Επιμέλεια-TenorioΠριν από 79 χρόνια είχαν παίξει στον πρώτο τελικό του Μουντιάλ, τους χωρίζει ένα νησάκι, για μια γέφυρα πήγαν στο Δικαστήριο της Χάγης, ενώ οι μεν αποκαλούν τους δε "κλέφτες" και "απολίτιστους". Τα ξημερώματα, στο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο, παίζουν μια θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και το SPORT 24 σας βάζει στο νόημα της ποδοσφαιρικής μονομαχίας (και όχι μόνο) ανάμεσα σε Ουρουγουάη και Αργεντινη.
Η θερμοκρασία, εκεί στο μακρινό 1930, προς τη δύση του Ιουλίου (30 του μήνα), ήταν υψηλή λόγω και του θερμού καλοκαιριού που επικρατούσε στη Νότια Αμερική. Όμως δεν ήταν μόνο το κλίμα που ανέβαζε τη θερμοκρασία, αλλά και ο πρώτος τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που διεξαγόταν εκείνη τη μέρα στο θρυλικό «Σεντενάριο» του Μοντεβίδεο.
Ουρουγουάη-Αργεντινή 4-2, κατέγραψαν οι ιστορικοί της εποχής, για δύο ομάδες που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έχοντας κατακτήσει από δύο τρόπαια η κάθε χώρα.
Η θερμοκρασία είναι στα ύψη και τώρα παρά το γεγονός ότι έχουμε μπει στον Οκτώβριο. Διότι μπορεί το αποψινό (για την ακρίβεια ξημερώματα για μας, στις 02.00 το πρωί) ραντεβού των δύο ιστορικών εθνικών ομάδων, να μην έχει ως τρόπαιο το περίφημο αγαλματίδιο που παίρνει ο εκάστοτε νικητής του Μουντιάλ, αλλά διακυβεύεται μια θέση σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση!
Χωράει μόνο ένας
Μετά από 79 χρόνια, στο ίδιο «αιώνιο» γήπεδο (όπως είναι και η ονομασία του) οι δύο αντίπαλοι θα διεκδικήσουν ότι πιο πολύτιμο στην παρούσα φάση την πρόκρισή τους σε μια ακόμα τελική φάση της κορυφαίας διοργάνωσης.
Λογικά (με τον Ισημερινό να παίζει με την αδιάφορη βαθμολογικά Χιλή) δεν υπάρχει θέση και για τους δύο. Όποιος νικήσει, προκρίνεται απ’ ευθείας χωρίς να χρειαστεί να μπει στην ψυχοφθόρο διαδικασία των μπαράζ, ενώ για τους φιλοξενούμενους Αργεντίνους, «χρυσή» μπορεί να αποδειχθεί και η ισοπαλία, αφού τους κατατάσσει αυτόματα στην 4η (απ’ ευθείας πρόκριση) ή το χειρότερο στην 5η (μπαράζ με την 4η ομάδα της ζώνης της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής) θέση του ομίλου.
Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την ευρωπαϊκή ή οποιαδήποτε άλλη προκριματική ζώνη του Μουντιάλ, το πάθος και η ατμόσφαιρα που επικρατεί σε αυτή την ζώνη της Λατινικής Αμερικής δεν υπάρχει πουθενά.
Η εικόνα του Ντιέγκο Μαραντόνα (στις 30 του μήνα κλείνει τα 49 του χρόνια) να βουτάει στο λασπωμένο τερέν του «Μονουμεντάλ» μετά το γκολ του Παλέρμο στο 94’ επί του Περού (σε ένα συγκλονιστικό τοπίο, με τρομερή καταιγίδα όπου δεν φαινόταν σχεδόν τίποτε), μένει για χρόνια στη μνήμη, δεδομένου ότι ίσως έτσι δεν είχε πανηγυρίσει ούτε τον παγκόσμιο τίτλο που πήρε σχεδόν μόνος του το 1986 στο Μεξικό!
Στο ίδιο λεπτό (94’), στο Κίτο, ένας άλλος μεγάλος Ντιέγκο (εν ενεργεία ακόμα), ο Ντιέγκο Φορλάν, απέδειξε γιατί έχει τέτοιο ειδικό βάρος ως παίκτης και ανέλαβε να εκτελέσει το πέναλτι της Ουρουγουάης που της έδωσε τη νίκη (2-1) επί του Ισημερινού, σε ένα γήπεδο που κόχλαζε και αποδοκίμαζε τον άσο της Ατλέτικο Μαδρίτης.
Ενα νησί τους έκανε εχθρούς!
Ο αποψινός αγώνας όμως δεν είναι μόνο επιβίωσης για τις δύο χώρες, αλλά και μια ένδειξη για το ποιος είναι καλύτερος.
Η κόντρα τους (όχι μόνο στα αθλητικά) δεν ξεκίνησε χθες, αλλά εδώ και πολλά χρόνια για την Αργεντινή (δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής) και της Ουρουγουάης (δεύτερη μικρότερη).Το νησί Μαρτίν Γκαρσία που είναι εντός των χωρικών υδάτων της Ουρουγουάης, αλλά ανήκει στην Αργεντινή, αποτέλεσε έναν από τους λόγους διαμάχης των δύο χωρών.
Βρίσκεται κοντά στο σημείο όπου συναντώνται οι ποταμοί Παρανά και Ουρουγουάη, μόλις ένα χιλιόμετρο μέσα στα ύδατα της Ουρουγουάης, περίπου 3,5 χιλιόμετρα από την ακτή, κοντά στη μικρή πόλη Μαρτίν Τσίκο (η οποία βρίσκεται στο μέσο της απόστασης Νουέβα Παλμίρα - Κολόνια).
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη το 1973 επαναβεβαίωσε τη δικαιοδοσία της Αργεντινής στο νησί, φέροντας τέλος σε μια διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών η οποία κράτησε περίπου έναν αιώνα. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, το Μαρτίν Γκαρσία θα παραμείνει αποκλειστικά φυσικό πάρκο. Η έκτασή του είναι γύρω στα 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός του περίπου 200 άνθρωποι.
"Μη πας στους ...κλέφτες!"
Το 2002, είχα την τύχη ως απεσταλμένος της εφημερίδας μου «ΤΑ ΝΕΑ» να καλύψω τους αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Βόλεϊ, η τελική φάση του οποίου γινόταν στο Μπουένος Αϊρες. Στη μέρα του ρεπό, αποφάσισα να πάρω το βαρκάκι (για την ακρίβεια ένα πλοίο της γραμμής) και να περάσω απέναντι στο Μοντεβίδεο. Είναι σαν να πηγαίνεις...στην Αίγινα, αφού οι δύο πρωτεύουσες βρέχονται από τον «Ασημένιο» ποταμό τον Λα Πλάτα (εκεί ενώνονται οι ποταμοί Παρανά και Ουρουγουάη).
Εκείνη τη χρονιά, είχε ξεσπάσει η νέα κόντρα, αφού τον Ιούνιο του 2002, ο τότε πρόεδρος της Ουρουγουάης, Χόρχε Μπάτγιε, είχε αποκαλέσει τους Αργεντινούς «κλέφτες».
Τελικά, αναγκάστηκε να ταξιδέψει έως το Μπουένος Αϊρες, όπου στη διάρκεια συνάντησης με τον τότε Αργεντινό ομόλογό του, Εδουάρδο Ντουάλντε, ζήτησε συγγνώμη. «Οι άνθρωποι κάνουμε λάθη και είναι δείγμα γενναιότητας να τα παραδεχόμαστε» είχε πει τότε με δάκρυα στα μάτια».
Όμως η κόντρα καλά κρατούσε και όταν έκανα γνωστό σε κάτι Αργεντίνους, ότι θα περάσω απέναντι με κοίταξαν απαξιωτικά. «Να πας να δεις τι εκεί, σιγά το μέρος. Να προσέχεις γιατί όλο κλέβουν».
Κάπως ανάλογη ήταν και η υποδοχή ιδιαίτερα όταν έβλεπαν ότι είσαι ξένος από την άλλη πλευρά στο Μοντεβίδεο. «Έλα να δεις εδώ μια πραγματική χώρα και όχι σαν αυτούς τους κατσικοκλέφτες. Εμείς εδώ έχουμε άλλη κουλτούρα» σου έλεγαν και η ιστορία θύμιζε λίγο Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες όπως στην αθάνατη ελληνική ταινία.
Οι απλοί άνθρωποι πάντως στο σύνολό τους δεν κρατούν κακία μεταξύ τους και θέλουν οι λαοί να είναι αγαπημένοι.
Το εργοστάσιο και η κατάληψη της γέφυρας!
Το 2006 η Ουρουγουάη επέτρεψε μονομερώς την κατασκευή ενός εργοστασίου επεξεργασίας χαρτοπολτού στις όχθες του συνοριακού ποταμού Ουρουγουάη και αυτό εξόργισε τους Αργεντίνους, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για καταστροφή του περιβάλλοντος που θα έπληττε και τους ίδιους, αφού τους χωρίζει μόνο ένα ποτάμι.
Σαν αποτέλεσμα της αντίδρασης ο τοπικός αργεντίνικος δήμος του Γκουαλεγκουαϊτσού αποφάσισε την κατάληψη και τον αποκλεισμό της γέφυρας Σαν Μαρτίν που βρίσκεται πάνω από το επίμαχο ποτάμι και ενώνει τις δυο χώρες και έτσι από το 2006 έως σήμερα όσοι επιθυμούν να ταξιδέψουν από τη μια χώρα στην άλλη, επιλέγουν άλλο δρόμο.
Αυτό φυσικά έχει τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις, αφού το ένα τρίτο των Αργεντίνων που πάει στη γειτονική χώρα περνά από τη συγκεκριμένη γέφυρα και ήταν φυσιολογικό αυτό το θέμα να δυναμιτίσει εκ νέου τις σχέσεις των δυο χωρών.
Μάλιστα ο πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίστνερ εξαπέλυσε σκληρή επίθεση εναντίον του προέδρου της Ουρουγουάης, χαρακτηρίζοντάς τον αδιάλλακτο.
Στο δικαστήριο της Χάγης!
Το Μοντεβιδέο διαβεβαίωσε ότι έχουν τηρηθεί όλοι οι περιβαλλοντικοί όροι, αλλά τελικά, οι δύο κυβερνήσεις αποφάσισαν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο δικαίωσε την Ουρουγουάη.
Ευτυχώς το ποδόσφαιρο εδώ απέδειξε ότι ενώνει τους λαούς και για τις ανάγκες αυτού του αγώνα η γέφυρα του Σαν Μαρτίν που παραμένει κλειστή, θα ανοίξει για να περάσουν οι 3500 Αργεντίνοι που εξάντλησαν τα εισιτήρια που τους αναλογούσαν σε μια ώρα. Κάτι λιγότερο από μια μέρα χρειάστηκε για να εξαφανιστούν και τα 55.000 εισιτήρια των Ουρουγουανών.
Η αστυνομία του Μοντεβίδεο έχει κάνει έκκληση για ηρεμία, ενώ και οι δύο μεγάλοι αστέρες των δύο χωρών, ο Λιονέλ Μέσι και ο Ντιέγκο Φορλάν, έκαναν από κοινού δηλώσεις: «Φίλοι μας, θυμηθείτε ότι απλά παίζουμε μπάλα, δεν κάνουμε πόλεμο».
Οι φίλοι πάντως του ποδοσφαίρου, είναι δεδομένο ότι θα εύχονται νίκη της αδιάφορης Χιλής επί του Ισημερινού, ώστε να δοθεί η ευκαιρία και στις δύο αυτές ιστορικές εθνικές ομάδες του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου να δώσουν το παρών στο Μουντιάλ.
Ο θεός να βάλει (γενικότερα) το χέρι του και δεν εννοούμε...το χέρι του θεού, μιας και στον πάγκο της Αργεντινής θα κάθεται ο μεγάλος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Δείτε τι έγινε στο πρώτο ματς της προκριματικής φάσης (νίκη της Αργεντινής με 2-1)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου