Ανέσυρα από τη μνήμη μου τον τελικό της Βαρκελώνης, με τα δύο γκολ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Μπάγερν, τη Λίβερπουλ που «γύρισε» στην Κωνσταντινούπολη το 0-3 της Μίλαν, μέχρι κι ένα Ολυμπιακός-ΟΦΗ στο παλιό Καραϊσκάκη το 1990, τότε που οι «ερυθρόλευκοι» προηγούνταν 4-0 στο 60ό λεπτό κι εν τέλει το ματς έληξε 4-5! «Φλασιά», όμως, με παιχνίδι όπου στο 89ο λεπτό είναι 0-1, μετά να γίνεται 1-1, κατόπιν 1-2, ύστερα 2-2 και στο φινάλε 2-3 με αυτογκόλ, δεν μου ήρθε ποτέ. Και μιλάμε για μνήμη με... γιγαμπάιτ τεσσάρων δεκαετιών και βάλε, όσες παρακολουθώ δηλαδή ποδόσφαιρο.
Ο χθεσινός, είναι από τους αγώνες όπου δεν έχουν τόση σημασία τα στατιστικά -η κατοχή της μπάλας και οι τελικές- και τα ονόματα των σκόρερ, όσο το σασπένς, τα συναισθήματα που πρόσφερε. Για δικαιοσύνη δεν μπορείς να μιλήσεις, όταν μία αναμέτρηση κρίνεται στην κόψη του ξυραφιού, μία από τις δύο ομάδες θα κοπεί. Αυτή, εν προκειμένω, ήταν η Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, η οποία, πάντως, με βάση όσα κατέθεσε στην εξίσωση του παιχνιδιού, άξιζε κάτι περισσότερο. Για τη Λίβερπουλ, το χθεσινό «διπλό» είναι αξιομνημόνευτο όχι μόνο γιατί επιτεύχθηκε με τον τρόπο που περιγράψαμε πιο πάνω, αλλά διότι για πρώτη φορά φέτος πέτυχε δύο συνεχόμενες νίκες.
Οι φίλοι των «κόκκινων» κουβαλάμε, βέβαια, έναν προβληματισμό, πώς στο επικείμενο «μπρα ντε φερ» με τη Ρεάλ η τρέχουσα άμυνα της Λίβερπουλ θ' αντιπαρατεθεί στον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Γκάρεθ Μπέιλ. Από την άλλη, είναι μία κάποια ικανοποίησις το γεγονός ότι η ομάδα τους για πρώτη φορά φέτος ανέβηκε στην 5η θέση. Τι να πει και το κοινό της ΚΠΡ, που βλέπει από την αρχή της σεζόν την ομάδα του κολλημένη στον βυθό της βαθμολογίας; *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου