Αν είσαι από εκείνους που αισθάνονται ικανοποιημένοι από το
ποδόσφαιρο που παρακολουθούν, μπορείς δίχως την παραμικρή ενοχή να
σταματήσεις την ανάγνωση.
Εφόσον, πάλι, ο καναπές σου και η απλή περιγραφή μιας κατάστασης ή η διαρκής γκρίνια καλύπτουν επαρκώς την ανάγκη σου για αποστασιοποίηση από όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στο χώρο, ισχύει η παραπάνω προτροπή.
Προσυπογράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Μεταξύ μας τώρα, οι περισσότεροι από εμάς ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία. Συγκροτούμε μια πλειοψηφία που παραμένει αδρανής, αλλά επί της ουσίας δεν καταγράφεται με κανένα τρόπο. Κι αυτό διότι η καταγραφή της προϋποθέτει χειροπιαστές δράσεις. Ενέργειες από ανθρώπους που αρνούνται να χωρέσουν στο ρόλο του θεατή και διατεθειμένους να εγκαταλείψουν την πάντα βολική για τη συνείδησή τους θέση της απλής αντίθεσης.
Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, το mail που έφτασε νωρίτερα λειτούργησε κάπως ως μια σχεδόν «ενοχλητική» υπενθύμιση του πόσο χαοτική είναι η απόσταση του ποδοσφαίρου που μας «ταΐζει» ως οπαδούς, παράγοντες ή δημοσιογράφους κι εκείνου που θα ‘πρεπε να μας γεμίζει ως ερωτευμένους με την πάρτη του.
Το παρακάτω κείμενο συνέγραψε μια ομάδα φίλων που αναμένει σχόλια και παρατηρήσεις από εκείνους που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα, αναγνωρίζοντας πάντα πως όπως συμβαίνει με κάθε λογής «ξυπνητήρια», ο καθένας έχει πάντα την επιλογή απλά να το κλείσει και να γυρίσει πλευρό…
«Να επιστρέψει το ποδόσφαιρο στο θρόνο του»
«Το ποδόσφαιρό μας, είναι αλήθεια, διανύει μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής. Ο εναγκαλισμός του από κάθε είδους συμφέροντα και οι λογής λογής «αφεντάδες» που προσπάθησαν να το φτιάξουν στα δικά τους μέτρα, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, θόλωσαν πραγματικά τη λάμψη του.
Παρόλη, όμως, αυτή την «επίθεση συμφερόντων» που δέχθηκε το άθλημα, έμεινε αναλλοίωτη η πρωτοκαθεδρία του ποδοσφαίρου στην κλίμακα δημοφιλίας όλων των αθλημάτων στη χώρα μας. H ομορφιά του παιχνιδιού, η συλλογική ιεροτελεστία του γηπέδου εξακολουθεί να αποτελεί μια κορυφαία μυσταγωγία λαϊκής εκτόνωσης, μια από τις ελάχιστες μορφές κοινωνικής μέθεξης, όπου ακυρώνονται οποιεσδήποτε ταξικές ή άλλου είδους διακρίσεις.
Αυτό το ποδόσφαιρο αγαπήσαμε κι εμείς. Αυτό το ποδόσφαιρο μάς απογείωσε και σ’ αυτό το ποδόσφαιρο αναγνωρίσαμε ότι αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή τέχνης.
Απέναντι στους δηλωμένους εχθρούς του, που το κατηγορούν ως «ναρκωτικό μαζικής υποκατάστασης», αλλά και στους «εντός των τειχών» άσπονδους φίλους του, απαντούμε πως το ποδόσφαιρο ως άθλημα δεν είναι ένοχο για τις συμπεριφορές ανθρώπων που το καπηλεύονται. Είναι προφανές ότι, όπως κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα με τόσο μαζικό χαρακτήρα, το ποδόσφαιρο περιέχει δυναμική, τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Το ερώτημα είναι ποιός και με ποιόν τρόπο ελέγχει αυτή τη δυναμική, προς τα πού την κατευθύνει, στην υπηρεσία τίνων συμφερόντων την θέτει.
Η αγάπη μας για το ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει με χρώματα. Μάς ενδιαφέρει «το πρόσωπο» του ποδοσφαίρου, η ομορφιά του μέσα στα γήπεδα και η καλή μαρτυρία του έξω από αυτά.
Για τον λόγο αυτό αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των θεσμοθετημένων κυβερνητικών, ποδοσφαιρικών-αθλητικών, πολιτικών, εκκλησιαστικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, επιστημονικών, οικονομικών και κοινωνικών φορέων, καταθέτοντας προτάσεις για την δημιουργία ενός νέου οράματος για τον εκδημοκρατισμό, την πρόοδο του ποδόσφαιρου μας και την επανασύνδεση του με τον κόσμο του φίλαθλου πνεύματος, του πολιτισμού και γενικότερα της κοινωνίας μας». *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου