Επειδή υπάρχεις εσύ!
Είναι η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές (40). Είναι η ομάδα με τις περισσότερες κατακτήσεις (15). Είναι η ομάδα με τις περισσότερες κόκκινες κάρτες (30). Είναι η ομάδα που το πήρε το 2011. Και – στην τελική – είναι η ομάδα που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν γίνεται λόγος για λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο. Ή – πιο σωστά – για το λατινοαμερικάνικο ταμπεραμέντο. Η Ουρουγουάη είναι λατρεία για πολλούς και σίγουρα άξια θαυμασμού από τη συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του λάτιν ποδοσφαίρου διότι κυριαρχεί με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 3,5 εκατομμύρια. Άσε που με τη φανέλα της Ουρουγουάης δάγκωσε τελευταία φορά αντίπαλο και ο μέγας και εκτός διοργάνωσης Σουάρες…
Επειδή είναι διαφορετικό να είσαι λάτιν…
Εκεί τα τάκλιν δεν μπαίνουν σε… υπολογιστή. Ο «θύτης» δεν λογαριάζει τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει η καριέρα του «θύματος» πριν αρχίσει το γλίστρημα προς την μπάλα. Αυτή σημαδεύουμε, άσχετα αν δεν την πετυχαίνουμε πάντα και την πατάει το κακόμοιρο το ποδάρι του επιτιθέμενου. Επίσης, εκεί μετά το γκολ έχει κάγκελο. Οι λάτιν πανηγυρισμοί έχουν πολύ περισσότερο πάθος, είναι πολύ περισσότερο αφιερωμένοι στους «αφισιονάδος», είναι σχεδόν απαλλαγμένοι από το σύνδρομο των trendy πανηγυρισμών. Όχι καρδούλες, δηλαδή, και άλλες λοιπές χαριτωμενιές.
Επειδή η χαίτη είναι άποψη
Μπορεί ο Νειμάρ να δίνει ένα διχίλιαρο το μήνα για να του κάνουν σχέδια στο κεφάλι, μπορεί ο Μέσι να κουρεύεται με τη βοήθεια του μπολ της μαμάς του, μπορεί να υπάρχουν πολλοί συμβατικά κουρεμένοι παίκτες (σαν τον Χάμες ένα πράγμα) αλλά… Στο Κόπα Αμέρικα θα βρεις τον γνήσιο, τον σωστό, τον ποδοσφαιρικό λασπωτήρα. Μαλλί κουρεμένο εμπρός και ολοένα και πιο μακρύ όσο πηγαίνεις προς τα πίσω. Αμφίεση που μολογάει ότι ο φέρων τέτοια κουρούπα πληρώνει για την περιποίησή της μόνο το απαραίτητο σαμπουάν και μου μας ταξιδεύει στα γήπεδα της γειτονιάς όπου θαυμάσαμε τους πρώτους κάγκουρες – μύθους του τοπικού ποδοσφαίρου. Αν, δε, η χαίτη συνοδεύεται και από κάλτσα χαμηλωμένη στα όρια του επιτρεπτού το πράγμα γίνεται συλλεκτικό!
Επειδή θα είναι όλοι εκεί
Μην κοιτάτε που εδώ τα παιδιά που παίζουν μπαλίτσα στην Ελλάδα κουράζονται με την πρώτη εμβόλιμη και παλεύουν πάση θυσία να διατηρήσουν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Εκεί, στο Κόπα Αμέρικα, δηλαδή, πάνε όλοι. Ακόμα και αν παίζανε μπαλίτσα με τις ομάδες τους μέχρι πριν λίγες μέρες. Από τον Μέσι και τον Νεϊμάρ μέχρι τον Χάμες Ροδρίγες, τον Αγουέρο και τον Αλέξις Σάντσες. Μόνο ο τιμωρημένος Σουάρες θα απουσιάζει. Αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει μιλάμε για μία 5άδα παικτών που φιγουράρει στην 10άδα με τους πιο ακριβούς παίκτες παγκοσμίως. Και αν προσθέσεις και μερικούς ακόμα που βρίσκονται μεν χαμηλότερα στη σχετική λίστα αλλά αρκετά ψηλά όσον αφορά την ποδοσφαιρική τους αξία σαν τον Φαλκάο, τον Βιδάλ, τον Κάρλος Μπάκα, τον Φερνάντο Ιγκουαίν, τον Τιάγκο Σίλβα καταλαβαίνεις ότι το τουρνουά που αρχίζει στη Χιλή μοιάζει με μικρό μουντιάλ!
Επειδή πρέπει να τσεκάρουμε τα δικά μας παιδιά
Και δεν είναι μόνο ο Νομπόα και ο Μπεχαράνο που δικαιολογημένα θα τραβήξουν τα βλέμματα ΠΑΟΚτσήδων και Παναιτωλικών αντίστοιχα. Είναι και ο Βάργκας. Ο λάτιν μεσοεπιθετικός που πριν έρθει στην ΑΕΚ θα «συστηθεί» στο κοινό της ομάδας μέσω των αγώνων της Εθνικής Βενεζουέλας στα γήπεδα της Χιλής. Είναι και τόσοι ακόμα. Που δεν θα έρθουν απαραίτητα να παίξουν μπάλα στην Ελλάδα. Που έχουν «έρθει», όμως, πολλές φορές στη χώρα μας μέσω πρωτοσέλιδων και για τους οποίους νιώθουμε μια ιδιαίτερη έλξη. Ο Κάρλος Σάντσες, για παράδειγμα. Ή ο Αρέβαλο Ρίος, ο Τζέφερσον Φαρφάν και ο Ράφα Μάρκες. Μη μου πείτε. Δικά μας παιδιά δεν είναι;
Επειδή εκεί τιμούν τη φανέλα με το 10
Αν δεν μπορείς να μοιράσεις σακούλα σε αντίπαλο εντός τηλεφωνικού θαλάμου. Αν δεν μπορείς να περάσεις τουλάχιστον μία φορά την μπάλα με τούνελ από τον άτυχο που θα σε μαρκάρει. Αν δεν έχεις φάει τουλάχιστον μία φορά κίτρινη κάρτα για δυσφήμιση αντιπάλου. Αν δεν προτιμάς μια άχρηστη πλην όμορφη ντρίπλα από ένα ξερό αλλά επικίνδυνο σουτ ή μια συμβατική πάσα. Αν δεν όλα αυτά μαζί τότε δεν μπορείς να πάρεις το 10 σε λάτιν ομάδα. Με λίγα λόγια, αν κουραστήκατε να βλέπετε αθλητικά 10άρια εδώ στην Ευρώπη που δεν διστάζουν να κάνουν ακόμα και τάκλιν συντονιστείτε στον ΣΚΑΪ και απολαύστε τον Βαλδίβια και την υπόλοιπή συμμορία…
Επειδή θα ψάχνεται η Βραζιλία
Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του ποδοσφαίρου γουστάρει τη «Σελεσάο». Θα με βρείτε στην απέναντι όχθη. Γι’ αυτό και περιμένω τα ματς των Βραζιλιάνων πώς και πώς. Όχι τόσο τα αποτελέσματα όσο την εικόνα της ομάδας. Με τον Ντούνγκα στον πάγκο ο ρυθμός θα πέσει, η άμυνα θα κερδίσει πόντους και το δίλημμα θα βγει ξανά στην επιφάνεια. Δεν μπορεί όλο και κάποιος θα ανοίξει κουβέντα το αταίριαστο στο ταμπεραμέντο και στο ταλέντο των Βραζιλιάνων στυλ που υπηρετεί ο κόουτς της ομάδας. Και θα αρχίσει η γκρίνια… Αν, δε, ακουστεί – έστω και σαν ψίθυρος – το όνομα του ήρωα Σκολάρι, του μάγκα που «κέρασε» σε όλους εμάς τους λίγους την 7άρα από τους Γερμανούς το πακέτο θα γίνει τέλειο!
Επειδή θα ψάχνει ο Μέσι
Είναι κατά κοινή ομολογία ο κορυφαίος παίκτης της εποχής του. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τον άλλον τον κονιόρδο από την Πορτογαλία αλλά… Στο μυαλό το δικό μας δεν μπορεί να συγκριθεί και με τον άλλο μίστερ 10 της ασημένιας χώρας. Για να μπορέσει να μπει δίπλα στον τεράστιο Μαραντόνα πρέπει να οδηγήσει την Εθνική του στην κορυφή του κόσμου. Τέτοιου είδους ευκαιρία έχασε το προηγούμενο καλοκαίρι. Μέχρι να του ξανάρθει – αν του ξανάρθει η ευκαιρία αυτή - θα προσπαθήσει να κάνει το πρώτο βήμα. Να πάρει, δηλαδή, τουλάχιστον το Κόπα Αμέρικα. Και είναι σίγουρο πως ήδη ο άσος της Μπαρτσελόνα ψάχνει τον δρόμο που οδηγεί στην κορυφή. Το θέμα είναι μην αρχίσει (πάλι) να ψάχνει Τσάβι, Ινιέστα, Αλβες, Μπουσκέτς και Νεϊμάρ. Δεν θα είναι δίπλα του σε αυτά τα ματς…
Για τη χαρά του φιλάθλου
Όσο και να σοβαρέψουν θα είναι πάντα η ομάδα που επέλεξε στην πρώτη της συμμετοχή σε Μουντιάλ (1998) να γράψει στην πλάτη της φόρμας των παικτών reggae boyz’. Όχι, η Τζαμάικα δεν είναι όσο καφενείο ήταν τότε. Όχι, δεν θα παίξει ποδόσφαιρο τέτοιο που θα βοηθήσει στην εξέλιξη του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι πιθανό, δε, να μην πάρει ούτε πόντο στη φετινή της συμμετοχή. Είναι, όμως, η ομάδα που μπορεί να μας θυμίσει πόσο χαλαρά πρέπει να βλέπουμε το ποδόσφαιρο. Το αγαπημένο μας, δηλαδή, παιχνίδι.
Επειδή δεν βάζουν… κόφτη
Θες λόγω ιδιοσυγκρασίας; Θες λόγω ταμπεραμέντου; Θες λόγω υψηλής θερμοκρασίας του αίματος που κυκλοφορεί στις φλέβες τους; Οι λατίνοι δεν σταματάνε με το που «κλείσουν» ένα ματς. Δεν θα αρκεστούν στο 1-0, 2-0 αλλά θα το πάνε όσο πάει. Γι΄αυτό, άλλωστε, έχουμε δει στο Κόπα Αμέρικα και μερικά από τα ομορφότερα παιχνίδια στην ιστορία. Ή, τέλος πάντων, παιχνίδια που έμειναν στην ιστορία. Σαν το 4-0 της Χιλής κόντρα στη Βραζιλία το 1987 και την απάντηση της «Σελεσάο» με 6-1 20 χρόνια αργότερα! *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου