Η αλλαγή σκυτάλης
Ήταν στις 3 Απριλίου του 1982, όταν ένας 17χρονος έπαιρνε τη θέση του Γιόχαν Κρόιφ στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου του Άγιαξ. Ο «Ιπτάμενος» Κρόιφ είχε επιστρέψει στο Άμστερνταμ μετά από την Ισπανία και τις ΗΠΑ, ενώ ο πιτσιρικάς ερχόταν από την Ουτρέχτη με τις καλύτερες συστάσεις. Αμέσως, ο Φαν Μπάστεν έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, δίνοντας μια μικρή ιδέα για τα όσα θα ακολουθούσαν. Η αλλαγή ήταν σημειολογική. Ο άνθρωπος που συνόδεψε τις πρώτες ποδοσφαιρικές παραστάσεις του «Άγιου Μάρκο» ως μαέστρος στην ομάδα του Άγιαξ που έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο με το total football, του έδινε τη θέση του. Και το 5-0 με τη Ναϊμέχεν, ήταν μόνο η αρχή...
Το ντεμπούτο με τους Οράνιε
Το «διαμάντι» βρήκε στο Άμστερνταμ τις συνθήκες που χρειαζόταν για να λάμψει. Η συμμετοχή του στην Εθνική Ολλανδίας ήταν φυσικό επακόλουθο. Έκανε ντεμπούτο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1983 με αντίπαλο την Ισλανδία και σημείωσε το πρώτο του γκολ δύο βδομάδες αργότερα. Θα ακολουθούσαν 23, συμπεριλαμβανομένων πέντε στο Εuro 1988. Στο πρώτο ματς της διοργάνωσης, οι «οράνιε» έχασαν 1-0 από τη Σοβιετική Ένωση. Απέναντι στην Αγγλία ήθελαν μόνο νίκη. Ο Μίχελς αποφασίζει να δώσει την ευκαιρία στον Φαν Μπάστεν, τον οποίο είχε αφήσει εκτός από το πρώτο ματς. Το ημίχρονο πλησίαζε, όταν ο Γκούλιτ με το εξωτερικό τον βρήκε στο ύψος της περιοχής. Κοντρόλ, γύρισμα και σουτ σε ελάχιστο χρόνο. Τόσο ελάχιστο, που έπεσε στο χορτάρι για να ολοκληρώσει την κίνησή του. Το απόγευμα ολοκληρώθηκε με χατ-τρικ...
Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό
Η ήττα από τη Σοβιετική Ένωση στους ομίλους είχε πεισμώσει τους Ολλανδούς. Στον τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου, οι «οράνιε» έψαχναν, μαζί με τη στέψη και την εκδίκηση. Δέκα λεπτά μετά το ημίχρονο, ο Άρνολντ Μιούρεν κάνει μια σέντρα, η οποία δείχνει ότι θα καταλήξει στο πουθενά. Είναι όμως φορές που το ατομικό ταλέντο κάνει τους νόμους της φύσης να αμφισβητούνται. Το μονοκόμματο σουτ του Φαν Μπάστεν είναι μια από αυτές τις στιγμές. Ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, το οποίο χάρισε και το τρόπαιο στην ομάδα του. Ο Ολλανδός είχε φροντίσει να βάλει τη σφραγίδα του και στον ημιτελικό, απέναντι στην οικοδέσποινα Δυτική Γερμανία.
Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» της Μίλαν
Η πρώτη του σεζόν στο Μιλάνο, μαζί με τον Γκούλιτ τη χρονιά 19987/88, επισκιάστηκε από έναν τραυματισμό στον αστράγαλο. Πρόλαβε να σκοράρει στο ντεμπούτο του με την Πίζα, αλλά αναγκάστηκε λίγο αργότερα να υποβληθεί σε εγχείρηση. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πίστεψε αμέσως στο ταλέντο του και δεν έχασε χρόνο. Τον έντυσε ροσονέρο, αλλάζοντας τον ρου της ιστορίας. Και παρότι έχασε ένα πολύ σημαντικό μέρος της πρώτης χρονιάς, έβαλε το λιθαράκι του στον τίτλο, σκοράροντας απέναντι στη Νάπολι τον Μάιο. Οι βάσεις είχαν μπει και το επόμενο καλοκαίρι ο Ράικαρντ συμπλήρωσε την τριπλέτα των Ολλανδών στο Μιλάνο...
Η χρονιά της απογείωσης
Η σεζόν 1988-89 ήταν η πιο αποδοτική του στην ομάδα του Μιλάνου. Έκανε 47 εμφανίσεις και σημείωσε 32 γκολ, ενώ σήκωσε και τη Χρυσή Μπάλα, το βραβείο που κατέκτησε τελικά τρεις φορές, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Πλατινί και του Κρόιφ. Ο μύθος του «Αγιου Μάρκο» ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Τον Απρίλιο του '89 σημείωσε και το γκολ που ακολουθεί στο video απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, σημείωσε δύο γκολ απέναντι στη Στεάουα Βουκουρεστίου, φέρνοντας τον μεγάλο τίτλο στην Ιταλία. Την επόμενη σεζόν, πήρε τον τίτλο του Capocannoniere, του πρώτου σκόρερ στη Serιe A και βοήθησε την ομάδα του να διατηρήσει τα κεκτημένα στην Ευρώπη.
Η ιδιαίτερη σχέση με τον Σάκι
«Ο Μάρκο Φαν Μπάστεν παραμένει για μένα ο καλύτερος επιθετικός όλων των εποχών. Κανείς άλλος δεν έχει δουλέψει τόσο σκληρά για μια ομάδα όπως ο Μάρκο για τη Μίλαν», δήλωσε πριν από λίγες ώρες ο Αρίγκο Σάκι. Αρκετοί ισχυρίζονται ότι η πρόσληψή του στον πάγκο των ροσονέρι το 1987 άλλαξε την νοοτροπία του ιταλικού ποδοσφαίρου, ωστόσο η σχέση του με τον Φαν Μπάστεν ήταν... μίσους και πάθους. «Συχνά μου ασκούσε κριτική, αλλά η διοίκηση με εμπιστευόταν. Σε ένα ματς με την Τσεζένα τον άφησα στον πάγκο και εκείνος μου ζήτησε να του εξηγήσω την απόφασή μου. Του είπα "λοιπόν, Μάρκο, αφού είσαι τόσο καλός τακτικά, μπορείς να κάτσεις δίπλα μου στον πάγκο και να μου δείξεις όλα μου τα λάθη κατά τη διάρκεια του αγώνα!"». Για έναν ποδοσφαιριστή με την προσωπικότητα του Ολλανδού, τα... καψώνια αυτά δεν περνούσαν απαρατήρητα. Το 1990-91 σημείωσε μόλις 11 γκολ και το πρόβλημα λύθηκε με την απομάκρυνση του Σάκι και την έλευση του Καπέλο! Ο Μπερλουσκόνι δεν μπορούσε να βλέπει τη μεγάλη του λατρεία να μην αποδίδει....
Το διάσημο ψαλίδι
Δεν υπάρχει αφιέρωμα για ψαλιδάκια που να μην περιλαμβάνει τη γκολάρα του Φαν Μπάστεν με την Γκέτεμποργκ το 1992. Οι περισσότεροι, στη συγκεκριμένη σέντρα του Στέφανο Εράνιο δεν θα προσπαθούσαν καν. Ο «Άγιος Μάρκο», αντίθετα, έγραψε για μια ακόμα φορά ιστορία. Στο ματς αυτό έγινε ο πρώτος παίκτης που σημειώνει τέσσερα τεμάχια σε αγώνα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Το ρεκόρ του έσπασε 20 χρόνια αργότερα ο Λιονέλ Μέσι.
Η αρχή του τέλους
Τον Δεκέμβριο του 1992, ο Φαν Μπάστεν μπήκε ξανά στο χειρουργείο. Ο προβληματικός του αστράγαλος λύγισε και πάλι, σε ένα ματς με την Ανκόνα. Κατάφερε να επιστρέψει έγκαιρα για τον τελικό του Champions League με την Μαρσέιγ, με τη Μίλαν να χάνει και τον ίδιο να επιστρέφει στο νοσοκομείο για χειρουργείο. Ο χαμένος τελικός ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τους Μιλανέζους. Οι ελπίδες του για συμμετοχή στο Μουντιάλ του 1994 ψαλιδίστηκαν μετά την οδηγία του συλλόγου του, ο οποίος του απαγόρευσε τη συμμετοχή, προκειμένου να συνεχίσει την αποθεραπεία του. Στις 7 Αυγούστου του 1995, ανακοίνωσε ότι μετά από δύο χρόνια μάχης με τους τραυματισμούς, είχε ηττηθεί. «Ο Μάρκο ήταν ο σπουδαιότερος επιθετικός που έχω προπονήσει. Η πρόωρη αποχώρησή του ήταν μια θανάσιμη ατυχία για αυτόν, για το ποδόσφαιρο και για τη Μίλαν», έλεγε ο Καπέλο. Ο ίδιος δήλωσε ότι ποτέ δεν θα ασχοληθεί με την προπονητική, ωστόσο στη συνέχεια άλλαξε γνώμη.
Το «αντίο» σε έναν σπουδαίο
Ο Καπέλο δεν κατάφερε να κρατήσει τα δάκρυά του, όταν ο Μάρκο αποχαιρέτησε το πλήθος των τιφόζι που είχε συγκεντρωθεί για να του πει το δικό του ευχαριστώ, με μια ακόμα παράσταση στην εξέδρα στο ματς με τη Γιουβέντους για το Trofeo Berlusconi. Ο Γκαλιάνι τόνισε ότι το ποδόσφαιρο έχασε το δικό του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Μπήκε στο γήπεδο με τζιν και ένα ροζ πουκάμισο. Οι συμπαίκτες του παρατεταμένοι παρακολουθούσαν συγκινημένοι. Σήκωσε τα χέρια ψηλά, κοίταξε το χορτάρι και είπε το «αντίο» στον κόσμο που παραληρούσε. Ένας ακόμα ποδοσφαιρικός ήρωας είχε περάσει στο πάνθεον...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου