στην αρχή. Δεν στηρίζομαι σε παίκτες-κλειδιά, γενικότερα στην προπονητική μου καριέρα. Η φιλοσοφία μου είναι η ομάδα. Σε αυτό το κομμάτι έχουν ρόλο όλοι. Ακόμα και ένας νεαρός σε ηλικία, όταν μπαίνει μέσα έχει ρόλο στην ομάδα και μπορεί να έχει καθοριστική σημασία. Ανέκαθεν για μένα υπάρχει η έννοια της ομάδας».
Μέσω του ρεπορτάζ προκύπτει ότι ποδοσφαιριστές που ήρθαν το καλοκαίρι, αλλά και από τους παλιούς βρίσκονται στην έξοδο...
«Όταν κάτι δεν πάει καλά για πολύ καιρό, πρέπει να υπάρξουν διαφοροποιήσεις. Αυτό είναι κάτι γνωστό στο ποδόσφαιρο και έτσι πρέπει να γίνει, ξεκινώντας από το προπονητικό τιμ, αφού μεσούσης της περιόδου, δεν γίνεται να αλλάξει όλη η ομάδα. Οι ευθύνες μοιραία στη συνέχεια φτάνουν στους παίκτες. Όσο δεν έρχονται τα αποτελέσματα, είναι λογικό η επόμενη κίνηση είναι αυτή. Ο κ. Σπανός και ο κ. Αγγελόπουλος έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία στο ποδόσφαιρο, δεν είναι χθεσινοί και γνωρίζουν καλύτερα τι πρέπει να αλλάξουν πλέον».
Νιώθετε πιο «οχυρωμένος» προπονητικά μετά το τετράμηνο αυτό πέρασμα στον Ατρόμητο;
«Νιώθω πιο έμπειρος, σίγουρα. Η διαχείριση θεωρώ ήταν καλή. Δεν είχαμε προβλήματα με τους παίκτες, δεν είχαμε τρομερές διαφωνίες και γι΄αυτό όταν αποχώρησα στην ανακοίνωσή μου τους ευχαρίστησα για την προσπάθεια που κατέβαλαν, γιατί κατέβαλαν όντως μεγάλη προσπάθεια. Το επίπεδο των σχέσεων μου με τους παίκτες, με τους φυσιοθεραπευτές, με τους γιατρούς, τους φροντιστές και όσους ήταν γύρω στην ομάδα, ήταν άριστο. Αυτό είναι που θέλω να κρατήσω. Πέρασα από μία ομάδα, έδειξα ήθος, εργατικότητα. Έχει αναγνωριστεί αυτό, ακόμα και με αυτή την πορεία από τους ανθρώπους αυτούς».
Κάποιο παράπονο ίσως;
«Κανένα. Όταν λέμε κανένα, εννοούμε κανένα. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί αυτοί οι 4 μήνες για μένα ήταν εξαιρετικοί και είμαι πολύ στεναχωρημένος που πρώτη φορά στην καριέρα μου, δεν μπόρεσα να δώσω αυτά που ήθελα στην ομάδα, βάσει αποτελεσμάτων. Προσπάθησα, όμως, πάρα πολύ».
Το τέλος με τον Ατρόμητο δεν δόθηκε με τον τυπικό τρόπο που συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ακολούθησαν ανακοινώσεις που ξέφυγαν από όσα έχουμε συνηθίσει με εκατέρωθεν ευχαριστίες, παρά το γεγονός ότι δεν ήρθαν τα αποτελέσματα...
«Ειλικρινά σας λέω, προσπαθήσαμε πάρα πολύ, κι εγώ και οι συνεργάτες μου. Δουλέψαμε πάρα πολύ. Ίσως αν αυτήν την ομάδα την είχα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να ήξερα να την πάω μόνο για το αποτέλεσμα, αντί να προσπαθήσουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Υπήρξαν στιγμές στο ματς με τον ΠΑΟΚ, με την ΑΕΚ, με τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Η φιλοσοφία μου ως προπονητής είναι να προσφέρουμε και θέαμα, να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Κατόπιν εορτής και με πιο ψύχραιμη ματιά, ίσως το αποτέλεσμα εκείνες τις στιγμές να ήταν πιο αναγκαίο, απ’ οτιδήποτε άλλο, κάτι το οποίο είναι εκτός φιλοσοφίας μου. Ίσως να είναι το μόνο που θα άλλαζα. Τη φιλοσοφία μου δεν πρόκειται να την αλλάξω, γιατί αν το κάνω θα κάνω προπονητικά βήματα πίσω και η αναγνωρισιμότητα που υπάρχει προς το πρόσωπό μου αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ότι προσπαθώ να παίξω ποδόσφαιρο».
Μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ υπήρξε η έντονη φημολογία ότι απομακρύνεστε από τον πάγκο του Ατρόμητου. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιώργος Σπανός το πήρε πάνω του και σας στήριξε. Τι ειπώθηκε τότε;
«Ο κ. Σπανός και ο κ. Αγγελόπουλος, γιατί νομίζω ότι η χημεία μεταξύ τους είναι ιδανική, γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Ο πρόεδρος είναι πολλά χρόνια στο χώρο και έχει βάλει πολλά λεφτά, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας και ως παίκτης φημιζόταν για τις ηγετικές του ικανότητες, και ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, ενώ γνωρίζει πολύ καλά το χώρο. Έβλεπαν τι δουλειά γίνεται. Εάν δεν το έβλεπαν αυτό, ίσως η αλλαγή να γινόταν πολύ νωρίτερα.
Γνωρίζοντας από ποδόσφαιρο, έβλεπαν ότι γίνεται δουλειά σε άλλο επίπεδο, το να μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε πράγματα, το να μάθουμε περισσότερους σχηματισμούς που είναι δύσκολο εν μέσω πρωταθλήματος να γίνουν όλα αυτά. Εδώ προκύπτει ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο, όπως συνέβαινε κάθε καλοκαίρι στις ομάδες που είχα και να δουλέψουμε με την ηρεμία μας, να κάνουμε 8-9 φιλικά, να δούμε τα λάθη μας, να διορθωθούμε από φιλικό σε φιλικό...
Αυτή είναι ολοκληρωμένη δουλειά. Εμείς κάναμε μισή δουλειά, λόγω των ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Βλέποντας τη δουλειά που γίνεται, ήταν δύσκολη η απόφασή τους να αλλάξουν κάτι. Μετά τον αγώνα με τον Ηρακλή, ήταν δεδομένο ότι με ό,τι έγινε σε αυτό το ματς, ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει, γι’ αυτό καταλήξαμε στο κοινή συναινέσει διαζύγιο».
Νιώθετε ότι ο Ατρόμητος αποτέλεσε μια χαμένη ευκαιρία;
«Όχι, δεν είμαι έτσι σαν άνθρωπος. Εγώ κοιτάω πάντα το μέλλον και αυτό λέει ότι πέρασα από μια ομάδα που για πρώτη φορά στην προπονητική μου καριέρα υποθετικά δεν τα καταφέραμε, αλλά κοιτάω μπροστά. Και να ξέρετε ότι επειδή η ζωή και το ποδόσφαιρο κάνει κύκλους, το έχω συναντήσει πάρα πολλές φορές, ενδεχομένως να ξανασυνεργαστώ με τον Ατρόμητο. Δεν μετανιώνω για τίποτα, αντίθετα είμαι πολύ χαρούμενος και που εργάστηκα και που συνεργάστηκα με αυτούς τους ανθρώπους».
Η επόμενη μέρα; Προβλέπεται άμεσα μια νέα δουλειά;
«Όχι, όχι, όχι. Είχα ανάγκη από ξεκούραση, γιατί 5,5 χρόνια δεν είχα σταματήσει ούτε μία μέρα, δεν είχα καταφέρει να πάω κάπου ένα τριήμερο με την οικογένειά μου. Δεν είχα χρόνο να πάω σε κάποια σεμινάρια, σε κάποιους ευρωπαϊκούς αγώνες. Ό,τι έκανα, το έκανε στα... κλεφτά, να δω την εθνική στην Ουγγαρία, στη Ρουμανία. Εκμεταλλεύομαι όλο αυτό το χρόνο για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου. Επόμενη μέρα θα είναι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και κυρίως ψάχνω για το εξωτερικό και θα είναι αυτό το οποίο θα περιμένω».
Πόσο εύκολο είναι για έναν Έλληνα προπονητή να φύγει εκτός Ελλάδας;
«Εύκολο δεν είναι. Δυστυχώς δεν έχουν ανοίξει τα σύνορα για τους Έλληνες προπονητές, όπως έχουν ανοίξει για τους Ελλήνες παίκτες, αλλά θα το προσπαθήσω πάρα πολύ, γιατί έχουμε να δώσουμε πράγματα. Νομίζω ότι οι Έλληνες προπονητές έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ, δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους ξένους και το εννοώ αυτό».
Το τηλέφωνο χτυπάει;
«(σ.σ. γέλια) Δόξα τω Θεώ υπάρχει τρομερή εκτίμηση και χτυπάει και αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά που μου δίνεται ακόμα και μετά τη στεναχώρια που είχα».
Κλείνοντας, πλέον, το κεφάλαιο Ατρόμητος, ας μιλήσουμε γενικότερα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μόνο ως προπονητής είστε 13-14 χρόνια στο χώρο και έχετε περάσει απ’ όλες τις κατηγορίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ποια είναι η δική σας άποψη για αυτό το «οικοδόμημα», είτε αφορά παράγοντες, ομάδες, διαιτητές κλπ.;
«Ας αρχίσουμε με τη διαιτησία. Μετά την εμπειρία που είχαμε με τη Φενέρ και βλέποντας ευρωπαϊκά ματς, ότι συμβαίνουν παντού λάθη, θα έλεγα να αποστασιοποιηθούμε από την κριτική στους διαιτητές, επί μονίμου βάσεως, γιατί υπάρχει δικαίως ή αδίκως αυτή η καχυποψία σε οποιοδήποτε ματς, οποιασδήποτε κατηγορίας. Αυτό προσθέτει μεγαλύτερο άγχος και βάρος στους συγκεκριμένους ανθρώπους.
Το παραμικρό λάθος που κάνεις, είτε είσαι παίκτης, είτε προπονητής, είτε παράγοντας, πόσω μάλλον διαιτητής, όταν σε αντιμετωπίζουν με καχυποψία, θα το ξανακάνεις. Αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, γνώμη μου είναι να αφήσουμε τη διαιτησία απ’ έξω.
Όσον αφορά την οργάνωση και τη δομή του ποδοσφαίρου, από την τελευταία εμπειρία που είχα να πάω στη Βαρκελώνη για το Μπαρτσελόνα-Ρόμα, πραγματικά βλέπω ότι απέχουμε έτη φωτός.
Δεν ξέρω πού έγκειται όλο αυτό. Ίσως γιατί οι παράγοντες, με μεγάλη εξαίρεση τον Γιώργο Σπανό ή αν θέλετε και τους παράγοντες της Κέρκυρας που συνεργάστηκα, οι περισσότεροι μπαίνουν στο ποδόσφαιρο για να αποσπάσουν κάτι και όχι για να δώσουν. Όταν μπαίνεις με αυτό το σκεπτικό, είναι λογικό να μην προσφέρεις στον χώρο. Ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο, όταν ξεκινάς μια σχέση με τη λογική να πάρεις και όχι να δώσεις, καταλαβαίνεις ότι σίγουρα κάτι δεν θα πάει καλά.
Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει μια νέα αρχή. Επιμένω ότι ανθρώπους σαν τον κύριο Σπανό, πρέπει να τους κρατάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αισιοδοξείτε για αυτή τη νέα αρχή;
«Όταν κάτι φτάσει στο τέλμα, δεν έχει προς τα κάτω. Μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει. Βλέπουμε ανθρώπους σαν τον κύριο Μελισσανίδη να επανέρχονται στο χώρο, ο κ. Σαββίδης, άνθρωποι που θέλουν να επενδύσουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο κ. Μαρινάκης έχει επενδύσει πάρα πολλά χρήματα, για να φτάσει ο Ολυμπιακός να είναι μόνιμος πρωταθλητής. Βλέπω ότι μπαίνουν άνθρωποι που έχουν σκοπό, πρώτα να δώσουν και μετά να πάρουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου