Ο Γιώργος Ζαχαριάδης γράφει για τον ΠΑΟΚ της… ελπίδας για μια πρόκριση σε βάρος του ήδη πρωταθλητή Ολυμπιακού, με την ομάδα του Τούντορ, παρά τις σοβαρές απώλειες να έχει αποκτήσει ρυθμό.
Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com
Δεν ήταν κάτι παραπάνω από τη συνέχει της αισιόδοξης εμφάνισης του δευτέρου μέρους στη Λεωφόρο. Στο 2-2 που έμοιαζε και ήταν σχεδόν νίκη, αφού προήλθε μετά από 2-0 προβάδισμα του ΠΑΟ, με τον Στραματσόνι να «αδειάζει» την ενδεκάδα του, με εκείνες τις ανεξήγητες αλλαγές του Βλαχοδήμου και του Καλτσά.
Το πιο ευχάριστο από όλα είναι ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές που απέμειναν στον Τούντορ αφού υπάρχουν σοβαρές απώλειες με τραυματισμούς, έχουν δεθεί και έχουν αποκτήσει ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ένα βηματισμό που τους επιτρέπει να βρίσκονται συχνά στην αντίπαλη περιοχή κι ας λείπουν οι κατά φύση επιθετικοί κορυφής.
Όλα λοιπόν, είναι θέμα ρυθμού που ποτέ δεν φρόντισε να αποκτήσει η ομάδα του, αυτός ο αγαπητός Κροάτης τεχνικός του ΠΑΟΚ. Άλλαζε συνεχώς τον υποτιθέμενο βασικό κορμό, τον οποίο δεν είχε αποκτήσει ποτέ η ομάδα του από τις; Συνεχείς αλλαγές και έγινε αντικείμενο έρευνας το πότε επιτέλους μια ενδεκάδα θα παίξει χωρίς να βάλει χέρι, σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
Θα ήθελα να τον παρακαλέσω, να μην κάνει καμία αλλαγή, ακόμη και με τον Ολυμπιακό, μπας και διαπιστωθεί επιτέλους, και από τον ίδιο, ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάζεις την ομάδα και την τακτική σε κάθε αγώνα, αλλά, να αποκτήσει η ομάδα σου ταυτότητα, συγκεκριμένη κατεύθυνση και –το σημαντικότερο- το ρυθμό.
Ένα δεύτερο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι ο αγώνας της Τετάρτης. Είναι πολύ άσχημο να εξακολουθούμε να συζητούμε ακόμη και στις μέρες μας, σε υποθετική βάση, ποιο θα είναι το μέλλον του ΠΑΟΚ, του προπονητή του και οποιοδήποτε άλλου διαμένει στην Τούμπα, εφόσον αποκλειστεί τελικά μετά από τις δύο αναμετρήσεις.
Για ποιο λόγο αυτές οι δύο αναμετρήσεις να κρίνουν το μέλλον του ΠΑΟΚ, ή τέλος πάντων, όταν αναφερόμαστε στο μέλλον αφορά στις αμέσως επόμενες μέρες και στις αποφάσεις που θα λάβουν οι έχοντες και –ίσως- κατέχοντες (νου και γνώση).
Θεωρώ ανόητο να παίζεται το μέλλον από δύο αγώνες, ειδικά φέτος που, αν εκτιμήσουμε ποιος είναι ο ΠΑΟΚ και πόσο κοντά μπορεί να φτάσει σε ένα κύπελλο, θα του δώσουμε πολύ μικρές πιθανότητες να προκριθεί σε βάρος του Ολυμπιακού.
Είναι όμορφο να δημιουργείς ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, να ελπίζεις ότι σε αυτά τα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό οι παίκτες σου θα γίνουν σούπερμαν ή από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν θα είναι όσο ισχυρός θα πρέπει για να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ.
Μια λογική προσέγγιση δεν τοποθετεί σε ευνοϊκή αφετηρία την ομάδα του Τούντορ, αλλά, αυτό δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να ελπίζει.
*Πηγή: sport-fm.gr*
zahariadis@hotmail.com
Δεν ήταν κάτι παραπάνω από τη συνέχει της αισιόδοξης εμφάνισης του δευτέρου μέρους στη Λεωφόρο. Στο 2-2 που έμοιαζε και ήταν σχεδόν νίκη, αφού προήλθε μετά από 2-0 προβάδισμα του ΠΑΟ, με τον Στραματσόνι να «αδειάζει» την ενδεκάδα του, με εκείνες τις ανεξήγητες αλλαγές του Βλαχοδήμου και του Καλτσά.
Το πιο ευχάριστο από όλα είναι ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές που απέμειναν στον Τούντορ αφού υπάρχουν σοβαρές απώλειες με τραυματισμούς, έχουν δεθεί και έχουν αποκτήσει ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ένα βηματισμό που τους επιτρέπει να βρίσκονται συχνά στην αντίπαλη περιοχή κι ας λείπουν οι κατά φύση επιθετικοί κορυφής.
Όλα λοιπόν, είναι θέμα ρυθμού που ποτέ δεν φρόντισε να αποκτήσει η ομάδα του, αυτός ο αγαπητός Κροάτης τεχνικός του ΠΑΟΚ. Άλλαζε συνεχώς τον υποτιθέμενο βασικό κορμό, τον οποίο δεν είχε αποκτήσει ποτέ η ομάδα του από τις; Συνεχείς αλλαγές και έγινε αντικείμενο έρευνας το πότε επιτέλους μια ενδεκάδα θα παίξει χωρίς να βάλει χέρι, σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
Θα ήθελα να τον παρακαλέσω, να μην κάνει καμία αλλαγή, ακόμη και με τον Ολυμπιακό, μπας και διαπιστωθεί επιτέλους, και από τον ίδιο, ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάζεις την ομάδα και την τακτική σε κάθε αγώνα, αλλά, να αποκτήσει η ομάδα σου ταυτότητα, συγκεκριμένη κατεύθυνση και –το σημαντικότερο- το ρυθμό.
Ένα δεύτερο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι ο αγώνας της Τετάρτης. Είναι πολύ άσχημο να εξακολουθούμε να συζητούμε ακόμη και στις μέρες μας, σε υποθετική βάση, ποιο θα είναι το μέλλον του ΠΑΟΚ, του προπονητή του και οποιοδήποτε άλλου διαμένει στην Τούμπα, εφόσον αποκλειστεί τελικά μετά από τις δύο αναμετρήσεις.
Για ποιο λόγο αυτές οι δύο αναμετρήσεις να κρίνουν το μέλλον του ΠΑΟΚ, ή τέλος πάντων, όταν αναφερόμαστε στο μέλλον αφορά στις αμέσως επόμενες μέρες και στις αποφάσεις που θα λάβουν οι έχοντες και –ίσως- κατέχοντες (νου και γνώση).
Θεωρώ ανόητο να παίζεται το μέλλον από δύο αγώνες, ειδικά φέτος που, αν εκτιμήσουμε ποιος είναι ο ΠΑΟΚ και πόσο κοντά μπορεί να φτάσει σε ένα κύπελλο, θα του δώσουμε πολύ μικρές πιθανότητες να προκριθεί σε βάρος του Ολυμπιακού.
Είναι όμορφο να δημιουργείς ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, να ελπίζεις ότι σε αυτά τα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό οι παίκτες σου θα γίνουν σούπερμαν ή από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν θα είναι όσο ισχυρός θα πρέπει για να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ.
Μια λογική προσέγγιση δεν τοποθετεί σε ευνοϊκή αφετηρία την ομάδα του Τούντορ, αλλά, αυτό δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να ελπίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου