Αποκορύφωμα φυσικά ήταν ο αποκλεισμός της (φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ) Μπενφίκα πέρσι στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης, με νίκη εντός έδρας κι ισοπαλία εκτός έδρας.
Υπέρβαση, μεγάλη, ασφαλώς ήταν κι οι νίκες στον Πειραιά επί των πρωταθλητριών ομάδων της Γερμανίας (Ντόρτμουντ), Αγγλίας (Γιουνάϊτεντ), Ισπανίας (Ατλέτικο), Ιταλίας (Γιουβέντους), αλλά και Γαλλίας (Μονπελιέ).
Υπέρβαση ήταν και τα διπλά μέσα στη Μαρσέϊγ, στην Άντερλεχτ και στη Μονπελιέ (και στη Ρούμπιν για το Γιουρόπα Λιγκ).
Αυτός ο Ολυμπιακός μοιάζει έτοιμος και για άλλες υπερβάσεις. Ακόμη μεγαλύτερες. Τέτοια θα είναι αν μπορέσει να περάσει και φέτος στους 16 της διοργάνωσης, αφήνοντας έξω την Ατλέτικο η, τη Γιουβέντους!
Έτοιμος, ναι. Απόλυτα έτοιμος, όχι. Έχει μπει στη διαδικασία, αλλά του λείπει κάτι ακόμη. Ένα κλικ! Κατά βάθος αυτό είναι, ένα κλικ. Μόνο που σε αυτό το επίπεδο, το πιο υψηλό, τη διαφορά την κάνει ακριβώς αυτό το κλικ.
Κι εκεί πρέπει να επικεντρωθεί κι η ομάδα στο παιχνίδι με τη Μαδρίτη, αφού κατά 90% μόνο αν πάρει αποτέλεσμα στο σπίτι της Ατλέτικο θα περάσει στη φάση των νοκ άουτ. Εδώ είναι παιχνίδι ελαχιστοποίησης λαθών και συγκέντρωσης στο μάξιμουμ. Η, το κάνεις κι έχεις τύχη η, δεν το κάνεις και δεν έχεις τύχη για αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός πρέπει σιγά σιγά να βρει αυτό το λίγο παραπάνω που του λείπει, κατά βάση στα εκτός έδρας παιχνίδια του.
Τον βλέπεις γυρίζει από 0-1 σε 2-1 το παιχνίδι με τη Γιουβέντους, αλλά μέσα σε τρία λεπτά το χάνει με 2-3.
Τον βλέπεις να μπορεί, ξεκάθαρα, να κερδίσει στο Μάλμε, αλλά με κάποιο τρόπο να χάνει τελικά και δη με 0-2.
Τον βλέπεις να θέλει ένα γκολ στο Όλντ Τράφορντ για να περάσει στους «8», να πιέζει, να έχει τις ευκαιρίες, αλλά να μην το κάνει αυτό το ένα γκολ.
Τον βλέπεις να παίζει με παίκτη παραπάνω στο Παρίσι στο μεγαλύτερο μέρος του β΄ημιχρόνου, να ισοφαρίζει στο 80’, αλλά να μην το κρατάει το 1-1 και να τρώει γκολ στο 89’ από την Παρί.
Ακόμη και στη Λισσαβώνα, άσχετα αν το 1-1 ήταν αποτέλεσμα πρόκρισης, όπως αποδείχθηκε, είχε τη νίκη στα χέρια του και την έχασε στο 84’ από ένα τραγικό λάθος σε κόρνερ.
Που θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός δείχνει να το «έχει» το παραπάνω βήμα. Είναι πολύ κοντά, κάθε φορά. Όμως, ειδικά όταν παίζει εκτός έδρας, του λείπει αυτό το «κάτι» που χρειάζεται, για να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που του δίνονται. Ευκαιρίες για ακόμη πιο μεγάλες διακρίσεις. Κι είναι σημαντικές και σοβαρές οι ευκαιρίες, τις οποίες ουσιαστικά μόνος του δημιουργεί, με τις πολύ καλές αποδόσεις κι εμφανίσεις του.
Γιατί τώρα ο Ολυμπιακός είναι ουσιαστικά ένα βαθμό από την πρόκριση στους 16, επειδή κατόρθωσε και κέρδισε και Ατλέτικο και Γιουβέντους μέσα στο Καραϊσκάκη. Δεν ήρθε μόνη της η ευκαιρία. Ο Ολυμπιακός την έφτιαξε, με πολύ κόπο και «αίμα». Για να κάνει το επόμενο βήμα, όμως, πρέπει να μην την αφήσει να χαθεί (κι) αυτή την ευκαιρία από ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Όσο δύσκολο κι αν είναι.
Μήπως δεν ήταν πολύ δύσκολο το παιχνίδι στην Ιταλία με τη Γιουβέντους τις προάλλες;…
Τώρα, για τις εξελίξεις στη Λίγκα, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το προ 12ετίας ματς της Ριζούπολης, που είχε σφυρίξει ο Μποροβήλος, με την προεδρία του τώρα στη Λίγκα, ως εκπροσώπου του Αστέρα Τρίπολης. Κι ο Δούρος, που ήταν στο…αξέχαστο ΠΑΟ-Ολυμπιακός 2-2 στη Λεωφόρο (επίσης ματς-πρωτάθλημα, με την αποβολή του Τζιοβάνι κι όχι του Κυργιάκου), δεν έγινε αρχιδιαιτητής κάποια χρόνια μετά; Στο κάτω κάτω, γιατί Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ δεν πρότειναν άλλο πρόεδρο χθες;…
Παρεμπιπτόντως, μόλις πρόσεξα ότι απ΄όλη τη γενιά των παικτών της Ριζούπολης, που είχε «κυνηγηθεί» με διάφορους τρόπους, ο μοναδικός που υπάρχει στον Παναθηναϊκό είναι ο Φύσσας. Από τόσους και τόσους…
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου