Στην Ελλάδα μας "έκατσε" και τον αποκαλούσαμε Αντρέας Ιβανσιτς, με τον τονισμό του επωνύμου του στο πρώτο γιώτα.
Γράφει ο Θανάσης Κελαντώνης.
Στην πατρίδα του τον αποκαλούν Αντρέας Ιβάνσιτς. Στη χώρα μας για ποικίλους λόγους δεν έγινε αυτό για το οποίο προοριζόταν, ποδοσφαιριστής ηγετικής παρουσίας στον αγωνιστικό χώρο. Στην Αυστρία συνέβαινε το ίδιο εδώ και δυόμισι χρόνια για συγκεκριμένο λόγο που ονομάζεται Ντίτμαρ Κονσταντίνι.
Σε αυτό το διάστημα μιλούσε αρκετά, όπως του αρέσει να κάνει, άκρως δημοσιογραφικός ποδοσφαιριστής είναι, ουδέποτε όμως επιτιμητικά ή υποτιμητικά για την έννοια «εθνική ομάδα Αυστρίας». Ουδεμία «επίθεση» προς τον ομοσπονδιακό προπονητή, ουδεμία μομφή προς όλους όσοι συναινούσαν, εκούσια και μη, στη διατήρησή του εκτός ομάδας.
Η επιστροφή του συνδυάστηκε με γκολ και ασίστ, κατά τον ίδιο πιθανότατα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, το μόνο στενάχωρο ήταν ότι έγινε σε ατμόσφαιρα τόσο «κρύα», που έκανε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στις εξωτερικές συνθήκες με αυτές που επικρατούσαν στο εσωτερικό του τεράστια.
Οι φίλαθλοι του Αζερμπαϊτζάν, βλέπετε, δεν ενθουσιάζονται με το ποδόσφαιρο. Ούτε απογοητεύονται απ' αυτό. Το προχθεσινό 1-4 τους είναι αδιάφορο, σε αντίθεση με το ενδιαφέρον που δείχνουν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πυγμαχίας Ερασιτεχνών που φιλοξενούνταν απ' το Μπακού.
Πάμε στον πρωταγωνιστή μας, πάλι, που σε ηλικία είκοσι εφτά ετών έκανε την προηγούμενη Παρασκευή τη νέα αρχή του στην εθνική Αυστρίας, αποτελώντας στο πεντηκοστό παιχνίδι του με αυτή τον ηγέτη χωρίς περιβραχιόνιο. Αυτό βρισκόταν στο μπράτσο του Μαρκ Γιάνκο, που έλεγε μετά την αναμέτρηση «χαίρομαι για τη νίκη, χαίρομαι για την απόδοσή μου, χαίρομαι για τα γκολ μου, χαίρομαι για τον Αντι, αλλά ήταν απλά το Αζερμπαϊτζάν».
Ασφαλώς και ήταν «μόνο» αυτό. Ασφαλώς, όμως, ήταν και το σημείο της επιστροφής του μοναδικού χαφ που υπάρχει στην Αυστρία και θα μπορούσε να παίζει στην εθνική ομάδα της στη δεκαετία του 1990. Ο εν δυνάμει προπονητής του Μαρσέλ Κόλερ θα πρέπει να το διαπίστωσε. Κι επειδή κι αυτόν τον περιμένει μεγάλο διάστημα αμφισβήτησης, ο «Ιβ» μπορεί να αποτελέσει τη βοήθειά του. Αγωνιστικά και επικοινωνιακά.
Πηγή: Goal
Στην πατρίδα του τον αποκαλούν Αντρέας Ιβάνσιτς. Στη χώρα μας για ποικίλους λόγους δεν έγινε αυτό για το οποίο προοριζόταν, ποδοσφαιριστής ηγετικής παρουσίας στον αγωνιστικό χώρο. Στην Αυστρία συνέβαινε το ίδιο εδώ και δυόμισι χρόνια για συγκεκριμένο λόγο που ονομάζεται Ντίτμαρ Κονσταντίνι.
Σε αυτό το διάστημα μιλούσε αρκετά, όπως του αρέσει να κάνει, άκρως δημοσιογραφικός ποδοσφαιριστής είναι, ουδέποτε όμως επιτιμητικά ή υποτιμητικά για την έννοια «εθνική ομάδα Αυστρίας». Ουδεμία «επίθεση» προς τον ομοσπονδιακό προπονητή, ουδεμία μομφή προς όλους όσοι συναινούσαν, εκούσια και μη, στη διατήρησή του εκτός ομάδας.
Η επιστροφή του συνδυάστηκε με γκολ και ασίστ, κατά τον ίδιο πιθανότατα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, το μόνο στενάχωρο ήταν ότι έγινε σε ατμόσφαιρα τόσο «κρύα», που έκανε τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στις εξωτερικές συνθήκες με αυτές που επικρατούσαν στο εσωτερικό του τεράστια.
Οι φίλαθλοι του Αζερμπαϊτζάν, βλέπετε, δεν ενθουσιάζονται με το ποδόσφαιρο. Ούτε απογοητεύονται απ' αυτό. Το προχθεσινό 1-4 τους είναι αδιάφορο, σε αντίθεση με το ενδιαφέρον που δείχνουν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πυγμαχίας Ερασιτεχνών που φιλοξενούνταν απ' το Μπακού.
Πάμε στον πρωταγωνιστή μας, πάλι, που σε ηλικία είκοσι εφτά ετών έκανε την προηγούμενη Παρασκευή τη νέα αρχή του στην εθνική Αυστρίας, αποτελώντας στο πεντηκοστό παιχνίδι του με αυτή τον ηγέτη χωρίς περιβραχιόνιο. Αυτό βρισκόταν στο μπράτσο του Μαρκ Γιάνκο, που έλεγε μετά την αναμέτρηση «χαίρομαι για τη νίκη, χαίρομαι για την απόδοσή μου, χαίρομαι για τα γκολ μου, χαίρομαι για τον Αντι, αλλά ήταν απλά το Αζερμπαϊτζάν».
Ασφαλώς και ήταν «μόνο» αυτό. Ασφαλώς, όμως, ήταν και το σημείο της επιστροφής του μοναδικού χαφ που υπάρχει στην Αυστρία και θα μπορούσε να παίζει στην εθνική ομάδα της στη δεκαετία του 1990. Ο εν δυνάμει προπονητής του Μαρσέλ Κόλερ θα πρέπει να το διαπίστωσε. Κι επειδή κι αυτόν τον περιμένει μεγάλο διάστημα αμφισβήτησης, ο «Ιβ» μπορεί να αποτελέσει τη βοήθειά του. Αγωνιστικά και επικοινωνιακά.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου