Καθώς το άγχος για την αξιοποίηση του αβαντάζ έδρας και η κούραση θα επιδράσουν στα επόμενα παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να συγκεντρωθεί και να μην κάνει λάθη.
Aναλυτικά το άρθρο του:
Η ήττα στο Αλεξάνδρειο έφερε την ισοφάριση στη σειρά του μικρού τελικού, αλλά αυτή έχει –πλέον- πολύ δρόμο ακόμη και σίγουρα ο ΠΑΟΚ έχει το πλεονέκτημα έδρας, που αποτελεί το μεγαλύτερο συν του. Η ήττα ήρθε για λόγους, που οι περισσότεροι εντός κι εκτός ομάδας κατανοούν εύκολα, όπως η έλλειψη συγκέντρωσης –με αποτέλεσμα λάθη και ολιγωρίες– σε μικρά χρονικά διαστήματα, η μικρή συνεισφορά του Ρολ Μάρσαλ, που λογικά "πλήρωσε" με ολιγοήμερη καθυστέρηση το "τζετ λανγκ" από το πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ, αλλά και το «φόρτωμα» του καλύτερου παίκτη του "Δικεφάλου" στο α΄ μέρος με φάουλ, ακριβώς μόλις άρχισε το β΄ ημίχρονο.
Και πάλι, βέβαια, παρά τις αδυναμίες αυτές και την απώλεια των ριμπάουντ (όπως και στο πρώτο ημίχρονο, αλλά σε μικρότερο βαθμό), πάλεψε μέχρι το τέλος και θα μπορούσε να είναι νικητής, ακόμη και όταν ο Άρης προηγήθηκε στο 38΄.
Το ότι, όμως, κρίθηκε και το δεύτερο παιχνίδι στις λεπτομέρειες, αποτελεί ταυτόχρονα για τον ΠΑΟΚ "μάθημα" και "καμπανάκι" για τη συνέχεια της σειράς. Κι επειδή τώρα περνάει από τις τελικές "εξετάσεις" της χρονιάς, όταν θα ξανακάτσει την Τετάρτη και την Κυριακή στο "θρανίο", δεν επιτρέπεται ξανά ούτε ένα λαθάκι!
Κομβικά τα ριμπάουντ
Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι και τη λήξη του ημιχρόνου στο Αλεξάνδρειο, ο ΠΑΟΚ διατηρούσε υπεροχή στα ριμπάουντ. Μαζί με τον έλεγχο του ρυθμού, είχε καλύτερη αεράμυνα και εφόσον από inside game ο αντίπαλός του δεν μπορούσε να "σκοράρει", πήγαινε εκτός, κι έτσι η άμυνα λειτουργούσε και πιο ομαλά περιφερειακά.
Αν εξαιρεθεί, μάλιστα, η αδυναμία περιορισμού του Χαραλαμπίδη, όλα έδειχναν ότι "έχει το παιχνίδι στα χέρια του". Επιθετικά, στηρίχθηκε αρκετά στον Ντόζιερ, που από την "ρακέτα" έδινε τις περισσότερες λύσεις. Αλλά, όταν "φορτώθηκε" με φάουλ αυτός κι αντικαταστάθηκε από το νεαρό και άπειρο Καλλέ, το πρώτο "ρήγμα" στην ρακέτα επέτρεψε επιθετικά ριμπάουντ στους γηπεδούχους και σταδιακά την απώλεια της σχετικής υπεροχής.
Ο Άρης πήρε περισσότερες επιθέσεις και ψυχολογία, ενώ και η άμυνα άνοιξε περισσότερο, όταν ο Καλλές αντιμετώπισε τον Ταπούτο. Επειδή και στο πρώτο παιχνίδι χάθηκαν τα ριμπάουντ, επειδή χάθηκαν και χθες (29/5), έχει ξεπεραστεί ακόμη και το δις εξ αμαρτείν. Τρίτη φορά ή ευκαιρία δεν έχει!
Πρέπει ο ΠΑΟΚ να επικρατήσει σ΄αυτά από την αρχή και να "κόψει το βήχα" και των "κοντών" αντιπάλων, που εκμεταλλεύονται οποιοδήποτε κενό στα μπλοκ άουτ. Και το ριμπάουντ, όπως και η άμυνα, γενικότερα, είναι θέμα συγκέντρωσης, συνοχής και επιθυμίας. Αν δεν παλέψεις, δεν το παίρνεις. Με τα ριμπάουντ, άλλωστε, θα φύγεις στον αιφνιδιασμό ή θα ρίξεις την ψυχολογία του αντιπάλου ή θα ελέγξεις το ρυθμό της επόμενης επίθεσης.
Περιμένει και τον καλό Μάρσαλ
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, είτε δεν "τράβηξε" όσο περιμένει ο Μαρκόπουλος, είτε έχει δίκιο να παραπονιέται για φάουλ που του έγιναν, με έως αντιαθλητικό χαντ-τσέκινγκ και δεν του σφυρίχθηκαν. Ούτε μία βολή δεν κέρδισε σε τέτοιο ντέρμπι! Κι ας έκανε 16 τουλάχιστον προσπάθειες!
Ο Μάρσαλ, όμως, ποτέ δεν ήταν σε δεύτερο παιχνίδι "μέτριος". Και μέσα στο "Παλατάκι" παίρνει και τα πάνω του. Και δεν τίθεται θέμα άμυνας του οποιουδήποτε αντιπάλου του. Είναι θέμα προσήλωσης και αυτοσυγκέντρωσης του ίδιου περισσότερο, όπως αποδείχθηκε, αφού ελάχιστοι κατάφεραν να τον περιορίσουν φέτος.
Με τον Μάρσαλ να εκτελεί ως φυσικός ηγέτης, παίρνουν τα πάνω τους και οι υπόλοιποι, οπότε οι επιθετικές λύσεις αυξάνονται. Αποδυναμώνεται, άλλωστε, από αυτόν αρχικά η αντίπαλη άμυνα, για να "ανοίξει" προς όφελος των συμπαικτών του.
Δικαιούται καλύτερης διαιτησίας
Μπορεί φαντάζει σχόλιο… γραφικό ή κουραστικό, μιας που επαναλαμβάνεται, αλλά, όπως στο πρώτο παιχνίδι έχει τρομερά παράπονα από τον Γκόντα, μπορεί ο ΠΑΟΚ να "φωνάζει" και για τον δεύτερο αγώνα. Δικαιούται επιτέλους μία διαιτησία σωστή 100%, μοιρασμένη και αποφασιστική.
Γιατί, εκτός από την ανύπαρκτη τεχνική ποινή του πρώτου αγώνα σε βάρος του Μάρσαλ, οι διαιτητές χαρίστηκαν πολλάκις σε κάθε πρόκληση των φιλοξενούμενων. Και την Κυριακή στο Αλεξάνδρειο έπαιξαν έδρα στην 4η περίοδο, όταν κρινόταν το παιχνίδι.
Δεν επιτρέπεται, όμως, να είναι τέτοια μία διαιτησία τελικών. Κι αν τυχόν οι διαιτητές δεν έχουν αποφασίσει να μοιράσουν το "καρπούζι στην μέση" στο εξής, ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι έτοιμος να τους αντιμετωπίσει κι αυτούς, με όποια ψυχολογική επιβάρυνση του επιφέρει κάτι τέτοιο.
Πηγή: olapaok.gr
Η ήττα στο Αλεξάνδρειο έφερε την ισοφάριση στη σειρά του μικρού τελικού, αλλά αυτή έχει –πλέον- πολύ δρόμο ακόμη και σίγουρα ο ΠΑΟΚ έχει το πλεονέκτημα έδρας, που αποτελεί το μεγαλύτερο συν του. Η ήττα ήρθε για λόγους, που οι περισσότεροι εντός κι εκτός ομάδας κατανοούν εύκολα, όπως η έλλειψη συγκέντρωσης –με αποτέλεσμα λάθη και ολιγωρίες– σε μικρά χρονικά διαστήματα, η μικρή συνεισφορά του Ρολ Μάρσαλ, που λογικά "πλήρωσε" με ολιγοήμερη καθυστέρηση το "τζετ λανγκ" από το πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ, αλλά και το «φόρτωμα» του καλύτερου παίκτη του "Δικεφάλου" στο α΄ μέρος με φάουλ, ακριβώς μόλις άρχισε το β΄ ημίχρονο.
Και πάλι, βέβαια, παρά τις αδυναμίες αυτές και την απώλεια των ριμπάουντ (όπως και στο πρώτο ημίχρονο, αλλά σε μικρότερο βαθμό), πάλεψε μέχρι το τέλος και θα μπορούσε να είναι νικητής, ακόμη και όταν ο Άρης προηγήθηκε στο 38΄.
Το ότι, όμως, κρίθηκε και το δεύτερο παιχνίδι στις λεπτομέρειες, αποτελεί ταυτόχρονα για τον ΠΑΟΚ "μάθημα" και "καμπανάκι" για τη συνέχεια της σειράς. Κι επειδή τώρα περνάει από τις τελικές "εξετάσεις" της χρονιάς, όταν θα ξανακάτσει την Τετάρτη και την Κυριακή στο "θρανίο", δεν επιτρέπεται ξανά ούτε ένα λαθάκι!
Κομβικά τα ριμπάουντ
Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι και τη λήξη του ημιχρόνου στο Αλεξάνδρειο, ο ΠΑΟΚ διατηρούσε υπεροχή στα ριμπάουντ. Μαζί με τον έλεγχο του ρυθμού, είχε καλύτερη αεράμυνα και εφόσον από inside game ο αντίπαλός του δεν μπορούσε να "σκοράρει", πήγαινε εκτός, κι έτσι η άμυνα λειτουργούσε και πιο ομαλά περιφερειακά.
Αν εξαιρεθεί, μάλιστα, η αδυναμία περιορισμού του Χαραλαμπίδη, όλα έδειχναν ότι "έχει το παιχνίδι στα χέρια του". Επιθετικά, στηρίχθηκε αρκετά στον Ντόζιερ, που από την "ρακέτα" έδινε τις περισσότερες λύσεις. Αλλά, όταν "φορτώθηκε" με φάουλ αυτός κι αντικαταστάθηκε από το νεαρό και άπειρο Καλλέ, το πρώτο "ρήγμα" στην ρακέτα επέτρεψε επιθετικά ριμπάουντ στους γηπεδούχους και σταδιακά την απώλεια της σχετικής υπεροχής.
Ο Άρης πήρε περισσότερες επιθέσεις και ψυχολογία, ενώ και η άμυνα άνοιξε περισσότερο, όταν ο Καλλές αντιμετώπισε τον Ταπούτο. Επειδή και στο πρώτο παιχνίδι χάθηκαν τα ριμπάουντ, επειδή χάθηκαν και χθες (29/5), έχει ξεπεραστεί ακόμη και το δις εξ αμαρτείν. Τρίτη φορά ή ευκαιρία δεν έχει!
Πρέπει ο ΠΑΟΚ να επικρατήσει σ΄αυτά από την αρχή και να "κόψει το βήχα" και των "κοντών" αντιπάλων, που εκμεταλλεύονται οποιοδήποτε κενό στα μπλοκ άουτ. Και το ριμπάουντ, όπως και η άμυνα, γενικότερα, είναι θέμα συγκέντρωσης, συνοχής και επιθυμίας. Αν δεν παλέψεις, δεν το παίρνεις. Με τα ριμπάουντ, άλλωστε, θα φύγεις στον αιφνιδιασμό ή θα ρίξεις την ψυχολογία του αντιπάλου ή θα ελέγξεις το ρυθμό της επόμενης επίθεσης.
Περιμένει και τον καλό Μάρσαλ
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, είτε δεν "τράβηξε" όσο περιμένει ο Μαρκόπουλος, είτε έχει δίκιο να παραπονιέται για φάουλ που του έγιναν, με έως αντιαθλητικό χαντ-τσέκινγκ και δεν του σφυρίχθηκαν. Ούτε μία βολή δεν κέρδισε σε τέτοιο ντέρμπι! Κι ας έκανε 16 τουλάχιστον προσπάθειες!
Ο Μάρσαλ, όμως, ποτέ δεν ήταν σε δεύτερο παιχνίδι "μέτριος". Και μέσα στο "Παλατάκι" παίρνει και τα πάνω του. Και δεν τίθεται θέμα άμυνας του οποιουδήποτε αντιπάλου του. Είναι θέμα προσήλωσης και αυτοσυγκέντρωσης του ίδιου περισσότερο, όπως αποδείχθηκε, αφού ελάχιστοι κατάφεραν να τον περιορίσουν φέτος.
Με τον Μάρσαλ να εκτελεί ως φυσικός ηγέτης, παίρνουν τα πάνω τους και οι υπόλοιποι, οπότε οι επιθετικές λύσεις αυξάνονται. Αποδυναμώνεται, άλλωστε, από αυτόν αρχικά η αντίπαλη άμυνα, για να "ανοίξει" προς όφελος των συμπαικτών του.
Δικαιούται καλύτερης διαιτησίας
Μπορεί φαντάζει σχόλιο… γραφικό ή κουραστικό, μιας που επαναλαμβάνεται, αλλά, όπως στο πρώτο παιχνίδι έχει τρομερά παράπονα από τον Γκόντα, μπορεί ο ΠΑΟΚ να "φωνάζει" και για τον δεύτερο αγώνα. Δικαιούται επιτέλους μία διαιτησία σωστή 100%, μοιρασμένη και αποφασιστική.
Γιατί, εκτός από την ανύπαρκτη τεχνική ποινή του πρώτου αγώνα σε βάρος του Μάρσαλ, οι διαιτητές χαρίστηκαν πολλάκις σε κάθε πρόκληση των φιλοξενούμενων. Και την Κυριακή στο Αλεξάνδρειο έπαιξαν έδρα στην 4η περίοδο, όταν κρινόταν το παιχνίδι.
Δεν επιτρέπεται, όμως, να είναι τέτοια μία διαιτησία τελικών. Κι αν τυχόν οι διαιτητές δεν έχουν αποφασίσει να μοιράσουν το "καρπούζι στην μέση" στο εξής, ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι έτοιμος να τους αντιμετωπίσει κι αυτούς, με όποια ψυχολογική επιβάρυνση του επιφέρει κάτι τέτοιο.
Πηγή: olapaok.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου