Αν είσαι Μπάρτσα το θυμάσαι με νοσταλγία. Αν είσαι Ρεάλ δηλώνεις περήφανος για το κοινό της. Ό,τι κι είναι είσαι όμως, νιώθεις ευλογημένος που έχεις δει την υπόκλιση του «Μπερναμπέου» στον Ροναλντίνιο
Δεν έχει σημασία το ποιον υποστηρίζεις. Κάποια πράγματα είναι υπεράνω ομάδων. Πάνω από αντιπαραθέσεις.
Και πολύ λαμπερά για να κρυφτούν -ακόμα και από αιώνια μίση, όπως αυτό ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα.
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Σαν σήμερα λοιπόν -πριν 10 χρόνια- οι Καταλανοί σημείωσαν μια από τις πιο επιβλητικές νίκες τους εκτός έδρας. Πέτυχαν έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους τους στο σπίτι της αιώνιας αντιπάλου.
Κι όμως! Ακόμα κι αυτό το απόλυτο 3-0 πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Γιατί η ιστορία κατέταξε από πάνω του κάτι άλλο: Την υπόκλιση του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» στον Ροναλντίνιο…
Στο απόγειο της ακμής του, στην καρδιά της περιόδου όπου έκανε τα ποδοσφαιρικά αδύνατα να μοιάζουν δυνατά, ο Βραζιλιάνος πήρε τη σκυτάλη από τον Ετό (που είχε ανοίξει το σκορ στο 15’). Κι ανέλαβε την πρόκληση να μαγέψει και τη δυσκολότερη εξέδρα που θα μπορούσε να έχει απέναντί του.
Γιατί οι φίλοι της Ρεάλ κρατήθηκαν στο 59’, όταν τον είδαν να κρύβει την μπάλα απ’ το κέντρο και να την εμφανίζει μερικά δευτερόλεπτα αργότερα στα δίχτυα. Όταν απέδειξε όμως πόσο εύκολο ήταν για τον ίδιο να το… ξανακάνει -εκτελώντας μετά από δεύτερο «σόλο» τον Κασίγιας- δεν άντεξαν.
Και σε μια σκηνή όπου δυσκολεύεσαι να διαλέξεις αν πρέπει ν’ αποθεώσεις περισσότερο τον πρωταγωνιστή ή το κοινό, του χάρισαν ένα standing ovation που όμοιό του δεν γεύτηκε κανείς άλλος σε «clasico»…
Οι συνθέσεις των ομάδων
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Βαντερλέι Λουξεμπούργκο): Κασίγιας, Σαλγκάδο, Ράμος, Ελγκέρα, Ρομπέρτο Κάρλος, Μπέκαμ, Πάμπλο Γκαρσία (67’ Μπαπτίστα), Ζιντάν, Ραούλ (58’ Γκούτι), Ρομπίνιο, Ρονάλντο
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (Φρανκ Ράικαρντ): Βαλντές, Φαν Μπρόνκχορστ, Πουγιόλ, Ολεγέρ, Μάρκες, Εντμίλσον, Μέσι (70’ Ινιέστα), Τσάβι, Ντέκο, Ετό, Ροναλντίνιο
*Πηγή: sport-fm.gr*
Και πολύ λαμπερά για να κρυφτούν -ακόμα και από αιώνια μίση, όπως αυτό ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα.
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Σαν σήμερα λοιπόν -πριν 10 χρόνια- οι Καταλανοί σημείωσαν μια από τις πιο επιβλητικές νίκες τους εκτός έδρας. Πέτυχαν έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους τους στο σπίτι της αιώνιας αντιπάλου.
Κι όμως! Ακόμα κι αυτό το απόλυτο 3-0 πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Γιατί η ιστορία κατέταξε από πάνω του κάτι άλλο: Την υπόκλιση του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» στον Ροναλντίνιο…
Στο απόγειο της ακμής του, στην καρδιά της περιόδου όπου έκανε τα ποδοσφαιρικά αδύνατα να μοιάζουν δυνατά, ο Βραζιλιάνος πήρε τη σκυτάλη από τον Ετό (που είχε ανοίξει το σκορ στο 15’). Κι ανέλαβε την πρόκληση να μαγέψει και τη δυσκολότερη εξέδρα που θα μπορούσε να έχει απέναντί του.
Γιατί οι φίλοι της Ρεάλ κρατήθηκαν στο 59’, όταν τον είδαν να κρύβει την μπάλα απ’ το κέντρο και να την εμφανίζει μερικά δευτερόλεπτα αργότερα στα δίχτυα. Όταν απέδειξε όμως πόσο εύκολο ήταν για τον ίδιο να το… ξανακάνει -εκτελώντας μετά από δεύτερο «σόλο» τον Κασίγιας- δεν άντεξαν.
Και σε μια σκηνή όπου δυσκολεύεσαι να διαλέξεις αν πρέπει ν’ αποθεώσεις περισσότερο τον πρωταγωνιστή ή το κοινό, του χάρισαν ένα standing ovation που όμοιό του δεν γεύτηκε κανείς άλλος σε «clasico»…
Οι συνθέσεις των ομάδων
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Βαντερλέι Λουξεμπούργκο): Κασίγιας, Σαλγκάδο, Ράμος, Ελγκέρα, Ρομπέρτο Κάρλος, Μπέκαμ, Πάμπλο Γκαρσία (67’ Μπαπτίστα), Ζιντάν, Ραούλ (58’ Γκούτι), Ρομπίνιο, Ρονάλντο
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (Φρανκ Ράικαρντ): Βαλντές, Φαν Μπρόνκχορστ, Πουγιόλ, Ολεγέρ, Μάρκες, Εντμίλσον, Μέσι (70’ Ινιέστα), Τσάβι, Ντέκο, Ετό, Ροναλντίνιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου