Πραγματικά
παραδέχθηκα τον Περέϊρα για μία από τις πρώτες κινήσεις που έκανε στον
Ολυμπιακό: να εισηγηθεί την απόκτηση ενός σέντερ φορ, την στιγμή που
όλοι έλεγαν ότι η ομάδα χρειάζεται εξτρέμ, στόπερ, πλέϊ μέϊκερ.
Ο Πορτογάλος κατάλαβε αμέσως ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται βοήθειες στο σκοράρισμα, πολύ απλά γιατί δεν έπαιρνε σημαντικές τέτοιες βοήθειες από άλλους παίκτες πλην του Μήτρογλου και του Τσόρι, κάτι που του στοίχιζε πολύ. Το θέμα είναι ότι η επιλογή που έγινε, ο Χάρα, αφορά ένα πραγματικά καλό επιθετικό (το βιογραφικό δεν λέει ψέματα), που όμως είχε να παίξει επίσημο ματς από τον Αύγουστο και προέρχονταν κι από τραυματισμό. Η συνέπεια είναι, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Ολυμπιακός να μην έχει πάρει γκολ από τον Χάρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλός φορ-και θα με θυμηθείτε.
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα του Ολυμπιακού στα πιο μεγάλα παιχνίδια του στη φετινή σεζόν. Αν είναι στην ημέρα τους, κι από απόδοση κι από ρέντα, ο Μήτρογλου με τον Τσόρι, όλα γίνονται πιο εύκολα. Ακόμη και στην Ευρώπη, και σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν δεν είναι στην ημέρα τους η, μπλοκαριστούν από τον αντίπαλο η, έχουν γκίνια, όλα γίνονται πιο δύσκολα…
Μπορεί κάποιος εύκολα να δει ότι ο Μήτρογλου έχει βάλει φέτος 16 γκολ (13 στο πρωτάθλημα+3 στην Ευρώπη) κι ο Τσόρι, και με τα καλά στημένα που έχει, άλλα 10 (8+2 αντίστοιχα). Πίσω από αυτούς; Πέντε γκολ ο Αφελάϊ (3+2), άλλα πέντε ο Κασάμι (4+1), άλλα πέντε, κύρια από στατικές φάσεις, ο Φορτούνης (4+1 στο κύπελλο). Από τρία οι Ντοσεβί, Φουστέρ, Μπενίτες, Διαμαντάκος κι από δύο οι Μανιάτης, Εντινγκά, Ντουρμάζ (συγνώμη, αλλά δεν υπολογίζω τα γκολ με τις ομάδες Β΄ Εθνικής στο κύπελλο…).
Ο Μίτσελ βεβαίως κι είχε δει το πρόβλημα, που δεν του έλυνε ο Μπενίτες (κλασικό παράδειγμα νεαρού κυνηγού, που έρχεται πρώτη φορά στην Ευρώπη από τη Λατινική Αμερική και θέλει μία σεζόν για να προσαρμοστεί) κι επειδή ο Φουστέρ, που μπαίνει τις φάσεις, έβγαζε από την αρχή φέτος τραυματισμούς, είχε κάνει το κόλπο με τον Κασάμι στα πλάγια της επίθεσης, διαπιστώνοντας ότι είχε μία επαφή με το γκολ. Πήρε κάποια γκολ από τον Ελβετό, αλλά τώρα με τον Περέϊρα παίζοντας σε ρόλο δεύτερου αμυντικού χαφ είναι ακόμη πιο μακριά από το γκολ. Και δεν ξέρω μήπως αρχίζει και το σκέφτεται κι ο Περέϊρα το ίδιο κόλπο.
Το θέμα είναι ότι έστω τώρα στο τέλος ο Ολυμπιακός πρέπει με κάποιο τρόπο να βρει κι άλλα γκολ από τον Μήτρογλου και τον Τσόρι, αλλά σίγουρα κι από άλλους παίκτες-κι η λύση είναι μία: να μπαίνουν πιο αποφασιστικά πάνω στη φάση και πιο συγκεντρωμένοι στην τελική προσπάθεια. Διαφορετικά, ο Ολυμπιακός θα κινδυνεύσει. Όχι μόνο ενόψει Κυπέλλου κι ΑΕΚ, αλλά και στο πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός, βλέπετε, έχει το αβαντάζ ότι παίρνει σταθερά γκολ από τρεις επιθετικούς του: ο Μπεργκ έχει 15 γκολ (10 στο πρωτάθλημα και 5 στην Ευρώπη), ο Καρέλης 13 (10 στο πρωτάθλημα και 3 σε Ευρώπη και κύπελλο) κι ο Πέτριτς 8 (7+1 στην Ευρώπη)…
Ο Πορτογάλος κατάλαβε αμέσως ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται βοήθειες στο σκοράρισμα, πολύ απλά γιατί δεν έπαιρνε σημαντικές τέτοιες βοήθειες από άλλους παίκτες πλην του Μήτρογλου και του Τσόρι, κάτι που του στοίχιζε πολύ. Το θέμα είναι ότι η επιλογή που έγινε, ο Χάρα, αφορά ένα πραγματικά καλό επιθετικό (το βιογραφικό δεν λέει ψέματα), που όμως είχε να παίξει επίσημο ματς από τον Αύγουστο και προέρχονταν κι από τραυματισμό. Η συνέπεια είναι, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Ολυμπιακός να μην έχει πάρει γκολ από τον Χάρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλός φορ-και θα με θυμηθείτε.
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα του Ολυμπιακού στα πιο μεγάλα παιχνίδια του στη φετινή σεζόν. Αν είναι στην ημέρα τους, κι από απόδοση κι από ρέντα, ο Μήτρογλου με τον Τσόρι, όλα γίνονται πιο εύκολα. Ακόμη και στην Ευρώπη, και σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν δεν είναι στην ημέρα τους η, μπλοκαριστούν από τον αντίπαλο η, έχουν γκίνια, όλα γίνονται πιο δύσκολα…
Μπορεί κάποιος εύκολα να δει ότι ο Μήτρογλου έχει βάλει φέτος 16 γκολ (13 στο πρωτάθλημα+3 στην Ευρώπη) κι ο Τσόρι, και με τα καλά στημένα που έχει, άλλα 10 (8+2 αντίστοιχα). Πίσω από αυτούς; Πέντε γκολ ο Αφελάϊ (3+2), άλλα πέντε ο Κασάμι (4+1), άλλα πέντε, κύρια από στατικές φάσεις, ο Φορτούνης (4+1 στο κύπελλο). Από τρία οι Ντοσεβί, Φουστέρ, Μπενίτες, Διαμαντάκος κι από δύο οι Μανιάτης, Εντινγκά, Ντουρμάζ (συγνώμη, αλλά δεν υπολογίζω τα γκολ με τις ομάδες Β΄ Εθνικής στο κύπελλο…).
Ο Μίτσελ βεβαίως κι είχε δει το πρόβλημα, που δεν του έλυνε ο Μπενίτες (κλασικό παράδειγμα νεαρού κυνηγού, που έρχεται πρώτη φορά στην Ευρώπη από τη Λατινική Αμερική και θέλει μία σεζόν για να προσαρμοστεί) κι επειδή ο Φουστέρ, που μπαίνει τις φάσεις, έβγαζε από την αρχή φέτος τραυματισμούς, είχε κάνει το κόλπο με τον Κασάμι στα πλάγια της επίθεσης, διαπιστώνοντας ότι είχε μία επαφή με το γκολ. Πήρε κάποια γκολ από τον Ελβετό, αλλά τώρα με τον Περέϊρα παίζοντας σε ρόλο δεύτερου αμυντικού χαφ είναι ακόμη πιο μακριά από το γκολ. Και δεν ξέρω μήπως αρχίζει και το σκέφτεται κι ο Περέϊρα το ίδιο κόλπο.
Το θέμα είναι ότι έστω τώρα στο τέλος ο Ολυμπιακός πρέπει με κάποιο τρόπο να βρει κι άλλα γκολ από τον Μήτρογλου και τον Τσόρι, αλλά σίγουρα κι από άλλους παίκτες-κι η λύση είναι μία: να μπαίνουν πιο αποφασιστικά πάνω στη φάση και πιο συγκεντρωμένοι στην τελική προσπάθεια. Διαφορετικά, ο Ολυμπιακός θα κινδυνεύσει. Όχι μόνο ενόψει Κυπέλλου κι ΑΕΚ, αλλά και στο πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός, βλέπετε, έχει το αβαντάζ ότι παίρνει σταθερά γκολ από τρεις επιθετικούς του: ο Μπεργκ έχει 15 γκολ (10 στο πρωτάθλημα και 5 στην Ευρώπη), ο Καρέλης 13 (10 στο πρωτάθλημα και 3 σε Ευρώπη και κύπελλο) κι ο Πέτριτς 8 (7+1 στην Ευρώπη)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου