ΕΝΑΣ καλός φίλος λέει ότι, αν καμιά φορά δαγκώσω τη γλώσσα μου, θα πάθω δηλητηρίαση. Πράγματι. Εννιά φορές στις δέκα κάπου θα τα χώσω. Γράφει ο Κώστας Καίσαρης.
Οι φορές που θα πω ή που θα γράψω μια καλή κουβέντα είναι ελάχιστες. Κι αν καμιά φορά μέσω της υπερβολής αδικείς ανθρώπους, συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο. Με το που θα γράψεις μια καλή κουβέντα, να εκτεθείς.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για την εντιμότητα του Πιλάβιου κι ο αξιότιμος πρόεδρος της ΕΠΟ την έχυσε την καρδάρα: «Κανένας κίνδυνος για τις μεγάλες ομάδες». Κι αμέσως βέβαια τον περιλάβανε: «Ως τι μιλάει ο κύριος Πιλάβιος; Ως δικηγόρος του Ολυμπιακού;».
Μιλάμε για χοντρή πατάτα. Καμία απολύτως δουλειά δεν έχει ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας να ασχολείται και να μιλάει για τέτοιου είδους θέματα. Απαγορεύεται εκ της θέσης του. Και να αθωώνει και να καταδικάζει.
Αυτά τα βρίσκει η υπηρεσία. Η Δικαιοσύνη. Κανείς δεν μπορεί να προδικάζει και να προκαταλαμβάνει και πολύ περισσότερο όταν είναι πρόεδρος του κορυφαίου θεσμικού ποδοσφαιρικού οργάνου. Κι αν ο πρόεδρος της ΕΠΟ δεν δικαιούται διά να ομιλεί για τέτοιου είδους θέματα, ο Νο 1 πολίτης της χώρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορεί να μιλάει για τα πάντα. Και ειδικότερα σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα.
Από τους πολιτικούς γενικότερα δεν έχεις απαιτήσεις. Θα είσαι αφελής αν πιστεύεις ότι θα πρέπει να λειτουργούν με βάση το συμφέρον της πατρίδας. Αυτά είναι για τους μαθητές του δημοτικού σχολείου. Στο γυμνάσιο τέτοιο παραμύθι τα παιδιά δεν το τρώνε. Σ' ένα πράμα μόνο πιστεύει ο πολιτικός: στην εξουσία. Σε τίποτα άλλο. Αυτός που την έχει κάνει τα πάντα για να την κρατήσει κι αυτός που δεν την έχει κάνει τα πάντα για να την αποκτήσει.
Ο ένας λέει ψέματα για να κρατηθεί στην εξουσία κι ο άλλος λέει ψέματα για να την πάρει. Κάποιες εξαιρέσεις τύπου Σακοράφα και τύπου Κουρουμπλή είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα της κυριαρχίας των παχύδερμων. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα κιλά του Πάγκαλου (φωτό). Αφορά την πολιτική κτηνωδία που τους χαρακτηρίζει.
Πρέπει να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ αμοραλισμός είναι διάχυτος. Νέο κόμμα έφτιαξε η Ντόρα και διαχωρίζει τη θέση της από το πολιτικό κατεστημένο. Ποια ήταν η θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας στο μεσοπρόθεσμο; «Παρών» ψήφισαν αρχηγοί και βουλευτές.
«Παρών» για να τα έχουνε καλά με τους ψηφοφόρους τους. Αυτό είναι το νέο πολιτικό ήθος που θέλει να διδάξει το κόμμα της Ντόρας. Είπαμε όμως: από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Απαιτήσεις θα μπορούσες να έχεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε έχει να κερδίσει τίποτα σ' αυτή την ηλικία ο Κ. Παπούλιας ούτε να χάσει. Δύο φορές έχει εκλεγεί. Ο,τι ήταν να κάνει στη ζωή του, το έκανε.
Αντί λοιπόν να ανταλλάσσει χειραψίες και να δίνει ευχές, θα μπορούσε να κάνει κάτι το ουσιαστικό: να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Να καταλογίσει ευθύνες. Το να λες ψιθυριστά στον Παπανδρέου «δεν πρέπει να πληγούν άλλο οι ασθενέστεροι» δεν λέει απολύτως τίποτα. Σε τέτοιες στιγμές ο πρώτος πολίτης της χώρας δεν είναι για ευχολόγια. Και που το είπε, δηλαδή, τι έγινε; Τον άκουσε κανένας; Οταν η χώρα είναι σε κατοχή και ουσιαστικά σε χρεοκοπία, ο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους περιμένει να ακούσει μια κουβέντα στήριξης.
Οχι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μια κουβέντα από τον Νο 1 θεσμικό παράγοντα. Ενα λόγο συμπαράστασης. Οταν το «Κινγκ Τζορτζ» εκκενώνεται για δεύτερη φορά μετά το 1944, το 2011, πάει να πει ότι η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η κατοχή είναι δεδομένη κι αυτό που έπεται είναι η πείνα. Τι θα έχανε λοιπόν αν έβγαινε και μιλούσε ο Κ. Παπούλιας; Την τσόχα ή τα ραφτικά; Ετσι κι αλλιώς τρίτη θητεία ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να κάνει. Οχι μόνο βιολογικά, αλλά επειδή δεν επιτρέπεται νομοθετικά. Ιστορία θα μπορούσε να έχει γράψει. Δεν το τόλμησε όμως. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει τον Πρόεδρο που της αρμόζει. Χαίρετε.
Ο έρωτας του Χατζιδάκι με τα ρεμπέτικα
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το μοναδικό στον κόσμο με τόσες πολλές αναφορές στα ναρκωτικά: ηρωίνη, κοκαΐνη και πολύ περισσότερο βέβαια στο χασίσι. Ειδικά για το χασίσι τα τραγούδια που έχουν γραφτεί είναι πάμπολλα. Εξυμνώντας μάλιστα τις ευεργετικές ιδιότητές του. Τραγούδια που δεν αρέσουν μόνο στους μερακλήδες και στους μαστούρηδες, αλλά και σε πολλούς που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο. Ερωτα είχε ο Μάνος Χατζιδάκις (φωτό) με τα ρεμπέτικα.
Και κάθε φορά που πήγαινε στον Ζαμπέτα τού έδινε παραγγελιά: «Γιώργο, θέλω να μου παίξεις το «εμπρηστικό»». Εμπρηστικό, κατά τον Μάνο Χατζιδάκι, ήταν το γνωστό του Μάρκου Βαμβακάρη «Κάν' τονε, Σταύρο, κάν' τονε, βάλ' του φωτιά και κάφ' τονε». Και με τον Μάνο Χατζιδάκι βέβαια, πέραν του νερού, να μην πίνει τίποτα άλλο.
Ο «φύσα ρούφα» Ορτίθ
Το χασίσι παρά την απαγόρευσή του ζει και βασιλεύει. Σε όλο τον κόσμο. Στα ελληνικά γήπεδα τα ντουμάνια γίνονται ένα με τους καπνούς από τα καπνογόνα. Στα κλειστά του μπάσκετ έτσι κι είσαι κοντά στα καλά παιδιά στις καλές θύρες κάνεις κεφάλι μέσα σε πέντε λεπτά.
Οι ΑΕΚτζήδες με αφορμή τον Γεωργέα το έχουνε κάνει και σύνθημα: «Γεωργέα, Γεωργέα, τα βουνά στην Καλαμάτα είναι ωραία». Κι είναι γνωστό τοις πάσι τι βγάζουνε τα βουνά της Καλαμάτας. Σχετικά δηλαδή με την εξαιρετική ποιότητα, που θεωρείται από τις καλύτερες της Ευρώπης.
Πώς μου ήρθανε σήμερα όλα αυτά; Με αφορμή τη σύλληψη του Πικουλίν Ορτίθ. Για Πουέρτο Ρίκο βέβαια τα 218 γραμμάρια χασίσι θεωρούνται ψιλοπράματα. Ενδεχόμενα να τον τραβήξανε για τις 45 σφαίρες που του βρήκανε. Εμβληματική φυσιογνωμία ως αθλητής μέχρι τα σαράντα σχεδόν χρόνια του που έπαιζε μπάσκετ. Σαν Πορτορικανός, όμως, στο μοτίβο του «φύσα ρούφα πατατόνε».
Καθαρές και παστρικές δουλειές στον «γηραιό»
ΔΟΞΑ και τιμή στον Ηρακλή. Αυτό που δεν τολμάει να κάνει ο Παπανδρέου το κάνανε στον «γηραιό»: δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σωτηρίας της ομάδας. Κι η λαοθάλασσα των 412 μελών του Ερασιτέχνη ψήφισε δαγκωτό Μάκη Ψωμιάδη. Σε ποσοστό 75%. Οι 292 επέλεξαν τη λύση να μεταφερθεί στον Ηρακλή το ΑΦΜ της Καβάλας. Καθαρές και παστρικές δουλειές δηλαδή: εμείς να παίξουμε στη Super League κι όλα τα άλλα να πάνε να γαμ...νε. Μαζί και η Καβάλα με την ομάδα της.
Πηγή: Goal
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για την εντιμότητα του Πιλάβιου κι ο αξιότιμος πρόεδρος της ΕΠΟ την έχυσε την καρδάρα: «Κανένας κίνδυνος για τις μεγάλες ομάδες». Κι αμέσως βέβαια τον περιλάβανε: «Ως τι μιλάει ο κύριος Πιλάβιος; Ως δικηγόρος του Ολυμπιακού;».
Μιλάμε για χοντρή πατάτα. Καμία απολύτως δουλειά δεν έχει ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας να ασχολείται και να μιλάει για τέτοιου είδους θέματα. Απαγορεύεται εκ της θέσης του. Και να αθωώνει και να καταδικάζει.
Αυτά τα βρίσκει η υπηρεσία. Η Δικαιοσύνη. Κανείς δεν μπορεί να προδικάζει και να προκαταλαμβάνει και πολύ περισσότερο όταν είναι πρόεδρος του κορυφαίου θεσμικού ποδοσφαιρικού οργάνου. Κι αν ο πρόεδρος της ΕΠΟ δεν δικαιούται διά να ομιλεί για τέτοιου είδους θέματα, ο Νο 1 πολίτης της χώρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορεί να μιλάει για τα πάντα. Και ειδικότερα σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η πατρίδα.
Από τους πολιτικούς γενικότερα δεν έχεις απαιτήσεις. Θα είσαι αφελής αν πιστεύεις ότι θα πρέπει να λειτουργούν με βάση το συμφέρον της πατρίδας. Αυτά είναι για τους μαθητές του δημοτικού σχολείου. Στο γυμνάσιο τέτοιο παραμύθι τα παιδιά δεν το τρώνε. Σ' ένα πράμα μόνο πιστεύει ο πολιτικός: στην εξουσία. Σε τίποτα άλλο. Αυτός που την έχει κάνει τα πάντα για να την κρατήσει κι αυτός που δεν την έχει κάνει τα πάντα για να την αποκτήσει.
Ο ένας λέει ψέματα για να κρατηθεί στην εξουσία κι ο άλλος λέει ψέματα για να την πάρει. Κάποιες εξαιρέσεις τύπου Σακοράφα και τύπου Κουρουμπλή είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα της κυριαρχίας των παχύδερμων. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τα κιλά του Πάγκαλου (φωτό). Αφορά την πολιτική κτηνωδία που τους χαρακτηρίζει.
Πρέπει να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ αμοραλισμός είναι διάχυτος. Νέο κόμμα έφτιαξε η Ντόρα και διαχωρίζει τη θέση της από το πολιτικό κατεστημένο. Ποια ήταν η θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας στο μεσοπρόθεσμο; «Παρών» ψήφισαν αρχηγοί και βουλευτές.
«Παρών» για να τα έχουνε καλά με τους ψηφοφόρους τους. Αυτό είναι το νέο πολιτικό ήθος που θέλει να διδάξει το κόμμα της Ντόρας. Είπαμε όμως: από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Απαιτήσεις θα μπορούσες να έχεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε έχει να κερδίσει τίποτα σ' αυτή την ηλικία ο Κ. Παπούλιας ούτε να χάσει. Δύο φορές έχει εκλεγεί. Ο,τι ήταν να κάνει στη ζωή του, το έκανε.
Αντί λοιπόν να ανταλλάσσει χειραψίες και να δίνει ευχές, θα μπορούσε να κάνει κάτι το ουσιαστικό: να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Να καταλογίσει ευθύνες. Το να λες ψιθυριστά στον Παπανδρέου «δεν πρέπει να πληγούν άλλο οι ασθενέστεροι» δεν λέει απολύτως τίποτα. Σε τέτοιες στιγμές ο πρώτος πολίτης της χώρας δεν είναι για ευχολόγια. Και που το είπε, δηλαδή, τι έγινε; Τον άκουσε κανένας; Οταν η χώρα είναι σε κατοχή και ουσιαστικά σε χρεοκοπία, ο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους περιμένει να ακούσει μια κουβέντα στήριξης.
Οχι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μια κουβέντα από τον Νο 1 θεσμικό παράγοντα. Ενα λόγο συμπαράστασης. Οταν το «Κινγκ Τζορτζ» εκκενώνεται για δεύτερη φορά μετά το 1944, το 2011, πάει να πει ότι η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η κατοχή είναι δεδομένη κι αυτό που έπεται είναι η πείνα. Τι θα έχανε λοιπόν αν έβγαινε και μιλούσε ο Κ. Παπούλιας; Την τσόχα ή τα ραφτικά; Ετσι κι αλλιώς τρίτη θητεία ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να κάνει. Οχι μόνο βιολογικά, αλλά επειδή δεν επιτρέπεται νομοθετικά. Ιστορία θα μπορούσε να έχει γράψει. Δεν το τόλμησε όμως. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει τον Πρόεδρο που της αρμόζει. Χαίρετε.
Ο έρωτας του Χατζιδάκι με τα ρεμπέτικα
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το μοναδικό στον κόσμο με τόσες πολλές αναφορές στα ναρκωτικά: ηρωίνη, κοκαΐνη και πολύ περισσότερο βέβαια στο χασίσι. Ειδικά για το χασίσι τα τραγούδια που έχουν γραφτεί είναι πάμπολλα. Εξυμνώντας μάλιστα τις ευεργετικές ιδιότητές του. Τραγούδια που δεν αρέσουν μόνο στους μερακλήδες και στους μαστούρηδες, αλλά και σε πολλούς που δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο. Ερωτα είχε ο Μάνος Χατζιδάκις (φωτό) με τα ρεμπέτικα.
Και κάθε φορά που πήγαινε στον Ζαμπέτα τού έδινε παραγγελιά: «Γιώργο, θέλω να μου παίξεις το «εμπρηστικό»». Εμπρηστικό, κατά τον Μάνο Χατζιδάκι, ήταν το γνωστό του Μάρκου Βαμβακάρη «Κάν' τονε, Σταύρο, κάν' τονε, βάλ' του φωτιά και κάφ' τονε». Και με τον Μάνο Χατζιδάκι βέβαια, πέραν του νερού, να μην πίνει τίποτα άλλο.
Ο «φύσα ρούφα» Ορτίθ
Το χασίσι παρά την απαγόρευσή του ζει και βασιλεύει. Σε όλο τον κόσμο. Στα ελληνικά γήπεδα τα ντουμάνια γίνονται ένα με τους καπνούς από τα καπνογόνα. Στα κλειστά του μπάσκετ έτσι κι είσαι κοντά στα καλά παιδιά στις καλές θύρες κάνεις κεφάλι μέσα σε πέντε λεπτά.
Οι ΑΕΚτζήδες με αφορμή τον Γεωργέα το έχουνε κάνει και σύνθημα: «Γεωργέα, Γεωργέα, τα βουνά στην Καλαμάτα είναι ωραία». Κι είναι γνωστό τοις πάσι τι βγάζουνε τα βουνά της Καλαμάτας. Σχετικά δηλαδή με την εξαιρετική ποιότητα, που θεωρείται από τις καλύτερες της Ευρώπης.
Πώς μου ήρθανε σήμερα όλα αυτά; Με αφορμή τη σύλληψη του Πικουλίν Ορτίθ. Για Πουέρτο Ρίκο βέβαια τα 218 γραμμάρια χασίσι θεωρούνται ψιλοπράματα. Ενδεχόμενα να τον τραβήξανε για τις 45 σφαίρες που του βρήκανε. Εμβληματική φυσιογνωμία ως αθλητής μέχρι τα σαράντα σχεδόν χρόνια του που έπαιζε μπάσκετ. Σαν Πορτορικανός, όμως, στο μοτίβο του «φύσα ρούφα πατατόνε».
Καθαρές και παστρικές δουλειές στον «γηραιό»
ΔΟΞΑ και τιμή στον Ηρακλή. Αυτό που δεν τολμάει να κάνει ο Παπανδρέου το κάνανε στον «γηραιό»: δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σωτηρίας της ομάδας. Κι η λαοθάλασσα των 412 μελών του Ερασιτέχνη ψήφισε δαγκωτό Μάκη Ψωμιάδη. Σε ποσοστό 75%. Οι 292 επέλεξαν τη λύση να μεταφερθεί στον Ηρακλή το ΑΦΜ της Καβάλας. Καθαρές και παστρικές δουλειές δηλαδή: εμείς να παίξουμε στη Super League κι όλα τα άλλα να πάνε να γαμ...νε. Μαζί και η Καβάλα με την ομάδα της.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου