Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Αν το πάρει, τύφλα να ΄χει το «2010»!

Ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για τον Παναθηναϊκό της... διάλυσης και της απαξίωσης που έφτασε ως τον τελικό και κάνει τις συγκρίσεις με το νταμπλ του 2010!
Το βράδυ του Σαββάτου, στο Ολυμπιακό στάδιο, ο ένας από τους δύο φιναλίστ στον τελικό του Κυπέλλου θα είναι ο Παναθηναϊκός. Αν τον περασμένο Αύγουστο όταν άρχιζε το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας έλεγε κάποιος ότι αρκετούς μήνες μετά το «τριφύλλι» θα διεκδικούσε έναν τίτλο, μάλλον επιεικώς θα τον περνούσαν για τρελό!
Μια ομάδα που είχε χάσει πολλά από τα βαριά της χαρτιά, που έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας με παίκτες από την ομάδα Νέων, που είχε απαξιωθεί καθώς λόγω αδειοδότησης δεν κατάφερε να παίξει Ευρώπη, με έναν νέο προπονητή που οι περισσότεροι τον θεωρούσαν... φτηνή λύση και έναν τεχνικό διευθυντή που οι οπαδοί τον απειλούσαν ότι δεν θα πατήσει στην Λεωφόρο λόγω του (μακρινού) «ερυθρόλευκου» παρελθόντος του!
Όλα τα παραπάνω αν τα βάλεις στην σειρά σίγουρα δεν είναι... εφόδια για να πάει καλά μια ομάδα. Οι πλέον απαισιόδοξοι φίλοι του «τριφυλλιού» ή οι αντίπαλοι που ήθελαν να χλευάσουν προεξοφλούσαν ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει την τύχη της ΑΕΚ. Ακόμη κι αν δεν υποβιβάζονταν, θα... βάραγε διάλυση και θα έδινε μάχη επιβίωσης. Οι μήνες πέρασαν και όλοι οι «μάντεις κακών» πήγαν πανηγυρικά στον... κουβά!
Το «μοντέλο» που με χαμηλούς τόνους και ψυχραιμία δούλεψαν στο... πράσινο στρατόπεδο εδώ και πολλούς μήνες πέτυχε απόλυτα. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν κινδύνεψε, αλλά ακόμη και τις μεγάλες του στραβές τις ξεπέρασε χωρίς μεγάλες φουρτούνες. Είτε αυτές ήταν απώλειες εντός Λεωφόρου από μικρές ομάδες τύπου Βέροιας και Πανθρακικού, είτε την ήττα από τον Ολυμπιακό στο 90'.
Η στήριξη από τον κόσμο, αλλά και η σοβαρή δουλειά από τον Αναστασίου δεν άφησαν το αρχικό πλάνο να παρεκλίνει της πορείας ακόμη κι όταν η έλλειψη εμπειρίας ήταν φανερό ότι στοίχιζε βαθμούς. Έτσι φτάσαμε στο... σήμερα. Εδώ που πλέον παρουσιάζεται ένας Παναθηναϊκός ανταγωνιστικός, μια ομάδα που διεκδικεί ένα τρόπαιο και που παράλληλα είναι σε θέση μέσω των πλέι οφ του πρωταθλήματος να ψάξει το εισιτήριο για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ.
Όλα αυτά ενώ παράλληλα βάζει στην... μηχανή του και για τα επόμενα χρόνια παίκτες κεφάλαια και για τον σύλλογο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο (Τριανταφυλλόπουλος, Λαγός, Καπίνο, Καρέλλης, Ρισβάνης, Δώνης) που κερδίζουν και εμπειρίες, αλλά σαφώς κι αν το Σάββατο πάρουν το κύπελλο, από μικροί θα έχουν να καμαρώνουν ένα μετάλλιο στην συλλογή τους.
Το βασικότερο όμως είναι (και δεν θα πρέπει να το ξεχνάει κανείς) το πως... χτίστηκε όλο αυτό για το οποίο καμαρώνουν σήμερα οι φίλοι του Παναθηναϊκού και τους δίνει την ελπίδα ότι στον σύλλογο έρχονται καλύτερες ημέρες...
Ούτε με τα λεφτά της οικογένειας Βαρδινογιάννη, ούτε με τα λεφτά που έπεσαν επί πολυμετοχικότητας και πρόσφεραν στον σύλλογο το νταμπλ του 2010, αλλά τίποτα παραπάνω. Ούτε κάποιον παίκτη να παίξει για χρόνια στην ομάδα, ούτε να πωληθεί και να λύσει ένα πρόβλημα.
Το σημερινό κατόρθωμα (αμφιβάλλει κανείς ότι είναι έτσι;) πιστώνεται στον Γιάννη Αλαφούζο (που αυτές τις μέρες μπορεί να νιώθει διπλά νικητής και για την εξέλιξη στο θέμα της άδειας) που σε δύσκολες εποχές βγήκε μπροστά, έκανε λάθη, λοιδωρήθηκε, χλευάστηκε, αλλά δεν απογοήτευτηκε και στο φινάλε έμαθε αρκετά, αλλά και στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Κυρίως στους 9280 «Συμμάχους» που εκτός από ηθική υποστήριξη έβαλαν και το χέρι στην τσέπη, γνωρίζοντας ότι ακόμη και τα 50 ευρώ μπορεί να χρησιμεύσουν για... 5 κουτιά μπογιά ώστε να γίνει πιο ωραίος ένας τοίχος στο αθλητικό κέντρο στο Κορωπί!
Όσο κι αν ακούγεται ή διαβάζεται παράξενο, από την στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα με το μέγεθος του Παναθηναϊκού, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι πρόκειται για την ευχάριστη έκπληξη της σεζόν.
Επιτυχία που θα γίνει πρώτου μεγέθους αν το Σάββατο ο Ζέκα και οι υπόλοιποι παίκτες σηκώσουν και το κύπελλο. Δεν συνιστά υπερβολή να πούμε ότι αν συμβεί αυτό, η επιτυχία θα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του 2010 όταν Λέτο, Σισέ, Καραγκούνης, Κατσουράνης και οι άλλοι πανηγύρισαν πρωτάθλημα και κύπελλο...
Ακόμη όμως κι αν η κούπα... ανηφορίσει στον Λευκό Πύργο πέρα από την δεδομένη πίκρα της απώλειας στο «πράσινο» στρατόπεδο δεν μπορούν να τα βάψουν μαύρα. Καταλαβαίνουν πως κάτι καλό γεννιέται και πως μπορούν ξανά να μπουν στον σωστό δρόμο αν συνεχίσουν να υπηρετούν πιστά το πλάνο τους και δεν πάρει το μυαλό τους αέρα. 
Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: