«Να προσπαθείς να δίνεις τη μπάλα εκεί που πραγματικά πρέπει και όχι εκεί όπου θα εισπράξεις το χειροκρότημα!» Αυτή ήταν η μία από τις δύο σημαντικές συμβουλές του Ρικάρδο Αϊμάρ στον γιο του Παμπλίτο. Τούτη, ο πιτσιρικάς που στα 13 του έκανε τρελά πράγματα για την ηλικία του στο Ρίο Κουάρτο, στην επαρχία της Κόρδοβα και δεν θα αργούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον της Ρίβερ Πλέιτ, θα την ακολουθούσε ευλαβικά. Το πρόβλημα που όμως θα τον ακολουθούσε πάντα, ήταν το ότι δεν μπόρεσε να κάνει πράξη την δεύτερη προτροπή του πατέρα του, εκείνη που του έλεγε: «να μην ξεχνάς ποτέ να συνδυάζεις το ταλέντο σου με την αυτοθυσία». Αυτό δηλαδή που εάν είχε κάνει ο εκπληκτικός Πάμπλο Αϊμάρ, σήμερα θα είχε σίγουρα μία θέση στη λίστα με τους κορυφαίους Αργεντινούς όλων των εποχών, ενώ τώρα βρίσκεται λίγο παρακάτω…
Αν και πάντοτε έπαιζε αποκλειστικά μόνο με την εξυπνάδα και το vision που είχε για το παιχνίδι και ουδέποτε ίδρωσε όσο θα μπορούσε τη φανέλα, αυτό δεν τον επηρέασε αρνητικά στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Το 1994, στα 15 του, η Ρίβερ τον κάλεσε για δοκιμαστικά. Πήγε, τους ξετρέλανε, μα έφυγε, λέγοντας ότι δεν του άρεσε το Μπουένος Αϊρες και ότι θα προτιμούσε να μείνει στη γειτονιά του. Από τη Ρίβερ μπήκαν λυτοί και δεμένοι να πείσουν τον πατέρα του, να πιέσει τον μικρό να αλλάξει γνώμη, μα εκείνος δεν το συζητούσε καν. Πόσο διαφορετική συμπεριφορά απ’ όλα τα παιδιά της ηλικίας του στην Αργεντινή που θα σκότωναν για να το ζήσουν!
Με τον κολλητό του, Χαβιέρ Σαβιόλα, όταν ο Παμπλίτο τον... κερνούσε γκολ και τρέλαιναν φίλους και αντιπάλους
Τα πάντα όμως θα άλλαζαν το καλοκαίρι του 2006. Ο ίδιος ο Χοσέ Πέκερμαν (σ.σ.: ο νυν εκλέκτορας της Κολομβίας που αντιμετώπισε και την Ελλάδα στο Μουντιάλ) ταξίδεψε στο Ρίο Κουάρτο για να του εξηγήσει ότι τον ήθελε για βασικό στην Εθνική Νέων. Οι σκάουτερ που τον είχαν δει, δεν είχαν αμφιβολία και στις εισηγήσεις τους έκαναν λόγο για το επόμενο 10άρι της Αργεντινής. Η Εθνική αποδείχτηκε τεράστιο δέλεαρ και ο Αϊμάρ μετακόμισε έστω και για λίγο στις μόνιμες εγκαταστάσεις της, την περίφημη «Εσέισα».
Στην πρώτη προπόνηση ο Πέκερμαν τον ρώτησε που θέλει να παίξει.«Είμαι καλύτερος σαν ενδιάμεσος (σ.σ.: αυτό που οι Νοτιοαμερικάνοι ονομάζουν “enganche”), αλλά καλύτερα να με βάλεις κάπου αλλού. Η θέση βλέπω ότι είναι πιασμένη». Αυτόν τον διάλογο τον έχει αποκαλύψει πολλά χρόνια αργότερα εκείνος που φορούσε το 10 στην πλάτη και, τον οποίο φοβήθηκε να ανταγωνιστεί ο Αϊμάρ. Ηταν ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε. Ο έξυπνος προπονητής όμως διέγνωσε σωστά τις ικανότητες των δύο παικταράδων και τους έριξε μαζί στην 11άδα, σε ένα σύστημα με δύο 10άρια. Οι δυο τους και οι Εστέμπαν Καμπιάσο, Βάλτερ Σάμουελ, Ντιέγο Πλασέντε, αλλά και ο πρώην του Παναθηναϊκού, Σεμπαστιάν Αριέλ Ρομέρο, θα κατακτούσαν σε μία χρονιά (2007) στη Μαλαισία, το Μουντιάλ Νέων, αλλά και το αντίστοιχο Κόπα Αμέρικα.
Μαζί με τον Ρικέλμε το 1997
Ταυτόχρονα ο Παμπλίτο θα είχε πειστεί κιόλας προσωπικά από τον τότε προπονητή της Ρίβερ Πλέιτ, τον θρυλικό δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, Ντανιέλ Πασαρέλα και θα είχε μετακομίσει στην πρωτεύουσα. Πλέον τα πάντα είχαν πάρει το δρόμο τους. Ηταν τέτοια η επιτυχία του στους Εκατομμυριούχους που έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Ντιέγο Μαραντόνα να τον κατονομάσει ως διάδοχο του. Οπως όμως αποδείχτηκε σχετικά σύντομα, ήταν απλά ο ένας από τους πολλούς (Ορτέγα, Σαβιόλα, Ρικέλμε) που δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό φορτίο διαδοχής.
Τρομερή ταχύτητα σκέψης, τέλεια τεχνική, άψογο κοντρόλ, απίστευτα έξυπνο παιχνίδι με πάρε-βάλε κάθετες ήταν μερικά απ’ όσα εμφάνιζε στο γήπεδο ο νεαρός με τις μπούκλες. Δεν άργησαν να έρθουν και τα πρωτοσέλιδα στον Τύπο. Σε ένα από αυτά η εφημερίδα «Clarin» τον αποκάλεσε «Payaso» (σ.σ.: παλιάτσο) επειδή το παιχνίδι του ήταν χαρά για τα μάτια και επειδή έκανε τον κόσμο στο γήπεδο να διασκεδάζει. Σε άμεση συνέντευξη του απάντησε ότι το απεχθάνεται. Στο κοινό όμως άρεσε και το κράτησε. Ο Αϊμάρ θα ήταν για όλη την υπόλοιπη καριέρα του ο Παλιάτσος του ποδοσφαίρου.
Ως τέτοιος πήρε το 2000 τη μεγάλη μεταγραφή για τη Βαλένθια και αφού πρώτα είχε κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα Αργεντινής (σ.σ.: 3 Απερτούρα και 2 Κλαουσούρα) και το Κόπα Σουδαμερικάνα του 1997. Εκείνη η Βαλένθια δεν ήταν τυχαία ομάδα. Εναν χρόνο νωρίτερα είχε χάσει τον τελικό του Champions League, κάτι που θα βίωνε ξανά και το 2001. Ωστόσο, το 2002, με τον Αϊμάρ να έχει γίνει ο απόλυτος μαέστρος τους, οι Νυκτερίδες θα κατακτούσαν την Primera Division. Ο Παλιάτσος στα καλύτερα του, θα τους οδηγούσε υπό τις οδηγίες του Ράφα Μπενίτεθ σε ακόμα έναν εγχώριο τίτλο (2004), αλλά και δύο ευρωπαϊκούς, το UEFA και το Σούπερ Καπ του 2004.
Τότε ήταν που θα υποχρέωνε τον Μαραντόνα να ξεστομίσει ότι: «Αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο, εκείνος που αξίζει περισσότερο από κάθε άλλον να πληρώσεις εισιτήριο για να τον δεις να παίζει, είναι ο Παμπλίτο!» Τότε ήταν που τον λατρέψαμε όσοι είχαμε την τύχη να βλέπουμε τα κατορθώματα του. Ηταν ο τρόπος που έβλεπε το γήπεδο, ο τρόπος που αντιμετώπιζε το παιχνίδι κατά το δικό του: «Προτιμώ να παίζω με μία ομάδα φίλων και να χάνω παρά με εγωιστές παικταράδες και να κατακτώ τίτλους».
Επόμενο όμως είναι όταν έχεις τέτοια νοοτροπία, να μην μακροημερεύσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Σε συνδυασμό με το ότι δεν μάρκαρε και γενικότερα δεν πάλευε όσο θα έπρεπε, η πορεία του άρχισε σχετικά νωρίς να είναι καθοδική. Στα 27 του κιόλας η Βαλένθια τον άφησε ελεύθερο. Το όνομα του ακούστηκε τότε θυμάμαι πρώτη φορά (από τις πολλές που θ’ ακολουθούσαν) για τον Ολυμπιακό. Πήγε στη Σαραγόσα που πάλευε να σωθεί και δύο χρόνια μετά υποβιβάστηκε. Θα ακολουθούσε μία αναλαμπή στη Μπενφίκα, όπου θα ξαναέπαιζε για λίγο με τον κολλητό του, Χαβιέρ Σαβιόλα και το 2013 η μετακόμιση στο πρωτάθλημα Μαλαισίας, κατά τραγική ειρωνεία δηλαδή, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.
Πόση μπάλα να χωρέσει σε μία φωτογραφία; Πως έγινε και εσείς μαζί δεν σηκώσατε τίποτα;
Και με την Εθνική Αργεντινής πάλι δεν έκανε αυτά που θα μπορούσε και πρόσμεναν από δαύτον. Καλύτερη στιγμή του το Κόπα Αμέρικα και ο χαμένος τελικός του 2007, ενώ βρέθηκε και σε δύο αποτυχημένα Μουντιάλ (2002, 2006). Στα 35 του όμως εκείνος συνεχίζει να παίζει. Ετσι για την χαρά του να αγγίζει τη μπάλα και να αποθεώνεται. Ξεκίνησε ήδη προπονήσεις με την αγαπημένη του Ρίβερ. Εκεί όπου τον περιμένουν με λατρεία. Αυτή η επιστροφή αποτέλεσε τη μία αφορμή για να θυμηθώ τον Παμπλίτο. Το άλλο ερέθισμα ήταν ένα σχόλιο στο Ball Boy του Σαββάτου για τον Τιερί Ανρί. Εκεί κάποιος φίλος κατονόμασε ορισμένους παικταράδες της επταετίας 2000-’07 που τόσο λείπουν από το παιχνίδι. Εγώ λοιπόν σε αυτούς θα πρόσθετα και τον Παλιάτσο εκείνης της εποχής…
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου