Την εποχή που ο Ρότσα είχε διαδεχθεί τον Ιβιτσα
Όσιμ, για μήνες ολόκληρους αργότερα στις Παναθηναϊκές και όχι μόνο
συζητήσεις, οι περισσότεροι ήταν εκείνοι που υποστήριζαν ότι οι
εμφανίσεις των πρασίνων ήταν συνέχεια της δουλειάς του Βόσνιου και όχι
του Χουάν.
Γράφει ο Άκης Τσόπελας.
Η αλήθεια ήταν ότι ο Ρότσα "πάτησε" πάνω στην δουλειά του Όσιμ και προσθέτοντας τις δικές του πινελιές, έκανε την διαφορά. Με την πάροδο του χρόνου και μετά τις δύο τρομερές και ανεπανάληπτες χρονιές (94-95 και 95-96) ακόμη και όσοι επέμεναν με φανατισμό στον Βόσνιο, αναγνώριζαν και έβγαλαν το καπέλο στον μαχητή Ελληνοαργεντινό.
Κάπου 18 χρόνια μετά, στο τρίτο ντεμπούτο του Ρότσα στον πράσινο πάγκο, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε κόντρα στον ΠΑΟΚ μια εντελώς διαφορετική εικόνα από εκείνη που έδειχνε σε όλη την έως τώρα διάρκεια της σεζόν.
Αλλοίμονο σε εκείνους που θα απαξιώσουν ελαφρά την καρδία την δουλειά του Ζεσουάλδο Φερέιρα και θα αποδώσουν την εμφάνιση αποκλειστικά στον Ρότσα. Όμως με τον Πορτογάλο στον πάγκο ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανίσει την εικόνα που εμφάνισε με τον Ρότσα.
Ο Χουάν έδωσε στους παίκτες την αυτοπεποίθηση που είχε χαθεί και έβγαλαν για πρώτη φορά τόσο πάθος στο παιχνίδι τους. Με τον Φερέιρα ένοιωθαν πιεσμένοι και το έδειχναν σε κάθε εκδήλωση τους εντός αγωνιστικού χώρου. Η πίεση αυξανόταν με τα συνεχή αρνητικά αποτελέσματα με τον Πορτογάλο να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση.
Δεν έγινε ξαφνικά άλλος παίκτης, ο Ζέκα. Ούτε φυσικά έμαθε μπάλα από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Ο Ρότσα τον απελευθέρωσε όπως απελευθέρωσε και τον Σισόκο αλλά και όλη την ομάδα.
Ήταν τόσο απλό και τόσο σύνθετο ταυτόχρονα αλλά κάτι η απειρία, κάτι η οικονομική δυσπραγία αλλά και ο εγωισμός δεν άφηναν τον Αλαφούζο να κάνει νωρίτερα την κίνηση που είχε ανάγκη η ομάδα.
Ο Ρότσα δεν είναι θαυματοποιός και ούτε υπήρξε ποτέ. Έχει όμως περισσότερα από 40 χρόνια στα γήπεδα. Έχει παίξει μπάλα σε υψηλό επίπεδο και έχει κοουτσάρει επίσης σε υψηλό.
Έχει την μυρωδιά των αποδυτηρίων στο πετσί του σε πλήρη αντίθεση με τον Φερέιρα που ναι μεν έχει 30 και πλέον χρόνια στους πάγκους (ποδοσφαιριστής δεν υπήρξε ποτέ) αλλά παρέμενε απόμακρος, απόλυτος και επιπλέον όπως σημείωνα και σε ένα προηγούμενο σχόλιο, μας περνούσε για ηλίθιους πιστεύοντας ότι θα μασούσαμε αμάσητα τις βλακείες που ξεστόμιζε μετά από κάθε παιχνίδι.
Από εδώ και πέρα ο Παναθηναϊκός θα πορευτεί όπως μπορέσει να πορευτεί με τον Ρότσα να καθοδηγεί την ομάδα μέσα σε ένα ήρεμο κλίμα όπου θα έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει την δική του δουλειά καθιερώνοντας στην πρώτη ομάδα τα δικά του παιδιά, τα παιδιά που ανέδειξε εκείνος και οι συνεργάτες του και όχι φυσικά ο Πορτογάλος που τα βρήκε όλα έτοιμα.
Πηγή: pamesports.gr
Η αλήθεια ήταν ότι ο Ρότσα "πάτησε" πάνω στην δουλειά του Όσιμ και προσθέτοντας τις δικές του πινελιές, έκανε την διαφορά. Με την πάροδο του χρόνου και μετά τις δύο τρομερές και ανεπανάληπτες χρονιές (94-95 και 95-96) ακόμη και όσοι επέμεναν με φανατισμό στον Βόσνιο, αναγνώριζαν και έβγαλαν το καπέλο στον μαχητή Ελληνοαργεντινό.
Κάπου 18 χρόνια μετά, στο τρίτο ντεμπούτο του Ρότσα στον πράσινο πάγκο, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε κόντρα στον ΠΑΟΚ μια εντελώς διαφορετική εικόνα από εκείνη που έδειχνε σε όλη την έως τώρα διάρκεια της σεζόν.
Αλλοίμονο σε εκείνους που θα απαξιώσουν ελαφρά την καρδία την δουλειά του Ζεσουάλδο Φερέιρα και θα αποδώσουν την εμφάνιση αποκλειστικά στον Ρότσα. Όμως με τον Πορτογάλο στον πάγκο ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να εμφανίσει την εικόνα που εμφάνισε με τον Ρότσα.
Ο Χουάν έδωσε στους παίκτες την αυτοπεποίθηση που είχε χαθεί και έβγαλαν για πρώτη φορά τόσο πάθος στο παιχνίδι τους. Με τον Φερέιρα ένοιωθαν πιεσμένοι και το έδειχναν σε κάθε εκδήλωση τους εντός αγωνιστικού χώρου. Η πίεση αυξανόταν με τα συνεχή αρνητικά αποτελέσματα με τον Πορτογάλο να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση.
Δεν έγινε ξαφνικά άλλος παίκτης, ο Ζέκα. Ούτε φυσικά έμαθε μπάλα από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Ο Ρότσα τον απελευθέρωσε όπως απελευθέρωσε και τον Σισόκο αλλά και όλη την ομάδα.
Ήταν τόσο απλό και τόσο σύνθετο ταυτόχρονα αλλά κάτι η απειρία, κάτι η οικονομική δυσπραγία αλλά και ο εγωισμός δεν άφηναν τον Αλαφούζο να κάνει νωρίτερα την κίνηση που είχε ανάγκη η ομάδα.
Ο Ρότσα δεν είναι θαυματοποιός και ούτε υπήρξε ποτέ. Έχει όμως περισσότερα από 40 χρόνια στα γήπεδα. Έχει παίξει μπάλα σε υψηλό επίπεδο και έχει κοουτσάρει επίσης σε υψηλό.
Έχει την μυρωδιά των αποδυτηρίων στο πετσί του σε πλήρη αντίθεση με τον Φερέιρα που ναι μεν έχει 30 και πλέον χρόνια στους πάγκους (ποδοσφαιριστής δεν υπήρξε ποτέ) αλλά παρέμενε απόμακρος, απόλυτος και επιπλέον όπως σημείωνα και σε ένα προηγούμενο σχόλιο, μας περνούσε για ηλίθιους πιστεύοντας ότι θα μασούσαμε αμάσητα τις βλακείες που ξεστόμιζε μετά από κάθε παιχνίδι.
Από εδώ και πέρα ο Παναθηναϊκός θα πορευτεί όπως μπορέσει να πορευτεί με τον Ρότσα να καθοδηγεί την ομάδα μέσα σε ένα ήρεμο κλίμα όπου θα έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει την δική του δουλειά καθιερώνοντας στην πρώτη ομάδα τα δικά του παιδιά, τα παιδιά που ανέδειξε εκείνος και οι συνεργάτες του και όχι φυσικά ο Πορτογάλος που τα βρήκε όλα έτοιμα.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου