Ταπητουργός, οπαδός και Πρωταθλητής Ευρώπης!!

Ο Θάνος Σαρρής γράφει για τον Γκάρι Μπερτλς, ο οποίος από ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και πιστός οπαδός της Νότιγχαμ Φόρεστ, έφτασε να σηκώσει την ευρωπαϊκή κούπα πριν από 36 χρόνια, έχοντας το δεντράκι στο στήθος.

«Μπορούσε να κάνει τα πάντα. Να κρατήσει τη μπάλα, να γυρίσει και να τρέξει τους αμυντικούς, να πετύχει γκολ. Ο Ο Μπέρτλς ήταν ο καλύτερος επιθετικός που έχω δει. Ένας εξαιρετικός, θαυμάσιος επιθετικός». Με τα λόγια αυτά ο Βιβ Άντερσον, δεξί μπακ στην Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ που κατέκτησε δύο σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης και το πρωτάθλημα της Αγγλίας περιγράφει στο βιβλίο «Deep into the Forest» τον πρώην συμπαίκτη του. Πριν από 36 χρόνια (και συγκεκριμένα στις 30/5 του 1979), οι δυο τους μαζί με ακόμα 9 ποδοσφαιριστές με το tricky tree στο στήθος έμπαιναν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Το τέλος του 90λεπτου τους βρήκε νικητές με 1-0 επί της Μάλμε, χάρη στο γκολ του Τρέβορ Φράνσις και ένα υπέροχο ποδοσφαιρικό παραμύθι βρισκόταν στην πλήρη εξέλιξή του. Μια ομάδα που βολόδερνε στη δεύτερη κατηγορία, υπό το μαγικό άγγιγμα του Κλαφ και του Τέιλορ, έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης. Και μέσα στο δικό της παραμύθι, ξετυλιγόταν και αυτό του Γκάρι Μπερτλς.
Γέννημα-θρέμμα του Νότιγχαμ, ο Μπερτλς μεγάλωσε με το όνειρο να φορέσει κάποια στιγμή τη φανέλα της Φόρεστ. Με παίκτες-θρύλους της στο δωμάτιό του και αναμνήσεις από το Trent End στο Σίτι Γκράουντ, βλέποντας μικρός τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας. Όταν ήταν 18 χρονών υπέγραψε μαζί με άλλους οπαδούς αίτηση, η οποία δόθηκε στη διοίκηση και ζητούσε την πρόσληψη του Μπράιαν Κλαφ στη Φόρεστ. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1976 έπαιζε ερασιτεχνικά στην Λονγκ Ίτον Γιουνάιτεντ. Παράλληλα, βοηθούσε τον πατέρα του που τοποθετούσε χαλιά, έκανε μεροκάματα στην οικοδομή, ενώ είχε δει την Άστον Βίλα να τον απορρίπτει σε ηλικία 15 ετών, παρότι είχε σταματήσει το σχολείο για ένα μήνα προκειμένου να δοκιμαστεί. Ο αείμνηστος Πίτερ Τέιλορ, δεξί χέρι του Κλαφ, είχε δεχθεί ένα τηλέφωνο από κάποιον που έλεγε ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ετοιμάζει να πάρει κάποιον από το Λονγκ Ίτον. Ο Τέιλορ πήρε τον σκάουτ του, ο οποίος του είπε ότι ο «Μπερτλς δεν κάνει». Η απάντηση ήταν πως: «Αν όμως υπογράψει στη Γιουνάιτεντ, εσύ θα απολυθείς».
Και τότε, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Οι Ρεντς τον απέκτησαν για μόλις 2000 λίρες και ο Κλαφ φρόντισε να τον βάλει στο κλίμα λέγοντάς του ότι ήταν υπερεκτιμημένος. Έκανε ντεμπούτο σε ένα ματς με την Χαλ στη δεύτερη κατηγορία,παίζοντας στο κέντρο, αλλά στην συνέχεια για δύο χρόνια ήταν εξαφανισμένος. Το 1978, τη χρονιά του Πρωταθλήματος δεν αγωνίστηκε καθόλου, ενώ όταν υποβιβάστηκε στις ρεζέρβες άρχισε να πιστεύει ότι δεν πρόκειται να παίξει ποτέ. Ο Κλαφ τον φώναζε μόνο όταν έψαχνε συμπαίκτη για το σκουός!
Η ευκαιρία του ήρθε τον Αύγουστο του 1978, όταν έφυγε ο Withe για τη Νιούκαστλ. Ο Στιβ Έλιοτ αποτελούσε τον πιθανότερο διάδοχό του, αλλά ο Τέιλορ έπεισε τον Κλαφ να δώσει την ευκαιρία στον Μπερτλς, αφού τον παρακολούθησε ένα βροχερό απόγευμα αν δίνει μάχη με τις λάσπες απέναντι στις ρεζέρβες της Κόβεντρι. Έπαιξε σε ένα παιχνίδι με την Άρσεναλ και ο προπονητής του τυου είπε ότι την επόμενη Τετάρτη, τον υπολογίζει για το παιχνίδι με τη Λίβερπουλ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Μέσα σε μια βδομάδα, από εκεί που έπαιζε στο πρωτάθλημα των ρεζερβών, βρέθηκε στο ψηλότερο επίπεδο.
Οι Μέρσεϊσαϊντερς ήταν πραγματικό μεγαθήριο και προέρχονταν από νίκη με 7-0 επί της Τότεναμ στο Άνφιλντ. Στόχος ήταν να κατακτήσουν για τρίτη φορά το Κύπελλο Ευρώπης. Ο Μπερτλς, έχοντας παίξει μόλις δύο παιχνίδια σε δύο χρόνια με την πρώτη ομάδα, πέτυχε το πρώτο γκολ και είχε συμμετοχή στο δεύτερο. Και με θράσος γύρισε και είπε στον Φιλ Τόμπσον, που μετά το 1-0 του είχε τονίσει ότι δεν φτάνει ένα γκολ για να αποκλειστεί η Λίβερπουλ: «Μήπως δύο είναι αρκετά;». Στο δεύτερο ματς του Άνφιλντ, το 0-0 έδωσε μια πρόκριση στους Tricky Trees, η οποία άφησε άφωνη την Αγγλία. Ο πατέρας του Μπερτλς ήταν στο πέταλο των φιλοξενούμενων, εκεί που θα ήταν και ο γιος του αν δεν του δινόταν η ευκαιρία...
Ο Μπερτλς σημείωσε κρίσιμα γκολ στην Ευρώπη, όπως στο παιχνίδι με την Κολωνία και τελείωσε την καριέρα του στη Φόρεστ με 66 γκολ σε 162 ματς. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έβγαλε ένα ποσό ρεκόρ από τα ταμεία της για να τον αποκτήσει. Εφυγε με βαριά καρδιά από την αγαπημένη του ομάδα και ήταν κάποια λόγια του Κλαφ που τον  πλήγωσαν και τον οδήγησαν να πάρει την τελική του απόφαση. Ο Κλάφι, όμως, ήταν και εκείνος που τον εξέλιξε σε έναν σέντερ φορ κομμένο και ραμμένο για τις ανάγκες της ομάδας του. Τον βοήθησε να αναδειχθεί παίκτης της χρονιάς την πρώτη full season του και τον προσάρμοσε στο στιλ που ήθελε. Ο Μπερτλς ήταν αθλητικός, ψηλός, απόλυτα παθιασμένος και μαχητικός. Πάντα μέσα στις φάσεις, εκτελούσε με το αριστερό και είχε αναπτύξει σπουδαία συνεργασία με τον Τζον Ρόμπερτσον. Κλήθηκε να παίξει μέχρι και κεντρικός αμυντικός!

 Οι σχέσεις του με τον προπονητή του αποκαταστάθηκαν  στη συνέχεια, αφού το 1982 επέστρεψε στο Σίτι Γκράουντ. Άλλωστε, οι δυο τους είχαν περάσει πολλά. Σε ένα ταξίδι για φιλικό με προορισμό το Κουβέιτ, ο Κλαφ ανάγκασε τον Μπερτλς να ταξιδέψει παρότι ήταν τραυματίας και δεν θα αγωνιζόταν. Στη μέση της διαδρομής του πούλμαν για το αεροδρόμιο, ο παίκτης εξέφρασε το παράπονό του. Και ο προπονητής απλά σταμάτησε το πούλμαν και τον κατέβασε, κάνοντας οτοστόπ στον πρώτο περαστικό να τον γυρίσει πίσω! Στον τελικό με τη Σαουθάμπτον για το League Cup του 1979 πέτυχε δύο γκολ και ο ίδιος παραδέχθηκε ότι το προηγούμενο βράδυ πήγε στο κρεβάτι του... μπουσουλώντας. Ο Κλαφ είχε μεθύσει όλη την ομάδα για να χαλαρώσει από το άγχος και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε!
Φυσικά, υπήρχαν στιγμές που και ο ίδιος δεν μπορούσε να κατανοήσει το μέγεθος της επιτυχίας. «Ήμουν τρομοκρατημένος κάποιες φορές. Ένιωθα σαν τον Roy of Rovers (σ.σ Ρόι Ρέις, τον ήρωα από το ποδοσφαιρικό κόμικ Roy of the Rovers). Έφτασα από τη δουλειά σε οικοδομές και τα χαλιά, μυρίζοντας κόλλα, στο να παίζω για την ομάδα μου σε ευρωπαϊκούς τελικούς. Κάποτε διάβασα από έναν Γερμανό δημοσιογράφο ότι από όλες τις ομάδες που κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης η δική μας ήταν η σπουδαιότερη, λόγω του background μας και του πόσο μικροί ήμασταν. Πόσο αλήθεια είναι αυτό; Και όλα έγιναν σε τρία χρόνια. Όπως είπα, είναι τρομακτικό». Σαν παραμύθι...

*Πηγή: gazzetta.gr*