Το σουτ δεν μπήκε και λογικό ήταν και ξεκίνησε ο μηδενισμός…Η δική μου άποψη διαφέρει αρκετά. Εγώ είδα για 40 λεπτά προσπάθεια, δεν είδα κανέναν να «κλέβει» στην άμυνα, είδα να δίνουν το 110% των δυνάμεών τους.
Δεν ήταν αρκετά. Και τι έγινε; Η ήττα είναι μέρος του αθλητισμού. Θα καταλάβαινα όλη αυτή την καταστροφολογία αν χάναμε με κατεβασμένα τα χέρια, αν ο φόβος με τον οποίον ξεκίνησαν οι διεθνείς μας τον αγώνα, παρέμενε εκεί μέχρι το τέλος.
Η Ισπανία δεν είναι ομαδούλα της σειράς, δεν ηττηθήκαμε από τίποτα κουλούς. Παίξαμε κακό μπάσκετ. Συμφωνώ. Αλλά έπαιξαν και οι αντίπαλοι καλά. Αν μάθουμε να χάνουμε, αν καταλάβουμε πως σε αυτό το επίπεδο οι διαφορές των ομάδων είναι τόσο μικρές που το ποιος θα βρεθεί σε «καλή μέρα» παίζει σημαντικό ρόλο θα γίνουν τα πράγματα πιο εύκολα και θα απολαμβάνουμε τις νίκες περισσότερο.
Δε θα κρίνω τον Κατσικάρη γιατί πολύ απλά δεν ξέρω το μπάσκετ που ξέρει. Όπως ακριβώς δε μπορώ να κρίνω και τον πιλότο, τον μηχανικό αυτοκινήτων κλπ.
Δυστυχώς στην Ελλάδα όμως τα «ξέρουμε όλα» και «όλα μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα αν βρισκόμασταν στη θέση αυτού που ξέρει».
Σε αγωνιστικές παρατηρήσεις μας «πλήγωσε» η αντιμετώπιση του pick ‘n’ roll, το γεγονός ότι δεν τους πιέσαμε νωρίτερα (στο τελευταίο λεπτό πέταξαν δύο φορές τη μπάλα) και φυσικά… η πνευματική ανετοιμότητα την οποία δείξαμε.
ΥΓ Ο μοναδικός παίκτης που δε γνωρίζει την δεκαετή κόντρα με τους Ισπανούς και την όλη «εκδικητική» διάθεση που υπάρχει απέναντί τους, ήταν μακράν ο κορυφαίος παίκτης της Ελλάδας. Το γεγονός ότι ο Αντετοκούνμπο έπαιξε καλά, έχει να κάνει με το ότι στο μυαλό δεν έβλεπε φαντάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου