Δεν αποτελεί μυστικό ότι στο ποδόσφαιρο τα συναισθήματα μπορούν να
αλλάξουν από την μία μέρα στην άλλη. Από τους… μπούλους και την
καταστροφή να πάμε στην αποθέωση και ακόμα πιο εύκολα στο αντίστροφο.
Φέτος στον ΑΡΗ το… αντίστροφο ενισχύθηκε από άσχημα αποτελέσματα στο ξεκίνημα και μία άνευ προηγουμένου παθογένεια και καταστροφολογία που εκπορεύεται από συγκεκριμένες κατευθύνσεις με στόχο την ολοκληρωτική διάλυση της ομάδας.
Από το ξεκίνημα της χρονιάς πολλά έχουν σημειωθεί σε σχέση με το υλικό της ομάδας, τις λάθος επιλογές, τις λάθος μεταγραφές. Κι είναι αλήθεια ότι έγιναν λάθη. Όπως σημείωσα και σε προηγούμενο κείμενό μου θεωρώ ότι τελικά το λάθος της διοίκησης το οποίο και πληρώνει σήμερα ήταν η εν λευκώ παράδοση του αγωνιστικού τμήματος στον εκάστοτε προπονητή.
Ο ΑΡΗΣ των τελευταίων αγώνων είναι ξεκάθαρο ότι ΜΠΟΡΕΙ. Οι παίκτες που αγωνίζονται στην ομάδα είναι ξεκάθαρο ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ. Το υλικό της ομάδας είναι αποδεδειγμένα ΚΑΛΟ και φαίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν τις άξιζε της ομάδας η ολοκληρωτική ισοπέδωση λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων.
Δεν είναι ένα παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναικό πλέον. Είναι συνεχόμενοι αγώνες έστω κι με αντιπάλους που δεν είναι τόσο ισχυροί, αλλά ικανοί για την ζημιά.
Ο ΑΡΗΣ κόντρα στον Λεβαδειακό- σιγά την ομάδα θα μου πει κάποιος- κέρδισε με 2-1. Και τι έγινε; Με βάση το σκορ, θα πει κάποιος, σιγά το μεγάλο κατόρθωμα. Δείτε όμως λίγο την στατιστική, όσοι δεν είδατε το ματς βέβαια, γιατί όλοι όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο έκαναν λόγο για τον καλύτερο ΑΡΗ των τελευταίων ετών.
20 τελικές προσπάθειες, οι 12 στην εστία, 20 κερδισμένα κόρνερ, 58 γεμίσματα, κατοχή 63-37, 510 πάσες,2 γκολ, 1 δοκάρι, ο αντίπαλος τερματοφύλακας κορυφαίος σε απόδοση του γηπέδου βάση της αξιολόγησης tendex. Ακόμα ΔΥΟ ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ που δεν δόθηκαν από τον κάκιστο Θάνο και… μπάλα.
Από το πονάνε τα μάτια μας, στα τελευταία παιχνίδια έχουμε πάει στο… μπαλάρα, έχουμε ξεχάσει τα «θέλουμε πάση θυσία φορ». Από τους… μπούλους στον Καστίγιο, έχουμε φτάσει και πάλι στην αποθέωσή του και άλλα παρόμοια.
Αυτό το οποίο θέλω να σημειώσω είναι η ηρεμία και η ψυχραιμία που πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλοι μας είτε τις δύσκολες καταστάσεις, είτε τις στιγμές που η ομάδα αποδίδει καλό ποδόσφαιρο. Δεν πρέπει ούτε να θεωρούμε χαμένη μία χρονιά στο τέλος του πρώτου γύρου, αλλά ούτε και να πετάμε τώρα στα σύννεφα επειδή η ομάδα δείχνει αρετές μέσα στο γήπεδο.
Σε κάθε περίπτωση και στην μία και στην άλλη ο κόσμος πρέπει να είναι δίπλα. Οι αφορισμοί και η… αποχή που πρότειναν ορισμένοι στημένοι μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο ούτε ως σκέψη δεν πρέπει να περνάνε από το μυαλό του Αρειανού. Όπως την ίδια στιγμή πρέπει σήμερα να μείνει προσγειωμένος γιατί η ομάδα έχει αρκετά πράγματα ακόμα να διορθώσει και πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Πλέον όμως η ομάδα σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις ότι θα τα καταφέρει. Και δεν είναι μόνο οι 4 βαθμοί διαφοράς από τον πέμπτο, αλλά κυρίως η εικόνα που σου δίνει αυτό το δικαίωμα.
Οι φίλοι του ΑΡΗ που έπεσαν στην λούμπα και έλεγαν ότι η ομάδα θα πέσει γιατί έτσι τους έλεγαν οι οπαδοί άλλων ομάδων στο καφενείο, ας αντιληφθούν ότι μόνο με στήριξη στις δύσκολες στιγμές μπορεί η ομάδα να ορθοποδήσει.
Από την άλλη οι υπεραισιόδοξοι (κι βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς) το μάθημα τους το έχουν πάρει και οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση όμως ο ΑΡΗΣ από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο και έπειτα είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζονταν ηρεμία και διαχείριση του υλικού. Ο Μασάδο δείχνει μέχρι στιγμής να πετυχαίνει το καλύτερο δυνατό, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα. Μακάρι αυτή η ηρεμία του να διατηρηθεί και ο ίδιος να μπορεί να παίρνει από τους παίκτες του το καλύτερο δυνατό.
Όσοι δεν το αντιλήφθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ έπαιξε μετά από 5 χρόνια (από την εποχή Μπάγεβιτς) ρόμβο με 4-4-2 και αυτό ήταν το καλύτερό του ημίχρονο φέτος. Ωστόσο την ίδια στιγμή αυτό δεν σημαίνει ότι και στην Ξάνθη θα παίξει έτσι. Για αυτό το παιχνίδι όμως που με νίκη θα αλλάξει ολοκληρωτικά την κατάσταση θα επανέλθω ως το τέλος της εβδομάδας.
Υ.Γ.1 Είναι εμφανέστατο πλέον το ποιος ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ και το ποιος ευνοείται από την διαιτησία. Σε ποια ομάδα δεν έχουν δοθεί φέτος 10 πέναλτι και σε ποια άλλη δεν σφυρίζεται εναντίον της παράβαση με τίποτα, αλλά και παίρνει μούφα πέναλτι το ένα πίσω από το άλλο. Κι έτσι έχει 5-10 βαθμούς παραπάνω. ΜΟΥΓΚΑ όμως οι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ… ΠΩΠΟΥ!
Υ.Γ.2 Σας τα είχαμε πει για τον Ατρόμητο και το… κλάμα μετά την καρατόμηση Βασσάρα. Τα έβαλε και με τον Τσιώλη σήμερα, αλλά θα ήταν καλό να μην πιάνει η συμπαθέστατη τελευταία ομάδα του Περιστερίου στο στόμα της τον ΑΡΗ. Ο Σιδηρόπουλος και ο Κουκουλάκης ήταν καλοί γιατί χαρίστηκαν στον Τάτο και απέβαλαν Καστίγιο και Φατί, ενώ ο Βοσκάκης…
Υ.Γ.3 Από την άλλη ο Αστέρας Τρίπολης μαζί με τον ΠΑΟΚ είναι με διαφορά οι πιο ευνοημένες ομάδες φέτος από την διαιτησία, ακόμα και από τον ΟΣΦΠ. Απλά να θυμούνται ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ… πηγή: στο gazzetta.gr
Φέτος στον ΑΡΗ το… αντίστροφο ενισχύθηκε από άσχημα αποτελέσματα στο ξεκίνημα και μία άνευ προηγουμένου παθογένεια και καταστροφολογία που εκπορεύεται από συγκεκριμένες κατευθύνσεις με στόχο την ολοκληρωτική διάλυση της ομάδας.
Από το ξεκίνημα της χρονιάς πολλά έχουν σημειωθεί σε σχέση με το υλικό της ομάδας, τις λάθος επιλογές, τις λάθος μεταγραφές. Κι είναι αλήθεια ότι έγιναν λάθη. Όπως σημείωσα και σε προηγούμενο κείμενό μου θεωρώ ότι τελικά το λάθος της διοίκησης το οποίο και πληρώνει σήμερα ήταν η εν λευκώ παράδοση του αγωνιστικού τμήματος στον εκάστοτε προπονητή.
Ο ΑΡΗΣ των τελευταίων αγώνων είναι ξεκάθαρο ότι ΜΠΟΡΕΙ. Οι παίκτες που αγωνίζονται στην ομάδα είναι ξεκάθαρο ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ. Το υλικό της ομάδας είναι αποδεδειγμένα ΚΑΛΟ και φαίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν τις άξιζε της ομάδας η ολοκληρωτική ισοπέδωση λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων.
Δεν είναι ένα παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναικό πλέον. Είναι συνεχόμενοι αγώνες έστω κι με αντιπάλους που δεν είναι τόσο ισχυροί, αλλά ικανοί για την ζημιά.
Ο ΑΡΗΣ κόντρα στον Λεβαδειακό- σιγά την ομάδα θα μου πει κάποιος- κέρδισε με 2-1. Και τι έγινε; Με βάση το σκορ, θα πει κάποιος, σιγά το μεγάλο κατόρθωμα. Δείτε όμως λίγο την στατιστική, όσοι δεν είδατε το ματς βέβαια, γιατί όλοι όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο έκαναν λόγο για τον καλύτερο ΑΡΗ των τελευταίων ετών.
20 τελικές προσπάθειες, οι 12 στην εστία, 20 κερδισμένα κόρνερ, 58 γεμίσματα, κατοχή 63-37, 510 πάσες,2 γκολ, 1 δοκάρι, ο αντίπαλος τερματοφύλακας κορυφαίος σε απόδοση του γηπέδου βάση της αξιολόγησης tendex. Ακόμα ΔΥΟ ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ που δεν δόθηκαν από τον κάκιστο Θάνο και… μπάλα.
Από το πονάνε τα μάτια μας, στα τελευταία παιχνίδια έχουμε πάει στο… μπαλάρα, έχουμε ξεχάσει τα «θέλουμε πάση θυσία φορ». Από τους… μπούλους στον Καστίγιο, έχουμε φτάσει και πάλι στην αποθέωσή του και άλλα παρόμοια.
Αυτό το οποίο θέλω να σημειώσω είναι η ηρεμία και η ψυχραιμία που πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλοι μας είτε τις δύσκολες καταστάσεις, είτε τις στιγμές που η ομάδα αποδίδει καλό ποδόσφαιρο. Δεν πρέπει ούτε να θεωρούμε χαμένη μία χρονιά στο τέλος του πρώτου γύρου, αλλά ούτε και να πετάμε τώρα στα σύννεφα επειδή η ομάδα δείχνει αρετές μέσα στο γήπεδο.
Σε κάθε περίπτωση και στην μία και στην άλλη ο κόσμος πρέπει να είναι δίπλα. Οι αφορισμοί και η… αποχή που πρότειναν ορισμένοι στημένοι μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο ούτε ως σκέψη δεν πρέπει να περνάνε από το μυαλό του Αρειανού. Όπως την ίδια στιγμή πρέπει σήμερα να μείνει προσγειωμένος γιατί η ομάδα έχει αρκετά πράγματα ακόμα να διορθώσει και πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Πλέον όμως η ομάδα σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις ότι θα τα καταφέρει. Και δεν είναι μόνο οι 4 βαθμοί διαφοράς από τον πέμπτο, αλλά κυρίως η εικόνα που σου δίνει αυτό το δικαίωμα.
Οι φίλοι του ΑΡΗ που έπεσαν στην λούμπα και έλεγαν ότι η ομάδα θα πέσει γιατί έτσι τους έλεγαν οι οπαδοί άλλων ομάδων στο καφενείο, ας αντιληφθούν ότι μόνο με στήριξη στις δύσκολες στιγμές μπορεί η ομάδα να ορθοποδήσει.
Από την άλλη οι υπεραισιόδοξοι (κι βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς) το μάθημα τους το έχουν πάρει και οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση όμως ο ΑΡΗΣ από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο και έπειτα είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζονταν ηρεμία και διαχείριση του υλικού. Ο Μασάδο δείχνει μέχρι στιγμής να πετυχαίνει το καλύτερο δυνατό, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα. Μακάρι αυτή η ηρεμία του να διατηρηθεί και ο ίδιος να μπορεί να παίρνει από τους παίκτες του το καλύτερο δυνατό.
Όσοι δεν το αντιλήφθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ έπαιξε μετά από 5 χρόνια (από την εποχή Μπάγεβιτς) ρόμβο με 4-4-2 και αυτό ήταν το καλύτερό του ημίχρονο φέτος. Ωστόσο την ίδια στιγμή αυτό δεν σημαίνει ότι και στην Ξάνθη θα παίξει έτσι. Για αυτό το παιχνίδι όμως που με νίκη θα αλλάξει ολοκληρωτικά την κατάσταση θα επανέλθω ως το τέλος της εβδομάδας.
Υ.Γ.1 Είναι εμφανέστατο πλέον το ποιος ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ και το ποιος ευνοείται από την διαιτησία. Σε ποια ομάδα δεν έχουν δοθεί φέτος 10 πέναλτι και σε ποια άλλη δεν σφυρίζεται εναντίον της παράβαση με τίποτα, αλλά και παίρνει μούφα πέναλτι το ένα πίσω από το άλλο. Κι έτσι έχει 5-10 βαθμούς παραπάνω. ΜΟΥΓΚΑ όμως οι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ… ΠΩΠΟΥ!
Υ.Γ.2 Σας τα είχαμε πει για τον Ατρόμητο και το… κλάμα μετά την καρατόμηση Βασσάρα. Τα έβαλε και με τον Τσιώλη σήμερα, αλλά θα ήταν καλό να μην πιάνει η συμπαθέστατη τελευταία ομάδα του Περιστερίου στο στόμα της τον ΑΡΗ. Ο Σιδηρόπουλος και ο Κουκουλάκης ήταν καλοί γιατί χαρίστηκαν στον Τάτο και απέβαλαν Καστίγιο και Φατί, ενώ ο Βοσκάκης…
Υ.Γ.3 Από την άλλη ο Αστέρας Τρίπολης μαζί με τον ΠΑΟΚ είναι με διαφορά οι πιο ευνοημένες ομάδες φέτος από την διαιτησία, ακόμα και από τον ΟΣΦΠ. Απλά να θυμούνται ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ… πηγή: στο gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου