Νωθρό και υποτονικό σχεδόν καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ευτύχησε να προηγηθεί με τον Σαλπιγγίδη στο 9’ που εκμεταλλεύτηκε δώρο της αντίπαλης άμυνας, αλλά ανταπόδωσε το δώρο στο 32’ επιτρέποντας στον Τσάντλι να ισοφαρίσει.
Τιμήθηκε πριν τη σέντρα η μνήμη του πρώτου Έλληνα ποδοσφαιριστή που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Εθνικής προερχόμενος από ομάδα της επαρχίας και συγκεκριμένα τον ΟΦΗ. Ο λόγος για τον Πέτρο Βουζουνεράκη που έφυγε από τη ζωή το 1999 και ο γιος του παρέλαβε την τιμητική πλακέτα.
Ενδεχομένως για ένα τέταρτο η Εθνική Ελλάδας να παρουσίασε στο γήπεδο ορισμένα από τα στοιχεία που θα θέλει να βλέπει από τους παίκτες του ο Φερνάντο Σάντος. Βλέπετε, τα πράγματα είχαν κυλήσει ιδανικά αφού μόλις στο 9’ ο Σαλπιγγίδης εκμεταλλεύτηκε λάθος της βελγικής άμυνας και προσπάθεια του Γκέκα και πετυχαίνοντας πιθανότατα το πιο εύκολο γκολ του με το εθνόσημο, έβαλε τη «γαλανόλευκη» μπροστά στο σκορ.
Η εξέλιξη του αγώνα απέδειξε πως η άνεση με την οποία εξουδετέρωναν τις όποιες απειλές οι Έλληνες ποδοσφαιριστές ήταν μάλλον φαινομενική, αφού μόλις οι Βέλγοι κατάλαβαν πού πατούσαν και πού βρίσκονται άρχισαν τα δύσκολα. Η ποιότητα των κεντρικών τους χαφ - Ντεφούρ, Βίτσελ και Φελαϊνί που κυριάρχησαν- αλλά και η καλή μέρα του Αζάρ (στα ρηχά κινήθηκε ο Μιραλάς) έφεραν προβλήματα καθώς δεν υπήρχε αντίδοτο στις επελάσεις από τα πλάγια και τις κάθετες-ξυράφι από τον άξονα. Η μοίρα το θέλησε, πάντως, το γκολ της ισοφάρισης να μην προέλθει από κάποια τέτοια ωραία ενέργεια αντιπάλου, αλλά από ομαδικό λήθαργο στην καρδιά της άμυνας. Στο έβδομο (έναντι κανενός για τους Έλληνες) που κέρδισαν οι Βέλγοι ούτε ο Καρνέζης στο ντεμπούτο του, ούτε κανένας από τους αμυντικούς… φιλοτιμήθηκε να κινηθεί προς την μπάλα, επιτρέποντας στον Τσάντλι να στείλει τις δύο ομάδες ισόπαλες στα αποδυτήρια, αποτέλεσμα που μάλλον αδικεί τους Βέλγους.
Στο δεύτερο ημίχρονο απλά δόθηκε η ευκαιρία στους δύο τεχνικούς να δοκιμάσουν πράγματα που δεν θα ήθελαν να αναγκαστούν να τα δουν για πρώτη φορά στο χορτάρι σε επίσημο ματς. Οι Βέλγοι λάνσαραν σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, ενώ ο Σάντος έδωσε την ευκαιρία στον Κώστα Φορτούνη να χριστεί διεθνής, ενώ ο Πορτογάλος δοκίμασε και τον Παπασταθόπουλο ως δεξί μπακ, μια θέση πάντως, που δεν είναι καθόλου άγνωστη στον Σωκράτη σε επίπεδο συλλόγων.
Από φάσεις… μηδέν! Όσο περισσότερο περνούσε η ώρα η παρουσία μέσα στο γήπεδο μετατράπηκε σε αγγαρεία για τους πιο πολλούς από τους 22 ποδοσφαιριστές των οποίων οι κινήσεις στον αγωνιστικό χώρο ήταν τόσο βαριές όσο το… χαλάζι που για λίγα λεπτά έκανε την εμφάνισή του στον κρητικό ουρανό.
Πάντως, η είσοδος κάποιων παικτών όπως ο Χριστοδουλόπουλος ή ο Φορτούνης που αισθάνονται πως έχουν πράγματα να αποδείξουν στο Σάντος, έφερε τουλάχιστον κάποια σουτ προς την εστία του Μινιολέ, χωρίς όμως, να… ιδρώσει κιόλας ο Βέλγος τερματοφύλακας.
*Πριν την έναρξη του αγώνα η ΕΠΟ τίμησε τη μνήμη του Πέτρου Βουζουνεράκη ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1999 και υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής επαρχιακής ομάδας (αγωνιζόταν στον ΟΦΗ) που έπαιξε στην Εθνική Ελλάδας. Ήταν Οκτώβριος του 1970 στη Σαραγόσα σε ματς κόντρα στην Ισπανία (ήττα 2-1 για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα) όταν ο Λάκης Πετρόπουλος του έδωσε ευκαιρία περνώντας τον ως αλλαγή, να γράψει ιστορία.
ΕΛΛΑΔΑ: Καρνέζης, Παπασταθόπουλος, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Τοροσίδης (46’ Κυριάκος Παπαδόπουλος), Χολέμπας, Φωτάκης (64’ Χριστοδουλόπουλος), Μανιάτης (46’ Καραγκούνης), Κατσουράνης, Σαλπιγγίδης (46’ Φορτούνης), Γκέκας (86’ Φετφατζίδης), Σαμαράς (77’ Αθανασιάδης).
Στον πάγκο: Τζόρβας, Σπυρόπουλος, Μάκος, Λυμπερόπουλος.
ΒΕΛΓΙΟ: Μινιολέ, Αλντερβέιρελντ, Βερμάελεν, Κομπανί, Λόμπαρτς, Ντεφούρ (82’ Ναϊνγκολάν), Αζάρ (46’ Λουκακου), Φελαϊνί, Μιραλάς (64’ Βερτόνγκεν), Βίτσελ (57’ Ντεμπελέ), Τσάντλι.
Στον πάγκο: Κουρτουά, Ζιλέ, Σιμάν, Ντε Καμάργκο, Σίμονς, Ντε Μπρούινε, Ντε Σελά.
Διαιτητής: Στάλχμαρ (Σουηδία). Βοηθοί: Φλινκ (Σουηδία), Βάρνμαρκ (Σουηδία).
πηγή: sportfm.gr
