Την ειδικότητα του ποδοσφαιρικού αναλυτή άφησε για λίγο στην άκρη ο Γκάρι Λίνεκερ και με νέο του άρθρο στην ιστοσελίδα του «Guardian» αναφέρθηκε στη φετινή Λέστερ από την πλευρά του οπαδού.
Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει το
αγγλικό ποδόσφαιρο, ο Γκάρι Λίνεκερ, αποτελεί έναν ζωντανό «θρύλο» για
την ιστορία της Λέστερ, έχοντας φορέσει τη φανέλα της ομάδας για 8
χρόνια.
Στην αρχή της σεζόν ο νυν ποδοσφαιρικός αναλυτής για το αγγλικό πρωτάθλημα είχε αναφερθεί με λύπη και δυσπιστία για την αγαπημένη του ομάδα εν όψει της νέας σεζόν λόγω της πρόσληψης του Κλαούντιο Ρανιέρι, ωστόσο με σημερινό του άρθρο στην ιστοσελίδα του «Guardian» δηλώνει χαρούμενος για την εντελώς λανθασμένη εκτίμησή του και θυμάται τα πολύ δύσκολα χρόνια που έχει περάσει ως οπαδός των «αλεπούδων».
«Κάτι εξαιρετικά σπάνιο συμβαίνει στο χώρο του ποδοσφαίρου. Κάτι που αψηφά τη λογική. Κάτι πραγματικά μαγικό. Κάτι που κάνει να αισθάνομαι όμορφα με συναισθήματα, γιατί αυτό το κάτι συμβαίνει στην ομάδα μου. Την ομάδα που υποστήριζα από τότε που ήμουν σε μέγεθος, όσο ένα σακουλάκι πατατάκια.
Είδα τη Λέστερ να χάνει τον τελικό του FA Cup του 1969 με τον πατέρα μου και τον παππού μου, όταν ήμουν 8 χρονών και έκλαιγα σε όλο το δρόμο της επιστροφής. Τους έχω δει να κατακτούν ανόδους και να υποβιβάζονται. Έπαιξα στην ομάδα για 8 χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν συγκρίνεται με αυτό. Τίποτα. Πράγματα σαν και αυτό δεν συμβαίνουν σε ομάδες σαν τις δική μου», αναφέρει στην αρχή ο Γκάρι Λίνεκερ και στη συνέχεια αναφέρεται στην αρχική του δυσπιστία προς το πρόσωπο του Κλαούντιο Ρανιέρι, κυρίως λόγω της θητείας τους στην εθνική ομάδα της Ελλάδας.
«Πρόσληψη Κλαούντιο Ρανιέρι. Σε αυτό το σημείο νιώθω ότι θα έπρεπε να ξεκαθαρίσω και να πω ότι όπως πολλοί άλλοι, ήμουν αρκετά δύσπιστος προς αυτή την επιλογή. Στην προηγούμενη δουλειά του κατάφερε να χάσει με την Εθνική Ελλάδας από τα Νησιά Φερόε.
Πόσο λάθος ήμουν, πόσο υπέροχα, θεαματικά, ευλογημένα λάθος. Αυτό που βλέπουμε, με τη Λέστερ να κερδίζει τον τίτλο, είναι πιθανότατα ο πιο απίστευτος θρίαμβος στην ιστορία των ομαδικών αθλημάτων. Ένα σύνολο ατόμων που δεν μπορούσαν να νικήσουν, μετατράπηκαν σε μια απίστευτη δύναμη».
Στη συνέχεια, αφού αναφέρεται σε τεχνικά χαρακτηριστικά και την προσφορά συγκεκριμένων παικτών όπως ο Σμάιχελ, ο Μαχρέζ, ο Βάρντι, ο Καντέ κλπ. ολοκληρώνει την «εξομολόγησή» του, λέγοντας:
«Δεν νομίζω ότι ήθελα κάτι περισσότερο να συμβεί στον αθλητισμό σε ολόκληρη τη ζωή μου. Είναι πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις τον ενθουσιασμό των τριών παιδιών μου που υποστηρίζουν τη Λέστερ. Ακόμα και ο μεγαλύτερος που είναι χρόνια οπαδός της Γιουνάιτεντ (ήμαστε πάντα στην κόντρα), είναι ενθουσιασμένος από την πορεία των “αλεπούδων”.
Μη φοβάσαι, ομάδα μου. Κάν’ το δικό σου. Όπως λέει και στον Ριχάρδο τον Γ’ ο Σέξπηρ: “Τι φοβάμαι; Τον εαυτό μου;”».
*Πηγή: sport-fm.gr*
Στην αρχή της σεζόν ο νυν ποδοσφαιρικός αναλυτής για το αγγλικό πρωτάθλημα είχε αναφερθεί με λύπη και δυσπιστία για την αγαπημένη του ομάδα εν όψει της νέας σεζόν λόγω της πρόσληψης του Κλαούντιο Ρανιέρι, ωστόσο με σημερινό του άρθρο στην ιστοσελίδα του «Guardian» δηλώνει χαρούμενος για την εντελώς λανθασμένη εκτίμησή του και θυμάται τα πολύ δύσκολα χρόνια που έχει περάσει ως οπαδός των «αλεπούδων».
«Κάτι εξαιρετικά σπάνιο συμβαίνει στο χώρο του ποδοσφαίρου. Κάτι που αψηφά τη λογική. Κάτι πραγματικά μαγικό. Κάτι που κάνει να αισθάνομαι όμορφα με συναισθήματα, γιατί αυτό το κάτι συμβαίνει στην ομάδα μου. Την ομάδα που υποστήριζα από τότε που ήμουν σε μέγεθος, όσο ένα σακουλάκι πατατάκια.
Είδα τη Λέστερ να χάνει τον τελικό του FA Cup του 1969 με τον πατέρα μου και τον παππού μου, όταν ήμουν 8 χρονών και έκλαιγα σε όλο το δρόμο της επιστροφής. Τους έχω δει να κατακτούν ανόδους και να υποβιβάζονται. Έπαιξα στην ομάδα για 8 χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν συγκρίνεται με αυτό. Τίποτα. Πράγματα σαν και αυτό δεν συμβαίνουν σε ομάδες σαν τις δική μου», αναφέρει στην αρχή ο Γκάρι Λίνεκερ και στη συνέχεια αναφέρεται στην αρχική του δυσπιστία προς το πρόσωπο του Κλαούντιο Ρανιέρι, κυρίως λόγω της θητείας τους στην εθνική ομάδα της Ελλάδας.
«Πρόσληψη Κλαούντιο Ρανιέρι. Σε αυτό το σημείο νιώθω ότι θα έπρεπε να ξεκαθαρίσω και να πω ότι όπως πολλοί άλλοι, ήμουν αρκετά δύσπιστος προς αυτή την επιλογή. Στην προηγούμενη δουλειά του κατάφερε να χάσει με την Εθνική Ελλάδας από τα Νησιά Φερόε.
Πόσο λάθος ήμουν, πόσο υπέροχα, θεαματικά, ευλογημένα λάθος. Αυτό που βλέπουμε, με τη Λέστερ να κερδίζει τον τίτλο, είναι πιθανότατα ο πιο απίστευτος θρίαμβος στην ιστορία των ομαδικών αθλημάτων. Ένα σύνολο ατόμων που δεν μπορούσαν να νικήσουν, μετατράπηκαν σε μια απίστευτη δύναμη».
Στη συνέχεια, αφού αναφέρεται σε τεχνικά χαρακτηριστικά και την προσφορά συγκεκριμένων παικτών όπως ο Σμάιχελ, ο Μαχρέζ, ο Βάρντι, ο Καντέ κλπ. ολοκληρώνει την «εξομολόγησή» του, λέγοντας:
«Δεν νομίζω ότι ήθελα κάτι περισσότερο να συμβεί στον αθλητισμό σε ολόκληρη τη ζωή μου. Είναι πραγματικά απολαυστικό να βλέπεις τον ενθουσιασμό των τριών παιδιών μου που υποστηρίζουν τη Λέστερ. Ακόμα και ο μεγαλύτερος που είναι χρόνια οπαδός της Γιουνάιτεντ (ήμαστε πάντα στην κόντρα), είναι ενθουσιασμένος από την πορεία των “αλεπούδων”.
Μη φοβάσαι, ομάδα μου. Κάν’ το δικό σου. Όπως λέει και στον Ριχάρδο τον Γ’ ο Σέξπηρ: “Τι φοβάμαι; Τον εαυτό μου;”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου