FC: Ούτε τώρα έβαλες μυαλό βρε κακομοίρη;

Μην κοιτάς δεξιά κι αριστερά ξεπεσμένε ανθυπο-σταρ, για σένα λέω.

Σχολιάζει ο Κώστας Βαϊμάκης για το Fight Club.

Πλάκα έχουν όλοι αυτοί οι μαϊντανοί, οι διάφοροι ανεπάγγελτοι της τηλεόρασης που περιφέρουν την ανυπαρξία τους και τα λαμπερά τους χαμόγελα τόσα χρόνια δεξιά κι αριστερά, που δούλευαν χάρη στα παρεάκια τους και τα διάφορα κυκλώματα του χώρου και «έκαναν ένα διάλειμμα για να γεμίσουν μπαταρίες» κάθε φορά που δεν τους ζήταγαν ούτε για να σκουπίζουν στα τηλεοπτικά πλατό, που γυρνάνε τώρα γύρω - γύρω και κλαίγονται, μπας και τους δει ο κόσμος, τους θυμηθεί και τους λυπηθεί.

Θλιβερά απομεινάρια είναι μιας εποχής που πέθανε, μιας περιόδου χοντρής κονόμας και υπεραξίας, όπου έπαιζαν σε δυο και τρεις σειρές ταυτόχρονα, όπου εμφανίζονταν σε reality και τηλεοπτικές αρπαχτές, όπου παρίσταναν άλλοτε τους κουλτουριάρηδες κι άλλοτε τα «παιδιά του λαού» και μίλαγαν με ύφος Χιλίων Καρδιναλίων επιλεκτικά σε όποιο κανάλι γούσταραν.

Τώρα περιμένουν καρτερικά την κάμερα του STAR για να δώσουν μια τρίλεπτη «κατάθεση ψυχής», πάνε στην Μαρτυρικήν Μεγαλόνησον μπας και κάνουν καμιά αρπαχτούλα, κλαίνε για τα χάλια της χώρας που οδήγησε και τους ίδιους στην παρακμή, οργίζονται για τα λεφτά που τους οφείλονται (χωρίς να ντρέπονται για όσα πήραν τα προηγούμενα χρόνια), στηλιτεύουν τις λιγοστές τηλεοπτικές παραγωγές που γίνονται (λόγω του ότι δεν συμμετέχουν) και ξεκινούν «διεθνή καριέρα» που συνήθως είναι το «έχω έναν φίλο στο εξωτερικό, πάω μια βόλτα εκεί αφού έχει σπίτι και δεν θα πληρώνω και ξενοδοχεία».

Τους βλέπω και γελάω, όχι διότι είμαι χαιρέκακος ή επειδή έχω λυμένο το πρόβλημά μου, αλλά με το πόσο χαμήλωσε η μύτη τους που κοίταζε τον Θεό λίγα χρόνια πριν και πόσο ανώμαλα προσγειώθηκαν αυτοί που πέταγαν στα ουράνια και κοιτούσαν τους άλλους από πολύ ψηλά. Celebrities β’ και γ’ διαλογής που αν τους γυρίσεις ανάποδα και τους τινάξεις δεν θα πέσει ούτε ένα δίφραγκο ταλέντου, παρακαλάνε τώρα ένα γκεσταριλίκι σε μια σειρά, να τους παραχωρηθεί μια τηλεοπτική κουζίνα να μαγειρέψουν δυο αυγά μάτια, ένα σόου χορού ή πάγου να τσιτσιδωθούν με άλλοθι (πού αλλού να βάλουν ζαρτιέρες, κάλτσες ή να βγάλουν το βρακί τους σε κοινή θέα χωρίς να τους κακολογήσουν;), ξεσπαθώνουν κατά των τηλεκριτικών όταν τους κράζουν και τους γλύφουν σαν Λαμπραντόρ όταν τους πετάνε κανένα κόκαλο καλής κριτικής, τραβάνε και κανα μποτοξάκι μπας και ξεγελάσουν τον χρόνο όπως ξεγελάνε τόσα χρόνια τις εταιρείες παραγωγής, τα κανάλια, τους θιασάρχες, τους τηλεθεατές.

Περασμένα μεγαλεία και θυμώντας τα να κλαις. Ή να γελάς. Αντί να παραδειγματίζονται από την αξιοπρέπεια και τους χαμηλούς τόνους των λιγοστών συναδέλφων τους α’ διαλογής (λίγοι είναι, αλλά υπάρχουν), που αντιμετωπίζουν όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση με αξιοπρέπεια παρόλο που κι αυτοί δεν έχουν δουλειά, που είναι κι αυτοί απλήρωτοι και ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν έκαναν εκπτώσεις στο ταλέντο τους και αρπαχτές αλλά κράτησαν ένα επίπεδο, οι ανθυπο-σταρς και celebrities της κακιάς ώρας πενθούν πάνω από το πτώμα της Αγελάδας που κάποτε ήταν παχιά, αλλά έμεινε πετσί και κόκαλο και την χάσαμε την καημένη...

πηγή: sport-fm.gr