Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Είναι ή όχι η κορυφαία των κορυφαίων;

http://i4.ytimg.com/vi/CP00wJSfgMQ/default.jpg

Η Ιντερ είναι η νέα Πρωταθλήτρια Ευρώπης και ανέβηκε στον θρόνο ύστερα από 45 χρόνια επειδή ο ανοιχτοχέρης πρόεδρός της αποφάσισε να κάνει, μέσα σε διάστημα δύο ετών, δύο (απλά στη σκέψη και στη σύλληψη, δύσκολα στην εφαρμογή) πράγματα.

Το πρώτο ήταν τα του… οίκο του. Ο Μάσιμο Μοράτι είδε κι απόειδε με τον Λουτσιάνο Μότζι να κυριαρχεί και να ελέγχει απόλυτα τη διαιτησία, χάνοντας τίτλους ακόμη κι από την αδιάφορη Λάτσιο. Χτυπούσε πόρτες στη δικαιοσύνη, έκραζε αλλά φευ…

Οπότε τι έκανε; Εστησε ένα ολόκληρο δίκτυο κατασκοπίας, παρακολουθούσε τηλέφωνα διαιτητών και παραγόντων κι όταν είχε τις αποδείξεις τις έστειλε στους δικαστές, στέλνοντας τη Γιουβέντους στη δεύτερη κατηγορία, την ώρα που η Ιντερ άρχιζε να παίρνει σερί τίτλους!

Οι συνεχόμενοι τίτλοι, αρχικά με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι και ύστερα με τον Ζοσέ Μουρίνιο, έδωσαν στην Ιντερ αυτό που της έλειπε: αυτοπεποίθηση. Παίκτες όπως ο Στάνκοβιτς, ο Ζανέτι και ο Ματεράτσι έβλεπαν πως δεν θα τους κόψει βαθμούς με τη Σιένα ή την Ουντινέζε ο εκάστοτε «κόρακας» και η εντός συνόρων κυριαρχία ήρθε άνετα.

Τι έλειπε; Προφανώς το επόμενο σκαλοπάτι, η ευρωπαϊκή καταξίωση που μόνο παγκόσμιας κλάσης προπονητές μπορούν να πετύχουν. Εξ ου και η πρόσληψη του Μουρίνιο, μετρ στο να δημιουργεί φοβερές ομάδες με ό,τι διαθέτει, με κάποιες, λίγες όμως, ακριβές προσθήκες και με κινήσεις που εξηγούνται μόνο με τα αποτελέσματα.

Το 2004 ο Μουρίνιο πήρε πάλι το Champions League με παίκτες που μόνο υπό τις οδηγίες του έγιναν πρωταθλητές και πρωταγωνιστικές, μόνο τυχαίο δεν είναι! Ο Μάνικε, ο Μέντες, ο Ντερλέι, ο ΜακΚάρθι, ο Κάρλος Αλμπέρτο, ο Κοστίνια, ο Νούνο Βαλέντε και ο Αλενίτσεφ ήταν Πρωταθλητές Ευρώπης τότε, πριν και μετά δεν έκαναν ουσιαστικά τίποτα στη ζωή τους!

Πώς έφερε ο Πορτογάλος την Ιντερ στην κορυφή της Ευρώπης; Ούτε με Κριστιάνο Ρονάλντο, ούτε με Κακά, ούτε με Ρομπίνιο. Εδώ καλά καλά τον έκραζαν το καλοκαίρι όταν ξαπόστειλε τον Ιμπραΐμοβιτς και έφερε αντάλλαγμα από την Μπαρτσελόνα τον Ετό για να παίζει δεξιός εξτρέμ ενώ για αντί-Ιμπρα επέλεξε τον 30χρονο Μιλίτο που σκόραρε συχνά μεν, για την Τζένοα δε.

Εφερε επίσης τον Λούσιο που έμεινε ελεύθερος από την Μπάγερν επειδή δεν της έκανε (!), επέλεξε τον Σνάιντερ που είχε χαθεί στη μετριότητα στη Ρεάλ Μαδρίτης, στηρίχθηκε στον Μότα που είχε κάνει μια μάλλον μέτρια σεζόν στην Τζένοα, ανέστησε τον Σάμουελ, βελτίωσε τον Μαϊκόν, έστειλε στην εξέδρα τον Μπαλοτέλι επειδή απαύδησε μαζί του και καλυτέρευσε τον Μουντάρι.

Οταν ήρθε ο Γενάρης, και με την Ιντερ πρώτη και με διαφορά στο Καμπιονάτο συν την Τσέλσι να περιμένει στο Champions League, θα περίμενε κανείς μια «ηχηρή» μεταγραφή τύπου Αντριάνο από πλευράς Μουρίνιο. Κάποιον να κάνει τη διαφορά. Κι όμως, έφερε τον Πάντεφ από τη Λάτσιο κάνοντας μέσα σε λίγες εβδομάδες τον Σκοπιανό να φορ κάνει τα ματς της ζωής του ως μέσος!

Ο Μουρίνιο λατρεύει να έχει παίκτες που παίζουν σε παραπάνω από μία θέση και δημιούργησε μια «μηχανή» με αυτοματισμούς. Αυτό που έλειπε για την υπέρβαση στο Champions League ήταν η πίστη στην επιτυχία, το «διπλό» στο Λονδίνο επί της εκπληκτικής φέτος Τσέλσι έδωσε το έναυσμα για την αναρρίχηση στην κορυφή.

Πολλοί, ακόμη και στα comments των αναγνωστών στα blogs του Sportnet, μιλούν για αντί-ποδόσφαιρο. Αλήθεια όμως…
* Ποιος έπαιξε πραγματικό αντί-ποδόσφαιρο, η Ιντερ στη Βαρκελώνη ή η Μπαρτσελόνα στο αντίστοιχο πρώτο ματς στο Μιλάνο;
* Τι είναι ποιο δύσκολο τελικά, να παίζεις φαντεζί, όμορφο και θεαματικό ποδόσφαιρο ή να διαθέτεις αξιόπιστη μεσοαμυντική γραμμή; Διότι αν το πρώτο είναι πιο δύσκολο και η Μπάρτσα το κάνει καλύτερα απ’ όλους, πού ήταν η Μπάρτσα στον τελικό;
* Είδατε κάνα αντί-ποδόσφαιρο στον τελικό; Όχι η Ιντερ βέβαια… Διότι η Μπάγερν περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο και φάνηκε μετά το δεύτερο γκολ, όταν όλα ουσιαστικά είχαν κριθεί.

Για να είσαι άξιος, πρέπει να νικάς κι άλλους άξιους. Οι Λομβαρδοί άφησαν εκτός νυμφώνος τις μετέπειτα Πρωταθλήτριες Αγγλίας και Ισπανίας, Τσέλσι και Μπαρτσελόνα, που στα πρωταθλήματά τους πέτυχαν μαζί… 201 γκολ! Είναι ή όχι η κορυφαία των κορυφαίων;

Α, και κάτι τελευταίο… Αν ο Φαν Χάαλ είχε κρατήσει τον Λούσιο, υπήρχε περίπτωση ο Βραζιλιάνος να έτρωγε τέτοια ντρίμπλα όπως ο Βαν Μπούιτεν; Όχι δα! Επιμελεια Koubanezos

Δεν υπάρχουν σχόλια: