Ο Χάρης Ξύδης γράφει στο blog του για την ολική επικράτηση του διαδικτύου έναντι των εφημερίδων και αναφέρεται στην κατάσταση του αθλητικού Τύπου που πνέει τα λοίσθια!
Ο καιρός που το διάβασμα των εφημερίδων ήταν σχεδόν ηδονική ιεροτελεστία, έχει περάσει προ πολλού.
Παρήλθε, επίσης, και ο χρόνος που εμείς οι δημοσιογράφοι λέγαμε «δουλειές να υπάρχουν, εφημερίδες να ανοίγουν και εμείς να βγάζουμε το μεροκάματό μας».
Το διαδίκτυο εδώ και αρκετά χρόνια έχει αλλάξει καθοριστικά τα δεδομένα της ενημέρωσης. Είναι αλήθεια ότι εκείνες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι εφημερίδες, οι οποίες όμως δεν έλαβαν τα μηνύματα νωρίς, δεν προετοιμάστηκαν για την επόμενη μέρα και τελικά βρισκόμαστε προ ενός σεναρίου γενικής κατάρρευσης.
Σε κάποια χρονική στιγμή κυκλοφορούσαν στην πατρίδα μας πάνω από είκοσι ημερήσιες αθλητικές εφημερίδες! Οι περισσότερες μάλιστα από αυτές και εξαιρετικές ήταν –από δημοσιογραφικής άποψης– και κερδοφόρες!
Φθάσαμε όμως σήμερα στις αρχές του 2011, και ένας καλά πληροφορημένος μελετητής των κυκλοφοριών βλέπει πράματα και θάματα. Έχουν ανακοινωθεί ήδη οι πανελλαδικές κυκλοφορίες στους τρεις πρώτους μήνες του χρόνου και οι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί.
Επειδή, κάθε πρωί, λόγω της καθημερινής εκπομπής «Betorium Press»η οποία μεταδίδεται ζωντανά σε όλη την Ελλάδα από είκοσι κανάλια της ελληνικής επικράτειας, «αναγκάζομαι» να φυλλομετρώ, να μελετώ, να διαβάζω και να αποκωδικοποιώ πίσω από τις γραμμές, τόσο τα τεκταινόμενα στον χώρο του αθλητισμού όσο και αυτά που συμβαίνουν στην αθλητική δημοσιογραφία και στις αθλητικές εφημερίδες, θα πρέπει να ομολογήσω ότι τα ευρήματα είναι μάλλον ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Η Sportday (ιδιοκτησίας Αλαφούζου- Κοντομηνά- Ομίλου Sport Fm）έχει χάσει τα δύο τρίτα από την πανελλαδική κυκλοφορία της σε διάστημα λίγο παραπάνω του ενός χρόνου.
Το Goal (ιδιοκτησίας Ομίλου Μπόμπολα) διαγράφει παρόμοια πορεία και τα μηνύματα για το μέλλον –ίσως και για το παρόν– είναι μαύρα και άραχλα.
Η Εξέδρα (ιδιοκτησίας Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη) ήδη εδώ και πολύ καιρό σημειώνει χαμηλή κυκλοφορία και εσχάτως μεταμορφώθηκε σε exedra.gr και φαίνεται να έχει πετάξει λευκή πετσέτα!
Ο Φίλαθλος (ιδιοκτησίας Γιώργου Κουρή) ταλανίζεται εδώ και πολλούς μήνες από εργασιακά, συνδικαλιστικά, κυκλοφοριακά και άλλα προβλήματα (Alter κλπ).
Η Πράσινη (συμφερόντων Δημήτρη Γιαννακόπουλου, γιου του κυρίου Παύλου) είναι μια σκληροπυρηνική εφημερίδα παναθηναϊκών συμφερόντων, η οποία όμως ούτε τα πράσινα συναισθήματα εκφράζει ούτε κυκλοφοριακά μπορεί κάποιος να τη χαρακτηρίσει επιτυχημένη. Το αντίθετο μάλλον!
Το Derby κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αφού και η πωρωτική προσωπική πολιτική του Κώστα Γκόντζου κανέναν πλέον δεν συγκινεί και δεν ενθουσιάζει. Είναι ηρωισμός όσων εργάζονται σε αυτήν την εφημερίδα το ό,τι εξακολουθεί να κρέμεται στα περίπτερα.
Η Ώρα των Σπορ (είκοσι χρόνια και συνεχίζουμε…), ιδιοκτησίας της κυρίας Πολυχρόνη, έχασε πλέον τον βασικό συντακτικό κορμό της και βαδίζει σε χαμηλές και απαγορευτικές κυκλοφοριακές πτήσεις.
Η Κιτρινόμαυρη Ώρα (ιδιοκτησίας των κκ. Μπίρη και Γέρου) φαίνεται να παίρνει τη μισή «κιτρινόμαυρη» πελατεία, αλλά δεν είναι αρκετή για να μετατρέψει την εφημερίδα σε βιώσιμη επιχείρηση.
Ο Γαύρος είναι η νεότερη εφημερίδα που στάθηκε εκδοτικά (στις 29 του μηνός συμπληρώνει τον πρώτο χρόνο), εκφράζει τη σκληρή ολυμπιακή γραμμή και με τον Κώστα Νικολακόπουλο στο συντακτικό προσωπικό, κατάφερε να κόψει τους μισούς σχεδόν πελάτες από τον Πρωταθλητή. Έτσι, και οι δύο αυτές εφημερίδες φαίνεται ότι απέκτησαν πρόβλημα επιβίωσης και αγκομαχούν.
Ο Πρωταθλητής (ιδιοκτησίας Σωτήρη Πουλόπουλου και Θέμου Αναστασιάδη) δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, αλλά απέχει κατά πολύ από τα νούμερα του πρόσφατου παρελθόντος.
Η Γάτα (ιδιοκτησίας επίσης του Σωτήρη Πουλόπουλου) έχει το αβαντάζ του μικρού συντακτικού προσωπικού, μισθολογίου και συνολικού κόστους και μπορεί να πει κανείς ότι είναι «ίσα βάρκα, ίσα νερά».
Τέλος, το Φως των Σπορ με ιδιοκτήτη τον κύριο Θεόδωρο Νικολαΐδη, εμφανίζεται αυτή τη στιγμή ως η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα στη χώρα. Ίσως αυτή τη στιγμή είναι η μόνη εφημερίδα που δεν ζημιώνεται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βγάζει ένα μέρος των κερδών των προηγουμένων ετών.
Ανεβαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, η πάλαι ποτέ κραταιά Metrosport των Ανδρώνη-Πετρουλάκη αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα , όπως και τα Σπορ του Βορρά (του Ομίλου Μακεδονίας-Θεσσαλονίκης) βασανίζονται συχνά πυκνά από απεργίες και άλλα εργασιακά προβλήματα. Η κυκλοφορίες και εδώ έχει μειωθεί δραματικά.
Ούτε και τα Αθλητικά Νέα (του κ. Λάμπρου Σκόρδα) μπορούν να σταθούν με τη μικρή κυκλοφορία που εμφανίζουν, ενώ η Αθλητική Μακεδονίας Θράκης υπάρχει λόγω της ιδιόρυθμης... τρέλας του Σαράντη Πανταζή.
Τελικά, πόσες αθλητικές εφημερίδες χρειαζόμαστε με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί και παγιωθεί;
Είναι σκληρό να προβλέπεις την πορεία των πραγμάτων διότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν με τίποτα. Όσο και αν ακούγεται κυνικό και σκληρό, οι περισσότεροι εργοδότες περιμένουν το ή τα λουκέτα των άλλων μήπως και διασώσουν το δικό τους μαγαζί. Και βεβαίως, καταλαβαίνετε ότι αυτό το θέμα είναι και δυσάρεστο, γι’ αυτό και δεν δημοσιοποιείται.
Όμως, οι κουβέντες δίνουν και παίρνουν σε όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία αλλά και τις εργοδοτικές σουίτες, καθώς όλα τριγύρω αλλάζουν και δυστυχώς δεν μένουν τα ίδια.
Θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες συγχωνεύσεις εφημερίδων, ώστε να διασωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα να αναβαθμιστεί η ποιότητα και το επίπεδο της ενημέρωσης;
Όταν αυτήν την εποχή επιχειρήσεις-κολοσσοί, τράπεζες και μεγάλες παγκόσμιες εταιρίες συγχωνεύονται για να υπάρχουν στο μέλλον, είναι πολύ αφελές να πιστεύουμε ότι δεν μπορούν με κάποιον τρόπο να ενοποιηθούν κάποιες ομοειδείς εκδοτικές επιχειρήσεις για το καλό όλων.
Η χώρα μας ίσως χρειάζεται μία, δύο, το πολύ τρεις αθλητικές εφημερίδες. Κάθε διαφορετική γνώμη δεκτή, καθώς αυτό το κείμενο γράφεται με ανοιχτή την καρδιά και ανησυχία για το παρόν και το μέλλον των αθλητικών εφημερίδων και της δημοσιογραφίας γενικότερα.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου