Σε μία εποχή που τα σύμβολα και οι σημαίες σπανίζουν, σε ένα σύγχρονο ποδόσφαιρο των πολλών και όχι των μεγάλων παικτών που ξεχωρίζουν, ο Ντιέγκο Φορλάν κατόρθωσε να βγάλει φαντάζομαι όχι μόνο από εμένα αλλά και από ένα σύνολο πολλών ανθρώπων ένα παράξενο συναίσθημα το περασμένο καλοκαίρι. Ένα αίσθημα συμπάθειας για τον παίκτη, τον άνθρωπο, τον ηγέτη Ντιέγκο Φορλάν. ΑυτόΝ που έτρεχε και για τους άλλους, που φώναζε για την πατρίδα του, που μαχόταν μέχρι τελευταίας ρανίδας για να αναδείξει ποδοσφαιρικά μία χώρα που μετρά ίσως και κάτι λιγότερο από 3εκ. κατοίκους. Σωστά, υπήρχε και ο δαιμόνιος Σουάρες που ήρθε επίσης πρόσφατα στα μέρη μας ή και ο γνώριμος μας Σεμπαστιάν Αμπρέου. Όμως ο Φορλάν ήταν το κάτι διαφορετικό. Αυτός που θαρρείς και είχε βάλει σκοπό της ζωής του να οδηγήσει την Ουρουγουάη εκεί που είχε φθάσει πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στην κορυφή του κόσμου δηλαδή. Δεν τα κατάφερε. Κανείς δεν θα του ζητήσει εξηγήσεις. Κάθε άλλο. Ο Ντιέγκο Φορλάν είναι δίκαια ανάμεσα στους υποψήφιους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου για το 2010. Όχι γιατί απλά είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, που οδήγησε και την Ατλέτικο Μαδρίτης στην κατάκτηση του Europa League αλλά γιατί πρόκειται για μία τεράστια προσωπικότητα που συμβολίζει ενδεχομένως ένα έθνος με το οποίο έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Μία κουβέντα μαζί του, έστω και για λίγη ώρα, δεν σε κάνει απλά να νιώθεις ότι πραγματικά το προφίλ που είχες γι΄ αυτόν στο μυαλό σου δικαιώνεται, αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι και ευλογημένος που ακολούθησες ένα επάγγελμα που σου δίνει την δυνατότητα να συναντάς τέτοιους ανθρώπους. Τώρα πια ξέρουμε ότι ο Ντιέγκο… δεν είναι μόνο ένας.
- Καταρχήν είναι μεγάλη μας χαρά που σε συναντούμε στην Θεσσαλονίκη
«Σας ευχαριστώ πολύ, είναι και δική μου χαρά».
- Το παιχνίδι με τον Άρη δεν πήγε όπως θέλατε ή ενδεχομένως περιμένατε. Τι έφταιξε;
«Ξέραμε τι μας περίμενε στην Θεσσαλονίκη. Ήμασταν προετοιμασμένοι γι΄ αυτό. Πάντοτε στην Ελλάδα η συμπαράσταση των οπαδών είναι θερμή και ξέραμε ότι θα έχουμε πίεση. Δεν ήμασταν σε καλή βραδιά, ενώ από την άλλη ο Άρης έπιασε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Παρόλ΄ αυτά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να μην ηττηθούμε».
- Έχεις παίξει σε μεγάλα γήπεδα, αλλά φαντάζομαι εδώ η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική.
«Ήταν από τις πιο «καυτές» έδρες που έχω παίξει. Σίγουρα είναι πολύ ωραίο για έναν ποδοσφαιριστή να αγωνίζεται σε τέτοια γήπεδα. Στην Ελλάδα έχω μάθει πως ο κόσμος έχει πάθος με το ποδόσφαιρο και το διαπίστωσα από κοντά».
- Έχεις μάθει προφανώς από φίλους σου που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα;
«Ναι και από φίλους συμπαίκτες».
- Ένας συμπαίκτης σου στην εθνική Ουρουγουάης, ο Λόκο Αμπρέου ήταν παίκτης του Άρη. Σε είχε ενημερώσει για ότι θα γινόταν στην Θεσσαλονίκη; Σου είχε μιλήσει για τον Άρη;
«Δεν είχαμε μιλήσει αποκλειστικά για το παιχνίδι αυτό. Πάντως κάναμε γενικότερα συζητήσεις και μου είχε πει για το πόσο αγαπάει ο κόσμος στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο. Μου είπε βέβαια και για κάποια προβλήματα που υπάρχουν στις ομάδες. Είναι πολύ ωραίος τύπος πάντως και είναι χαρά να τον έχεις συμπαίκτη τον Αμπρέου».
- Φαντάζομαι πως στόχος της Ατλέτικο είναι να κατακτήσει πάλι το Europa League. Σε ανησύχησε ότι ξεκινήσατε με ήττα;
«Οπωσδήποτε ο στόχος της ομάδας μας είναι αυτός. Δεν ανησυχώ. Ξέρω ότι έχουμε καλή ομάδα. Θα παίξουμε αρκετά παιχνίδια και πιστεύω ότι στο τέλος θα περάσουμε. Είναι λογικό να μην μπορεί μία ομάδα να παίζει πάντοτε καλά. Είναι μεγάλη η σεζόν. Θα κερδίσουμε και θα χάσουμε αρκετά παιχνίδια. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
- Τον Άρη πως τον είδες;
«Σκληρή και καλή ομάδα. Έπαιξε πολύ καλά απέναντι μας και η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε να είναι τόσο καλός».
- Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ ήταν πάντως γνώριμος για εσάς.
«Ναι γνωρίζαμε φυσικά τον προπονητή του Άρη. Είναι άξιος σεβασμού, καθώς έχει μεγάλη ιστορία στους πάγκους. Ξέρουμε ότι οι ομάδες του κ. Κούπερ διακρίνονται για την μαχητικότητα τους. Περιμέναμε ότι θα βρούμε μία ομάδα που θα προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για να μας κερδίσει. Έπαιξαν καλά αμυντικά ενώ και εμείς δεν παίξαμε τόσο καλά». Πηγη Μετροσπορτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου