Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για τον επί των τιμών πρέσβη του ελληνικού
ποδοσφαίρου και τη φήμη του που σάλπαρε για τα πέρατα της υφηλίου,
υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στους Ρουμάνους ότι «γελάει καλύτερα όποιος
γελάει τελευταίος»…
Ένα νέο ορόσημο - διαφορετικό, ξεχωριστό από κάθε άλλο - στην ιστορία
του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, συνιστά η 21η Οκτωβρίου
2013. Μια ημερομηνία που στέλνει τον «ερυθρόλευκο πύραυλο» στον…
πυροκροτητή της NASA, εκτοξεύοντας τη φήμη και το μεγαλείο του πειραϊκού
συλλόγου στην «αθλητική στρατόσφαιρα».
Είναι γεγονός που η κοινή φιλανθρωπική πορεία Ολυμπιακού και UNICEF
ξεπερνά τα σύνορα της ελληνικής στόχευσης, υπερβάλλει κάθε θεμιτή
φιλοδοξία, αν βάλει με το νου του κανείς ότι αυτή την αξιοζήλευτη
συμφωνία την πέτυχαν στο παρελθόν μόνο δύο ομάδες.
Δύο ποδοσφαιρικά club διεθνούς φήμης και καταξίωσης, παγκόσμιας
αναγνώρισης και υποστήριξης από εκατομμύρια πιστούς οπαδούς! Δύο θρύλοι
της στρογγυλής θεάς, δύο διαφορετικών ηπείρων του πλανήτη, από δύο
διαφορετικά ημισφαίρια της γης. Η Μπαρτσελόνα από την Ευρώπη, η Μπόκα
Τζούνιορς από τη Νότια Αμερική και, από τούδε και στο εξής, ο τρίτος της
παρέας. Ο από τη μικρούλα Ελλάδα προερχόμενος, ο μεγάλος Ολυμπιακός.
Μέλος πια κι αυτός της λαμπρής θρυλικής τριάδας του παγκόσμιου πάνθεον!
Η χαοτική απόσταση που χωρίζει την UNICEF από οποιοδήποτε άλλο
διαφημιστικό brand name φανέλας, είναι ότι για να «λανσάρει» ένας
σύλλογος το επιβλητικό όνομα με το αφοπλιστική «γκελ» στις διεθνείς
τάξεις φιλάθλων, καλείται να πληρώσει και όχι να πληρωθεί.
Χορηγός είναι η ομάδα και όχι η εταιρία. Τα χρήματα τα δίνει ή καλύτερα
τα προσφέρει το club και όχι ο κορυφαίος φιλανθρωπικός οργανισμός του
πλανήτη, που τυπώνεται πια στην «ερυθρόλευκη» φανέλα.
Η συμφωνία αυτή δεν είναι απλά η αποστομωτική, η σκληρή απάντηση της
πειραϊκής ΠΑΕ στον ΟΠΑΠ για το «σπάσιμο» των σχέσεων και το πρόσφατο
«διαζύγιο» των δύο πλευρών, όπως κάποιοι εκτιμούν κοντόφθαλμα.
Είναι η πολυδιάστατη και αλματώδης πρόοδος και εξέλιξη των πρωταθλητών στο διεθνές forum.
Μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους της παγκόσμιας σκηνής, ο Ολυμπιακός μεγαλώνει «υπέρογκα», γιγαντώνεται.
Ολυμπιακός και UNICEF ενώνουν τη φιλανθρωπική τους δράση με μια
τεράστια ομπρέλα που ανοίγει πια προς κάθε κατεύθυνση του πλανήτη από
την Ελλάδα, χάρη στους πρωταθλητές της χώρας.
Τριάμισι χρόνια τώρα η διοίκηση των Πειραιωτών και προσωπικά ο
ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, μέσα από μια πρωτοπόρα και διαρκώς αυξανόμενη
φιλανθρωπική δραστηριότητα, αποδεικνύουν και πιστοποιούν ότι ο
Ολυμπιακός δεν είναι μόνο ο κορυφαίος ελληνικός αθλητικός σύλλογος.
Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό και ενωτικό κίνημα που απευθύνεται και
υποστηρίζεται από εκατομμύρια πιστών φίλων, προερχόμενα από κάθε έκφανση
και τάξη. Είναι ο Ολυμπιακός του πλούσιου, του μέσου και του φτωχού
πολίτη. Της ελίτ, αλλά και της λαϊκής τάξης.
Χωρίς συγκεκριμένο target group, χωρίς πολιτική απόχρωση, με ένα και μοναδικό στοιχείο συσπείρωσης: Την «ερυθρόλευκη» φανέλα.
Η οποία με την UNICEF στο στέρνο εκπέμπει πλέον και συλλεκτικό πνεύμα,
επισημοποιώντας και επεκτείνοντας τον χαρακτηρισμό του «πρέσβη» του
ελληνικού αθλητισμού στο διεθνές στερέωμα.
Ρουμάνοι… τέκνα Βρούτοι
Ο Μαρικά χαμογελούσε μετά την κλήρωση. Άνθρωποι που έφαγαν ψωμάκι στην
Ελλαδίτσα και, μάλιστα, πολύ γλυκό και πλούσιο, στα χρόνια των παχιών
αγελάδων αυτής της χώρας, σαν τον Ιορντανέσκου (που διετέλεσε και
ομοσπονδιακός προπονητής!) και τον «Ντούντου» της ΑΕΚ, πρότρεξαν να
εκφραστούν με απαξίωση για την Εθνική μας. Να την σνομπάρουν, να
πετάξουν τη σκούφια τους που τους ευνόησε η κλήρωση και έφερε την
πατρίδα τους, τη Ρουμανία στο δρόμο των μπαράζ για τα τελικά του
Mundial.
Το κάνανε σαν «την π…να που θέλει να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει», όπως λέει ο λαός μας.
Εμένα δεν με ενοχλεί διόλου αυτό το κλίμα. Μάλλον μας βολεύει να
αυταπατώνται. Μας συμφέρει να νιώθουν αυτοί φαβορί κι εμείς να είμαστε
το αουτσάιντερ. Τα έχουμε ξαναπεί, άλλωστε, ότι είμαστε κι εμείς…
μυστήριοι τύποι.
Πάνω που μας έχουν ξεγραμμένους, που παίζουμε με την πλάτη στον τοίχο,
κάπου εκεί ξυπνάει ο εγωισμός μας. Λες και είναι το κατάλληλο διεγερτικό
όλη αυτή η ατμόσφαιρα για να χαλυβδώσει η ελληνική ψυχή και να…
τιμωρήσει όσους αποτολμούν να την πάρουν στην πλάκα.
Μας «έπεσε» ένας από τους δύο επιθυμητούς αντιπάλους. Από το δίδυμο που
συγκέντρωνε τις προτιμήσεις μας. Ουαί από Γαλλία και Σουηδία και… πέρα
έβρεχε εν συνεχεία, αν θα ήταν η Ισλανδία ή η Ρουμανία εν τέλει το
εμπόδιο στη διπλή μας σύγκρουση με φόντο τη Βραζιλία το ερχόμενο
καλοκαίρι.
Οι Ρουμάνοι δεν έχουν πια… Χάτζι, διαθέτουν «ελάχιστη δόση» από την αίγλη του παρελθόντος.
Το «50-50» που εκτίμησε ο Λάζαρ με βρίσκει σύμφωνο. Θα είναι δύο
ντέρμπι μέσα σε ένα τετραήμερο. Στα οποία η Εθνική μας οφείλει να είναι
σοβαρή, συγκροτημένη, πειθαρχημένη, προσεκτική και αποφασιστική.
Και το ελληνικό κοινό οι “γαλάζιοι rolligans”, οι ορκισμένοι ιππότες
στο πλευρό των διεθνών, σε ένα κατάμεστο Καραϊσκάκη στις 15 του μήνα.
Με δεδομένο πάντως ότι οι λογαριασμοί δεν θα ξεκαθαρίσουν από το πρώτο
παιχνίδι και πως έτσι κι αλλιώς η πρόκριση θα κριθεί στο Βουκουρέστι.Πηγή: sportdog.gr
Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου