Σαν να
μην έγινε ποτέ η διακοπή του πρωταθλήματος για δύο εβδομάδες. Από την
απογοήτευση και την θλίψη στο Εστορίλ , στην πίκρα και την ξενέρα με τον
ΟΦΗ μέσα στην Λεωφόρο.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού πήγε Λεωφόρο, την γέμισε , αλλά έφυγε με σκυμμένο κεφάλι και ανήσυχος, ότι την ομάδα την έχει πάρει η κατηφόρα και κανείς δεν ξέρει , που θα σταματήσει. Από το 1987 είχε να χάσει ο Παναθηναϊκός στην Αθήνα από τον ΟΦΗ και έγινε χθες μετά από 27 χρόνια!
Πέρυσι τέτοια εποχή πάλι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει στην Λεωφόρο με 2-1 από τον Πανθρακικό με τον ίδιο τρόπο. Δύο ανόητα λάθη στην άμυνα και μία ενδιάμεση ισοφάριση των «πρασίνων», που τελικά το έχασαν το ματς.
Το ίδιο έγινε και με τον ΟΦΗ. Δυόμισι φάσεις έκανε ο ΟΦΗ και έβαλε δύο γκολ σαν σε…..προπόνηση. Στο πρώτο γκολ ο σκόρερ Μερεμπιασβίλι ήταν εντελώς μόνος μέσα στην περιοχή και «εκτέλεσε». Στο δεύτερο γκολ ο Μακρής βρέθηκε μόνος στην μικρή περιοχή ξεχασμένος από τον Μπούρμπο και έστειλε τους συμπαίκτες του στα ουράνια. Και στις δύο περιπτώσεις ο Στιλ, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το μοιραίο.
Πέρυσι υπήρχε η δικαιολογία της νέας ομάδας, που «χτίζεται», φέτος δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Δεν γίνεται ένα χρόνο μετά ο προπονητής και οι παίκτες να κάνουν τα ίδια λάθη, που έκαναν. Αν δεν είχε μεσολαβήσει η καλή εικόνα του δευτέρου γύρου και η κατάκτηση του κυπέλλου θα λέγαμε, ότι αυτοί είναι τόσο μπορούν. Αυτό εγώ δεν το δέχομαι. Δεν δέχομαι, δηλαδή, ότι ο Παναθηναϊκός με αυτό το ρόστερ με τις ελλείψεις, που έχει, δεν μπορεί να παίξει καλύτερα από αυτό , που είδαμε με Εστορίλ και ΟΦΗ, αλλά και σε προηγούμενα ματς, άσχετα
αν τα κέρδισε η ομάδα.
Πέρα από την απουσία του Μπέργκ και σαφέστατα την μη ύπαρξη στο ρόστερ του Αμπέντ ο Παναθηναϊκός δεν έχει στα περισσότερα ματς φέτος ένα βασικό στοιχείο. Το εμείς και το θυσιάζομαι για τον διπλανό μου, για την ομάδα. Το δίνω τα πάντα για να αποδείξω.
Ναι δέχομαι, ότι η ομάδα έχει προβλήματα απέναντι στις κλειστές άμυνες, δέχομαι ότι η απουσία του Μπέργκ κάνει μπαμ , διότι ο Πέτριτς παίζει σαν πρώην ….παίκτης και οι Καρέλης, Κλωναρίδης(ειδικά ο δεύτερος) έχουν πρόβλημα, όταν δεν έχουν χώρο να κινηθούν. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο να μην βλέπεις ψυχή, να μην βλέπεις φλόγα για τη νίκη, να μην βλέπεις κίνηση χωρίς την μπάλα, να μην βλέπεις ότι βλέπουν το κάθε ματς σαν να μην υπάρχει αύριο.
Μερικές φορές και οι λεπτομέρειες δείχνουν την διαφορά. Δείτε πως πανηγύρισαν όλοι οι παίκτες την ισοφάριση. Λες και είχαν κάνει το 5-0 και όχι σαν να ήταν το γκολ, που τους έβαζε πάλι στην ίδια θέση και έτοιμους να πάρουν τη νίκη στα 18 λεπτά, που έμεναν. Δείτε και μερικούς πανηγυρισμούς από περσινά γκολ , για να καταλάβετε τι λέω. Στην ομάδα έχει χαθεί το εμείς, κυριαρχεί το εγώ και ο Αναστασίου μπερδεμένος από όλη αυτή την ιστορία κάνει και λάθη, αλλά κυρίως δεν βελτιώνει την ομάδα, όσο περνάει ο καιρός , ενώ θα έπρεπε.
Είμαι σίγουρος, ότι μέσα του θα νοιώθει πιο μπερδεμένος από κάθε άλλη στιγμή από τότε, που ήρθε στην ομάδα. Και φυσικά -το είχα γράψει και τότε που την έκανε την δήλωση -στο πίσω μέρος του μυαλού του κάθε φίλου της ομάδας είναι και η δήλωση του κόουτς «είμαστε πλήρεις», που θα φουντώνει μετά από κάτι τέτοια ματς σαν και αυτό με τον ΟΦΗ.
Τα ματς είναι συνεχόμενα και το πρόγραμμα μοιάζει με βουνό. Με την εικόνα, που δείχνει η ομάδα ελάχιστοι πιστεύουν εκτός ομάδας, ότι μπορεί να κάνει restart.
Aυτό, που πρέπει να καταλάβουν και οι παίκτες και ο προπονητής είναι, ότι η περσινή χρονιά πέρασε και φέτος χρειάζεται να αποδείξουν και πάλι ότι μπορούν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο. Όχι ποδόσφαιρο κατοχής και να γυρνάνε, γύρω-γύρω την μπάλα, όπως με τον ΟΦΗ. Αλλά ποδόσφαιρο, που είδαμε πέρυσι με πλαγιοκοπήσεις , κάθετες πάσες, κινήσεις χωρίς την μπάλα και με φλόγα και δίψα σε κάθε ματς σαν να είναι τελικός. Και όχι αυτό το νερόβραστο πράγμα, που βλέπουμε φέτος.
Η στήριξη πέρυσι υπήρξε , φέτος υπάρχουν ανάλογες απαιτήσεις και ο κόσμος δεν θα συνεχίζει να στηρίζει, αν βλέπει μία ομάδα χωρίς νεύρο και παίκτες να κάνουν τα ίδια λάθη σε άμυνα και επίθεση . Ας το καταλάβουν όλοι αυτό , που είναι στην ομάδα και ας το βάλουν στο μυαλό τους. Από την διοίκηση μέχρι τον τελευταίο παίκτη. Ολοι έχουν υποχρέωση να ΚΑΝΟΥΝ τα πάντα, για να αλλάξει πρόσωπο η ομάδα.
Και φυσικά τον Γενάρη να γίνουν μεταγραφές σαν του περσινού καλοκαιριού και όχι σαν του φετινού, που όλοι βλέπουμε πλέον ότι έγιναν λάθη, που στοιχίζουν στην ομάδα.
ΥΓ: Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Γκατούζο για την συγγνώμη που ζήτησε από τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο και από τον Αναστασίου για το θέατρο, που έκαναν οι παίκτες του ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο –με την ανοχή του Κομήνη- όταν κάθε τρεις και λίγο ήταν κάτω. Το ότι βγήκε ο ίδιος ο Γκατούζο και είπε ότι οι παίκτες που το έκαναν σε σεβάστηκαν το ποδόσφαιρο , τα λέει όλα. Στις καθυστερήσεις από τα 5.30 λεπτά ζήτημα είναι να παίχτηκε το 1.30. Παρόλα αυτά εγώ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν δέχομαι ότι το θέατρο των παικτών του ΟΦΗ είναι η αιτία, που ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε. Παναθηναϊκός είσαι. Μπες στο πρώτο ημίχρονο βάλε δύο γκολ και άστους μετά να τρέχουν. Αντί για αυτό είδαμε μία ομάδα να παίζει στην έδρα της και να μην κάνει ούτε μία καθαρή ευκαιρία σε 45 λεπτά απέναντι σε μία ομάδα, που αμυνόταν...
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού πήγε Λεωφόρο, την γέμισε , αλλά έφυγε με σκυμμένο κεφάλι και ανήσυχος, ότι την ομάδα την έχει πάρει η κατηφόρα και κανείς δεν ξέρει , που θα σταματήσει. Από το 1987 είχε να χάσει ο Παναθηναϊκός στην Αθήνα από τον ΟΦΗ και έγινε χθες μετά από 27 χρόνια!
Πέρυσι τέτοια εποχή πάλι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει στην Λεωφόρο με 2-1 από τον Πανθρακικό με τον ίδιο τρόπο. Δύο ανόητα λάθη στην άμυνα και μία ενδιάμεση ισοφάριση των «πρασίνων», που τελικά το έχασαν το ματς.
Το ίδιο έγινε και με τον ΟΦΗ. Δυόμισι φάσεις έκανε ο ΟΦΗ και έβαλε δύο γκολ σαν σε…..προπόνηση. Στο πρώτο γκολ ο σκόρερ Μερεμπιασβίλι ήταν εντελώς μόνος μέσα στην περιοχή και «εκτέλεσε». Στο δεύτερο γκολ ο Μακρής βρέθηκε μόνος στην μικρή περιοχή ξεχασμένος από τον Μπούρμπο και έστειλε τους συμπαίκτες του στα ουράνια. Και στις δύο περιπτώσεις ο Στιλ, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το μοιραίο.
Πέρυσι υπήρχε η δικαιολογία της νέας ομάδας, που «χτίζεται», φέτος δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Δεν γίνεται ένα χρόνο μετά ο προπονητής και οι παίκτες να κάνουν τα ίδια λάθη, που έκαναν. Αν δεν είχε μεσολαβήσει η καλή εικόνα του δευτέρου γύρου και η κατάκτηση του κυπέλλου θα λέγαμε, ότι αυτοί είναι τόσο μπορούν. Αυτό εγώ δεν το δέχομαι. Δεν δέχομαι, δηλαδή, ότι ο Παναθηναϊκός με αυτό το ρόστερ με τις ελλείψεις, που έχει, δεν μπορεί να παίξει καλύτερα από αυτό , που είδαμε με Εστορίλ και ΟΦΗ, αλλά και σε προηγούμενα ματς, άσχετα
αν τα κέρδισε η ομάδα.
Πέρα από την απουσία του Μπέργκ και σαφέστατα την μη ύπαρξη στο ρόστερ του Αμπέντ ο Παναθηναϊκός δεν έχει στα περισσότερα ματς φέτος ένα βασικό στοιχείο. Το εμείς και το θυσιάζομαι για τον διπλανό μου, για την ομάδα. Το δίνω τα πάντα για να αποδείξω.
Ναι δέχομαι, ότι η ομάδα έχει προβλήματα απέναντι στις κλειστές άμυνες, δέχομαι ότι η απουσία του Μπέργκ κάνει μπαμ , διότι ο Πέτριτς παίζει σαν πρώην ….παίκτης και οι Καρέλης, Κλωναρίδης(ειδικά ο δεύτερος) έχουν πρόβλημα, όταν δεν έχουν χώρο να κινηθούν. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο να μην βλέπεις ψυχή, να μην βλέπεις φλόγα για τη νίκη, να μην βλέπεις κίνηση χωρίς την μπάλα, να μην βλέπεις ότι βλέπουν το κάθε ματς σαν να μην υπάρχει αύριο.
Μερικές φορές και οι λεπτομέρειες δείχνουν την διαφορά. Δείτε πως πανηγύρισαν όλοι οι παίκτες την ισοφάριση. Λες και είχαν κάνει το 5-0 και όχι σαν να ήταν το γκολ, που τους έβαζε πάλι στην ίδια θέση και έτοιμους να πάρουν τη νίκη στα 18 λεπτά, που έμεναν. Δείτε και μερικούς πανηγυρισμούς από περσινά γκολ , για να καταλάβετε τι λέω. Στην ομάδα έχει χαθεί το εμείς, κυριαρχεί το εγώ και ο Αναστασίου μπερδεμένος από όλη αυτή την ιστορία κάνει και λάθη, αλλά κυρίως δεν βελτιώνει την ομάδα, όσο περνάει ο καιρός , ενώ θα έπρεπε.
Είμαι σίγουρος, ότι μέσα του θα νοιώθει πιο μπερδεμένος από κάθε άλλη στιγμή από τότε, που ήρθε στην ομάδα. Και φυσικά -το είχα γράψει και τότε που την έκανε την δήλωση -στο πίσω μέρος του μυαλού του κάθε φίλου της ομάδας είναι και η δήλωση του κόουτς «είμαστε πλήρεις», που θα φουντώνει μετά από κάτι τέτοια ματς σαν και αυτό με τον ΟΦΗ.
Τα ματς είναι συνεχόμενα και το πρόγραμμα μοιάζει με βουνό. Με την εικόνα, που δείχνει η ομάδα ελάχιστοι πιστεύουν εκτός ομάδας, ότι μπορεί να κάνει restart.
Aυτό, που πρέπει να καταλάβουν και οι παίκτες και ο προπονητής είναι, ότι η περσινή χρονιά πέρασε και φέτος χρειάζεται να αποδείξουν και πάλι ότι μπορούν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο. Όχι ποδόσφαιρο κατοχής και να γυρνάνε, γύρω-γύρω την μπάλα, όπως με τον ΟΦΗ. Αλλά ποδόσφαιρο, που είδαμε πέρυσι με πλαγιοκοπήσεις , κάθετες πάσες, κινήσεις χωρίς την μπάλα και με φλόγα και δίψα σε κάθε ματς σαν να είναι τελικός. Και όχι αυτό το νερόβραστο πράγμα, που βλέπουμε φέτος.
Η στήριξη πέρυσι υπήρξε , φέτος υπάρχουν ανάλογες απαιτήσεις και ο κόσμος δεν θα συνεχίζει να στηρίζει, αν βλέπει μία ομάδα χωρίς νεύρο και παίκτες να κάνουν τα ίδια λάθη σε άμυνα και επίθεση . Ας το καταλάβουν όλοι αυτό , που είναι στην ομάδα και ας το βάλουν στο μυαλό τους. Από την διοίκηση μέχρι τον τελευταίο παίκτη. Ολοι έχουν υποχρέωση να ΚΑΝΟΥΝ τα πάντα, για να αλλάξει πρόσωπο η ομάδα.
Και φυσικά τον Γενάρη να γίνουν μεταγραφές σαν του περσινού καλοκαιριού και όχι σαν του φετινού, που όλοι βλέπουμε πλέον ότι έγιναν λάθη, που στοιχίζουν στην ομάδα.
ΥΓ: Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Γκατούζο για την συγγνώμη που ζήτησε από τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο και από τον Αναστασίου για το θέατρο, που έκαναν οι παίκτες του ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο –με την ανοχή του Κομήνη- όταν κάθε τρεις και λίγο ήταν κάτω. Το ότι βγήκε ο ίδιος ο Γκατούζο και είπε ότι οι παίκτες που το έκαναν σε σεβάστηκαν το ποδόσφαιρο , τα λέει όλα. Στις καθυστερήσεις από τα 5.30 λεπτά ζήτημα είναι να παίχτηκε το 1.30. Παρόλα αυτά εγώ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν δέχομαι ότι το θέατρο των παικτών του ΟΦΗ είναι η αιτία, που ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε. Παναθηναϊκός είσαι. Μπες στο πρώτο ημίχρονο βάλε δύο γκολ και άστους μετά να τρέχουν. Αντί για αυτό είδαμε μία ομάδα να παίζει στην έδρα της και να μην κάνει ούτε μία καθαρή ευκαιρία σε 45 λεπτά απέναντι σε μία ομάδα, που αμυνόταν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου