«Αναλαμβάνω όλη την ευθύνη για αυτό που έγινε. Αυτό γιατί όταν μία ομάδα φθάνει σε ένα τόσο σημαντικό ραντεβού όπως αυτό με τον τρόμο στα πόδια, στα κεφάλια και τις καρδιές της, ανίκανη να εκφραστεί, αυτό σημαίνει πως ο προπονητής δεν την έχει προετοιμάσει σωστά γι’ αυτό το επίπεδο».
Όχι, αυτά τα λόγια δεν ανήκουν στον Οτο Ρεχάγκελ. Ανήκουν στον πρώτο ΜΑΓΚΑ Μαρτσέλο Λίπι. Μιλάμε για έναν προπονητή που κατέκτησε δεκάδες τίτλου στην Ιταλία και που στέφθηκε Πρωταθλητής Κόσμου του 2006. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει «βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, αντιδράσαμε, είχαμε ευκαιρίες αλλά δεν τα καταφέραμε» όπως σχολίαζε ο Ρεχακλής. Αλλά… δεν!
«Ο Λίπι κουβάλησε στη Νότια Αφρική μία ομάδα χωρίς ταλέντο και χωρίς φαντασία ενώ ο Καναβάρο είναι ένας πρώην ποδοσφαιριστής».
Αν αλλάξετε τα ονόματα του Λίπι με του Ρεχάγκελ και του Καναβάρο με του Χαριστέα, παραπλήσια δεν είναι;
Η Εθνική στο Παγκόσμιο Κύπελλο πέτυχε τον πρώτο στόχο αλλά και τον δεύτερο. Ο πρώτος ήταν να βάλει ένα γκολ. Ο δεύτερος να πάρει βαθμό/βαθμούς. Αδίκησε όμως τον εαυτό της. Και δεν αποκλείεται το τουρνουά να ολοκληρωθεί με μια αντίστοιχη, της δικής μας του 2004, έκπληξη. Μ’ αυτά που γίνονται εκεί, ποιος το αποκλείει;
Αδίκησε τον εαυτό της και της δυνατότητές της επειδή στις δύο ήττες έπαιξε με μόνο σχέδιο να μη δεχθεί γκολ και μπροστά ό,τι βγει. Και το 2004 έπαιζε έτσι αλλά είχε σχέδιο για όλες τις γραμμές. Εκανε φάσεις γαμώτο…
Ο Ρεχάγκελ καλώς έμεινε ως τώρα. Και από τη στιγμή που αποδέχθηκε μέσα του πως δεν μπορεί αλλάξει ποδοσφαιρική λογική, το πήρε απόφαση πέντε μήνες πριν πως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει. Θα ήθελα τον Τοπαλίδη αντ’ αυτού, έστω και δοκιμαστικά αλλά η επιλογή του Φερνάντο Σάντος ήταν ειλημμένη. Μια επιλογή φως φανάρι προσωπική του Σοφοκλή Πιλάβιου, προσωπικά έχω πολλές αντιρρήσεις αλλά ως είμαστε λίγο ελαστικοί στην αρχή.
Αλλωστε επόμενος στόχος είναι η παρουσία το 2012 στην Ουκρανία και την Πολωνία, στο επόμενο EURO. Οι συνεχείς εμφανίσεις σε τελικές φάσεις καθιερώνουν τέτοιες ομάδες στη συνείδηση άπαντων και όχι αποκλειστικά και μόνο τα αποτελέσματα.
Αυτό που μας λείπει είναι ένας… Λίπι. Κάποιος που δεν θα κρύβεται πίσω από τα αποτελέσματα και θα λέει φάτσα κάρτα την αλήθεια. Την αλήθεια όπως είναι και όχι όπως τη βλέπει αυτός και το επιτελείο του. Ο Μαρτσέλο κατέβασε 4-3-3 κόντρα στην Παραγουάη παίζοντάς τα όλα για όλα. Εμείς, στη θέση του (κι αν δεν έπεφτε το κράξιμο μετά τη Νότια Κορέα) θα παίζαμε 5-4-1 με κορυφή τον Χαριστέα. Επιμελεια Koubanezos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου