Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος
Υπάρχει όμως και η άλλη αλήθεια. Την είπε η Ολγα Χατζηνικολάου στις δηλώσεις που έκανε στον Sport-fm. Διαβάστε προσεκτικά το κομμάτι που αναφέρεραι στη διαφορά. Η Χατζηνικολάου αποκαλύπτει ότι η FIBA είχε ενημερώσει από την Παρασκευή για όλα τα πιθανά σενάρια και σε ένα απ’ αυτά εξηγούσε ότι η Ελλάδα προκρίνεται με 15 πόντους διαφορά. Επανάληψη. Η FIBA είχε ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ για όλα τα πιθανά σενάρια, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό στην ελληνική αποστολή.
Διαβάστε την δήλωση της Χατζηνικολάου: “Εστειλε η FIBA οκτώ σενάρια και εξηγούσε πως περνάει η Εθνική ομάδα στην επόμενη φάση. Το πέμπτο σενάριο λοιπόν, έλεγε ότι αν κερδίζαμε με 15 πόντους το Μαυροβούνιο θα περνούσαμε. Η αλήθεια είναι ότι επειδή η ομάδα του Μαυροβούνιου είναι μια πολύ καλή ομάδα δεν πιστεύαμε ούτε εμείς ότι έχουμε πιθανότητες πρόκρισης. Όταν όμως είδαμε πως πηγαίνει το παιχνίδι κοιτάξαμε να πάρουμε την πρόκριση. Τότε ακούστηκε ο αριθμός 16. Εμείς προσπαθήσαμε και κερδίσαμε το παιχνίδι, αλλά όχι με 16 πόντους. Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο διαβάσαμε σε διάφορα site, όπως και στο site της διοργάνωσης να αναρωτιούνται για ποιο λόγο στην τελευταία επίθεση επιχειρήσαμε τρίποντο και όχι δίποντο. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι κανονισμοί είχαν αλλάξει και από την ομοσπονδία δεν μας είχε ενημερώσει κανείς. Μάλιστα μας είχαν πει να κερδίσουμε με 17 για να είμαστε σίγουροι. Πάλι καλά που δεν πήραν τηλέφωνο κανέναν περιπτερά να τους πούνε πόσους πόντους έπρεπε να κερδίσουμε».
Να, λοιπόν, όλη η αλήθεια. H FIBA είχε ενημερώσει, αλλά η ελληνική αποστολή ήθελε επιβεβαίωση. Και δεν μπήκε στη διαδικασία να κάνει την επαλήθευση από τους διοργανωτές ή τον κομισσάριο, όπως θα έκανε κάθε σοβαρή ομάδα στον κόσμο. Ο αρχηγός της αποστολής κ. Παρίσης – γιατρός αλλά και παράγοντας της Ομοσπονδίας εδώ και χρόνια – μαζί με το προπονητικό τιμ επέλεξαν τη λύση της Ελλάδας.
Πήραν λοιπόν τον υπάλληλο της Ομοσπονδίας, όπως είπε ο κ. Παρίσης. Ποιος είναι ο υπάλληλος που κανείς δεν κατονομάζει; Ο Τάκης Μπακογεώργος, που εργάζεται στην Ομοσπονδία εδώ και 30 χρόνια. Αντί, λοιπόν, να του εξηγήσουν ότι η FIBA έχει στείλει ενημέρωση και λέει για 15 πόντους, ρώτησαν τη γνώμη μου. Τι απάντησε; Οτι η Ελλάδα χρειαζόταν 16 πόντους διαφορά. Ποια είναι ολόκληρη FIBA, μπροστά στον υπάλληλο της ΕΟΚ; Αν τον λέει ο Μπακογεώργος, έτσι είναι.
Ελα όμως που ο υπάλληλος της ΕΟΚ είχε μείνει στους κανονισμούς που ίσχυαν χρόνια και δεν είχε ενημερωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις, έστω κι αν όφειλε να το κάνει. Και απάντησε ότι χρειαζόμαστε 16 πόντους διαφορά με βάση τον προηγούμενο κανονισμό, που έχει ως τρίτο κριτήριο στην τριπλή ισοβαθμία το συνολικό γκολ αβερέϊτζ και όχι το αποτέλεσμα στο παιχνίδι των δύο ομάδων που όχι μόνο ισοβαθμούν, αλλά έχουν και το ίδιο συν-πλην στην επιμέρους κατάταξη.
Βέβαια αυτή η ενημέρωση είχε έρθει στην ΕΟΚ από τον Φεβρουάριο και σε όλες τις Ομοσπονδίες της γης το γνώριζαν, όχι όμως στην Ελλάδα. Προφανώς το email δεν το είδε κανείς, ποιος να περίμενε ότι θα έφτανε μια Εθνική στη θέση να μετράει το τρίτο κριτήριο σε μια ισοβαθμία. Εστω κι αν δεν είναι κάτι απίθανο στο μπάσκετ.
Οι υπάλληλοι δεν είδαν το email, ο συνοδός της Εθνικής ήταν μόνο για τυπικούς λόγους μέσα στην ομάδα, άρα πήγε η αποστολή στην Ρουμανία και την Ουγγαρία και κανείς δεν γνώριζε. Αλλά η FIBA άνοιξε και πάλι τα μάτια στην ελληνική αποστολή, που απλά θα μπορούσε να κάνει το προφανές: να ρωτήσει τον κομισσάριο. Μόνο που κανείς δεν περίμενε ότι η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει με διαφορά το Μαυροβούνιο – το είπε από μόνη της και η Χατζηνικολάου – γι αυτό και πριν από το ματς ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά. Οταν όμως στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου η Εθνική έδειχνε ικανή για το μεγάλο κόλπο, έπιασε ένα άγχος το προπονητικό τιμ.
Ο συνοδός, άλλωστε, δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι η Ελλάδα ήθελε νίκη της Λευκορωσίας επί της Γαλλίας, θα νοιαζόταν για τη διαφορά;
Τέλος τρίτου δεκαλέπτου, λοιπόν, άρχισαν πάλι τα τηλέφωνα. Προς την Αθήνα ή για να λέμε την αλήθεια προς την Πάτρα. Πάλι ο Μπακογεώργος έπρεπε να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Δίπλα ακριβώς στον πάγκο υπήρχε η απάντηση (στον κομισσάριο), αλλά ουδείς ασχολήθηκε. Οχι ότι είναι δουλειά του προπονητή εκείνη την ώρα, αυτό έπρεπε να το είχαν φροντίσει από πριν. Εκεί αποδείχθηκε εμφανώς η απουσία σοβαρού εκπροσώπου της ΕΟΚ, ο κ. Παρίσης έχει προσφέρει τα μέγιστα, αλλά πλέον δεν έχει την όρεξη και τη σπιρτάδα του παρελθόντος. Βέβαια κανείς προπονητής στον κόσμο, όποιον παράγοντα κι αν είχε πλάι του, δεν θα άφηνε κάτι στην τύχη, ο Δικαιουλάκος όμως προφανώς δεν πίστευε. Και παρά την εμπειρία και την αναμφισβήτητη ικανότητά του, έπεσε κι αυτός στην παγίδα. Γι αυτό άλλωστε δεν έχει πει εδώ και μέρες κουβέντα για τη διαφορά των 15. Είτε γιατί θεωρεί πως έχει ευθύνη, είτε γιατί δεν θέλει να κατηγορήσει δικούς του ανθρώπους. Βολεύει όλους το ανάθεμα να πέφτει στον Βασιλακόπουλο και στην Ομοσπονδία, έτσι γλιτώνουν οι υπόλοιποι. Ενας ικανός ανθρωπος, όμως, να είχε ακολουθήσει την αποστολή, τίποτα δεν θα είχε συμβεί.
Βέβαια έτσι λειτουργεί χρόνια τώρα η Εθνική γυναικών και όλο το σύστημα των γυναικών στην Ομοσπονδία. Μέχρι τώρα κανείς δεν μιλούσε, όλοι ήξεραν και ανέχονταν καταστάσεις, βόλευε η κατάσταση και τις παίκτριες σε ορισμένες περιπτώσεις, που έκαναν και το κουμάντο. Εκοβαν, έραβαν, διάλεγαν. Μαζί με συγκεκριμένους ανθρώπους, έλεγχαν από την παγκορασίδων μέχρι την ομάδα 3χ3… Τους όποιους ικανούς τους έκαναν πέρα, για να μην χάσουν τα ηνία. Μόνο που στην… κέντα, όλοι πήδηξαν από το καράβι της ευθύνης και τα έριξαν στον Βασιλακόπουλο και σε όσους πήγαν να υποδεχθούν την αποστολή.
Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για ξεσκαρτάρισμα και στην Εθνική γυναικών… Από την αρχή ως το τέλος. Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του, ας το πάρουν όλοι από την αρχή, με σαφώς πιο επαγγελματική κατεύθυνση. Σε όλα τα επίπεδα. Γιατί είπαμε βόλευε πολλούς και πολλές η κατάσταση. Και τελικά τα λάθη ετών, αναδείχθηκαν όλα μαζί μέσα σε ένα τουρνουά.
Και αν πράγματι πρέπει να κάνει κάτι ο Βασιλακόπουλος, είναι να αναθεωρήσει απόψεις και να προχωρήσει σε ανανέωση. Αλλιώς στα δύσκολα θα κρύβονται όλοι, σύμβουλοι, υπάλληλοι, προπονητές… Και όλοι θα τα βάζουν με τον πρόεδρο, επειδή οι συνεργάτες του είναι ανίκανοι να πράξουν το αυτονόητο. Και φυσικά ουδείς ζήτησε παραίτηση ή κάτι ακραίο. Ενας να βγει να αναλάβει την ευθύνη. Για το “φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι άλλοι”, είναι τραγούδι. Οχι ξεκάθαρη εξήγηση.
ΥΓ: Το γυναικείο μπάσκετ είναι όντως παρατημένο… Αλλά από συγκεκριμένους ανθρώπους. Να μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι είναι λάθος. Γιατί κάποιοι προσφέρουν πάρα πολλά και το ξέρουν και οι ίδιες οι αθλήτριες, που καλά έκαναν και διαμαρτυρήθηκαν. Είναι οι μόνες που – στην προκειμένη – δεν φταίνε. Αλλά αν τους βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι και δεν ρίχνουν τις ευθύνες εκεί που πραγματικά πρέπει, αν δεν λένε ονόματα και διευθύνσεις, χάνουν ένα – σημαντικό μέρος από το δίκιο τους.
ΥΓ1: Το ότι αυτές οι αθλήτριες ήταν και είναι μόνες τους μπορεί να ισχύει. Ο,τι έκανε η Εθνική γυναικών, συγκρίνεται μόνο με ένα μετάλλιο στους άνδρες. Και έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται μαζί τους όσοι βρίσκονται σταθερά δίπλα στο γυναικείο μπάσκετ. Το ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξεσαλώσουν ακόμα και διευθυντές (όχι μπασκετικών) site κατά του Βασιλακόπουλου και της ΕΟΚ όταν οι ίδιοι στα μέσα που διευθύνους δεν είχαν την παραμικρή – σοβαρή – αναφορά στο Ευρωμπάσκετ γυναικών, τους κάνει 100 φορές χειρότερους ανθρώπους. Γιατί βγάζουν προσωπικά κόμπλεξ και δεν νοιάζονται όχι για την Εθνική γυναικών, αλλά για το μπάσκετ συνολικά. Την καταστροφή του εύχονται χρόνια τώρα.
Πηγή: www.superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου