Δεν φτάνει μόνο ο Δέλλας;

Ο Μιχάλης Τσόχος, μέσα από το blog του στο gazzetta προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά της ΑΕΚ που πνίγεται, και να βρει το σενάριο που θα την κρατήσει στην κατηγορία...

Μπορώ να επαναφέρω στη μνήμη μου δεκάδες κείμενά μου μέσα στην χρονιά στα οποία ανέφερα ότι “αν η ΑΕΚ παίξει την παραμονή της στην κατηγορία τις δύο, τρεις τελευταίες αγωνιστικές, δύσκολα θα τα καταφέρει...”. Το έγραφα με την εξής συνοδευτική πρόταση “όποιοι κι' αν φορούν την φανέλα της, όποιοι κι' αν αγωνίζονται σε αυτήν την ομάδα το dna της παραμένει αναλλοίωτο και είναι ένα dna ομάδας που ξέρει να κάνει πρωταθλητισμό ή τουλάχιστον να κυνηγά ευρωπαϊκά εισιτήριο και όχι την αποφυγή του υποβιβασμού. Η ΑΕΚ δεν ξέρει να το κάνει αυτό κι αν δεν ξεμπλέξει πριν το φινάλε του πρωταθλήματος θα είναι η πλέον επίφοβη ομάδα να την πατήσει...”.
Και να που φτάσαμε στο σημείο μηδέν για την ΑΕΚ. Πλέον δεν υπάρχει επιστροφή. Τα παίζει όλα σε 90 λεπτά και μάλιστα κόντρα σε μία ομάδα που αν ξέρει κάτι να κάνει είναι να παλεύει για την σωτηρία της. Πώς φτάσαμε ως εδώ δεν έχει σημασία να το αναλύσουμε τώρα, αλλά θα σταθώ μόνο σε ένα πράγμα. Ακουγα όλη την περασμένη εβδομάδα από τους ποδοσφαιριστές, την διοίκηση, τον προπονητή, μέχρι και τον τελευταίο οπαδό της ΑΕΚ, ότι ο τελικός θα ήταν το παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Εγκλημα! Ο τελικός ήταν με τον ΠΑΣ. Σε αυτό το ματς η ΑΕΚ έπρεπε να πεθάνει μέσα στο γήπεδο, στο ματς που αν χάνονταν υπήρχε και δεύτερη ευκαιρία. Η ΑΕΚ όμως πήγε στα Γιάννενα σχεδόν χαλαρή. Με την λογική ότι και να χάσουμε δεν χανόμαστε, γιατί έχουμε το ματς με τον Πανθρακικό.
Καμία ομάδα που ξέρει πώς να μείνει στην κατηγορία δεν θα το έκανε αυτό. Ο Αρης δεν περίμενε τις δύο τελευταίες αγωνιστικές για να μείνει στην κατηγορία. Πήγε στο Περιστέρι αποφασισμένος να νικήσει ή να πεθάνει. Νίκησε. Η ΑΕΚ πήγε στα Γιάννενα για να... παίξει τελικό με τον Πανθρακικό. Εχασε...
Τώρα, ότι έγινε έγινε και πλέον στο σημείο μηδέν χρειάζονται να γίνουν πολλά σε 4 ημέρες. Ο Δέλλας στον πάγκο αναφέρουν οι πληροφορίες του Γιώργου Τσακίρη και την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμη αν ο Τράι θα κάτσει τελικά στον πάγκο στο πιο κρίσιμο ματς της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ.
Είναι λύση; Ναι, άλλωστε για αυτό το ματς η ΑΕΚ θέλει κάποιον που να την εμπνεύσει. Υπάρχει κανείς ιδανικότερος για να το κάνει αυτό από τον Δέλλα; Προφανώς όχι. Δεν φτάνει όμως μόνος του. Την Κυριακή στο ΟΑΚΑ δίπλα στον Δέλλα θα πρέπει να είναι και κάποιος ακόμη και κυρίως στις κερκίδες θα πρέπει να είναι δεκάδες χιλιάδες φίλοι της Ενωσης. Ανάμεσα τους να κάθονται στα επίσημα δίπλα δίπλα ο Μελισσανίδης, ο Νικολαϊδης, ο Μαύρος, ο Μπάγεβιτς, ο Λυμπερόπουλος και όλοι μα όλοι όσοι έχουν παρελθόν και ιστορία σε αυτήν την ομάδα.
Την Κυριακή το απόγευμα οι οποίοι 11 παίκτες της ΑΕΚ ξεκινήσουν στο βασικό σχήμα πρέπει μπαίνοντας στο γήπεδο να καταλάβουν γιατί ακριβώς παίζουν, για ποια ομάδα αγωνίζονται και τι ακριβώς πρέπει να κάνουν. Και για να τα καταφέρουν πρέπει να δουν την ιστορία της ΑΕΚ να περνάει μπροστά από τα μάτια τους. Και αυτό θα συμβεί μόνο αν όλοι όσοι έχουν γράψει αυτή την ιστορία είναι στο ΟΑΚΑ...
ΥΓ. Η πάγια θέση μου ακόμη και για τέτοιου είδους ματς, τα λεγόμενα “χωρίς επιστροφή” είναι ότι κερδίζονται με σχέδιο, πλάνο και αγωνιστική πειθαρχεία. Είναι το πρώτο για το οποίο πιστεύω ότι όλα αυτά μικρή σημασία έχουν. Η ΑΕΚ είναι σήμερα μία χειρότερη ομάδα από τον Πανθρακικό και κυρίως μία ομάδα που δεν έχει σαφές αγωνιστικό πλάνο. Και αυτό δεν αλλάζει σε 4 ημέρες, ούτε αν στα Σπάτα προσγειωθεί ο Μουρίνιο...πηγή: gazzetta.gr