Τα τέσσερα γκολ, δυστυχώς για τον ίδιο, είναι και λίγα με τα όσα έδειξαν οι δυο ομάδες. Οι Ισπανοί μπήκαν από το πρώτο δευτερόλεπτο αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα περιθώριο αντίδρασης στους παίκτες του Μίτσελ. Τους έπιασαν από τον λαιμό και δεν του άφησαν να πάρουν ανάσα. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό η Ατλέτικο έπαιζε σαν τη γάτα με το ποντίκι τον Ολυμπιακό. Τα δυο πρώτα γκολ ήρθαν από λάθη του Ρομπέρτο και του Μποτία, αλλά δεν ήταν τα μοναδικά λάθη. Η πίεση των «κολτσονέρος» ήταν τέτοια που δύσκολα θα γλύτωναν οι Πειραιώτες. Τέτοια διαφορά σε παιχνίδι τους είχαμε να δούμε από το 3-0 με το οποίο έχασαν από την Τσέλσι το 2008 στους «16» ή πιο παλιά στο 7-0 από τη Γιουβέντους το 2003 ή το 4-0 από τη Μάντσεστερ το 2002. Οι «κόκκινοι» δεν πάλεψαν.
Δεν μπορούσαν ούτε στιγμή να αντιδράσουν. Σαν να μην μπήκαν ποτέ στο γήπεδο. Προφανώς δεν περίμεναν τέτοιο παιχνίδι από τους γηπεδούχους. Ισως και η μεγάλη αγωνιστική απραξία λόγω της διακοπής να τους επηρέασε. Η διαφορά ταχύτητας και αντίδρασης ήταν εντυπωσιακής. Για τα προβλήματα στην άμυνα έχουν αναφερθεί όλοι από την αρχή της χρονιάς. Δεν έκριναν όμως αυτά το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός δεν εμφανίσθηκε στο γήπεδο. Τόσο απλά. Η πρόκριση δεν έχει χαθεί, αλλά μοιάζει με θαύμα. Το τρένο μοιάζει να χάθηκε. Δεν έχει τελειώσει η χρονιά. Η νίκη επί της Μάλμε είναι το πρώτο ζητούμενο και μετά ότι γίνει στο Τορίνο ανάμεσα στη Γιούβε και την Ατλέτικο, έγινε. Το σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια πρέπει να γίνει και η συνέχεια στο Γιουρόπα Λιγκ πρέπει να επιτευχθεί. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου