Αυτή την ίδια μούρη με τον Ρούνεϊ θα πήραν λογικά και οι περισσότεροι οπαδοί της Γιουνάιτεντ στο άκουσμα της είδησης. Και πως να τους αδικήσεις δηλαδή, όταν νωρίτερα το καλοκαίρι, στο ρεπορτάζ της ομάδας τους για την επίθεση έπαιζαν τα ονόματα των Κριστιάνο Ρονάλντο, Καβάνι, Ιμπραΐμοβιτς, Νεϊμάρ. Αλήθεια, πόσοι από δαύτους πιστεύετε ότι ξέρουν τον Αντονι Μαρσιάλ; Και δεν λέω μόνο αγωνιστικά, αλλά να γνωρίζουν έστω ότι υπήρχε ως οντότητα πριν από αυτή την απίστευτη μεταγραφή.
Ο 19χρονος Γάλλος δεν είχε διαφημιστεί ως σούπερ σταρ, δεν έπαιξανγια καιρό βιντεάκια του στα highlights, δεν γύρισε διαφημιστικά σποτάκια, δεν έχει σκοράρει καν στο Champions League. Πρόλαβε μόνο να βάλει οκτώ γκολ πέρσι στο Σαμπιονά, ένα για κάθε τέσσερα παιχνίδια που έπαιξε (στην καριέρα του στη Μονακό έχει 11 σε 49 αγώνες της Ligue1). Τώρα το πως αυτό αρκεί για να απογειώσει την μετακίνηση του προς το Μάντσεστερ στα 50 εκατ. ευρώ (49 για την ακρίβεια), είναι από τα πλέον μυθικά μεταγραφικά ευφυήματα όλων των εποχών.
Και ειδικά αυτό το... όλων των εποχών είναι πραγματικότητα. Ποτέ κανείς ποδοσφαιριστής U-20 δεν πωλήθηκε για τόσα πολλά φράγκα. Το άλλο φοβερό με όλη αυτή την ιστορία είναι ότι σε τούτη τη λίστα των ακριβότερων νεαρών, η Γιουνάιτεντ έχει δική της πρώτη μαγική τριάδα. Μετά τον Μαρσιάλ, ακολουθούν οι Γουέιν Ρούνεϊ (42,5 εκατ.) και Λουκ Σο (41 εκατ.). Και κάπως έτσι λοιπόν δημιουργούνται ένα σωρό απορίες για αυτή την εκπληκτική πώληση που πέτυχε η Μονακό. Και οι σημαντικότερες πιστεύω εσωκλείονται στις εξής δύο:
1) Γιατί-πως φτάσαμε σε αυτό το τεράστιο νούμερο; 2) Πως θα αξιοποιήσει το πανάκριβο απόκτημα του ο Λουίς Φαν Χάαλ;
Για να απαντηθούν και τα δύο, αυτό που απαιτείται είναι μία περιγραφή του αγωνιστικού προφίλ του Μαρσιάλ. Στην πραγματικότητα είναι όλα σε ένα. Και φορ και δεύτερος επιθετικός και εξτρέμ. Στα μικρά κλιμάκια της Εθνικής Γαλλίας διέπρεψε στην κορυφή. Ως τέτοιος μάλιστα στο EURO U-21 βρέθηκε στην all star team της διοργάνωσης. Μόνο που τη διαφορά με τη Μονακό πέρσι και φέτος στο ξεκίνημα την έκανε αγωνιζόμενος στα πλάγια. Εκεί ουσιαστικά είχε την έμπνευση και τον τοποθέτησε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε πανηγυρικά.
Το σημαντικότερο προσόν του πιτσιρικά είναι το pace που έχει. Ο σταθερός, ανοικτός διασκελισμός και τα ξαφνικά ανοίγματα-σπριντάκια με αλλαγές κατευθύνσεων. Αυτά του επιτρέπουν να είναι αποτελεσματικός στο ένας εναντίον ενός, συνδυάζοντας τα με έξυπνες κινήσεις, κλειστό κοντρόλ και ευρεία τεχνική ικανότητα. Σε όλα τούτα προσθέστε και ότι έχει και τα δύο πόδια (καλύτερο το αριστερό). Εκεί όμως που έχει δείξει να υστερεί κάπως, είναι στα τελειώματα. Είναι κάτι άλλωστε που παραδέχτηκε το καλοκαίρι και ο ίδιος σε συνέντευξη του: «Δίπλα στον Φαλκάο και τον Ριβιέρ προσπαθούσα να ξεπατικώσω τις κινήσεις τους, την επαφή πριν το σκοράρισμα. Εκει ξέρω ότι χρειάζεται να δουλέψω ακόμα περισσότερο».
Ολα τα παραπάνω όμως δεν δικαιολογούν την εκτόξευση της τιμής του στον Θεό. Εχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό λοιπόν το ποιος πουλάει και το ποιος αγοράζει. Οι Μονεγάσκοι φέτος πούλησαν τρελά, θεότρελα ακριβά (40 Κοντογκμπιά, 25 Κουρζάβα, 20 Καρασκό, 20 Αμπντενούρ, 8 Οκάμπος). Και όλα αυτά έπειτα από μία χρονιά χωρίς τίτλους, απλά με κάποια καλά ματς στην Ευρώπη (φυσικά και το τέλειο στο «Εμιρεϊτς» με την Αρσεναλ). Επίσης παίζει ρόλο ότι ήταν η τελευταία ημέρα των πάρε-δώσε και η Γιουνάιτεντ ήταν σε ανάγκη. Οπότε έδωσε κατιτίς παραπάνω.
Τώρα που τον έχει πλέον στη δούλεψη του, ο Φαν Χάαλ θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Η λογική ορίζει δύο πράγματα. Το ένα ότι το Γαλλάκι θα παίξει στα δεξιά ως εξτρέμ και ο Μάτα θα πάει πίσω από τον Ρούνεϊ. Το άλλο ότι δεν γίνεται να παίζει ο Ρούνεϊ όλα τα ματς σε όλες τις διοργανώσεις. Οπότε σε αυτή την περίπτωση του rotation ή ενός τραυματισμού ο Μαρσιάλ θα είναι ο προωθημένος. Τώρα σε περίπτωση που χρειαστούν δύο επιθετικοί (κάτι που δεν κάνει κανονικά ο Ολλανδός κόουτς φέτος), αυτό το συγκεκριμένο θα είναι και το ζευγάρι. Γενικότερα ο μικρός πάντως μπορεί να κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο άσχετα με το γκολ αυτό καθ' αυτό.
Εκείνος πάντως που το είχε δει πρώτος το έργο μαζί του ήταν ο Κλαούντιο Ρανιέρι. Επί των ημερών του αγοράστηκε αντί πέντε εκατ. ευρώ από τη Λυών (σ.σ.: δικαιούται σημαντικό ποσό από τα 50 εκατ. ως ποσοστό μεταπώλησης και είναι έξτρα λόγος που ανέβηκε τόσο η τιμή του). Μάλιστα ο Ιταλός τεχνικός είχε εξηγήσει προφητικά σε συνέντευξη τύπου το 2013 ότι: «Είναι ένα παιδί με τρομερό μέλλον. Θα πρέπει ωστόσο, να βάλει μυαλό και να εργαστεί πιο πολύ. Ξέρει πολύ μπάλα, αλλά έχει και την γαλλική νοοτροπία ότι “έπαιξα καλά σήμερα, άρα θα παίξω καλά και αύριο”. Οχι δεν είναι έτσι. Οφείλεις να προσπαθήσεις πιο σκληρά και να γίνεις καλύτερος».
Ο Μαρσιάλ λοιπόν φαίνεται ότι ακολούθησε τη συμβουλή του Ρανιέρι. Μόνο που στην πραγματικότητα εξακολουθεί να μην είναι έτοιμη λύση. Πρόκειται για στοίχημα και μάλιστα πολύ, πάρα πολύ ακριβό για να έχει περιθώρια να πάει στον μεταγραφικό... κουβά. Αυτή η αγορά μοιάζει καταδικασμένη να πετύχει. Τούτο βέβαια δεν μπορεί να το εγγυηθεί κανείς. Ο μικρός έχει το ταλέντο και τις βάσεις, θα πρέπει όμως να χτίσει πάνω σε αυτές. Και ο Φαν Χάαλ παραδοσιακά το έχει να δουλεύει καλά με τέτοιες περιπτώσεις σε αυτή την ηλικία. Αποτελεί εγγύηση.
Οσο για τη σύγκριση με τον έναν και μοναδικό Τιτί που έκανε στον Ρούνεϊ ο Σνάιντερλεν και που το έχουν γράψει και πολύ Γάλλοι, αυτή τη στιγμή το μόνο κοινό που φαίνεται να έχουν, είναι ότι ξεκίνησαν από την ίδια ταπεινή ομάδα. Και οι δύο βγήκαν από την Les Ulis. Ο Ανρί κατέκτησε όμως τον κόσμο. Ο Μαρσιάλ δείχνει να έχει τις προδιαγραφές. Μπορεί άραγε να ακολουθήσει τα βήματα του ινδάλματος του; Ισως και να το κάνει και τα 50 αυτά εκατ. να φαίνονται λίγα στον ιστορικό του μέλλοντος. Αυτή τη στιγμή όμως μοιάζουν παρανοϊκά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου