Εδώ είμαστε. Σου δίνω τη μέγιστη αλήθεια! Η φτώχεια των προέδρων είναι ο πιο βασικός λόγος που στην Ελλάδα «αναπτύχθηκε» η νυχτερινή σχολή της παρασκηνιακής δραστηριότητας. Κι αυτή, στη συνέχεια λειτούργησε πιλοτικά και επεκτάθηκε στο μεγάλο πρωτάθλημα.
Να γίνω περισσότερο συγκεκριμένος, με αφορμή ότι απόψε αρχίζει η σούπερ ληγκ 2015-16. Ο πρόεδρος της μικρής ομάδας για να επιβιώσει γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Από την άλλη δεν είναι μεγαλοεπιχειρηματίας, βιομήχανος, εργοστασιάρχης.
Έχει, λοιπόν, στο σημάδι το ματς στον Βόλο, για παράδειγμα, όπως λέγαμε ο πρόεδρος. Τι να κάνει χωρίς να ξοδευτεί; Ψάχνεται. Και στο ψάξιμο μαθαίνει ότι ο τερματοφύλακας της αντίπαλης ομάδας είναι φαντάρος. Και για να παίζει παίρνει άδεια κάθε εβδομάδα. Αυτό είναι! Λόγω γνωριμίας με ανώτερο αξιωματικό του Πενταγώνου κανονίζει παραμονές του αγώνα ο τερματοφύλακας να μην πάρει έξοδο και η ομάδα του να παίξει χωρίς τον βασικό κάτω από τα δοκάρια.
Αυτή είναι μία «κίνηση». Ανέξοδη. Όσο και να ακούγεται μυθιστορηματικό ο μπατηράκος πρόεδρος ομάδας ΚΑΘΕ εβδομάδα ΟΛΗ τη σαιζόν προσπαθεί με ευρηματικές «παρεμβάσεις» ή, έτσι ή, αλλοιώς να επηρεάζει προκαταβολικά το παιχνίδι της ομάδας του. Είτε μέσω της γυναίκας του διαιτητή, είτε με τον κολλητό ενός ποδοσφαιριστή αντίπαλης ομάδας.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ οι καθηγητές του παρασκηνίου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
Με τρία ματσάκια αρχίζει απόψε το πρωτάθλημα. Ένα ακόμα πρωτάθλημα που θα μας βοηθήσει να βγάλουμε προς τα έξω, να μην κρατάμε μέσα μας αυτά που γουστάρουμε να βρίσουμε. Αυτή είναι η μεγάλη και η ουσιαστική προσφορά του πρωταθλήματος ειδικά στην Ελλάδα. Τι άλλο;
Ουδείς περιμένει να δεις μπάλλα της προκοπής. Όπως άλλος πάει σινεμά με την ελπίδα να δει καλό έργο. Στο ποδόσφαιρο, για να μη ξεχνιόμαστε μιλάμε για την Ελλάδα, μας ενδιαφέρει μονάχα τι κάνει η ομαδάρα μας. Αν κερδάει. Αν θα κτυπήσει το πρωτάθλημα.
Διαφορετικά υπάρχει πουστιά. Διαιτησία πιασμένη. Έτσι ήταν πάντα. Πράγματι, εδώ και 50 χρόνια παίζει το «παρασκήνιο», όπως το λέγανε κάποτε, σήμερα το λένε «εγκληματική οργάνωση». Έτσι είναι. Έτσι ήτανε πάντα.
Πώς θα την φέρουμε στον άλλον, στον αντίπαλο. Πονηρά. Βρώμικα. Να μην κριθεί το αποτέλεσμα μονάχα στο γήπεδο. Είμαστε κι εμείς, οι παράγοντες, οι προεδράρες, που δεν αφήνουμε το έργο στην τύχη του. Κάτι να κάνουμε, να επέμβουμε, όσο γίνεται αποτελεσματικά, πριν την ημέρα του αγώνα.
«Θεσμός» στο ελληνικό πρωτάθλημα η αμαρτία. Και είναι ανάγκη να απομυθοποιήσουμε κάποιες «αλήθειες». Ναι, το ποδόσφαιρο δεν παίζεται στα ίσα, διότι οι πρόεδροι εδώ και 50 χρόνια, και ενωρίτερα, θέλοντας και μη είχανε μπει στο κόλπο. Και να θέλανε να αγιάσουν, δεν μπορούσαν. Όταν ξέρανε πως «δούλευε» ο αντίπαλος και οι ίδιοι δεν μπορούσαν να μείνουν έξω από το χορό.
Οι μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και σία, τρώγανε πάντα τις κατάρες. Γενικά, όποια ομάδα έπαιρνε το πρωτάθλημα είχε ξηγηθεί στο αλλοιώς. Αυτή ήταν η γενική πεποίθηση της εξέδρας.
Στην Β' εθνική, όμως, το όργιο με τη διαιτησία, και τα παλαιότερα χρόνια οι δωροδοκές παικτών, ήταν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα απ' ό, τι στην Α' εθνική! Και όσο πιο χαμηλά πας, Γ' εθνική, ερασιτεχνικό, τοπικό, εκεί είναι που χάνει το παιδί την μάνα και η μάνα τον γκόμενό της.
Ο κόσμος, όμως, θαρρεί ότι τις λαμογιές τις κάνουν κυρίως οι μεγάλες ομάδες. Δεν ισχύει αυτό! Σου λέω το άλλο, με την ευκαιρία. Κάθε παρασπονδία τους οι μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης και σία την ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΝ από τους φτωχοπροέδρους των μικρών ομάδων.
Αποδυτηριάκιας μιλάει. Καθηγητές του παρασκηνίου με δίπλωμα είναι οι «άγνωστοι» πρόεδροι ομάδων γειτονιάς.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου