Λειτουργώντας σαν άνθρωποι!!

Του Βασίλη Μαυρόπουλου

Τέλος, φίλοι μου. Τέλος τα ελληνικά play-off της Superleague, τέλος το Champion's League, τέλος σε λίγο και η Α1 Μπάσκετ. Τέλος όλα! Του χρόνου πάλι...

Κι ενώ πλησιάζουμε προς ένα καυτό, όπως διαφαίνεται, ήδη από το Μάιο, καλοκαίρι, αθλητικές εφημερίδες και ραδιόφωνα ασχολούνται πλέον με προπονητολογίες και μεταγραφικές φήμες. Το τι έχει ακουστεί και τι προκείται να ακουστεί και πάλι δεν περιγράφεται. Κλασικά αθλητικά ρεπορτάζ σε νεκρές αγωνιστικές περιόδους.

Κι ενώ κάπως έτσι, κυλάει το πράγμα με την αθλητική επικαιρότητα της χώρας, κάνοντας μια βόλτα στην Πολίχνη και τη δική μου γειτονιά, διαπίστωσα πως η κατάσταση είναι αυτή...

...και αυτή...

Και τότε είναι που λες: "Μα καλά, εδώ ο κόσμος πεινάει κι εσύ κύριε Μαυρόπουλε ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τη Φόρμουλα; Πώς μπορείς και σε τέτοιες εποχές το μυαλό να το 'χεις στα αθλητικά;" Αλλά μετά σκέφτεσαι: "Όχι, όχι, καλά κάνεις. Και τι; Σάμπως ο κόσμος δεν τα ξέρει, δεν τα βιώνει; Σε τι οφελεί να τα αναπαράγουμε και να του μαυρίζουμε κι άλλο την ψυχη;" Έτσι είναι, η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα είναι δεδομένη, πλέον, για όλους. Ακόμη και για τον πιο ανίδεο κάτοικο στο πιο απομακρυσμένο χωριό. Όμως τι πρέπει να γίνει; Να παρατήσουμε αυτά που αγαπάμε, αυτά που σπάνε τη ρουτίνα μας και αυτά που μάς κάνουν να ξεχνιόμαστε λιγάκι; Ρητορική ήταν η ερώτηση. Οι περισσότεροι από μας που ασχολούμαστε με τα αθλητικά, δεν το κάνουμε επειδή είμαστε κάφροι, ούτε επειδή δε νιώθουμε τι συμβαίνει αυτήν την εποχή στην Ελλάδα. Κόντρα στα σημεία των καιρών, δε θα μιζεριάσουμε... Η ζωή, φίλοι μου, είναι πολύ μικρή. Φυσικά, και θα 'χουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα και το μυαλό μας ανοιχτό. Φυσικά και θα πρέπει να αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο σ' αυτά που προσπαθούν να μάς επιβάλλουν (με τη δική μας ανοχή, άλλωστε, φαύλος κύκλος είναι όλα), όμως όχι, δε θα παρατήσουμε το "ναρκωτικό" μας, γιατί τότε θα είμαστε "νεκροί"! Και το "ναρκωτικό" μας -εμού και πολλών άλλων- είναι να παρακολουθούμε και να αναλύουμε ποδόσφαιρο. Γι΄αυτό, ενώ τίποτα στη χώρα δεν κινείται, οι καφετέριες της Πολίχνης (και οποιασδήποτε περιοχής στην Ελλάδα φαντάζομαι) είναι γεμάτες. Έτσι "ξεφεύγει" η νεολαία...