Έχω την τιμή να είμαι Γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ (Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού), δηλαδή του συνδικαλιστικού οργάνου που εκπροσωπεί τους πανεπιστημιακούς δασκάλους.
Γράφει η Ευγενία Μπουρνόβα.
Κοιτώντας τα αρχεία της ομοσπονδίας, τους τελευταίους 20 μήνες δεν υπάρχει ούτε μια συνάντηση της υπουργού με την ΠΟΣΔΕΠ για το νέο θεσμικό πλαίσιο. Μετά την πρώτη εθιμοτυπική συνάντηση για την ανάληψη των καθηκόντων της το 2009 υπήρξαν μόνο δύο συναντήσεις: Την 1η Σεπτεμβρίου 2010 και μια δεύτερη, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Ιουνίου 2011 από κοινού με την ΟΣΕΠ-ΤΕΙ και την Ένωση Ελλήνων Ερευνητών για μια σειρά από θέματα δυσλειτουργιών, που οφείλονται στην πολιτική του υπουργείου και για τα οποία ζητούσαμε εξηγήσεις.
Βεβαίως, η Ομοσπονδία μας κατέθεσε τις θέσεις της και τις προτάσεις της για την αναγκαία μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, αλλά εδώ και ένα χρόνο δεν έχει γίνει καμία συζήτηση: προς επιβεβαίωση στο διάστημα αυτό υπάρχουν τρείς αποφάσεις στις οποίες καταγγέλλεται η πολιτική ηγεσία για την άρνησή της να δεχτεί την Ομοσπονδία! Πώς και γιατί, λοιπόν, η υπουργός εξέδωσε δελτίο Τύπου σύμφωνα με το οποίο:
«Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να δηλώνει η κυρία Μπουρνόβα ότι «οκτώ στα δέκα σημεία δεν έχουν ποτέ συζητηθεί»!!! Από την πρώτη στιγμή, το υπουργείο έθεσε το διάλογο ως βασικό στοιχείο για τη διατύπωση της πρότασής του… Τον Οκτώβριο του 2010, στην 65η Σύνοδο Πρυτάνεων, στο Ρέθυμνο, η Υπουργός κατέθεσε το επεξεργασμένο πλαίσιο ολοκληρωμένων προτάσεων για τα ΑΕΙ. Έκτοτε, έχουν γίνει συναντήσεις, συζητήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά και δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση».
Με ποιους και πότε; Μήπως εννοεί τα δείπνα που διοργανώνονταν σε σπίτια Πανεπιστημιακών; Μήπως, γενικώς, μ’ αυτό που ονομάζεται «κοινωνία», χωρίς κανένας να προσδιορίζει κάποιους θεσμούς ή εκπροσώπους, αλλά μόνο το διαδίκτυο; Αυτή τη διαφάνεια εννοεί;
Η πολιτική ηγεσία μας εμπαίζει και προσπαθεί να επιβάλει αλλαγές με σχέδια επί χάρτου, όπως έχει κάνει η κυβέρνηση μέχρι τώρα σε όλους τους τομείς με μηδενική αποτελεσματικότητα.
Δεν έχει νόημα να επιμείνω ότι η μεγάλη πλειοψηφία της Πανεπιστημιακής Κοινότητας συμφωνεί με την ανάγκη αλλαγών στα ΑΕΙ: Έχει γραφτεί σε όλους τους τόνους, ιδίως από το χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, και αυτή την κοινή πεποίθηση εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά η υπουργός όταν μιλάει για συναίνεση. Οι αλλαγές, όμως, στην κατεύθυνση της μεταρρύθμισης δεν είναι ούτε άχρωμες ούτε μονοσήμαντες. Το απέδειξε η οικονομική πολιτική που ακολουθείται και οι διαφορετικές προτάσεις που υπάρχουν για την πιθανή διέξοδο. Η κυβέρνηση δεν έλαβε υπόψη της τις διαφορετικές προτάσεις για την οικονομία και το υπουργείο Παιδείας δεν έλαβε υπόψη του τις προτάσεις για τις αναγκαίες αλλαγές του θεσμικού πλαισίου στα Πανεπιστήμια. Εκτός, βεβαίως, και αν τις διάβασε και αποφάσισε να κάνει μια μεταρρύθμιση στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή των προτάσεων. Δικαίωμά της, αλλά ας το δηλώσει και όχι να «μας βγάζει και τρελούς» ότι συναινέσαμε.
Μπορεί η πολιτική ηγεσία να πιστεύει ότι η ελληνική κοινωνία, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ως κεραυνοχτυπημένη από την ανασφάλεια του αύριο και, επομένως, ανίκανη να αντιδράσει, είναι και έτοιμη να δεχτεί ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να αλλάξουν με οποιονδήποτε τρόπο. Εξάλλου, τουλάχιστον ένα χρόνο η κυβέρνηση προσπαθεί να απαξιώσει στην κοινή γνώμη τους Πανεπιστημιακούς και να υποβαθμίσει τα Πανεπιστήμια, υπερτονίζοντας τα υπαρκτά προβλήματα και αποκρύπτοντας τα επιτεύγματα των ελληνικών Πανεπιστημίων. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε, όμως, την ίδια πολιτική που εφαρμόστηκε 20 μήνες τώρα στην οικονομία, να εφαρμοστεί και στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η χώρα χρειάζεται τα Πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ και τα ερευνητικά κέντρα αναβαθμισμένα για να βγει από την κρίση. Αυτή τη φορά η κοινωνία πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στους Πανεπιστημιακούς και να τους στηρίξει στις αλλαγές που προτείνουν, γιατί δεν πρόκειται για αγώνα διατήρησης προνομίων (το ξαναείπα ότι κοντεύοντας στο τέλος της καριέρας μου κερδίζω μόλις 2.000 ευρώ το μήνα), αλλά για το μέλλον των παιδιών της και της χώρας. Αν θέλουμε να ανήκουμε στον ανεπτυγμένο και όχι στον Τρίτο κόσμο.
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: aixmi.gr
Κοιτώντας τα αρχεία της ομοσπονδίας, τους τελευταίους 20 μήνες δεν υπάρχει ούτε μια συνάντηση της υπουργού με την ΠΟΣΔΕΠ για το νέο θεσμικό πλαίσιο. Μετά την πρώτη εθιμοτυπική συνάντηση για την ανάληψη των καθηκόντων της το 2009 υπήρξαν μόνο δύο συναντήσεις: Την 1η Σεπτεμβρίου 2010 και μια δεύτερη, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Ιουνίου 2011 από κοινού με την ΟΣΕΠ-ΤΕΙ και την Ένωση Ελλήνων Ερευνητών για μια σειρά από θέματα δυσλειτουργιών, που οφείλονται στην πολιτική του υπουργείου και για τα οποία ζητούσαμε εξηγήσεις.
Βεβαίως, η Ομοσπονδία μας κατέθεσε τις θέσεις της και τις προτάσεις της για την αναγκαία μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, αλλά εδώ και ένα χρόνο δεν έχει γίνει καμία συζήτηση: προς επιβεβαίωση στο διάστημα αυτό υπάρχουν τρείς αποφάσεις στις οποίες καταγγέλλεται η πολιτική ηγεσία για την άρνησή της να δεχτεί την Ομοσπονδία! Πώς και γιατί, λοιπόν, η υπουργός εξέδωσε δελτίο Τύπου σύμφωνα με το οποίο:
«Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να δηλώνει η κυρία Μπουρνόβα ότι «οκτώ στα δέκα σημεία δεν έχουν ποτέ συζητηθεί»!!! Από την πρώτη στιγμή, το υπουργείο έθεσε το διάλογο ως βασικό στοιχείο για τη διατύπωση της πρότασής του… Τον Οκτώβριο του 2010, στην 65η Σύνοδο Πρυτάνεων, στο Ρέθυμνο, η Υπουργός κατέθεσε το επεξεργασμένο πλαίσιο ολοκληρωμένων προτάσεων για τα ΑΕΙ. Έκτοτε, έχουν γίνει συναντήσεις, συζητήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά και δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση».
Με ποιους και πότε; Μήπως εννοεί τα δείπνα που διοργανώνονταν σε σπίτια Πανεπιστημιακών; Μήπως, γενικώς, μ’ αυτό που ονομάζεται «κοινωνία», χωρίς κανένας να προσδιορίζει κάποιους θεσμούς ή εκπροσώπους, αλλά μόνο το διαδίκτυο; Αυτή τη διαφάνεια εννοεί;
Η πολιτική ηγεσία μας εμπαίζει και προσπαθεί να επιβάλει αλλαγές με σχέδια επί χάρτου, όπως έχει κάνει η κυβέρνηση μέχρι τώρα σε όλους τους τομείς με μηδενική αποτελεσματικότητα.
Δεν έχει νόημα να επιμείνω ότι η μεγάλη πλειοψηφία της Πανεπιστημιακής Κοινότητας συμφωνεί με την ανάγκη αλλαγών στα ΑΕΙ: Έχει γραφτεί σε όλους τους τόνους, ιδίως από το χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, και αυτή την κοινή πεποίθηση εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά η υπουργός όταν μιλάει για συναίνεση. Οι αλλαγές, όμως, στην κατεύθυνση της μεταρρύθμισης δεν είναι ούτε άχρωμες ούτε μονοσήμαντες. Το απέδειξε η οικονομική πολιτική που ακολουθείται και οι διαφορετικές προτάσεις που υπάρχουν για την πιθανή διέξοδο. Η κυβέρνηση δεν έλαβε υπόψη της τις διαφορετικές προτάσεις για την οικονομία και το υπουργείο Παιδείας δεν έλαβε υπόψη του τις προτάσεις για τις αναγκαίες αλλαγές του θεσμικού πλαισίου στα Πανεπιστήμια. Εκτός, βεβαίως, και αν τις διάβασε και αποφάσισε να κάνει μια μεταρρύθμιση στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή των προτάσεων. Δικαίωμά της, αλλά ας το δηλώσει και όχι να «μας βγάζει και τρελούς» ότι συναινέσαμε.
Μπορεί η πολιτική ηγεσία να πιστεύει ότι η ελληνική κοινωνία, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ως κεραυνοχτυπημένη από την ανασφάλεια του αύριο και, επομένως, ανίκανη να αντιδράσει, είναι και έτοιμη να δεχτεί ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να αλλάξουν με οποιονδήποτε τρόπο. Εξάλλου, τουλάχιστον ένα χρόνο η κυβέρνηση προσπαθεί να απαξιώσει στην κοινή γνώμη τους Πανεπιστημιακούς και να υποβαθμίσει τα Πανεπιστήμια, υπερτονίζοντας τα υπαρκτά προβλήματα και αποκρύπτοντας τα επιτεύγματα των ελληνικών Πανεπιστημίων. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε, όμως, την ίδια πολιτική που εφαρμόστηκε 20 μήνες τώρα στην οικονομία, να εφαρμοστεί και στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η χώρα χρειάζεται τα Πανεπιστήμια, τα ΤΕΙ και τα ερευνητικά κέντρα αναβαθμισμένα για να βγει από την κρίση. Αυτή τη φορά η κοινωνία πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στους Πανεπιστημιακούς και να τους στηρίξει στις αλλαγές που προτείνουν, γιατί δεν πρόκειται για αγώνα διατήρησης προνομίων (το ξαναείπα ότι κοντεύοντας στο τέλος της καριέρας μου κερδίζω μόλις 2.000 ευρώ το μήνα), αλλά για το μέλλον των παιδιών της και της χώρας. Αν θέλουμε να ανήκουμε στον ανεπτυγμένο και όχι στον Τρίτο κόσμο.
*Η Ευγενία Μπουρνόβα είναι καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πηγή: aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου