Ο Αχιλλέας Μπέος θα μπορούσε να είναι παράταιρος. Σαν μαύρο πρόβατο σε ένα στοιχισμένο κοπάδι από αγαθές προθέσεις. Ομως, τείνει να γίνει ένα καλό άλλοθι.
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος...
Σε λίγο θα φταίει για τον καύσωνα, τις πλημμύρες, την έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία. Προφανώς στην πορεία κάπου χάθηκε το περιβόητο κοπάδι! Αν υπήρξε ποτέ τέτοιο στα μέρη μας.
Φταίει, λοιπόν, ο ίδιος που ανατέλλει; Ο ζωτικός του χώρος (όσος κι αν είναι αυτός) αποκτήθηκε σύμφωνα με τους εχθρούς με μυθιστορηματικούς τρόπους και έχει αποκτήσει πλέον δυσανάλογη βαρύτητα από αυτή που πραγματικά διαθέτει. Ετσι είναι, μας αρέσουν οι αποδιοπομπαίοι. Οπως αρέσει και στους αποδιοπομπαίους να φαίνονται οσιομάρτυρες, αν και δεν είναι! Ο ένας βοηθάει τον άλλον να υπάρχει σε αυτόν τον περίλαμπρο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πού κερδίζει ο Μπέος σε σχέση με τους υπόλοιπους; Φαίνεται, δείχνει ποιος είναι. Και όχι λόγω κυβικών και μεγέθους αλλά γιατί στο συνάφι του είναι αυθεντικός. Δεν κρύβεται πίσω από γραβάτες και πεποιημένους λόγους. Στην πραγματικότητα είναι ο καθρέφτης και μέσω αυτού όλοι βλέπουν τη δική τους αντανάκλαση.
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ταυτίστηκαν με τον Νικόλα Πατέρα διότι έδειχνε -και ήταν- άνθρωπος της πιάτσας και όχι του σαλονιού. Δεν του έφταναν τα «ίσα μέτρα» του Γιάννη Βαρδινογιάννη, έψαχνε την υπεροχή και φυσικά οι στόχοι επιτεύχθηκαν. Στην πραγματικότητα ο μέσος οπαδός μιας ελληνικής ομάδας αποζητάει για την ομάδα του έναν... Αχιλλέα Μπέο.
Εναν παράγοντα δηλαδή που δεν θα ορρωδεί προ ουδενός, που θα τα βάλει με όλους, που θα απλώνει το πάπλωμά του πέρα από εκεί που μπορεί να φτάσει, που θα φωνασκεί σε σημείο σαματά. Γιατί στο τοξικό ελληνικό πρωτάθλημα σημασία δεν έχουν οι... χαλαρές σκέψεις και εμβριθείς αναλύσεις, αλλά το επείγον «τώρα». Το σήμερα και η άμεση επιτυχία παντί τρόπω. Για να έρθει λοιπόν η επιτυχία και η κατίσχυση έναντι των αντιπάλων, χρειάζεται καπατσοσύνη, λαϊκή σοφία, σηκωμένα μανίκια για να καταδεικνύεται η ρώμη του ανδρός.
Ολοι οι υπόλοιποι απλώς αποβάλλονται ως περιττοί από το χώρο. Μένουν αυτοί που ξέρουν τα πράγματα από την καλή και την ανάποδη. Οσοι λοιπόν κατηγορούν τον Αχιλλέα Μπέο στην πραγματικότητα θα ήθελαν να είναι σαν και αυτόν, απλώς δεν μπορούν. Οσοι λένε «δεν θέλω» είτε ψεύδονται ασυστόλως είτε δεν δύνανται να τον φτάσουν είτε απλώς δεν κάνουν για το συγκεκριμένο χώρο. Εδώ θέλουμε άντρες με τα όλα τους...
Πηγή: Goal
Σε λίγο θα φταίει για τον καύσωνα, τις πλημμύρες, την έκρηξη του ηφαιστείου στην Ισλανδία. Προφανώς στην πορεία κάπου χάθηκε το περιβόητο κοπάδι! Αν υπήρξε ποτέ τέτοιο στα μέρη μας.
Φταίει, λοιπόν, ο ίδιος που ανατέλλει; Ο ζωτικός του χώρος (όσος κι αν είναι αυτός) αποκτήθηκε σύμφωνα με τους εχθρούς με μυθιστορηματικούς τρόπους και έχει αποκτήσει πλέον δυσανάλογη βαρύτητα από αυτή που πραγματικά διαθέτει. Ετσι είναι, μας αρέσουν οι αποδιοπομπαίοι. Οπως αρέσει και στους αποδιοπομπαίους να φαίνονται οσιομάρτυρες, αν και δεν είναι! Ο ένας βοηθάει τον άλλον να υπάρχει σε αυτόν τον περίλαμπρο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πού κερδίζει ο Μπέος σε σχέση με τους υπόλοιπους; Φαίνεται, δείχνει ποιος είναι. Και όχι λόγω κυβικών και μεγέθους αλλά γιατί στο συνάφι του είναι αυθεντικός. Δεν κρύβεται πίσω από γραβάτες και πεποιημένους λόγους. Στην πραγματικότητα είναι ο καθρέφτης και μέσω αυτού όλοι βλέπουν τη δική τους αντανάκλαση.
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ταυτίστηκαν με τον Νικόλα Πατέρα διότι έδειχνε -και ήταν- άνθρωπος της πιάτσας και όχι του σαλονιού. Δεν του έφταναν τα «ίσα μέτρα» του Γιάννη Βαρδινογιάννη, έψαχνε την υπεροχή και φυσικά οι στόχοι επιτεύχθηκαν. Στην πραγματικότητα ο μέσος οπαδός μιας ελληνικής ομάδας αποζητάει για την ομάδα του έναν... Αχιλλέα Μπέο.
Εναν παράγοντα δηλαδή που δεν θα ορρωδεί προ ουδενός, που θα τα βάλει με όλους, που θα απλώνει το πάπλωμά του πέρα από εκεί που μπορεί να φτάσει, που θα φωνασκεί σε σημείο σαματά. Γιατί στο τοξικό ελληνικό πρωτάθλημα σημασία δεν έχουν οι... χαλαρές σκέψεις και εμβριθείς αναλύσεις, αλλά το επείγον «τώρα». Το σήμερα και η άμεση επιτυχία παντί τρόπω. Για να έρθει λοιπόν η επιτυχία και η κατίσχυση έναντι των αντιπάλων, χρειάζεται καπατσοσύνη, λαϊκή σοφία, σηκωμένα μανίκια για να καταδεικνύεται η ρώμη του ανδρός.
Ολοι οι υπόλοιποι απλώς αποβάλλονται ως περιττοί από το χώρο. Μένουν αυτοί που ξέρουν τα πράγματα από την καλή και την ανάποδη. Οσοι λοιπόν κατηγορούν τον Αχιλλέα Μπέο στην πραγματικότητα θα ήθελαν να είναι σαν και αυτόν, απλώς δεν μπορούν. Οσοι λένε «δεν θέλω» είτε ψεύδονται ασυστόλως είτε δεν δύνανται να τον φτάσουν είτε απλώς δεν κάνουν για το συγκεκριμένο χώρο. Εδώ θέλουμε άντρες με τα όλα τους...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου