Περισσότερο με τους Δημήτρη Διαμαντίδη, Βασίλη Σπανούλη και… Κόμπι Μπράιαντ, παρά με την αναμέτρηση των Τρικάλων κόντρα στον Παναθηναϊκό, ασχολήθηκε ο Γιώργος Τσιάρας.
Αν και ως Έλληνες είμαστε πολύ τυχεροί που στα παρκέ βλέπουμε
τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Βασίλη Σπανούλη, κάτι αντίστοιχο όπως το
γράμμα του οπαδού των Σέλτικς στον Κόμπι Μπράιαντ δεν θα γίνει ποτέ εδώ,
σύμφωνα με όσα έγραψε ο Γιώργος Τσιάρας ενόψει του ματς των Τρικάλων με
τον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά όσα έγραψε ο Γιώργος Τσιάρας στο blog που έχει στον ΕΣΑΚΕ:
«Γεια χαρά σε όλους,
Μετά από μια πολύ σημαντική νίκη την προηγούμενη αγωνιστική που τη χαρήκαμε μαζί με τον κόσμο μας, έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.
Αυτήν τη στιγμή που σας γράφω είμαστε καθ’ οδόν για Αθήνα και συνήθως τις ώρες του ταξιδιού προσπαθώ να τις περάσω εποικοδομητικά. Είτε βλέποντας τον αντίπαλο μας είτε βλέποντας τα δικά μας παιχνίδια είτε διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Πολλές φορές βέβαια η παρέα και η κουβέντα με τους συμπαίκτες μου είναι τόσο ευχάριστη που ένα δύσκολο και βαρετό ταξίδι περνάει σαν αέρας!
Περιμένοντας αύριο να παίξουμε με τον Παναθηναϊκό, που θα προσπαθήσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να διεκδικήσουμε ότι μας αναλογεί όπως κάνουμε σε κάθε παιχνίδι, σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε στο Πρωτάθλημα μας παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης. Δυο θρύλους εν ενεργεία που σε κάθε γήπεδο θα έπρεπε να αποθεώνονται. Η κουλτούρα μας όμως δεν το επιτρέπει.
Θεωρείται αδιανόητο να πάει ο Διαμαντίδης στην τελευταία του μπασκετική χρονιά, όπως έχει δηλώσει, μέσα στο ΣΕΦ και να χειροκροτηθεί για όλη του την προσφορά. Πόσω μάλλον ο Σπανούλης στο ΟΑΚΑ.
Τροφή για σκέψη:
Διάβασα τις προάλλες ένα φοβερό γράμμα από έναν οπαδό των Celtics προς τον αιώνιο αντίπαλο Kobe για το πόσο τον μισεί και το πόσο τον “αγαπάει”. Πραγματικά αισθάνθηκα περίεργα. Τα συμπεράσματα δικά σας!
“Αγαπητέ, Κόμπι Μπράιαντ,
Σε μισώ
Μπορείς να με κατηγορήσεις; Ως οπαδός των Σέλτικς ήμουν εναντίον σου για δύο δεκαετίες. Χάρηκα με τον πόνο σου όταν οι Σέλτικς μου, σε νίκησαν στους τελικούς του ΝΒΑ το 2008. Ο Πολ Πιρς το άξιζε πολύ περισσότερο από εσένα. Εσύ είχες ήδη τρία δαχτυλίδια εκείνη τη στιγμή.
Βέβαια, τα τρία δεν ήταν αρκετά για εσένα. Πήρες την εκδίκησή σου, αλλά και το πέμπτο σου δαχτυλίδι το 2010, ξεριζώνοντας την καρδιά μου. Ελπίζω να ξέρεις πόσο τυχερός ήσουν που ο Κέντρικ Πέρκινς ήταν εκτός στο Game 7.
Διάβασα το αποχαιρετιστήριο γράμμα σου και σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακοίνωσες την απόσυρσή σου - ήδη το ξέραμε αυτό. Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που ένιωσα όταν διάβασα το γράμμα σου.
Στο μυαλό μου, πάντα έβαζα εσένα και τον Ντέρεκ Τζίτερ μαζί. Είστε οι παίκτες, που εμείς οι οπαδοί των Σέλτικς, μισούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε. Έχετε παίξει το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο. Με πάθος, με περηφάνια και με επαγγελματισμό.
Ήσασταν οι πραγματικοί μαθητές του παιχνιδιού που έψαξαν για την τελειότητα δουλεύοντας πιο σκληρά από κάθε άλλον. Γίνατε πραγματικά είδωλα για την εποχή σας, ο καθένας στον χώρο του. Αποδεχθήκατε κάθε πρόκληση. Τα δώσατε όλα. Βάλατε τα σώματά σας σε κίνδυνο. Ξέρατε πώς να νικήσετε. Δείξατε σεβασμό στο μπάσκετ και στην αντιπαλότητα με τη Βοστώνη.
Στις 30 Δεκεμβρίου θα παίξεις για τελευταία φορά στη Βοστώνη. Αυτή είναι η τελευταία φορά για εμάς, τους οπαδούς των Σέλτικς, ώστε να ωθήσουμε στη νίκη την ομάδα μας απέναντι στον πιο κυρίαρχο παίκτη που έχει γράψει ποτέ ιστορία στους Σέλτικς και τους Λέικερς.
Καθώς φεύγεις, φεύγει και ό,τι έχει μείνει από την αντιπαλότητα που κάποτε κυριαρχούσε στο ΝΒΑ. Ίσως κάποια μέρα να αναζωπυρωθεί με νέα πρόσωπα. Ίσως όχι.
Οπότε, όταν έρθεις στο ‘Γκάρντεν’ τον επόμενο μήνα, ελπίζω το κοινό να σου κάνει τη ζωή… κόλαση. Ελπίζω να σε ενοχλούν και να σε αποδοκιμάζουν πιο έντονα απ' ότι έκαναν στα ματς που κρινόταν το πρωτάθλημα. Εύχομαι να χάσεις κάθε βολή. Εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 17.000 οπαδούς που φωνάζουν, που έχουν πράσινο αίμα και θα έδιναν τα πάντα για να σε δουν να αποτυγχάνεις μια τελευταία φορά. Εύχομαι να νικήσουμε τους Λέικερς άλλη μία φορά.
Και όταν σηκωθείς από την πλάγια γραμμή στην τέταρτη περίοδο και οι Σέλτικς μου είναι μπροστά με 20 πόντους, τότε νομίζω πως κάτι όμορφο θα συμβεί. Όλοι οι άνθρωποι στο ‘Γκάρντεν’ θα σταματήσουν να σε αποδοκιμάζουν. Θα σηκωθούν όρθιοι και θα δείξουν τον σεβασμό τους με το πιο δυνατό, το πιο παθιασμένο standing ovation που έχεις ζήσει ποτέ. Θα φωνάζουμε το όνομά σου. Θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Θα σου λέμε γλυκόπικρους αποχαιρετισμούς.
Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να φύγει. Έτσι, πριν φύγεις, θέλω να σου πω ευχαριστώ για το γεγονός ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης του μπάσκετ. Για μια ολόκληρη γενιά φίλων του ΝΒΑ, εσύ είσαι το μπάσκετ.
Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό, αλλά πραγματικά θα μου λείψεις.
Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα,
Ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά”».
Αναλυτικά όσα έγραψε ο Γιώργος Τσιάρας στο blog που έχει στον ΕΣΑΚΕ:
«Γεια χαρά σε όλους,
Μετά από μια πολύ σημαντική νίκη την προηγούμενη αγωνιστική που τη χαρήκαμε μαζί με τον κόσμο μας, έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.
Αυτήν τη στιγμή που σας γράφω είμαστε καθ’ οδόν για Αθήνα και συνήθως τις ώρες του ταξιδιού προσπαθώ να τις περάσω εποικοδομητικά. Είτε βλέποντας τον αντίπαλο μας είτε βλέποντας τα δικά μας παιχνίδια είτε διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Πολλές φορές βέβαια η παρέα και η κουβέντα με τους συμπαίκτες μου είναι τόσο ευχάριστη που ένα δύσκολο και βαρετό ταξίδι περνάει σαν αέρας!
Περιμένοντας αύριο να παίξουμε με τον Παναθηναϊκό, που θα προσπαθήσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να διεκδικήσουμε ότι μας αναλογεί όπως κάνουμε σε κάθε παιχνίδι, σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε στο Πρωτάθλημα μας παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης. Δυο θρύλους εν ενεργεία που σε κάθε γήπεδο θα έπρεπε να αποθεώνονται. Η κουλτούρα μας όμως δεν το επιτρέπει.
Θεωρείται αδιανόητο να πάει ο Διαμαντίδης στην τελευταία του μπασκετική χρονιά, όπως έχει δηλώσει, μέσα στο ΣΕΦ και να χειροκροτηθεί για όλη του την προσφορά. Πόσω μάλλον ο Σπανούλης στο ΟΑΚΑ.
Τροφή για σκέψη:
Διάβασα τις προάλλες ένα φοβερό γράμμα από έναν οπαδό των Celtics προς τον αιώνιο αντίπαλο Kobe για το πόσο τον μισεί και το πόσο τον “αγαπάει”. Πραγματικά αισθάνθηκα περίεργα. Τα συμπεράσματα δικά σας!
“Αγαπητέ, Κόμπι Μπράιαντ,
Σε μισώ
Μπορείς να με κατηγορήσεις; Ως οπαδός των Σέλτικς ήμουν εναντίον σου για δύο δεκαετίες. Χάρηκα με τον πόνο σου όταν οι Σέλτικς μου, σε νίκησαν στους τελικούς του ΝΒΑ το 2008. Ο Πολ Πιρς το άξιζε πολύ περισσότερο από εσένα. Εσύ είχες ήδη τρία δαχτυλίδια εκείνη τη στιγμή.
Βέβαια, τα τρία δεν ήταν αρκετά για εσένα. Πήρες την εκδίκησή σου, αλλά και το πέμπτο σου δαχτυλίδι το 2010, ξεριζώνοντας την καρδιά μου. Ελπίζω να ξέρεις πόσο τυχερός ήσουν που ο Κέντρικ Πέρκινς ήταν εκτός στο Game 7.
Διάβασα το αποχαιρετιστήριο γράμμα σου και σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακοίνωσες την απόσυρσή σου - ήδη το ξέραμε αυτό. Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που ένιωσα όταν διάβασα το γράμμα σου.
Στο μυαλό μου, πάντα έβαζα εσένα και τον Ντέρεκ Τζίτερ μαζί. Είστε οι παίκτες, που εμείς οι οπαδοί των Σέλτικς, μισούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε. Έχετε παίξει το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο. Με πάθος, με περηφάνια και με επαγγελματισμό.
Ήσασταν οι πραγματικοί μαθητές του παιχνιδιού που έψαξαν για την τελειότητα δουλεύοντας πιο σκληρά από κάθε άλλον. Γίνατε πραγματικά είδωλα για την εποχή σας, ο καθένας στον χώρο του. Αποδεχθήκατε κάθε πρόκληση. Τα δώσατε όλα. Βάλατε τα σώματά σας σε κίνδυνο. Ξέρατε πώς να νικήσετε. Δείξατε σεβασμό στο μπάσκετ και στην αντιπαλότητα με τη Βοστώνη.
Στις 30 Δεκεμβρίου θα παίξεις για τελευταία φορά στη Βοστώνη. Αυτή είναι η τελευταία φορά για εμάς, τους οπαδούς των Σέλτικς, ώστε να ωθήσουμε στη νίκη την ομάδα μας απέναντι στον πιο κυρίαρχο παίκτη που έχει γράψει ποτέ ιστορία στους Σέλτικς και τους Λέικερς.
Καθώς φεύγεις, φεύγει και ό,τι έχει μείνει από την αντιπαλότητα που κάποτε κυριαρχούσε στο ΝΒΑ. Ίσως κάποια μέρα να αναζωπυρωθεί με νέα πρόσωπα. Ίσως όχι.
Οπότε, όταν έρθεις στο ‘Γκάρντεν’ τον επόμενο μήνα, ελπίζω το κοινό να σου κάνει τη ζωή… κόλαση. Ελπίζω να σε ενοχλούν και να σε αποδοκιμάζουν πιο έντονα απ' ότι έκαναν στα ματς που κρινόταν το πρωτάθλημα. Εύχομαι να χάσεις κάθε βολή. Εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 17.000 οπαδούς που φωνάζουν, που έχουν πράσινο αίμα και θα έδιναν τα πάντα για να σε δουν να αποτυγχάνεις μια τελευταία φορά. Εύχομαι να νικήσουμε τους Λέικερς άλλη μία φορά.
Και όταν σηκωθείς από την πλάγια γραμμή στην τέταρτη περίοδο και οι Σέλτικς μου είναι μπροστά με 20 πόντους, τότε νομίζω πως κάτι όμορφο θα συμβεί. Όλοι οι άνθρωποι στο ‘Γκάρντεν’ θα σταματήσουν να σε αποδοκιμάζουν. Θα σηκωθούν όρθιοι και θα δείξουν τον σεβασμό τους με το πιο δυνατό, το πιο παθιασμένο standing ovation που έχεις ζήσει ποτέ. Θα φωνάζουμε το όνομά σου. Θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Θα σου λέμε γλυκόπικρους αποχαιρετισμούς.
Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να φύγει. Έτσι, πριν φύγεις, θέλω να σου πω ευχαριστώ για το γεγονός ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης του μπάσκετ. Για μια ολόκληρη γενιά φίλων του ΝΒΑ, εσύ είσαι το μπάσκετ.
Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό, αλλά πραγματικά θα μου λείψεις.
Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα,
Ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου