Δήλωσε ο Τσιώλης στην πρώτη συγκέντρωση του Αρη: «Φέτος θα είναι η χρονιά του Αρη». Ακολούθησε μετά η δήλωση του Καστίγιο: «Στόχος μας είναι το πρωτάθλημα, μ' αυτήν τη σκέψη πρέπει να μπούμε στο γήπεδο από την πρώτη αγωνιστική», είπε και προκάλεσε ποικίλα σχόλια στην ποδοσφαιρική πιάτσα.
Γράφει ο Παντελής Ζουμπούλης.
Εκτός Αρη αντιμετωπίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, με ειρωνεία. Μετά τον Τσιώλη και τον Καστίγιο, ήταν η σειρά του Τσέζαρεκ να κάνει μία παρόμοιου ύφους δήλωση: «Φέτος είναι η ευκαιρία μας να γράψουμε ιστορία».
Ειλικρινά, δεν ξέρουμε από πού μπορούν να αντλούν όλοι τους τόση αισιοδοξία. Αγγίζει τα όρια της υπερβολής και τουλάχιστον, τη δεδομένη στιγμή, ακούγονται ουτοπικά τέτοιου είδους λόγια, ειδικότερα του Νέρι. Από την άλλη όμως, δεν είμαστε και σε θέση να προσδιορίσουμε πόσο ψηλά μπορεί να βάλει ο Αρης τον πήχη τη νέα περίοδο. Πρέπει να τελειώσουν οι μεταγραφές, να δούμε πώς θα καλύψει τα κενά του και να περιμένουμε τα πρώτα δείγματα γραφής στα φιλικά. Μετά θα μπορέσουμε να κάνουμε ασφαλέστερες κρίσεις. Ρεαλιστές να είμαστε. Μήπως, όμως, το ίδιο δεν ισχύει και για τις υπόλοιπες ΠΑΕ, με εξαίρεση τον Ολυμπιακό;
Ποια ομάδα μπορεί, δηλαδή, να οριοθετήσει από τώρα με ασφάλεια τον στόχο της για νέα χρονιά; Καμία, νομίζουμε. Λίγο πολύ η κρίση έχει «ακουμπήσει» όλες τις ΠΑΕ, κάτι που φαίνεται άλλωστε στο μεταγραφικό παζάρι. Είναι το πιο φτωχό όλων των εποχών. Αφήστε το άλλο, που ορισμένες ΠΑΕ, εκ των «μεγάλων» της χώρας, κοιτάζουν πρώτα να πουλήσουν για να μπορέσουν να αγοράσουν. Δράμα...
Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Μπορεί να πει κανείς ότι ένας από τους λόγος που επιτρέπουν στον Τσιώλη και τους παίκτες του να κάνουν δηλώσεις του παραπάνω στιλ, είναι ακριβώς το ότι βρίσκονται όλοι στο ίδιο... τσουβάλι. «Από τη στιγμή», λένε, «που μετά τον Ολυμπιακό όλες οι υπόλοιπες ομάδες θα είμαστε περίπου στην ίδια μοίρα, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς όνειρα για κάτι παραπάνω;». Η πορεία θα δείξει γιατί τα μεγάλα λόγια και τα όνειρα δεν... στοιχίζουν. Τσάμπα είναι.
Μπορεί, όμως, να αναγνώσει κανείς με άλλον τρόπο τα λόγια του Τσιώλη, του Καστίγιο και του Τσέζαρεκ. Κι εδώ είναι που θέλουμε να φτάσουμε.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φαίνεται είναι ότι δημιουργείται ξανά μία ομάδα με κέφι, με όρεξη, με φιλοδοξίες και με κίνητρο για διάκριση. Να... γυαλίζει το μάτι της. Αυτό προδίδουν τα λόγια τους. Οπως το 2006. Γιατί αυτά τα στοιχεία έλειψαν πέρυσι και ο Αρης απέτυχε στο πρωτάθλημα. Εβρισκε κέφι και όρεξη μόνο στο Europa League, γιατί εκεί το κίνητρο ήταν ισχυρότερο για τους παίκτες, που στην Ελλάδα έμοιαζαν «ξεζουμισμένοι». Αυτό το καλοκαίρι ο Αρης κάνει... επανεκκίνηση. Ανοίγει έναν καινούργιο κύκλο.
Η λαχτάρα του Τσιώλη και των παικτών του να πετύχουν κάτι παραπάνω από μία απλή συμμετοχή στην πεντάδα, αποτελεί μία καλή παρακαταθήκη για να ελπίζουν ότι κάποια στιγμή, στη διαδρομή αυτού του νέου κύκλου, θα φτάσουν στην υπέρβαση. Το πόσο γρήγορα ή αργά θα φτάσουν, εξαρτάται από τους ίδιους...
Πηγή: Εξέδρα
Εκτός Αρη αντιμετωπίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, με ειρωνεία. Μετά τον Τσιώλη και τον Καστίγιο, ήταν η σειρά του Τσέζαρεκ να κάνει μία παρόμοιου ύφους δήλωση: «Φέτος είναι η ευκαιρία μας να γράψουμε ιστορία».
Ειλικρινά, δεν ξέρουμε από πού μπορούν να αντλούν όλοι τους τόση αισιοδοξία. Αγγίζει τα όρια της υπερβολής και τουλάχιστον, τη δεδομένη στιγμή, ακούγονται ουτοπικά τέτοιου είδους λόγια, ειδικότερα του Νέρι. Από την άλλη όμως, δεν είμαστε και σε θέση να προσδιορίσουμε πόσο ψηλά μπορεί να βάλει ο Αρης τον πήχη τη νέα περίοδο. Πρέπει να τελειώσουν οι μεταγραφές, να δούμε πώς θα καλύψει τα κενά του και να περιμένουμε τα πρώτα δείγματα γραφής στα φιλικά. Μετά θα μπορέσουμε να κάνουμε ασφαλέστερες κρίσεις. Ρεαλιστές να είμαστε. Μήπως, όμως, το ίδιο δεν ισχύει και για τις υπόλοιπες ΠΑΕ, με εξαίρεση τον Ολυμπιακό;
Ποια ομάδα μπορεί, δηλαδή, να οριοθετήσει από τώρα με ασφάλεια τον στόχο της για νέα χρονιά; Καμία, νομίζουμε. Λίγο πολύ η κρίση έχει «ακουμπήσει» όλες τις ΠΑΕ, κάτι που φαίνεται άλλωστε στο μεταγραφικό παζάρι. Είναι το πιο φτωχό όλων των εποχών. Αφήστε το άλλο, που ορισμένες ΠΑΕ, εκ των «μεγάλων» της χώρας, κοιτάζουν πρώτα να πουλήσουν για να μπορέσουν να αγοράσουν. Δράμα...
Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Μπορεί να πει κανείς ότι ένας από τους λόγος που επιτρέπουν στον Τσιώλη και τους παίκτες του να κάνουν δηλώσεις του παραπάνω στιλ, είναι ακριβώς το ότι βρίσκονται όλοι στο ίδιο... τσουβάλι. «Από τη στιγμή», λένε, «που μετά τον Ολυμπιακό όλες οι υπόλοιπες ομάδες θα είμαστε περίπου στην ίδια μοίρα, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς όνειρα για κάτι παραπάνω;». Η πορεία θα δείξει γιατί τα μεγάλα λόγια και τα όνειρα δεν... στοιχίζουν. Τσάμπα είναι.
Μπορεί, όμως, να αναγνώσει κανείς με άλλον τρόπο τα λόγια του Τσιώλη, του Καστίγιο και του Τσέζαρεκ. Κι εδώ είναι που θέλουμε να φτάσουμε.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φαίνεται είναι ότι δημιουργείται ξανά μία ομάδα με κέφι, με όρεξη, με φιλοδοξίες και με κίνητρο για διάκριση. Να... γυαλίζει το μάτι της. Αυτό προδίδουν τα λόγια τους. Οπως το 2006. Γιατί αυτά τα στοιχεία έλειψαν πέρυσι και ο Αρης απέτυχε στο πρωτάθλημα. Εβρισκε κέφι και όρεξη μόνο στο Europa League, γιατί εκεί το κίνητρο ήταν ισχυρότερο για τους παίκτες, που στην Ελλάδα έμοιαζαν «ξεζουμισμένοι». Αυτό το καλοκαίρι ο Αρης κάνει... επανεκκίνηση. Ανοίγει έναν καινούργιο κύκλο.
Η λαχτάρα του Τσιώλη και των παικτών του να πετύχουν κάτι παραπάνω από μία απλή συμμετοχή στην πεντάδα, αποτελεί μία καλή παρακαταθήκη για να ελπίζουν ότι κάποια στιγμή, στη διαδρομή αυτού του νέου κύκλου, θα φτάσουν στην υπέρβαση. Το πόσο γρήγορα ή αργά θα φτάσουν, εξαρτάται από τους ίδιους...
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου