To φόρουμ της ιστοσελίδας Interbasket προχώρησε σε ένα ενδιαφέρον πείραμα. Έφτιαξε το power ranking (κατάταξη δυναμικότητας) των ομάδων του Eurobasket σύμφωνα με τις ψήφους των επισκεπτών του, καθ'ένας από τους οποίους είχε δικαίωμα για καθημερινή συμμετοχή, ανάλογα με την εικόνα και τα αποτελέσματα των φιλικών αγώνων.
1. Γαλλία, με χαώδη διαφορά από τους υπόλοιπους, μολονότι οι Γάλλοι σπανίζουν στο συγκεκριμένο φόρουμ.
2-3. Σερβία-Ισπανία, σχεδόν ισοψηφία.
4. Ελλάδα, τέταρτη αλλά ουχί καταϊδρωμένη.
5-8: Κροατία, Λιθουανία, Ιταλία, Σλοβενία.
9-12: Γερμανία, Τουρκία, Πολωνία, Φινλανδία.
13-16: Γεωργία, Τσεχία, Λεττονία, Βοσνία/Ερζεγοβίνη.
17-24: Βέλγιο, Ρωσία, FYROM, Iσραήλ, Ουκρανία, Εσθονία, Ολλανδία, Ισλανδία.
Οι περισσότεροι παρατηρητές κάπου εκεί τη βλέπουν την Εθνική μας: ένα σκαλοπάτι πίσω από τα τρία φαβορί για τη διεκδίκηση των μεταλλίων. Στη "θέση του βλάκα", την τέταρτη.
Μακάρι να τερματίσουμε εκεί, και ας μας πουν και βλάκες. Η τετράδα θα είναι επιτυχία. Το Eurobasket 2015 είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση απ'όσο δείχνει το γυμνό μάτι.
Θεωρητικά, μας περιμένει στα προημιτελικά μία άγρια σύγκρουση με τους Σέρβους ή με τους Ισπανούς. Αυτομάτως, αυτό το σενάριο αποκλείει τον σχηματισμό της τετράδας που βγήκε στον αφρό της ψηφοφορίας.
Εγώ επιλέγω να το προσπεράσω τελείως. Ο πρώτος γύρος θα είναι γεμάτος εκπλήξεις και δεν αναφέρομαι μόνο στο "γκρουπ θανάτου" του Βερολίνου. Ο διάολος θα κόβει βόλτες και στο Ταλίν και στο Μονπελιέ, αλλά και στο Ζάγκρεμπ.
Όπως βλέπετε στο γκάλοπ, οι περισσότεροι θεωρούν τη Γεωργία ισχυρότερη της FYROM. Εγώ τους υπολογίζω και τους δύο και αρνούμαι να δέσω από τώρα κόμπους. Βέβαιη δεν είναι ούτε η ίδια η πρόκριση της Ελλάδας στους "16", πόσω μάλλον στους "8".
Η ελλιπής και νεανική Σλοβενία έδειξε απρόσμενα καλό πρόσωπο στα φιλικά. Βασάνισε δύο φορές τους Σέρβους, νίκησε τους Ιταλούς και λανσάρισε ένα σύνολο καλοκουρδισμένο, σαν κλασσική ομάδα προπονητή.
Ο Γιούρε Ζντοβτς αποδεικνύεται δάσκαλος στο μάθημα της χημείας. Υπενθυμίζω ότι η Εθνική Σλοβενίας θα έχει και 10.000 κόσμο στο πλευρό της.
Εξίσου αυξημένο δείκτη ποιότητας παρουσιάζουν και οι Κροάτες, μολονότι έχουν απαράλλαχτη στις βασικές συντεταγμένες τη σύνθεση της προηγούμενης διετίας. Ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς τους έκανε ομάδα.
Τη θέση του Λαφαγιέτ πήρε ο μετρ της άμυνας Ντρέιπερ, οπότε μικρό το κακό. Θα έχει, και αυτή, 10.000 κόσμο στο πλευρό της στο Ζάγκρεμπ.
Ποιος μπορεί να αποκλείσει το απευκταίο σενάριο δύο ηττών στα ντέρμπι του Ομίλου; Και πώς θα νικηθεί το άγχος, αν η Εθνική κληθεί να παίξει την πρόκριση σε έναν αγώνα χωρίς αύριο με τη Γεωργία;
Και όλα αυτά χωρίς να αναφέρω το ειδικών συνθηκών παιχνίδι της πρεμιέρας με τη -μέτρια αλλά διόλου παρακατιανή- FYROM...
(Αλήθεια, πότε αντικαταστάεθηκε ο όρος FYROM με το MKD; Ετσι ακριβώς επιγράφεται η ομάδα των ψευτομακεδόνων στην επίσημη σελίδα της FIBA. Και δεν μιλάω μόνο για τις βαθμολογίες οπου επιστρατεύονται συντομογραφίες.)
Καλύτερα λοιπόν να προσέξουμε ένα ένα τα δέντρα, πριν ξανοιχτούμε στο δάσος.
Εφ'όσον προχωρήσουν όλα κατ'ευχήν στο Ζάγκρεμπ, θα έχουμε να κάνουμε με μία από τις Λιθουανία, Τσεχία, Βέλγιο, Λεττονία, Ουκρανία, Εσθονία. "Περίπατος", θα πείτε. Κάποιος τις προάλλες μου μιλούσε για "ομάδες επιπέδου πρωταθλήματος τύπου".
Εμένα οι Τσέχοι μου θυμίζουν Ντιζόν (1999) και Ρώμη (1991), οπότε προτιμώ να μη τους μελετώ. Οι Βέλγοι νίκησαν την Εθνική μας μόλις πριν από είκοσι μέρες. Οι Ουκρανοί μπορεί να έχουν ελλείψεις, αλλά τερμάτισαν 6οι στο προηγούμενο Eurobasket.
Τους Λεττονούς ορισμένοι τους θεωρούν "μαύρο άλογο" της διοργάνωσης, αουτσάιντερ για μια θέση στους "16" ή και στα προημιτελικά. Για τους Λιθουανούς, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Εκτός από όλους αυτούς, η Εθνική μας έχει να αντιμετωπίσει και τον κακό της εαυτό, ο οποίος δεν λέει να μας αδειάσει τη γωνιά. Όταν φύγει, καλό θα είναι να πάρει μαζί του και τη γκρίνια που πότε πότε σκάει μύτη απρόσκλητη τα αποδυτήρια...
Οι Ισπανοί έπαιξαν μόνο εύκολα φιλικά και τα κέρδισαν όλα, χωρίς να βγουν από τα σύνορα. Oι Γάλλοι ισοπέδωσαν μερικούς φουκαράδες, αλλά ζορίστηκαν απέναντι σε ομάδες που υποτίθεται ότι τις έχουν για petit-dejeuner (Φινλανδία, Γερμανία).
Οι Σέρβοι έκαναν 7-0, αλλά αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με τη ράχη του Μπογκντάνοβιτς και τον προορίζουν για ρόλους των 10-12 λεπτών. Οι Τούρκοι υστερούν σε ταλέντο, αλλά παίζουν την καλύτερη άμυνα και είναι ομάδα με τα όλα της.
Οι Λιθουανοί δεν πολυπείθουν, αλλά έχουν ανοιχτό μονοπάτι έως τα προημιτελικά, οπότε και άφθονο χρόνο για να λειάνουν τις γωνίες. Οι made-in-the USA Ιταλοί ξεκίνησαν θεαματικά, αλλά πλακώνονται μεταξύ τους και όλοι μαζί με τον Πιανιτζάνι.
Στη Γερμανία, ο Νοβίτσκι και ο Σρέντερ κάνουν τους υπόλοιπους δυό πήχες ψηλότερους. Το Ισραήλ έχει το καλύτερο υλικό των τελευταίων ετών, όπως και η "δική μας" Γεωργία.
Τους Φινλανδούς δεν τους θέλει πια κανένας στο ίδιο παρκέ. Κάτι μου λέει ότι στον ίδιο δρόμο βαδίζουν σιγά σιγά οι Βέλγοι. Η Ρωσία θυμίζει περισσότερο "Β' Ρωσίας", αλλά δεν παύει να είναι η Ρωσία, στελεχωμένη από παιδιά που διψούν για διάκριση.
Και η Ελλάδα; Εμείς;
Πιστεύω ότι είναι λάθος να αντιμετωπίζεται το Ζάγκρεμπ ως "έξτρα περίοδος προετοιμασίας". Κανένας από τους αντιπάλους των πρώτων 4 αγωνιστικών δεν αστειεύεται. Ούτε καν η Ολλανδία, καταπώς φάνηκε στο "Ακρόπολις".
Κάθε ήττα μπορεί να αποδειχθεί οδυνηρή και επιζήμια, όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και για το κλίμα της ομάδας.
Στο προηγούμενο κείμενο κατέθεσα την αισιοδοξία μου, αλλά εδώ θα τη μετριάσω λίγο και θα βάλω αστερίσκο. Απόλυτα αισιόδοξος θα αισθανθώ μόνο αν δω την Εθνική μας ετοιμοπόλεμη και αποτελεσματική στους αγώνες του Σαββατοκύριακου (με FYROM, Κροατία).
Όχι ότι ήταν καλός σύμβουλος το περυσινό 5-0 της Σεβίλλης, αλλά ελπίζω ότι το περυσινό πάθημα έγινε μάθημα.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου