Το ένα γιαούρτωμα διαδέχεται το άλλο. Βουλευτές, υπουργοί, ακόμη και κανα -δυο δημοσιογράφοι έχουν πέσει το τελευταίο διάστημα θύματα μίας ιδιότυπης «αγανάκτησης» που οδηγεί στον -χωρίς εξαίρεση- προπηλακισμό πολιτικών προσώπων.
Γράφει η Κλειώ Νικολάου.
Εχει πάρει τέτοια διάσταση το φαινόμενο, που το πλήθος, στη λογική της μάζας, ξεσπά ακόμη και σε πολιτικούς που ολημερίς μάχονται για κοινωνικά δικαιώματα, όπως η Λιάνα Κανέλλη.
Πιστεύω ότι κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να καταδικάζει τη βία. Λόγω δε της φύσης των επεισοδίων, πιστεύω ότι και όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν με τη σειρά τους να καταδικάσουν τη βία.
Γιατί, ας μην κρυβόμαστε, πολλές πράξεις δείχνουν να έχουν προέλθει από ανθρώπους ενάντια στους οποίους κανονικά όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να πετάμε γιαούρτια. Και παρά τα επεισόδια, για ακόμη μία φορά, η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε μία σύλληψη!
Δείχνουν, μάλιστα, να έχουν προέλθει από τραμπούκους, τους οποίους δε νομίζω να νομιμοποιεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να κάνει αυτά που κάνει.
Όμως αυτό δεν είναι το θέμα του άρθρου. Το πραγματικό ζήτημα: μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για την ψυχολογική βία;
Γιατί κακά τα ψέματα, εδώ και χρόνια, η μισή Ελλάδα τρομοκρατεί την άλλη μισή! Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, οπότε θα αναφέρω κάποια ενδεικτικά:
Ποιος έχει τολμήσει να προπηλακίσει:
- Το «μάγκα», που διπλοπαρκάρει και που επιστρέφοντας μία ώρα μετά σε βρίζει που ζητάς το δίκιο σου;
- Το Φωτόπουλο της ΔΕΗ, που κάνει κάθε τρεις και λίγο πράξη την απειλή του να «βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι», αλλά κανένας επιχειρηματίας δεν έχει, όπως θα έπρεπε, προσφύγει στη δικαιοσύνη για «διαφυγόντα κέρδη»;
- Τον κάθε συνδικαλιστή του δημόσιου τομέα, που σταματά τα μέσα μεταφοράς, τα λεωφορεία, τα τρένα, τα πάντα ταλαιπωρώντας πλήθος κόσμου; Εξ άλλου αν κάτι προστατεύεται σε αυτή τη χώρα με μία παράλογη νομοθεσία είναι οι συνδικαλιστές. Ποτέ κανένας δεν απολύεται όχι βέβαια επειδή κάνει απεργία (αλίμονο), αλλά επειδή απλά δεν δουλεύει!
- Τον εξυπνάκια, που ξεσηκώνει με την κόρνα του μία γειτονιά στη μία η ώρα τη νύχτα;
- Τον υπάλληλο του ΣΔΟΕ, που θα βρει τρόπο να κόψει πρόστιμο, ακόμη και σε μία καθ’όλα νόμιμη επιχείρηση εκτός και αν πάρει το κατιτίς του;
- Το βάνδαλο, που σπάει τα μάρμαρα στο Σύνταγμα;
- Τον αστυνομικό, που σε γράφει στην εθνική επειδή πηγαίνεις με 140, αλλά την Porsche που πάει με 200 δεν προλαβαίνει να τη σταματήσει;
- Τον υπάλληλο, που σε αγνοεί επειδή μιλάει στο τηλέφωνο;
- Τον κακό υπάλληλο, που σε πηγαινοφέρνει στην υπηρεσία του ζητώντας κάθε φορά και ένα καινούργιο χαρτί για να κάνεις μία απλούστατη δουλειά;
- Τον δημόσιο υπάλληλο, που παίρνει επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή, αφού για να μάθει έχει κάνει σεμινάρια που πλήρωσε το ελληνικό δημόσιο;
- Τον ιδιώτη γιατρό, που δε διανοείται να κόψει απόδειξη;
- Το γιατρό στο νοσοκομείο, που θα ασχοληθεί μαζί σου μόνο αν πεθαίνεις; Γιατί, κύριε, τα ένσημα που πληρώνω όλα μου τα χρόνια μιλούν για περίθαλψη λίγο πριν από το θάνατο; Μιλούν για ράντσο σε διάδρομο;
- Το δάσκαλο και το νηπιαγωγό, που είναι αδύνατο να δουλεύουν 40 ώρες την εβδομάδα όπως όλοι οι κοινοί θνητοί; Και με διακοπές πέντε μήνες το χρόνο…
- Την κυβέρνηση, που δημιούργησε τα ΚΕΠ επειδή οι δημοτικοί υπάλληλοι δεν κάνουν τη δουλειά τους;
- Τις τράπεζες, που έχουν λάβει δισ. σε κρατική βοήθεια, αλλά συνεχίζουν να αρνούνται να παράσχουν κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις προκαλώντας ασφυξία στην αγορά;
- Τον επιχειρηματία, που κάνει τη δουλειά με δεκάδες ανασφάλιστους υπαλλήλους, αλλά το ΙΚΑ δεν έχει πατήσει ποτέ στο μαγαζί του; Και όταν πια πηγαίνει, τη γλιτώνει με μία ρύθμιση και το ένα δέκατο των εισφορών που χρωστάει;
- Τον άλλο επιχειρηματία, που κόβει σειρά ακάλυπτων επιταγών και μετά πηγαίνει στο άρθρο ’99, με συνέπεια να «κλείσουν» οι πιστωτές του;
Και σταματώ εδώ για να μη γράψω σελίδες επί σελίδων.
Αλλά, πείτε μου, ποιος επιβραβεύει, από την άλλη, το δημόσιο υπάλληλο που κάνει, εκτός από τη δική του, και τη δουλειά των συνδικαλιστών ή αυτών που έχουν «δόντι» ή αυτών που λείπουν όποτε θέλουν με αναρρωτική;
Πώς να μην τρελαίνεσαι, όταν υπάρχουν υπουργοί και βουλευτές που κυκλοφορούν με ύφος εννέα καρδιναλίων λες και ζουν σε άλλο πλανήτη;
Πώς να μην τρελαίνεσαι, που παραλύει η χώρα για τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα; για τα λουκέτα σε μαγαζιά και σε καλές και συνεπείς επιχειρήσεις; Που δεν επιβίωσαν ακριβώς επειδή ήταν συνεπείς;
Για τους νέους που πρέπει να λένε και «ευχαριστώ» όταν δουλεύουν για 572 ευρώ το μήνα (με πτυχία και χωρίς επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξένων γλωσσών, έγκαιρης άφιξης στην εργασία και άλλα προαπαιτούμενα προσόντα για να βρεις δουλειά);
Γιατί μιλάμε για περικοπές δαπανών όταν το Δημόσιο πληρώνει την απογείωση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους για ένα πολυτελές γεύμα στο Λονδίνο;
Γιατί κανείς δεν τολμάει να πει την αλήθεια; Ότι το Δημόσιο, έτσι όπως έχει στηθεί, εκτός του ότι δεν είναι παραγωγικό, απλά δε βγαίνει…
Γιατί κανείς δεν παίρνει το πολιτικό κόστος να μιλήσει για τις πραγματικές αδυναμίες που έχουν οδηγήσει σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και βάζει για άλλη μία φορά στο στόχαστρο τους αδύναμους; Αυτούς που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν;
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κάνει ποτέ φορολογική δήλωση; Και ας δουλεύουν δέκα χρόνια;
Γιατί ποτέ κανείς σε αυτή τη χώρα δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί;
Γιατί ποτέ κανείς δε φταίει;
Γιατίκανείς δεν τιμωρείται;
Γιατί δεν έχει δημευτεί καμία περιουσία;
Γιατί δε φορολογούνται οι καταθέσεις στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι ότι ένα τμήμα του απλού κόσμου (που δεν έχει πάρει ποτέ μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις θυμού) επικροτεί τους προπηλακισμούς, επειδή δεν πιστεύει πια ότι η ψήφος του μετράει! Δεν πιστεύει πια ότι θα αλλάξει το παραμικρό, οπότε και θεωρεί ότι παίρνει μία ιδιότυπη εκδίκηση όταν δεν μπορούν οι πολιτικοί να κυκλοφορήσουν ούτε στο δρόμο!
Ποιος δε χαμογέλασε με το πρόσφατο περιστατικό (που επίσημα διαψεύδεται ότι συνέβη) ενάντια στο Θεόδωρο Πάγκαλο και τα ψάρια στο τραπέζι του; Δεν περιείχε βία και σημειολογικά έδωσε μία ευθεία απάντηση στην ίδια τη ρήση του Αντιπροέδρου ότι «μαζί τα φάγαμε»!
Όμως, είναι αυτή η λύση ή το φαινόμενο που θα μας οδηγήσει στο απόλυτο χάος και την αυτοδικία;
Πηγή: aixmi.gr
Εχει πάρει τέτοια διάσταση το φαινόμενο, που το πλήθος, στη λογική της μάζας, ξεσπά ακόμη και σε πολιτικούς που ολημερίς μάχονται για κοινωνικά δικαιώματα, όπως η Λιάνα Κανέλλη.
Πιστεύω ότι κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να καταδικάζει τη βία. Λόγω δε της φύσης των επεισοδίων, πιστεύω ότι και όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν με τη σειρά τους να καταδικάσουν τη βία.
Γιατί, ας μην κρυβόμαστε, πολλές πράξεις δείχνουν να έχουν προέλθει από ανθρώπους ενάντια στους οποίους κανονικά όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να πετάμε γιαούρτια. Και παρά τα επεισόδια, για ακόμη μία φορά, η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε μία σύλληψη!
Δείχνουν, μάλιστα, να έχουν προέλθει από τραμπούκους, τους οποίους δε νομίζω να νομιμοποιεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να κάνει αυτά που κάνει.
Όμως αυτό δεν είναι το θέμα του άρθρου. Το πραγματικό ζήτημα: μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για την ψυχολογική βία;
Γιατί κακά τα ψέματα, εδώ και χρόνια, η μισή Ελλάδα τρομοκρατεί την άλλη μισή! Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, οπότε θα αναφέρω κάποια ενδεικτικά:
Ποιος έχει τολμήσει να προπηλακίσει:
- Το «μάγκα», που διπλοπαρκάρει και που επιστρέφοντας μία ώρα μετά σε βρίζει που ζητάς το δίκιο σου;
- Το Φωτόπουλο της ΔΕΗ, που κάνει κάθε τρεις και λίγο πράξη την απειλή του να «βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι», αλλά κανένας επιχειρηματίας δεν έχει, όπως θα έπρεπε, προσφύγει στη δικαιοσύνη για «διαφυγόντα κέρδη»;
- Τον κάθε συνδικαλιστή του δημόσιου τομέα, που σταματά τα μέσα μεταφοράς, τα λεωφορεία, τα τρένα, τα πάντα ταλαιπωρώντας πλήθος κόσμου; Εξ άλλου αν κάτι προστατεύεται σε αυτή τη χώρα με μία παράλογη νομοθεσία είναι οι συνδικαλιστές. Ποτέ κανένας δεν απολύεται όχι βέβαια επειδή κάνει απεργία (αλίμονο), αλλά επειδή απλά δεν δουλεύει!
- Τον εξυπνάκια, που ξεσηκώνει με την κόρνα του μία γειτονιά στη μία η ώρα τη νύχτα;
- Τον υπάλληλο του ΣΔΟΕ, που θα βρει τρόπο να κόψει πρόστιμο, ακόμη και σε μία καθ’όλα νόμιμη επιχείρηση εκτός και αν πάρει το κατιτίς του;
- Το βάνδαλο, που σπάει τα μάρμαρα στο Σύνταγμα;
- Τον αστυνομικό, που σε γράφει στην εθνική επειδή πηγαίνεις με 140, αλλά την Porsche που πάει με 200 δεν προλαβαίνει να τη σταματήσει;
- Τον υπάλληλο, που σε αγνοεί επειδή μιλάει στο τηλέφωνο;
- Τον κακό υπάλληλο, που σε πηγαινοφέρνει στην υπηρεσία του ζητώντας κάθε φορά και ένα καινούργιο χαρτί για να κάνεις μία απλούστατη δουλειά;
- Τον δημόσιο υπάλληλο, που παίρνει επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή, αφού για να μάθει έχει κάνει σεμινάρια που πλήρωσε το ελληνικό δημόσιο;
- Τον ιδιώτη γιατρό, που δε διανοείται να κόψει απόδειξη;
- Το γιατρό στο νοσοκομείο, που θα ασχοληθεί μαζί σου μόνο αν πεθαίνεις; Γιατί, κύριε, τα ένσημα που πληρώνω όλα μου τα χρόνια μιλούν για περίθαλψη λίγο πριν από το θάνατο; Μιλούν για ράντσο σε διάδρομο;
- Το δάσκαλο και το νηπιαγωγό, που είναι αδύνατο να δουλεύουν 40 ώρες την εβδομάδα όπως όλοι οι κοινοί θνητοί; Και με διακοπές πέντε μήνες το χρόνο…
- Την κυβέρνηση, που δημιούργησε τα ΚΕΠ επειδή οι δημοτικοί υπάλληλοι δεν κάνουν τη δουλειά τους;
- Τις τράπεζες, που έχουν λάβει δισ. σε κρατική βοήθεια, αλλά συνεχίζουν να αρνούνται να παράσχουν κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις προκαλώντας ασφυξία στην αγορά;
- Τον επιχειρηματία, που κάνει τη δουλειά με δεκάδες ανασφάλιστους υπαλλήλους, αλλά το ΙΚΑ δεν έχει πατήσει ποτέ στο μαγαζί του; Και όταν πια πηγαίνει, τη γλιτώνει με μία ρύθμιση και το ένα δέκατο των εισφορών που χρωστάει;
- Τον άλλο επιχειρηματία, που κόβει σειρά ακάλυπτων επιταγών και μετά πηγαίνει στο άρθρο ’99, με συνέπεια να «κλείσουν» οι πιστωτές του;
Και σταματώ εδώ για να μη γράψω σελίδες επί σελίδων.
Αλλά, πείτε μου, ποιος επιβραβεύει, από την άλλη, το δημόσιο υπάλληλο που κάνει, εκτός από τη δική του, και τη δουλειά των συνδικαλιστών ή αυτών που έχουν «δόντι» ή αυτών που λείπουν όποτε θέλουν με αναρρωτική;
Πώς να μην τρελαίνεσαι, όταν υπάρχουν υπουργοί και βουλευτές που κυκλοφορούν με ύφος εννέα καρδιναλίων λες και ζουν σε άλλο πλανήτη;
Πώς να μην τρελαίνεσαι, που παραλύει η χώρα για τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα; για τα λουκέτα σε μαγαζιά και σε καλές και συνεπείς επιχειρήσεις; Που δεν επιβίωσαν ακριβώς επειδή ήταν συνεπείς;
Για τους νέους που πρέπει να λένε και «ευχαριστώ» όταν δουλεύουν για 572 ευρώ το μήνα (με πτυχία και χωρίς επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξένων γλωσσών, έγκαιρης άφιξης στην εργασία και άλλα προαπαιτούμενα προσόντα για να βρεις δουλειά);
Γιατί μιλάμε για περικοπές δαπανών όταν το Δημόσιο πληρώνει την απογείωση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους για ένα πολυτελές γεύμα στο Λονδίνο;
Γιατί κανείς δεν τολμάει να πει την αλήθεια; Ότι το Δημόσιο, έτσι όπως έχει στηθεί, εκτός του ότι δεν είναι παραγωγικό, απλά δε βγαίνει…
Γιατί κανείς δεν παίρνει το πολιτικό κόστος να μιλήσει για τις πραγματικές αδυναμίες που έχουν οδηγήσει σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και βάζει για άλλη μία φορά στο στόχαστρο τους αδύναμους; Αυτούς που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν;
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κάνει ποτέ φορολογική δήλωση; Και ας δουλεύουν δέκα χρόνια;
Γιατί ποτέ κανείς σε αυτή τη χώρα δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί;
Γιατί ποτέ κανείς δε φταίει;
Γιατίκανείς δεν τιμωρείται;
Γιατί δεν έχει δημευτεί καμία περιουσία;
Γιατί δε φορολογούνται οι καταθέσεις στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι ότι ένα τμήμα του απλού κόσμου (που δεν έχει πάρει ποτέ μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις θυμού) επικροτεί τους προπηλακισμούς, επειδή δεν πιστεύει πια ότι η ψήφος του μετράει! Δεν πιστεύει πια ότι θα αλλάξει το παραμικρό, οπότε και θεωρεί ότι παίρνει μία ιδιότυπη εκδίκηση όταν δεν μπορούν οι πολιτικοί να κυκλοφορήσουν ούτε στο δρόμο!
Ποιος δε χαμογέλασε με το πρόσφατο περιστατικό (που επίσημα διαψεύδεται ότι συνέβη) ενάντια στο Θεόδωρο Πάγκαλο και τα ψάρια στο τραπέζι του; Δεν περιείχε βία και σημειολογικά έδωσε μία ευθεία απάντηση στην ίδια τη ρήση του Αντιπροέδρου ότι «μαζί τα φάγαμε»!
Όμως, είναι αυτή η λύση ή το φαινόμενο που θα μας οδηγήσει στο απόλυτο χάος και την αυτοδικία;
Πηγή: aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου