Και
τώρα που άφησε πίσω της το Πάσχα η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται για το
Μεγάλο Σάββατο του τελικού του Κυπέλλου, που προηγείται της Κυριακής του
Θωμά. Ψυχοσάββατο θα ‘πρεπε να πω. Διότι τρέμει η ψυχή μας.
Ναι, σε μια άλλη χώρα, δηλαδή σε μια Αγγλία, μια Ισπανία, μια Γερμανία, ακόμη και μια Ιταλία το γεγονός θα ήταν χαρμόσυνο για την ποδοσφαιρική κοινωνία, που θα ετοιμαζόταν να βάλει τα καλά της για να πάει και να απολαύσει μια γιορτή. Γιορτή σαν αυτή που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βαλένθια, εκεί όπου οι οπαδοί των δύο αντιπάλων σουλάτσαραν ανενόχλητοι στους δρόμους γύρω από το “Μεστάγια” πριν από τον τελικό, εκεί όπου οι οπαδοί της Ρεάλ κυκλοφόρησαν και πανηγύρισαν δίχως κανένα φόβο μπροστά στους οπαδούς της Μπαρτσελόνα για την κατάκτηση του κυπέλλου.
Ναι, ξέρω, ωραία όλα αυτά, τα έζησε και η Ελλάδα μέχρι την προ δικτατορίας εποχή, θα αργήσει να τα ξαναζήσει, αμφιβάλουμε όλοι για το αν και το πότε θα τα ξαναζήσει, αλλά ας προσγειωθούμε και ας συγκεντρωθούμε σε αυτό που έχουμε μπροστά μας: στην νεοελληνική εκδοχή του τελικού του ποδοσφαιρικού κυπέλλου.
Μια σειρά από ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι όσα θα δούμε εντός ΟΑΚΑ, δηλαδή εντός του σταδίου το ερχόμενο Σάββατο θα είναι πιο ασφαλή και πιο πολιτισμένα συγκριτικά με αυτά που αντικρίσαμε την περασμένη εβδομάδα στην Τούμπα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Στην πραγματικότητα, στη στιγμή που συζητάμε μοιάζει να μην είναι καν η βασική ανησυχία, η ανησυχία σε προτεραιότητα. Διότι αν βάλουμε τις ανησυχίες που πρέπει να έχει η διοίκηση του ποδοσφαίρου και του κράτους σε μια χρονολογική σειρά, θα πρέπει πρώτα να ανησυχούν και να τρέξουν να προλάβουν όσα μπορεί να συμβούν στους δρόμους μακριά από το ΟΑΚΑ από την Πέμπτη και μετά, δηλαδή από τη στιγμή που θα αρχίσουν να φτάνουν στην Αθήνα οι εκδρομείς οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Στη δεδομένη στιγμή μεγαλύτερη ανησυχία δημιουργούν οι ενδείξεις για όσα μπορεί να συμβούν μεταξύ οπαδών του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού και λιγότερο τα σημάδια σχετικώς με το τι μπορεί να συμβεί ανάμεσα στους οπαδούς των αντιπάλων του τελικού.
Υπάρχουν κατάλληλα και ενδεδειγμένα μέτρα πρόληψης επεισοδίων στην υπόθεση που συζητάμε; Προφανώς μόνο η αναβολή του τελικού, για να μη πω η ματαίωσή του. Πέρα από όλα τα άλλα η στιγμή δεν είναι απλώς κακή, είναι η χειρότερη, επειδή είναι πολύ κοντά στα γεγονότα της Τούμπας. Αν πάντως υπάρχει τρόπος να προλάβει κανείς το κακό που έρχεται δεν είναι μέσα από δηλώσεις και εθιμοτυπικές συναντήσεις κυβερνητικών στελεχών με προέδρους ΠΑΕ για λόγους ψηφοθηρικούς. Χρειάζεται δράση. Και η μεγαλύτερη περιφρούρηση εκδρομέων που έγινε ποτέ.
Είναι εφικτό να αστυνομεύσει, να επιβλέψει και να περιφρουρήσει κανείς μια εκδρομή περίπου 22 χιλιάδων ανθρώπων, που θα κατέβουν από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα; Δεν έχω ιδέα. Και κυρίως δεν έχω γνώση και εμπειρία. Αν είχα, θα ήμουν αξιωματικός της Αστυνομίας. Γνώση και εμπειρία όμως δεν λείπουν από την Αστυνομία. Ούτε ικανότητα. Μένει να δούμε αν υπάρχει ικανότητα και επάρκεια στην ηγεσία του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού. Δηλαδή αν οι διοικητές του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού, ο πρόεδρος της ΕΠΟ και ο υφυπουργός Αθλητισμού θα μπορέσουν να πείσουν και να ενεργοποιήσουν την “κρατική μηχανή” προτού να είναι αργά. Για δάκρυα.
Ναι, σε μια άλλη χώρα, δηλαδή σε μια Αγγλία, μια Ισπανία, μια Γερμανία, ακόμη και μια Ιταλία το γεγονός θα ήταν χαρμόσυνο για την ποδοσφαιρική κοινωνία, που θα ετοιμαζόταν να βάλει τα καλά της για να πάει και να απολαύσει μια γιορτή. Γιορτή σαν αυτή που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βαλένθια, εκεί όπου οι οπαδοί των δύο αντιπάλων σουλάτσαραν ανενόχλητοι στους δρόμους γύρω από το “Μεστάγια” πριν από τον τελικό, εκεί όπου οι οπαδοί της Ρεάλ κυκλοφόρησαν και πανηγύρισαν δίχως κανένα φόβο μπροστά στους οπαδούς της Μπαρτσελόνα για την κατάκτηση του κυπέλλου.
Ναι, ξέρω, ωραία όλα αυτά, τα έζησε και η Ελλάδα μέχρι την προ δικτατορίας εποχή, θα αργήσει να τα ξαναζήσει, αμφιβάλουμε όλοι για το αν και το πότε θα τα ξαναζήσει, αλλά ας προσγειωθούμε και ας συγκεντρωθούμε σε αυτό που έχουμε μπροστά μας: στην νεοελληνική εκδοχή του τελικού του ποδοσφαιρικού κυπέλλου.
Μια σειρά από ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι όσα θα δούμε εντός ΟΑΚΑ, δηλαδή εντός του σταδίου το ερχόμενο Σάββατο θα είναι πιο ασφαλή και πιο πολιτισμένα συγκριτικά με αυτά που αντικρίσαμε την περασμένη εβδομάδα στην Τούμπα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Στην πραγματικότητα, στη στιγμή που συζητάμε μοιάζει να μην είναι καν η βασική ανησυχία, η ανησυχία σε προτεραιότητα. Διότι αν βάλουμε τις ανησυχίες που πρέπει να έχει η διοίκηση του ποδοσφαίρου και του κράτους σε μια χρονολογική σειρά, θα πρέπει πρώτα να ανησυχούν και να τρέξουν να προλάβουν όσα μπορεί να συμβούν στους δρόμους μακριά από το ΟΑΚΑ από την Πέμπτη και μετά, δηλαδή από τη στιγμή που θα αρχίσουν να φτάνουν στην Αθήνα οι εκδρομείς οπαδοί του ΠΑΟΚ.
Στη δεδομένη στιγμή μεγαλύτερη ανησυχία δημιουργούν οι ενδείξεις για όσα μπορεί να συμβούν μεταξύ οπαδών του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού και λιγότερο τα σημάδια σχετικώς με το τι μπορεί να συμβεί ανάμεσα στους οπαδούς των αντιπάλων του τελικού.
Υπάρχουν κατάλληλα και ενδεδειγμένα μέτρα πρόληψης επεισοδίων στην υπόθεση που συζητάμε; Προφανώς μόνο η αναβολή του τελικού, για να μη πω η ματαίωσή του. Πέρα από όλα τα άλλα η στιγμή δεν είναι απλώς κακή, είναι η χειρότερη, επειδή είναι πολύ κοντά στα γεγονότα της Τούμπας. Αν πάντως υπάρχει τρόπος να προλάβει κανείς το κακό που έρχεται δεν είναι μέσα από δηλώσεις και εθιμοτυπικές συναντήσεις κυβερνητικών στελεχών με προέδρους ΠΑΕ για λόγους ψηφοθηρικούς. Χρειάζεται δράση. Και η μεγαλύτερη περιφρούρηση εκδρομέων που έγινε ποτέ.
Είναι εφικτό να αστυνομεύσει, να επιβλέψει και να περιφρουρήσει κανείς μια εκδρομή περίπου 22 χιλιάδων ανθρώπων, που θα κατέβουν από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα; Δεν έχω ιδέα. Και κυρίως δεν έχω γνώση και εμπειρία. Αν είχα, θα ήμουν αξιωματικός της Αστυνομίας. Γνώση και εμπειρία όμως δεν λείπουν από την Αστυνομία. Ούτε ικανότητα. Μένει να δούμε αν υπάρχει ικανότητα και επάρκεια στην ηγεσία του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού. Δηλαδή αν οι διοικητές του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού, ο πρόεδρος της ΕΠΟ και ο υφυπουργός Αθλητισμού θα μπορέσουν να πείσουν και να ενεργοποιήσουν την “κρατική μηχανή” προτού να είναι αργά. Για δάκρυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου