O Κατίδης είναι τελικά το πρόβλημα; Τα κρυφά σχολειά του
ρατσισμού, ο ναζιστικός χαιρετισμός στη δικτατορία της δημοκρατίας και… ο
Ιμπραϊμοβιτς. Γράφει ο Χρήστος Σταθόπουλος.
Κατ’ αρχάς συμφωνώ με το προγενέστερο editorial του Δήμου Μπουλούκου,
ότι ο Γιώργος Κατίδης έχασε τη μπάλα. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο,
τώρα που η σκόνη κάθισε, σκέφτομαι ότι δεν πρέπει επάνω στον νεαρό
μεσοεπιθετικό να εφαρμόσουμε το μεσανατολικό ποινικό δίκαιο που κόβει το
χέρι του κλέφτη και ρίχνει στην πυρά την άπιστη γυναίκα.Αυτό το παιδί θέλει βοήθεια. Ναι, θέλει βοήθεια και επαναλαμβάνω πως σε καμία περίπτωση δεν τον «ξεπλένω», λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Τον βάζω απέναντι και τον τιμωρώ. Δεν του δίνω το παραμικρό ελαφρυντικό. Δεν του αναγνωρίζω ούτε αμάθεια, ούτε ημιμάθεια. Όφειλε να γνωρίζει τι κάνει, πού το κάνει και γιατί το κάνει. Ας πάμε, όμως, λίγο παρακάτω κι ας αναρωτηθούμε αν ο Κατίδης είναι το πρόβλημα ή μία… συνιστώσα του προβλήματος.
Κατά τη γνώμη μου, το δεύτερο. Διότι όταν το «σοβαρό» κράτος μας δεν έχει φροντίσει εδώ και χρόνια να αποβάλει αυτού του είδους τις σκέψεις και συμπεριφορές από τον κοινωνικό ιστό, όταν ακόμη και τώρα που ζητείται ταυτότητα και… πιστοποιητικό γέννησης για μια σακούλα τρόφιμα ο πολιτικός κόσμος δεν τολμά να αποκηρύξει αυτά τα φαινόμενα και να τα πετάξει στα σκουπίδια, τότε θα πρέπει να (προ)ετοιμαστούμε για πολλούς… Κατίτηδες στο άμεσο μέλλον.
Δεν είναι, άλλωστε, πολλές μέρες που έγινε γνωστό ότι διοργανώνονται συγκεντρώσεις κατήχησης μικρών παιδιών από γνωστό ακραίο κόμμα, υπό την επικεφαλίδα και το κίνητρο του πατριωτισμού. Αυτό είναι που πρέπει να δούμε σαν κοινωνία. Το… κρυφό σχολειό του ρατσισμού που αφήνουμε να λειτουργεί κάτω από τη μύτη μας.
Το οποίο σε λίγο καιρό θα γίνει ολοφάνερο και θα δούμε παιδάκια του δημοτικού και του γυμνασίου ντυμένα στον προαύλιο χώρο με τα γνωστά μπλουζάκια και διακριτικά να ελέγχουν τα άλλα παιδιά. Αυτή είναι η ρίζα του κακού και όχι ο Κατίδης, ο οποίος επαναλαμβάνω δεν δικαιολογείται ούτε… από τη μάνα που τον γέννησε.
Και έρχομαι στο θέμα της τιμωρίας. Χωρίς να διαφωνώ πλήρως με τον ισόβιο αποκλεισμό από τις εθνικές ομάδες, αλλά και από τη διακοπή συμβολαίου από την ΑΕΚ, πιστεύω ότι όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Στο κάτω-κάτω ο αναμάρτητος ας πετάξει πρώτος το λίθο.
Είναι στιγμές που πραγματικά μου δίνεται η εντύπωση ότι άπαντες περιμένουμε ένα στραβοπάτημα, μια αταξία, ένα λάθος του «αντιπάλου» για να βγάλουμε από μέσα μας με βίαιο τρόπο την αντίδραση που πνίγουμε από άλλα προβλήματα. Σα να χαιρετάμε και ‘μεις ναζιστικά τη δικτατορία της ξεχαρβαλωμένης δημοκρατίας.
Να τιμωρηθεί για το υπόλοιπο της σεζόν από την ΑΕΚ, να του επιβληθούν χρηματικές κυρώσεις και στην εθνική να ξαναπαίξει σε 1-2 χρόνια. Η UEFA, από την άλλη, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, ίσως είναι η απάντηση και γι’ αυτό η ΕΠΟ ακολουθεί τις επιταγές της. Δεκτό. Θα γυρίσω, όμως, το χρόνο πίσω και θα πω ότι οι Αγγλοι δεν χαιρέτησαν ναζιστικά, πήραν ζωές στο Χέιζελ και αποκλείστηκαν για 5 χρόνια από… τη Θάτσερ. Τι είναι πιο βάρβαρο;
Για να προλάβω εκείνους που θα αντιτείνουν ότι εκείνοι ήταν οπαδοί, ενώ εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποιον που πρέπει να δίνει το παράδειγμα, ας μας πει η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποια είναι η αντίδρασή της όταν ο Ιμπραϊμοβιτς κλοτσάει ποδοσφαιριστή στο στήθος ή του πατάει το κεφάλι λες και σβήνει τσιγάρο.
Και για να μην κοροϊδευόμαστε: όλοι εμείς οι… αντιφασίστες, πόσο δημοκρατική –και δίκαιη- συμπεριφορά επιδεικνύουμε στην καθημερινότητά μας;
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου