Ο Τάσος Κατσαμπής, ο οποίος στο τέλος της φετινής σεζόν «κρεμάει» οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, μίλησε για ολόκληρη την καριέρα του, για τα Κύπελλα με ΠΑΟΚ και Πανιώνιο, για τα χρόνια του στον Ηρακλή, αλλά και για το… παρόπονό του από την Εθνική Ελλάδος.
«Συνεχίζω προς το παρόν τις προπονήσεις και θα το κάνω τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Μαϊου, όπως μας έχει πει και ο προπονητής μας Γιώργος Παράσχος. Θέλω να μείνω όσο μπορώ κοντά στην ομάδα και να προσπαθήσω να αποχωρήσω σιγά-σιγά από τα γήπεδα. Η αλήθεια είναι όμως πως χάρηκα το ποδόσφαιρο όλα αυτά τα χρόνια και αποχωρώ γεμάτος από τα γήπεδα», ανέφερε αρχικά ο έμπειρος αμυντικός στο «Αθλητικό Metropolis».
Για τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε στην καριέρα του: «Όντως είχα αρκετά χτυπήματα, ειδικά στο κεφάλι, που για ποδοσφαιριστή δεν είναι ότι καλύτερο. Παθιαζόμουν όμως πολύ στο γήπεδο και πάντα έβαζα τα προβλήματα μου σε δεύτερη μοίρα. Όμως έκανα αυτό που λέμε… καλή ζωή. Ούτε καν μπύρα πίνω το καλοκαίρι, ούτε έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου. Το ποδόσφαιρο με έκανε ένα πολύ πειθαρχημένο άτομο, κάτι που με έχει βοηθήσει γενικά στη ζωή μου».
Για τους σταθμούς της ζωής και της καριέρας του: «Σίγουρα υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στην καριέρα μου. Πρώτος ήταν η κατάκτηση του Kυπέλλου με τον Πανιώνιο, δεύτερος η κατάκτηση του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και τρίτος σίγουρα το τέρμα που σημείωσα στην Ξάνθη, όπου ο Θεός ήταν αυτός που με βοήθησε να πηδήξω τόσο ψηλά. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο, ευχαριστώ για την αναγνώριση, πόσο μάλλον για το χειροκρότημα που δέχθηκα σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στον ΠΑΟΚ».
Για το συμβάν που υπήρξε στο γνωστό παιχνίδι με τον Άρη: «Λυπάμαι πολύ που ακόμη ακούγεται αυτό το συμβάν με το κολάρο. Δεν είχα σκοπό ποτέ να κάνω κακό στον Άρη. Αυτοί ήταν που έκαναν κακό στον Άρη, εγώ απέδειξα πως δεν ήθελα να κάνω κακό με όσα είπα στο δικαστήριο».
Για το παρατσούκλι που έχει αποκτήσει από τους συμπαίκτες του: «Με φωνάζουν Δαλάι Λάμα, επειδή φοράω πάρα πολλές λάμες στο σώμα μου».
Για το ότι δεν κλήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Εθνική: «Είναι κάτι που με ενόχλησε, αλλά δεν κρατάω κακία. Όσο έπαιζα στον ΠΑΟΚ ήμουν μέλος της Εθνικής, αλλά όταν αναγκάστηκα να φύγω από εκεί, δεν κλήθηκα ποτέ ξανά. Είμαι άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω, είμαι πολύ ικανοποιημένος για αυτά που έχω προσφέρει, αγωνίστηκα με αξιοπρέπεια κι αυτό μου αρκεί. Ό, τι είχα να δώσω το έδωσα».
Για το μέλλον του:«Δεν θα ήθελα αυτή την στιγμή να γίνω προπονητής, αλλά ότι άλλο έχει σχέση με το ποδόσφαιρο θα με ενδιέφερε. Θα μπορούσα ευχαρίστως να βοηθήσω. Μ’ αρέσει να βλέπω νεαρούς παίκτες. Ξέρω τα πάντα σχετικά με τον Ηρακλή, μπορώ να βοηθήσω όποτε μου ζητηθεί».
Για τα τελευταία χρόνια στην ομάδα: «Σίγουρα τα τελευταία πέντε χρόνια ειδικά η ομάδα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Έγιναν λανθασμένες επιλογές ποδοσφαιριστών, υπήρξαν οικονομικά προβλήματα, αλλά εκεί οφείλουν να φαίνονται οι αρχηγοί. Ορισμένες φορές πήγαινες στην προπόνηση και μόνο προπόνηση δεν έκανες».
Ποιος ήταν ο καλύτερος του συμπαίκτης: «Στον Πανιώνιο αδικήθηκε απίστευτα ο Πάντιτς, όμως μετά πήγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ένας από τους καλύτερους όμως, με τον οποίο δέθηκα απίστευτα ήταν ο Παναγιώτης Διλμπέρης, που θα είμαστε μια ζωή μαζί, είναι αδερφικός μου φίλος και πραγματικά βαμμένος μπλε!»
Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής: «Ήταν αρκετοί οι προπονητές που μου έδωσαν πολλά πράγματα στην καριέρα μου, δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα».
Για τον δυσκολότερο αντίπαλο: «Ήταν ο Ντέμης Νικολαϊδης και ο Κριστόφ Βαζέχα, δύο παίκτες πολύ γρήγοροι που ήταν πραγματικά απρόβλεπτοι».
Για τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε στην καριέρα του: «Όντως είχα αρκετά χτυπήματα, ειδικά στο κεφάλι, που για ποδοσφαιριστή δεν είναι ότι καλύτερο. Παθιαζόμουν όμως πολύ στο γήπεδο και πάντα έβαζα τα προβλήματα μου σε δεύτερη μοίρα. Όμως έκανα αυτό που λέμε… καλή ζωή. Ούτε καν μπύρα πίνω το καλοκαίρι, ούτε έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου. Το ποδόσφαιρο με έκανε ένα πολύ πειθαρχημένο άτομο, κάτι που με έχει βοηθήσει γενικά στη ζωή μου».
Για τους σταθμούς της ζωής και της καριέρας του: «Σίγουρα υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στην καριέρα μου. Πρώτος ήταν η κατάκτηση του Kυπέλλου με τον Πανιώνιο, δεύτερος η κατάκτηση του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και τρίτος σίγουρα το τέρμα που σημείωσα στην Ξάνθη, όπου ο Θεός ήταν αυτός που με βοήθησε να πηδήξω τόσο ψηλά. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο, ευχαριστώ για την αναγνώριση, πόσο μάλλον για το χειροκρότημα που δέχθηκα σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι απέναντι στον ΠΑΟΚ».
Για το συμβάν που υπήρξε στο γνωστό παιχνίδι με τον Άρη: «Λυπάμαι πολύ που ακόμη ακούγεται αυτό το συμβάν με το κολάρο. Δεν είχα σκοπό ποτέ να κάνω κακό στον Άρη. Αυτοί ήταν που έκαναν κακό στον Άρη, εγώ απέδειξα πως δεν ήθελα να κάνω κακό με όσα είπα στο δικαστήριο».
Για το παρατσούκλι που έχει αποκτήσει από τους συμπαίκτες του: «Με φωνάζουν Δαλάι Λάμα, επειδή φοράω πάρα πολλές λάμες στο σώμα μου».
Για το ότι δεν κλήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Εθνική: «Είναι κάτι που με ενόχλησε, αλλά δεν κρατάω κακία. Όσο έπαιζα στον ΠΑΟΚ ήμουν μέλος της Εθνικής, αλλά όταν αναγκάστηκα να φύγω από εκεί, δεν κλήθηκα ποτέ ξανά. Είμαι άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω, είμαι πολύ ικανοποιημένος για αυτά που έχω προσφέρει, αγωνίστηκα με αξιοπρέπεια κι αυτό μου αρκεί. Ό, τι είχα να δώσω το έδωσα».
Για το μέλλον του:«Δεν θα ήθελα αυτή την στιγμή να γίνω προπονητής, αλλά ότι άλλο έχει σχέση με το ποδόσφαιρο θα με ενδιέφερε. Θα μπορούσα ευχαρίστως να βοηθήσω. Μ’ αρέσει να βλέπω νεαρούς παίκτες. Ξέρω τα πάντα σχετικά με τον Ηρακλή, μπορώ να βοηθήσω όποτε μου ζητηθεί».
Για τα τελευταία χρόνια στην ομάδα: «Σίγουρα τα τελευταία πέντε χρόνια ειδικά η ομάδα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Έγιναν λανθασμένες επιλογές ποδοσφαιριστών, υπήρξαν οικονομικά προβλήματα, αλλά εκεί οφείλουν να φαίνονται οι αρχηγοί. Ορισμένες φορές πήγαινες στην προπόνηση και μόνο προπόνηση δεν έκανες».
Ποιος ήταν ο καλύτερος του συμπαίκτης: «Στον Πανιώνιο αδικήθηκε απίστευτα ο Πάντιτς, όμως μετά πήγε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ένας από τους καλύτερους όμως, με τον οποίο δέθηκα απίστευτα ήταν ο Παναγιώτης Διλμπέρης, που θα είμαστε μια ζωή μαζί, είναι αδερφικός μου φίλος και πραγματικά βαμμένος μπλε!»
Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής: «Ήταν αρκετοί οι προπονητές που μου έδωσαν πολλά πράγματα στην καριέρα μου, δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα».
Για τον δυσκολότερο αντίπαλο: «Ήταν ο Ντέμης Νικολαϊδης και ο Κριστόφ Βαζέχα, δύο παίκτες πολύ γρήγοροι που ήταν πραγματικά απρόβλεπτοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου