Τον ψηλό που ήρθε από τη Ρεάλ (σ.σ. Μπέγκιτς) πώς τον βλέπεις;
«Δεν είναι κακός. Θα βοηθήσει».
Τον Σίμονς από την Καβάλα τον θυμάσαι;
«Έλα μωρέ».
Τον Ντάνστον τον γνωρίζεις;
«Δεν έχω ασχοληθεί με αυτό το σκάουτινγκ».
Τον Πέτγουεϊ τον ξέρεις από το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Φιλάκια».
Δεν ήταν όμως, το μοναδικό ενδιαφέρον κομμάτι. Ίσως το σημαντικότερο, κι αυτό που ουσιαστικά ενώνει τους δύο αιώνιους αντιπάλους είναι κάτι που είπε για τις απώλειες των Χάινς, Παπανικολάου: «Και οι δύο είναι σημαντικές απώλειες, αλλά από την πείρα μου θα πω ένα πράγμα. Όλοι στο μπάσκετ είναι αναλώσιμοι εκτός από μια καλή διοίκηση. Παίκτες καλούς μπορείς να βρεις, καλή διοίκηση δεν βρίσκεις εύκολα». Όσο υπάρχουν Αγγελόπουλοι, ο Ολυμπιακός θα είναι ανταγωνιστικός. Κι όσο υπάρχουν Γιαννακόπουλοι, ο Παναθηναϊκός θα είναι ψηλά. Ο καθένας μας, θα βρει καλά και στραβά.
Η ιστορία έδειξε ότι με Βράνκοβιτς ή με Κούβαρη, με Μποντιρόγκα ή με Μυριούνη, ο Παναθηναϊκός κατακτούσε τίτλους. Κι όταν τα αμύθητα λεφτά που ξόδευε ο Παύλος Γιαννακόπουλος και μετέπειτα ο Θανάσης επενδύθηκαν πάνω στον Ομπράντοβιτς τότε τίτλοι και Παναθηναϊκός έγιναν ένα και το αυτό. Κι ύστερα ο Ζοτς έφυγε. Ο Παναθηναϊκός διαλύθηκε. Κυριολεκτικά. Έφυγαν σχεδόν όλοι, οι παίκτες, όλο το προπονητικό τιμ, σχεδόν όλη, η διοίκηση. Ανέλαβε ο νέος Γιαννακόπουλος με την υποστήριξη των πρεσβύτερων. Δηλαδή υπήρχε η οικονομική, και όχι μόνο, εγγύηση. Πώς είχε δηλώσει ο Τζίγκερ «η οικογένειά μου κι εγώ θα είμαστε εγγύηση για το μέλλον;». Ε, καμία σχέση.
Ο Παναθηναϊκός έζησε το σοκ της απώλειας της μεγαλύτερης προσωπικότητας που πέρασε από τον ελληνικό αθλητισμό, και την ξεπέρασε την πρώτη σεζόν κατακτώντας κύπελλο και πρωτάθλημα, με μειονέκτημα έδρας. Δεν έθελξε με το μπάσκετ που έπαιξε, αλλά η επιτυχία του νταμπλ πέταξε ήδη το τεράστιο βάρος ενόψει της επόμενης σεζόν. Κι έβαλε νέους στόχους: Την επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης.
Την ώρα λοιπόν, που ο Ολυμπιακός επιχειρεί με μια μείωση στο μπάτζετ να ξαναπάρει τα ηνία της Α1, ο Παναθηναϊκός ανέβασε κι άλλο τον πήχη, στην προσπάθειά του να πάρει το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης από τους «ερυθρόλευκους»! Πώς; Πάμε να δούμε.
Ξαναλέμε: Λογιστές δεν είμαστε, αλλά επειδή σε όλους αρέσουν οι μαθηματικές πράξεις (με τα λεφτά των άλλων...) ιδού τι «κέρδισαν» και τι «έχασαν» οι πράσινοι...
Από τον Παναθηναϊκό έφυγαν οι Σχορτσιανίτης των 600.000 ευρώ, ο Τσαρτσαρής των 220.000 ευρώ, ο Ξανθόπουλος των 80.000 και ο Γιαννόπουλος των 40.000. Δηλαδή «γλίτωσε» περίπου 940.000 ευρώ.
Και πρόσθεσε: Φώτση με ένα εκατομμύριο ευρώ, Μαυροκεφαλίδη με 750.000, Λάσμε με 950.000 ευρώ (από 400.000 που έπαιρνε πέρυσι!), Κάρι με 220.000 ευρώ, Γκιστ με 700.000 ευρώ, Πινγκ Σανγκ με 200.000 ευρώ, Γιάνκοβιτς και Παππά από 150.000 ευρώ. Σε όλα αυτά προσθέστε ότι ο Διαμαντίδης παρέμεινε περίπου με τα ΙΔΙΑ χρήματα και από τους υπόλοιπους άλλοι παρέμειναν στα ίδια συμβόλαια κι άλλοι πήραν μια αύξηση βάσει της κλιμακωτής συμφωνίας που είχαν (ή επιβράβευσης όπως για παράδειγμα ο Πεδουλάκης). Με κορυφαία αυτή του Ούκιτς που από 800.000 εκτινάχθηκε στο 1 εκ.!
Διόλου τυχαία, αντιλαμβανόμενος τις υψηλές απαιτήσεις, επί ένα μήνα ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις μέσα στο καλοκαίρι, με δάσκαλο μάλιστα τον Ράτζα για να μάθει να ποστάρει!
Το συνολικό (επιπλέον) έξοδο έναντι της προηγούμενης σεζόν φτάνει σχεδόν στα 4,5 εκ. ευρώ. Αφαιρέστε τα 940.000 ευρώ από όσους έφυγαν και έχετε τη σούμα της αύξησης. Με μια διαφορά: Οι μεταγραφές δεν έχουν τελειώσει...
Μ' αυτά και μ΄ αυτά, επιστρέφουμε στην τοποθέτηση του Μίσσα: «Ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε πραγματικά. Είναι πλήρης σε όλες τις θέσεις, με παρόν και μέλλον. Είπα λίγες λέξεις, οι οποίες πιστεύω τα λένε όλα. Πλήρης παντού, με παρόν και μέλλον».
Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος του Παναθηναϊκού την προηγούμενη σεζόν ήταν η αποχώρηση τόσων διεθνών Ελλήνων παικτών (Καλάθης, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου, Βουγιούκας). Σε ένα καλοκαίρι κατόρθωσε να πάρει ξανά την αφάν γκατέ των Ελλήνων αθλητών, να μην χάσει ούτε ένα πολύτιμο στέλεχος από την προηγούμενη χρονιά και να υποδέχεται την επόμενη σεζόν με τον ενθουσιασμό που ήταν χαμένος τέτοιο καιρό πέρυσι και κυρίως το όραμα, το οποίο ο κόσμος κυρίως μετά την φυγή του Ζοτς, πίστεψε ότι αργοσβήνει.
Το μπάσκετ και οι τίτλοι δεν κρίνονται ούτε από τις αυξήσεις, ούτε από τις μειώσεις προϋπολογισμών. Κι αυτό το μάθημα το πήραν όλοι οι Έλληνες μπασκετόφιλοι την τελευταία τριετία, εντός κι εκτός συνόρων. Εξασφαλίζει όμως, καλύτερες προϋποθέσεις. Παράδειγμα: Ο Παναθηναϊκός έκανε τόσα λάθη πέρυσι σε επιλογές αθλητών (Κίτσεν, Πάνκο, Άρμστρονγκ) αλλά είχε την διάθεση, το «ταμείο» και το σθένος να τα αναγνωρίσει και να τα διορθώσει. Αν δεν έχεις το «μαρούλι» πας ευθεία στον τοίχο με το κεφάλι. Αν το έχεις, τους αλλάζεις, προσθέτεις και λίγο Κάρι στο τέλος και φτιάχνεις την επιτυχία.
Τώρα στον Παναθηναϊκό λείπει μόνο η «ασφάλεια» ενός άσου πίσω από τον Ούκιτς, αλλά και να διαπιστώσει την κατάσταση του Κινέζου. Αυτό που τον Αύγουστο του 2012 ήταν το μεγάλο ντεζαβαντάζ, τον Αύγουστο του 2013 έγινε το απόλυτο πλεονέκτημα. Η χημεία. Σε συνδυασμό με τις ενέσεις ποιότητας, την ελληνοποίηση του ρόστερ και την εμπιστοσύνη που ανακτήθηκε, η σεζόν ξεκινάει για τον Παναθηναϊκό με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Αλλά όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των αγώνων μπάσκετ, έτσι και σε μια μακρά σεζόν, όλα κρίνονται στο τέλος και ο Μάιος του 2014 απέχει εννιά μήνες...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου