Κατσαμπής: «Δεν το μετάνιωσα…»

Κυριακή 10 Απριλίου 2011. Θα είναι μια ημερομηνία χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό του Τάσου Κατσαμπή. Ήταν το τελευταίο του παιχνίδι στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Μια μακρά πορεία που ξεκίνησε από την Αθήνα, από τα τοπικά πρωταθλήματα, από έναν άλλο… Ηρακλή, του Νέου Ηρακλείου, η οποία ολοκληρώθηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
O Τάσος Κατσαμπής μίλησε αποκλειστικά στο «Metrosport», σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης και την οποία δεν πρέπει να χάσετε σήμερα….
-Τάσο, το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Μια μέρα μετά την τελευταία σου συμμετοχή, το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Είναι νωρίς ακόμη για να το συνειδητοποιήσω. Δεν έχω σταματήσει τις προπονήσεις ακόμα… Δεν έχει έρθει η μέρα της προετοιμασίας και είναι λογικό να μη μου έχει λείψει καθόλου. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει κι αυτό. Θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο timing το παιχνίδι αυτό για να σταματήσω από την ενεργό δράση».
- Τι σου μένει σ’ αυτή τη μεγάλη καριέρα;
«Κακά τα ψέματα αν δεν είχα τον τραυματισμό που είχα στο κεφάλι πριν από καιρό, θα ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα, χωρίς να σημαίνει πως πάλι θα σκεφτόμουν να σταματήσω. Σωματικά ήμουν πολύ καλά θα έλεγα. Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα τόσο γεμάτη αγωνιστική πορεία. Θεωρώ ότι στα 17 χρόνια επαγγελματικά στην Α’ Εθνική είμαι πολύ γεμάτος ποδοσφαιρικά και είμαι πολύ χαρούμενος που το κατάφερα αυτό».
- 416 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Ποιον αγώνα θυμάσαι;
«Είναι αυτό που είπα, στον Ηρακλή το γκολ που έβαλα στην Ξάνθη. Στις άλλες ομάδες είναι τα κύπελλα που σήκωσα. Στον Ηρακλή το γκολ εκείνο και η στιγμή στο χθεσινό (σ.σ. προχθεσινό) παιχνίδι είναι αυτά που θα θυμάμαι για μια ζωή».
- Ο κόσμος δέχθηκε πίκρες και απογοητεύσεις. Παραμένει κοντά. Πώς μπορεί να βγει ενωμένος ο Ηρακλής;
«Ότι και να πω για τον κόσμο είναι λίγο. Έχω μπει στο πετσί του. Ξέρω πως σκέφτεται και απογοητεύεται. Τα νιώθω και τα βιώνω κι εγώ. Να πω υπομονή, δε γίνεται. Πρέπει να καταλάβει όμως και ο κόσμος πως μια ομάδα δε μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη για να πάρεις κύπελλο ή πρωτάθλημα. Πρέπει να φτιάξεις «κορμό» και κάθε χρόνο να κάνεις 2-3 κινήσεις, να ενσωματώνονται οι παίκτες και να γίνεται μια αξιόλογη ομάδα. Στον Ηρακλή δυστυχώς κάθε χρόνο γίνονται τα ίδια και τα ίδια. Έρχονται 10-20 παίκτες, θα φύγουν αυτοί για να έρθουν οι άλλοι. Δυστυχώς έτσι δε γίνεται ομάδα ποτέ. Αν συνεχιστεί αυτό δεν ξέρω που θα καταλήξει. Η υπομονή είναι δύσκολη λέξη για τον κόσμο του Ηρακλή, αλλά επειδή αγαπάνε την ομάδα και τρέχουν, πρέπει να καταλάβουν πως δεν γίνεται ομάδα από τη μια στιγμή στην άλλη».
- Που πέρασες το πιο ευτυχισμένο κομμάτι ως παίκτης;
«Για να είμαι 9 χρόνια στον Ηρακλή πάει να πει ότι ήμουν καλά εδώ. Άσχετα αν είχα πολλές προτάσεις στα χρόνια που ήμουν στην ομάδα. Δυστυχώς τα τελευταία χρονιά η ομάδα είχε προβλήματα στην παραμονή και θεωρούσα χρέος μου να προσπαθήσω από την πλευρά μου να βοηθήσω να μείνει η ομάδα στην Α’ Εθνική. Ντρέπομαι που το λέω αυτή είναι η αλήθεια. Κακά τα ψέματα τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει πολλά προβλήματα και τις τελευταίες αγωνιστικές έμενε στην κατηγορία».