Ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να καρπωθεί 6.000.000 ευρώ απ’ την πώληση του Τζιμπρίλ Σισέ στη Λάτσιο, αλλά με όρους μάρκετινγκ ο σύλλογος μονάχα ζημιωμένος θα βγει συνολικά.
Γράφει ο Δημήτρης Στρατής...
Οι ΠΑΕ απευθύνονται σε πελάτες, έτσι δεν λένε οι γιάπηδες; Όταν απαξιώνεις το προϊόν σου πουλώντας τον σταρ που θα μπορούσε να συσπειρώσει συμπαίκτες και οπαδούς, δεν μπορείς να περιμένεις έσοδα από εισιτήρια διαρκείας, τηλεοπτικά δικαιώματα κτλ. Επιπλέον μειώνονται οι ελπίδες σου να βάλεις χέρι στο βάζο με το μέλι, βλέπε τα πολλά χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ.
Του χρόνου η ομάδα θα έχει... πολύ κόσμο στο ΟΑΚΑ, μόνο που δυστυχώς δεν θα είναι για καλό. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών των στρατοπέδων που έχουν δημιουργηθεί, με την πλειονότητα των οπαδών να τάσσεται κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Ακόμα ένα ρόστερ που κρέμασε μετάλλια νικητών στο στήθος, αποσυντίθεται (τα ίδια έγιναν το 1996, το 2004, ακόμα και το 2000 που η ιδιοκτησία έχασε τον πολλά υποσχόμενο Γιάννη Κυράστα από τον… Ηρακλή), αυτά στη μνήμη των φιλάθλων (που είναι πληγωμένοι από τις σφαλιάρες προελεύσεως 1997 κι εντεύθεν) μετρούν ιδιαίτερα. Η συγκυρία είναι χειρότερη από του 2008 όταν παρέμενε άδεια η Λεωφόρος των 15.000 θέσεων κι οι σύμβουλοι του Τζίγκερ αντί να ασχολούνται με την αποστροφή της πλατιάς βάσης των ανένταχτων στην επέτειο του χρυσού μας ιωβηλαίου, τα έβαζαν με τους οργανωμένους που ζήτημα είναι ν’ αποτελούν αριθμητικά το 1/5 του συνόλου που ψηφίζει «Παναθηναϊκό» στις προτιμήσεις του.
Όλοι μιλάνε για χρήματα τα τελευταία χρόνια, λησμονώντας ότι μπάλα αξιώσεων δεν έχουμε δει ούτε από ρόστερ με βαρύ μπάτζετ ούτε από ομάδες που προέκυψαν με «κουρεμένο» προϋπολογισμό. Στα πλέι οφ του καλοκαιριού έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί για το τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει του χρόνου. Κάτοχοι διαρκείας στη «9» και στην «11» έριξαν μούντζες στους υβριστές του Τζίγκερ, οι τελευταίοι απάντησαν με κλοτσοπατινάδα.
Διαφωνίες στην εξέδρα υπήρχαν πάντα, γκρίνια και αφ’ υψηλού κριτική το ίδιο, ενώ η αποχή ήταν… must ακόμα ακόμα κι επί «καπετάνιου» τότε που το κλαμπ δεν είχε παράπονα από τη διαιτησία. Παρ’ όλα αυτά, τόσο μεγάλο κίνδυνο εμφυλίου δεν θυμάμαι να έχουμε βιώσει στο παρελθόν.
Στα αγωνιστικά φαίνεται καθαρά ότι μοναδική ελπίδα ανάκαμψης είναι ν’ αφεθούν ήρεμοι να κάνουν τη δουλειά τους όσοι τρέχουν την ομάδα, να προσευχόμαστε να τσιμπήσουμε λαβράκια στις μεταγραφές, να βελτιωθούν οι καλοπληρωμένοι που πέρσι προκάλεσαν οίκτο με την απόδοσή τους, να μην πέσει θύμα τυχόν κακών αποτελεσμάτων ο Φερέιρα, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα με προπονητές σεβαστού βιογραφικού.
Παίκτες και προπονητής θα κληθούν να τα βγάλουν πέρα σε περιβάλλον αλληλοσπαραγμού. Τουλάχιστον το ρόστερ του 2008 είχε πάρει απόφαση εξαρχής ότι βοήθεια από τον κόσμο δεν θα είχε. Στη Λεωφόρο έφτασαν να κάνουν εξέδρα από «πάνθηρες» μέχρι Τριπολιτσιώτες, αλλά η αυτοσυγκέντρωση των παικτών του Πεσέιρο σπάνια χαλούσε. Του χρόνου ποιος εγγυάται ότι δεν θα βιώσουμε καταστάσεις… ΑΕΚ;
Πηγή: leoforos.gr
Οι ΠΑΕ απευθύνονται σε πελάτες, έτσι δεν λένε οι γιάπηδες; Όταν απαξιώνεις το προϊόν σου πουλώντας τον σταρ που θα μπορούσε να συσπειρώσει συμπαίκτες και οπαδούς, δεν μπορείς να περιμένεις έσοδα από εισιτήρια διαρκείας, τηλεοπτικά δικαιώματα κτλ. Επιπλέον μειώνονται οι ελπίδες σου να βάλεις χέρι στο βάζο με το μέλι, βλέπε τα πολλά χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ.
Του χρόνου η ομάδα θα έχει... πολύ κόσμο στο ΟΑΚΑ, μόνο που δυστυχώς δεν θα είναι για καλό. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών των στρατοπέδων που έχουν δημιουργηθεί, με την πλειονότητα των οπαδών να τάσσεται κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Ακόμα ένα ρόστερ που κρέμασε μετάλλια νικητών στο στήθος, αποσυντίθεται (τα ίδια έγιναν το 1996, το 2004, ακόμα και το 2000 που η ιδιοκτησία έχασε τον πολλά υποσχόμενο Γιάννη Κυράστα από τον… Ηρακλή), αυτά στη μνήμη των φιλάθλων (που είναι πληγωμένοι από τις σφαλιάρες προελεύσεως 1997 κι εντεύθεν) μετρούν ιδιαίτερα. Η συγκυρία είναι χειρότερη από του 2008 όταν παρέμενε άδεια η Λεωφόρος των 15.000 θέσεων κι οι σύμβουλοι του Τζίγκερ αντί να ασχολούνται με την αποστροφή της πλατιάς βάσης των ανένταχτων στην επέτειο του χρυσού μας ιωβηλαίου, τα έβαζαν με τους οργανωμένους που ζήτημα είναι ν’ αποτελούν αριθμητικά το 1/5 του συνόλου που ψηφίζει «Παναθηναϊκό» στις προτιμήσεις του.
Όλοι μιλάνε για χρήματα τα τελευταία χρόνια, λησμονώντας ότι μπάλα αξιώσεων δεν έχουμε δει ούτε από ρόστερ με βαρύ μπάτζετ ούτε από ομάδες που προέκυψαν με «κουρεμένο» προϋπολογισμό. Στα πλέι οφ του καλοκαιριού έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί για το τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει του χρόνου. Κάτοχοι διαρκείας στη «9» και στην «11» έριξαν μούντζες στους υβριστές του Τζίγκερ, οι τελευταίοι απάντησαν με κλοτσοπατινάδα.
Διαφωνίες στην εξέδρα υπήρχαν πάντα, γκρίνια και αφ’ υψηλού κριτική το ίδιο, ενώ η αποχή ήταν… must ακόμα ακόμα κι επί «καπετάνιου» τότε που το κλαμπ δεν είχε παράπονα από τη διαιτησία. Παρ’ όλα αυτά, τόσο μεγάλο κίνδυνο εμφυλίου δεν θυμάμαι να έχουμε βιώσει στο παρελθόν.
Στα αγωνιστικά φαίνεται καθαρά ότι μοναδική ελπίδα ανάκαμψης είναι ν’ αφεθούν ήρεμοι να κάνουν τη δουλειά τους όσοι τρέχουν την ομάδα, να προσευχόμαστε να τσιμπήσουμε λαβράκια στις μεταγραφές, να βελτιωθούν οι καλοπληρωμένοι που πέρσι προκάλεσαν οίκτο με την απόδοσή τους, να μην πέσει θύμα τυχόν κακών αποτελεσμάτων ο Φερέιρα, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα με προπονητές σεβαστού βιογραφικού.
Παίκτες και προπονητής θα κληθούν να τα βγάλουν πέρα σε περιβάλλον αλληλοσπαραγμού. Τουλάχιστον το ρόστερ του 2008 είχε πάρει απόφαση εξαρχής ότι βοήθεια από τον κόσμο δεν θα είχε. Στη Λεωφόρο έφτασαν να κάνουν εξέδρα από «πάνθηρες» μέχρι Τριπολιτσιώτες, αλλά η αυτοσυγκέντρωση των παικτών του Πεσέιρο σπάνια χαλούσε. Του χρόνου ποιος εγγυάται ότι δεν θα βιώσουμε καταστάσεις… ΑΕΚ;
Πηγή: leoforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου